Oman

Oman
Lokalizacja
Flaga
Główne informacje
Stolica	Maskat
Ustrój polityczny	monarchia absolutna
Waluta	1 rial omański =100 baiza
Powierzchnia	309 500
Język	arabski
Religia	islam
Numer kierunkowy	+968
Domena internetowa	.om
Strefa czasowa	UTC +4

Oman (arab. عمان) – państwo w Azji, leżące na Półwyspie Arabskim nad Morzem Arabskim i Zatoką Omańską. Graniczy ze Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi, Arabią Saudyjską i Jemenem. Stolica mieści się w mieście Maskat. Oman należy do Ligi Państw Arabskich.

Charakterystyka

Geografia

Oman leży w strefie klimatu zwrotnikowego suchego i pomimo obecności wód Oceanu Indyjskiego, klimat prawie całego kraju posiada cechy kontynentalne. Cechą charakterystyczną aury Omanu są skrajności termiczne, niska wilgotność szczególnie we wnętrzu kraju i niskie opady. Na południowym zachodzie klimat przechodzi w odmianę skrajnie suchą. Trzeba jednak zaznaczyć fakt iż wschodnie wybrzeże kraju dostaje się nieco pod wpływ monsunów, to jednak przekłada się jedynie na nieco wyższą wilgotność powietrza i nieco łagodniejsze temperatury.

Temperatury są wysokie. Średnie temperatury w styczniu wahają się od 18 do 20°C. W górach na północy kraju jest chłodniej i występują spadki do 0°C. Wraz z nastanie wiosny temperatury szybko rosną i latem średnie wartości wynoszą od 29 do 35°C. W ciągu dnia od maja do października temperatury są bardzo wysokie i sięgają średnie 40°C, a na pustyni Ar-Rab al-Chali do 50°C. Niemal cały Oman cechuje się wysokimi amplitudami dobowymi. Jedynie wschodnie wybrzeże kraju jest pod tym względem nieco łagodniejsze.

Opady są niskie, lub nie występują w ogóle. Średnia roczna opadowa wynosi około 100 mm. We wnętrzu kraju, w szczególności na pustyniach średnia roczna to już tylko 25-50 mm. Zdarzają się lata, gdzie deszcze nie pada w ogóle. W górach opady są wyższe i dochodzą do 250 mm rocznie. W okresie letnim zaznacza się wpływ monsuny na wybrzeżu Oceanu Indyjskiego, co powoduję że opady przypadają tam na miesiące letnie, a nie zimowe jak to zwykle ma miejsce w krajach klimatu zwrotnikowego i podzwrotnikowego. Monsun jednak nie ma wpływu na ilość opadów deszczu. W Omanie czasami występują powodzie, związane z gwałtownymi i krótkotrwałymi ulewami. Częstym zjawiskiem występującym we wnętrzu kraju są burze piaskowe i piaskowo-pyłowe.

Mimo słabego wpływu monsunu letniego w Omanie raz na kilkanaście lat występują cyklony tropikalne, które powstają nad wodami Oceanu Indyjskiego i wędrują na północ. Czasami zdarza się, że taki cyklon nadciąga na wybrzeża Półwyspu Arabskiego. Jest to rzadkość, ale zjawisko to ma miejsce. Ostatni taki przypadek miał miejsce w czerwcu 2007 roku kiedy to cyklon Gonu spustoszył Oman, Zjednoczone Emiraty Arabskie i południowe wybrzeża Iranu.

Historia

Sułtan Kabus ibn Sa’id

Oman był położony na ważnych szlakach handlowych, dlatego już w drugim tysiącleciu p.n.e. produkowano kadzidła, wtedy też był bogatym i ważnym państwem. Znajdowało się tam miasto Irem. Przed islamizacją w VII wieku kraj był często niszczony przez wojny plemienne i perskie najazdy. W VIII wieku mieszkańcy Omanu przyjęli doktrynę ibadycką islamu i pod rządami wybranego przez siebie imama uniezależnili się od kalifatu Abbasydów. W X wieku kraj został podbity przez Seldżuków. Obieralni imamowie rządzili Omanem do XVIII wieku. W 1507 do portu zaczęli przypływać Portugalczycy i osiedlać się. W 1515 założyli obecną stolicę Omanu – Maskat. W 1650 Portugalczycy zostali wyparci przez Arabów, jednak w czasach nowożytnych Oman był także kilkakrotnie krótkotrwale okupowany przez Turcję i Persję. Obecnie panująca dynastia doszła do władzy pod koniec XVIII wieku. Następnie Oman popadł w zależność od Wielkiej Brytanii, pozostając jednakże krajem formalnie niepodległym (traktaty o przyjaźni, handlu i nawigacji). Bunty plemion z głębi kraju przeciwko władzy sułtana doprowadziły do podpisania przy udziale Brytyjczyków porozumienia, w wyniku którego w okresie 1913-1957 istniały de facto dwa państwa: sułtanat Maskatu i imamat Omanu. W 1951, na mocy układu z sułtanem, którym był wówczas Said III ibn-Taimur, Wielka Brytania potwierdziła niepodległość Omanu jako jednego państwa (Sułtanat Maskatu i Omanu). W latach 1783–1958 do Omanu należał także port Gwadar w Beludżystanie, sprzedany następnie przez sułtana Pakistanowi.

Lata 1962-1976 to okres walki wojsk rządowych z popieraną przez Jemen Południowy lewicową partyzantką w regionie Zufar. Jako pierwszy do walki z rządem stanął Front Wyzwolenia Zufaru łączący lewicowe poglądy z panarabizmem, w 1968 roku Front przeistoczył się w Ludowy Front Wyzwolenia Okupowanej Zatoki Perskiej. Na początku 1969 roku dzięki wsparciu militarnemu Południowego Jemenu, partyzanci zajęli duże połacie zachodniej części Zufaru. Rebelia upadła w 1976 roku na skutek irańskiej i brytyjskiej interwencji zbrojnej.

W 1970 po pałacowym zamachu stanu panującego sułtana zastąpił jego syn – Kabus ibn-Said, który zmienił oficjalną nazwę państwa na Sułtanat Omanu. W 1975 Oman został ostatecznie zjednoczony przez sułtana. Rewolucja w Iranie, a także wojna irańsko-iracka przyczyniły się do umocnienia stosunków Omanu z USA, które zainstalowały swoje bazy w zamian za pomoc ekonomiczną, handlową i wojskową. Znaczne dochody państwa pochodzą z eksploatowanych od lat 50. XX wieku bogatych złóż ropy naftowej.

Polityka

W Omanie panuje monarchia dziedziczna. Głową państwa jest obecnie sułtan Kabus ibn Sa’id. W kraju nie ma (w w zachodnim rozumieniu tych pojęć) parlamentu i konstytucji, ani partii politycznych, obowiązuje prawo muzułmańskie (szariat).

Rolę konstytucji pełni tzw. prawo podstawowe, ustanowione dekretem królewskim nr 101/96 przez sułtana Kabusa ibn Sa’ida listopada 1996 roku. Pierwsze poprawki zostały wniesione dekretem królewskim nr 99/2011, 19 października 2011. Ustanawia ono islam jako religię państwową, zasady sukcesji w obrębie rodu królewskiego wywodzącego się od Saida Turki ibn Sa’ida, gwarantuje podstawowe wolności obywatelskie, reguluje zasady funkcjonowania rządu i aparatu państwowego w oparciu o prawo, rozdzielność funkcji w administracji i biznesie, wprowadza niezależne sądownictwo oraz dwuizbowy parlament.

Gospodarka

Najwięcej zysku przynosi Omanowi eksport ropy naftowej. Ważną rolę odgrywa przemysł. Produkt krajowy brutto na jednego mieszkańca wynosi 9294 USD. W latach 1996–2000 rozpoczęto prywatyzację sektora państwowego i otwarcie gospodarki dla zagranicznych inwestorów (porozumienia z 2005 przewidują rozbudowę sektora energetycznego i sieci telefonii komórkowej) oraz program rozwoju lokalnego rynku pracy (głównie szkolenia zawodowe) celem ograniczenia zatrudnienia cudzoziemców. W 2000 roku Oman został członkiem WTO, a w 2006 zniesiono cła w handlu z USA.

Dojazd

Samochodem

Polscy obywatele mogą przez 3 miesiące posługiwać się polskim prawem jazdy. Po upływie tego okresu zmuszeni są do wyrobienia omańskiego prawa jazdy poprzez złożenie odpowiedniego formularza w urzędzie, dokonaniu wpłaty (ok. 20 RO), wręczeniu 2 zdjęć i zdaniu testu wzroku. Na wyrobienie prawa jazdy czeka się od 5 do 10 minut.

Wynajęcie samochodu na miesiąc kosztuje od 140 RO (ręczna skrzynia biegów), lub 150 (automatyczna).

Samolotem

Głównym portem lotniczym Omanu jest port lotniczy w Maskacie. Alternatywa – przelot do Dubaju i przejazd autobusem na miejsce.

Koleją

W Omanie kolej nie funkcjonuje.

Autobusem

Komunikacja publiczna w Omanie jako taka nie funkcjonuje. Między głównymi miastami Soharem, Nizwą, Salala, Maskat działają dwaj przewoźnicy. Bilety są tanie (Maskat – Salala ponad 1000 km ok. 10-15 riali omańskich).

Codziennie kursują także autobusy na trasie Maskat – Dubaj – Maskat.

Podział administracyjny

Podział administracyjny Omanu

W 2011 roku dekretem sułtańskim nr 114/2011 z 26 października 2011 Oman podzielony został na 11 prowincji (muhafaz); dalszy podział obejmuje 61 wilajetów (będących odpowiednikami polskich powiatów).

Prowincje Omanu to:

• Zufar
• Prowincja Centralna
• Az-Zahira
• Ad-Dachilijja
• Prowincja Północno-Wschodnia
• Prowincja Południowo-Wschodnia
• Maskat
• Dżanub al-Batina
• Szamal al-Batina
• Al-Burajmi
• Musandam

Miasta

Według danych oficjalnych pochodzących ze spisu ludności w grudniu 2010 roku Oman posiadał 33 miasta o ludności przekraczającej 10 tys. mieszkańców. Stolica kraju, Maskat, z nieco ponad 20 tys. mieszkańców plasowała się dopiero na 20. miejscu wśród największych miast; 5 miast z ludnością 100÷500 tys.; jedno miasto z ludnością 50÷100 tys.; 8 miast z ludnością 25÷50 tys.; reszta miast liczyła poniżej 25 tys. mieszkańców.

• Maskat
• Salala
• Matrah
• Nizwa
• Bahla
• Ibri
• Szinas
• Saham
• As-Sib
• Al-Chabura

Ciekawe miejsca

Obiekty z listy światowego dziedzictwa UNESCO

• Fort Bahla
• Stanowiska archeologiczne Bat, Al-Chutm i Al-Ajn
• Systemy nawadniania typu afladż
• Szlak kadzidła

Zamki i fortyfikacje

Fortyfikacje w Nizwie

• Fort Mutrah w Maskacie
• Fort w Suharze
• Fortyfikacje w Nizwie
• Fort Al Rustaq
• Fort Al Hazm
• Twierdza Al Jalali
• Zamek Almawalik
• Fort Bahla
• Zamek Barka obok Maskatu
• Zamek Jabreen w Bahla
• Fort Nakhal

Transport

Sieć transportowa w Omanie jest w rozbudowie. Główny szlak stanowi szosa Maskat-Salala. Międzynarodowe lotniska pasażerskie znajdują się w Maskacie i Salala. Sieć kolejowa na terenie kraju nie istnieje.

Język

Językiem urzędowym w Omanie jest arabski. Ze względu na dużą populację ekspatriantów z łatwością można się porozumieć także w języku angielskim.

Zakupy

W kraju funkcjonują głównie targowiska i niewielkie sklepy. Na jarmarkach (znanych tu jako suk) można zakupić owoce, warzywa, ryby, wyroby tytoniowe i wiele różnych rzeczy użytku codziennego. Targi w miastach odbywają się prawie codziennie, a na wsiach zazwyczaj raz lub dwa razy w tygodniu.

Poza tym w kraju (głównie w Maskacie) można znaleźć centra handlowe, ale nie ma ich wiele.

Bezpieczeństwo

Oman jest bezpiecznym państwem przy zachowaniu odpowiednich środków ostrożności. Przestrzega się panie przed przemieszczaniem się samotnie wieczorami.

W przypadku niestosownych zaczepek i zachęt do nawiązania rozmowy z obcymi Omańczykami, lepiej nie wdawać się w dyskusje i zignorować ich. Niewinna rozmowa może być zrozumiana jako okazanie zainteresowania danym mężczyzną.

Należy dostosować się do wymagań kulturowych krajów i zakrywać ramiona oraz nosić spódniczki/spodnie co najmniej do kolan. W przeciwnym wypadku możemy nawet zostać zatrzymani przez ochronę, np. hipermarketu i poproszeni o jego opuszczenie.

Na plażę kobiety powinny wybierać się zawsze w towarzystwie mężczyzny. Bikini jest dopuszczalne.

Przedstawicielstwa dyplomatyczne

Przedstawicielstwa dyplomatyczne akredytowane w Omanie

AMBASADA RP W RIJADZIE

Al-Wurud Area, Villa 20, Umar Bin Dhafr Street, P. O. Box 94016, 11693 Rijad, Arabia Saudyjska

Telefon: +966 11 45 49 274

Faks: +966 11 45 49 210

Strona www: https://rijad.msz.gov.pl/pl/

E-mail: riyadh@msz.gov.pl

Przedstawicielstwa dyplomatyczne akredytowane w Polsce

Ambasada Sułtanatu Omanu w Berlinie

Clayallee 82

14195 Berlin

Telefon: +49 30 810 05 10

Fax: +49 30 810 05 199

Strona www: http://www.oman-embassy.de

E-mail: botschaft-oman@t-online.de

---