liczba pojedyncza
- wymowa:
- IPA: [ˈlʲid͡ʒba ˌpɔjɛˈdɨ̃n͇t͡ʃa], AS: [lʹiǯba poi ̯edỹṇča], zjawiska fonetyczne: zmięk.• udźw.• udziąs.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
fraza rzeczownikowa, rodzaj żeński
- (1.1) gram. cecha wyrazu oznaczająca, iż odnosi się on do jednej osoby lub jednej rzeczy; zob. też liczba pojedyncza w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) związek zgody;
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik liczba pojedyncza liczby pojedyncze dopełniacz liczby pojedynczej liczb pojedynczych celownik liczbie pojedynczej liczbom pojedynczym biernik liczbę pojedynczą liczby pojedyncze narzędnik liczbą pojedynczą liczbami pojedynczymi miejscownik liczbie pojedynczej liczbach pojedynczych wołacz liczbo pojedyncza liczby pojedyncze
- przykłady:
- (1.1) Rzeczownik „drzwi” w języku polskim nie ma formy liczby pojedynczej.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) liczba mnoga, liczba podwójna
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) singular (number)
- białoruski: (1.1) адзіночны лік m
- bułgarski: (1.1) единствено число n
- czeski: (1.1) číslo jednotné n
- duński: (1.1) ental n
- esperanto: (1.1) singularo, ununombro
- fiński: (1.1) yksikkö
- francuski: (1.1) singulier m
- gudźarati: (1.1) એકવચન n (ēkavacana)
- hiszpański: (1.1) singular m
- islandzki: (1.1) eintala ż
- japoński: (1.1) 単数 (たんすう, tansū)
- jidysz: (1.1) איינצאָל ż (ejncol)
- kaszubski: (1.1) pòjedinczô lëczba ż
- kataloński: (1.1) singular m
- koreański: (1.1) 단수 (tansu)
- niderlandzki: (1.1) enkelvoud n
- niemiecki: (1.1) Singular m, Einzahl ż
- nowogrecki: (1.1) ενικός m
- ormiański: (1.1) եզակի
- rosyjski: (1.1) единственное число n
- rumuński: (1.1) singular, număr singular
- ukraiński: (1.1) однина ż
- włoski: (1.1) numero singolare m, singolare m
- źródła: