rotundus
rotundus (język łaciński)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
- odmiana:
- (1.1) (deklinacja I-II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik rotundus rotunda rotundum rotundī rotundae rotunda dopełniacz rotundī rotundae rotundī rotundōrum rotundārum rotundōrum celownik rotundō rotundae rotundō rotundīs biernik rotundum rotundam rotundum rotundōs rotundās rotunda ablatyw rotundō rotundā rotundō rotundīs wołacz rotunde rotunda rotundum rotundī rotundae rotunda stopień wyższy rotundior (deklinacja III) przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m/ż n m/ż n mianownik rotundior rotundius rotundiōrēs rotundiōra dopełniacz rotundiōris rotundiōrum celownik rotundiōrī rotundiōribus biernik rotundiōrem rotundius rotundiōrēs rotundiōra ablatyw rotundiōre rotundiōribus wołacz rotundior rotundius rotundiōrēs rotundiōra stopień najwyższy rotundissimus (deklinacja I-II) przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik rotundissimus rotundissima rotundissimum rotundissimī rotundissimae rotundissima dopełniacz rotundissimī rotundissimae rotundissimī rotundissimōrum rotundissimārum rotundissimōrum celownik rotundissimō rotundissimae rotundissimō rotundissimīs biernik rotundissimum rotundissimam rotundissimum rotundissimōs rotundissimās rotundissima ablatyw rotundissimō rotundissimā rotundissimō rotundissimīs wołacz rotundissime rotundissima rotundissimum rotundissimī rotundissimae rotundissima
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „rotundus” w: Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie III, Księgarnia św. Wojciecha, Poznań - Warszawa - Lublin 1958, s. 594.