ahavoita

Вепсский

Морфологические и синтаксические свойства

a-ha-voi-ta

Глагол.

спряжение
индикатив	презенс		имперфект
лицо	полож.	отриц.	полож.	отриц.
1. ед.	ahavoičen	en ahavoiče	ahavoičin	en ahavoičend
2. ед.	ahavoičed	ed ahavoiče	ahavoičid	ed ahavoičend
3. ед.	ahavoičeb	ei ahavoiče	ahavoiči	ei ahavoičend
1. мн.	ahavoičem	em ahavoikoi	ahavoičim	em ahavoičenugoi
2. мн.	ahavoičet	et ahavoikoi	ahavoičit	et ahavoičenugoi
3. мн.	ahavoičeba	ei ahavoikoi	ahavoičiba	ei ahavoičenugoi
пассив	ahavoitas	ei ahavoikoi	ahavoitihe	ei ahavoitud
индикатив	перфект		плюсквамперфект
лицо	полож.	отриц.	полож.	отриц.
1. ед.	olen ahavoičenu	en ole ahavoičenu	olin ahavoičenu	en olend ahavoičenu
2. ед.	oled ahavoičenu	ed ole ahavoičenu	olid ahavoičenu	ed olend ahavoičenu
3. ед.	om ahavoičenu	ei ole ahavoičenu	oli ahavoičenu	ei olend ahavoičenu
1. мн.	olem ahavoičenuded	em olgoi ahavoičenuded	olim ahavoičenuded	em olnugoi ahavoičenuded
2. мн.	olet ahavoičenuded	et olgoi ahavoičenuded	olit ahavoičenuded	et olnugoi ahavoičenuded
3. мн.	oma ahavoičenuded	ei olgoi ahavoičenuded	oliba ahavoičenuded	ei olnugoi ahavoičenuded
пассив	om ahavoitud	ei ole ahavoitud	oli ahavoitud	ei olend ahavoitud
кондиционал	презенс		имперфект
лицо	полож.	отриц.	полож.	отриц.
1. ед.	ahavoičižin	en ahavoičiži	ahavoičenuižin	en ahavoičenuiži
2. ед.	ahavoičižid	ed ahavoičiži	ahavoičenuižid	ed ahavoičenuiži
3. ед.	ahavoičiži	ei ahavoičiži	ahavoičenuiži	ei ahavoičenuiži
1. мн.	ahavoičižim	em ahavoičižigoi	ahavoičenuižim	em ahavoičenuižigoi
2. мн.	ahavoičižit	et ahavoičižigoi	ahavoičenuižit	et ahavoičenuižigoi
3. мн.	ahavoičižiba	ei ahavoičižigoi	ahavoičenuižiba	ei ahavoičenuižigoi
пассив	-	-	ahavoitižihe	ei ahavoitud
кондиционал	перфект		плюсквамперфект
лицо	полож.	отриц.	полож.	отриц.
1. ед.	oližin ahavoičenu	en oliži ahavoičenu	olnuižin ahavoičenu	en olnuiži ahavoičenu
2. ед.	oližid ahavoičenu	ed oliži ahavoičenu	olnuižid ahavoičenu	ed olnuiži ahavoičenu
3. ед.	oliži ahavoičenu	ei oliži ahavoičenu	olnuiži ahavoičenu	ei olnuiži ahavoičenu
1. мн.	oližim ahavoičenuded	em oliži ahavoičenuded	olnuižim ahavoičenuded	em olnuiži ahavoičenuded
2. мн.	oližit ahavoičenuded	et oliži ahavoičenuded	olnuižit ahavoičenuded	et olnuiži ahavoičenuded
3. мн.	oližiba ahavoičenuded	ei oliži ahavoičenuded	olnuižiba ahavoičenuded	ei olnuiži ahavoičenuded
пассив	oliži ahavoitud	ei oliži ahavoitud	olnuiži ahavoitud	ei olnuiži ahavoitud
потенциал	презенс		перфект
лицо	полож.	отриц.	полож.	отриц.
1. ед.	ahavoičenen	en ahavoičene	olnen ahavoičenu	en olne ahavoičenu
2. ед.	ahavoičened	ed ahavoičene	olned ahavoičenu	ed olne ahavoičenu
3. ед.	ahavoičeneb	ei ahavoičene	olneb ahavoičenu	ei olne ahavoičenu
1. мн.	ahavoičenem	em ahavoičene	olnem ahavoičenuded	em olne ahavoičenuded
2. мн.	ahavoičenet	et ahavoičene	olnet ahavoičenuded	et olne ahavoičenuded
3. мн.	ahavoičeneba	ei ahavoičene	olneba ahavoičenuded	ei olne ahavoičenuded
пассив	-	-	olneb ahavoitud	ei olne ahavoitud
императив			инфинитивы
лицо	полож.	отриц.
1. ед.	-	-	I	ahavoita
2. ед.	ahavoiče	ala ahavoiče	II инессив	ahavoites
3. ед.	ahavoikaha	algha ahavoikoi	II инструктив	ahavoiten
1. мн.	ahavoikam	algam ahavoikoi	III иллатив	ahavoičemaha
2. мн.	ahavoikat	algat ahavoikoi	III инессив	ahavoičemas
3. мн.	ahavoikaha	algha ahavoikoi	III элатив	ahavoičemaspäi
причастия			III абессив	ahavoičemata
акт. наст.	ahavoičii		III адессив	ahavoičemal
акт. пр. ед.	ahavoičenu
акт. пр. мн.	ahavoičenuded
пасс. пр.	ahavoitud

Корень: --.

Семантические свойства

Значение

1. дуть, веять ◆ Tul’lii ahavoičeb. — Ветер веет. ◆ Nügude ii ahavoiče. — Теперь нет ветра.
2. обветривать, сушить ◆ Tänämbei hiinan hüvin ahavoičeb. — Сегодня сено хорошо сохнет. ◆ panda snapud haz’jha ahavoičemaha — сложить снопы на вешала сушиться ◆ ahavoitud liha — вяленое мясо

Родственные слова

Ближайшее родство
существительные: ahav, ahau глаголы: ahavoičetada, ahavoitas

Этимология

От ??

Библиография

• Орфографический словарь вепсского языка = Vepsän kelen orfografine vajehnik / Н.Г. Зайцева, Е.Е. Харитонова, О. Ю. Жукова; [науч. ред. С.А. Мызников]; Российская академия наук, Карельский научный центр, Институт языка, литературы и истории. – Петрозаводск : Периодика, 2012. – 432 с.
• Зайцева М.И., Муллонен М.И. Словарь вепсского языка. Ленинград, «Наука», 1972