bezbronny

bezbronny (język polski)

wymowa:

IPA: [bɛzˈbrɔ̃nːɨ], AS: [bezbrõ•ny], zjawiska fonetyczne: nazal.• gemin. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) nie mający broni i możliwości obrony, obronienia się

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	bezbronny		bezbronna	bezbronne	bezbronni	bezbronne
dopełniacz	bezbronnego		bezbronnej	bezbronnego	bezbronnych
celownik	bezbronnemu		bezbronnej	bezbronnemu	bezbronnym
biernik	bezbronnego	bezbronny	bezbronną	bezbronne	bezbronnych	bezbronne
narzędnik	bezbronnym		bezbronną	bezbronnym	bezbronnymi
miejscownik	bezbronnym		bezbronnej	bezbronnym	bezbronnych
wołacz	bezbronny		bezbronna	bezbronne	bezbronni	bezbronne

przykłady:

(1.1) Ciałem detektywa wstrząsnął lekki dreszcz. Ktoś buszował w apartamencie, podczas gdy on był praktycznie bezbronny.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bezbronność ż

przysł. bezbronnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. bez + broń

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) defenceless
• białoruski: (1.1) безабаронны
• duński: (1.1) forsvarsløs
• francuski: (1.1) sans défense
• hiszpański: (1.1) indefenso, desamparado
• niemiecki: (1.1) wehrlos
• nowogrecki: (1.1) ανυπεράσπιστος, απροστάτευτος
• rosyjski: (1.1) беззащитный
• słowacki: (1.1) bezbranný
• ukraiński: (1.1) беззахисний
• włoski: (1.1) inerme, disarmato, indifeso

źródła: