William Faulkner

William Faulkner (1954)

William Faulkner (1897–1962) – powieściopisarz, nowelista i poeta amerykański, laureat Nagrody Nobla.

Absalomie, Absalomie

 Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Absalomie, Absalomie.

(ang. Absalom, Absalom!)

• Bo kiedy ma się w sobie dość dumy na to, żeby być pokornym, nie trzeba się płaszczyć.
  • Postać: Henry Sutpen

• Może nic nigdy nie zdarza się tylko jeden raz i nic nigdy nie jest ostatecznie skończone.
  • Postać: Quentin Compson

• Myliłam się. Przyznaję. Wierzyłam, że jeszcze są rzeczy, które mają na świecie znaczenie, i to tylko dlatego, że niegdyś je miały. Myliłam się jednakże. Nic nie ma znaczenia. Wystarczy tylko wiedzieć, że się jest, oddycha, i oddychać, i żyć.
  • Postać: Judith Sutpen

Kiedy umieram

(ang. As I Lay Dying, 1930, tłum. Ewa Życieńska)

• Pamiętam, że w młodości myślałem, że śmierć to zjawisko cielesne. Teraz wiem, że to tylko funkcja umysłu – i to umysłu tego, kto pozostaje po zmarłym przy życiu. Nihiliści mówią, że to jest koniec. Fundamentaliści, że początek, a w rzeczywistości to tylko wyprowadzka lokatora czy całej rodziny z jakiegoś domu albo miasta.
  • Źródło: wyd. Czytelnik, Warszawa 1968, s. 50.

• Trzeba dwojga, żeby zrobić człowieka, starczy jedno, żeby umrzeć. Tak oto świat się skończy.
  • It takes two people to make you, and one people to die. That’s how the world is going to end. (ang.)
  • Źródło: wyd. Czytelnik, Warszawa 1968, s. 45.

Inne

• Aby pozyskać ludzi, należy ich uważać za takich, za jakich sami siebie uważają.
  • Zobacz też: człowiek

• Bóg przy następnym potopie posłuży się nie wodą, lecz papierem.
  • Zobacz też: Bóg

• Człowiek jest sumą swoich nieszczęść.
  • A man is the sum of his misfortunes. (ang.)
  • Źródło: Wściekłość i wrzask (ang. The Sound and the Fury, 1929), tłum. Anna Przedpełska-Trzeciakowska
  • Zobacz też: człowiek, nieszczęście

• Czas gmatwał im rachunki, jak to bywa u starych, dla których cała przeszłość nie jest zwężającą się drogą, lecz ogromną, nie tkniętą właściwie przez żadną zimę łąką, od której dzieli ich tylko przesmyk ostatniego dziesięciolecia…
  • Źródło: Kwiaty dla Emilii (ang. A Rose for Emily), tłum. Tadeusz A. Malanowski

• Daty i zegarki są wynalazkiem ludzi.
  • Zobacz też: data, zegar

• Drapieżność nie zawodzi, ona jest jak oddech.

• Gdy się pomyśli, ile książek jest już na świecie i ile ich codziennie przybywa, to najprawdopodobniej Bóg przy następnym potopie posłuży się nie wodą, lecz papierem.

• Jeszcze nie widziałem, żeby mężczyzna nie poparł drugiego mężczyzny, byleby to, co chcą zrobić, było dosyć idiotyczne.

• Jeśli duch nacjonalizmu przedostaje się do literatury, to przestaje to być literatura.

• Miłość i cierpienie to jedno i to samo: wartość miłości mierzy się sumą, jaką trzeba za nią zapłacić: i zawsze, jeśli to wypada zbyt tanio to znaczy, że człowiek oszukuje sam siebie.
  • Love and suffering are the same thing and that the value of love is the sum of what you have to pay for it and anytime you get it cheap you have cheated. (ang.)
  • Źródło: Dzikie palmy

• Mówią, że miłość umiera między dwojgiem ludzi. To nieprawda, nie umiera. Opuszcza tylko człowieka. Odchodzi, gdy na nią nie zasługuje.

• Na złych ludziach można polegać. Ci przynajmniej się nie zmieniają.

• Nie należy przesadzać z demokracją. Nie chciałbym podróżować statkiem, którego kurs byłby określany głosowaniem załogi, przy czym kucharz i chłopiec okrętowy mieliby takie samo prawo głosu jak kapitan i sternik.

• Nadzieje na jutro są atrakcyjne, póki dziś nie stało się wczoraj.

• Niebezpieczeństwo przy szukaniu prawdy leży w tym, że czasami się ją rzeczywiście znajduje.

• Niektórzy są odważni dopiero wtedy, gdy już nie widzą żadnego innego wyjścia.

• Praca pisarza jest dlatego tak ciekawa, że pisarz nigdy nie napisał swojego najlepszego dzieła.

• Samotność, jaką człowiek może znieść i nie umrzeć, ma granice tak samo, jak napięcie elektryczne.

• Smutne w miłości jest to, że nie tylko nie trwa ona wiecznie, ale że rozczarowania, jakie przynosi, też mijają szybko.

• W dniu, kiedy ludzie przestaną się bać, zaczną pisać arcydzieła, to znaczy dzieła trwałe.

• Zabić można tylko ciało człowieka. Nie można zabić jego głosu.
  • Źródło: Melania Sobańska-Bondaruk, Stanisław Bogusław Lenard (oprac.), Wiek XX w źródłach, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002, ISBN 8301127104, s. 244.

• Zawiść odczuwamy tylko w stosunku do kogoś, kogo uważamy za równego sobie i wywyższonego jedynie przez czysty traf, jaki naszym zdaniem – zakładając, że będziemy mieć więcej szczęścia, niż mieliśmy dotychczas – kiedyś może się przytrafić i nam samym.

• Żeby pisać, trzeba mieć w sobie wielkie elementarne prawdy i kierować swoje dzieło ku jednej z nich albo ku wszystkim naraz.