emancipo

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: emancipā-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	emancipō	emancipor	emancipem	emanciper	—	—
	2 p.	emancipas	emancipāris	emancipes	emancipēris	emancipā	emancipare
	3 p.	emancipat	emancipātur	emancipet	emancipētur	—	—
Plur.	1 p.	emancipāmus	emancipāmur	emancipēmus	emancipēmur	—	—
	2 p.	emancipātis	emancipāmini	emancipētis	emancipēmini	emancipāte	emancipamini
	3 p.	emancipant	emancipantur	emancipent	emancipentur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	emancipābam	emancipābar	emancipārem	emancipārer
	2 p.	emancipābas	emancipabāris	emancipāres	emanciparēris
	3 p.	emancipābat	emancipabātur	emancipāret	emanciparētur
Plur.	1 p.	emancipabāmus	emancipabāmur	emanciparēmus	emanciparēmur
	2 p.	emancipabātis	emancipabamini	emanciparētis	emanciparēmini
	3 p.	emancipābant	emancipabantur	emanciparent	emanciparentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	emancipābo	emancipabor	—
	2 p.	emancipābis	emancipaberis	emancipāto
	3 p.	emancipābit	emancipabitur	emancipāto
Plur.	1 p.	emancipabimus	emancipabimur	—
	2 p.	emancipabitis	emancipabimini	emancipatōte
	3 p.	emancipabuntur	emancipanto

Infīnitivus praesentis actīvi	emancipāre
Infīnitivus praesentis passīvi	emancipāri
Participium praesentis actīvi	emancipāns
Gerundium	emancipandī
Gerundivum	emancipandus, -a, -um

Основа перфекта: emancipāv-

		Perfectum		Plusquamperfectum		Futūrum II
		Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus
		Act.	Act.	Act.	Act.	Act.
Sg.	1 p.	emancipāvī	emancipāverim	emancipāveram	emancipāvissem	emancipāverō
	2 p.	emancipāvisti	emancipāveris	emancipāveras	emancipāvisses	emancipāveris
	3 p.	emancipāvit	emancipāverit	emancipāverat	emancipāvisset	emancipāverit
Pl.	1 p.	emancipāvimus	emancipāverimus	emancipāverāmus	emancipāvissēmus	emancipāverimus
	2 p.	emancipāvistis	emancipāveritis	emancipāverātis	emancipāvissētis	emancipāveritis
	3 p.	emancipāvērunt	emancipāverint	emancipāverant	emancipāvissent	emancipāverint

Infīnitivus perfecti actīvi	emancipāvisse

Основа супина: emancipāt-

Participium perfecti passivi	emancipātus, -a, -um
Participium futuri activi	emancipātūrus, -a, -um
Supinum I	emancipātum
Supinum II	emancipātū

emancipo

Глагол, первое спряжение.

Приставка: e-; корень: --.

Семантические свойства

Значение

2. освобождать сына из-под отцовской власти (путём троекратных mancipatio и manumissio) L, PJ, CJ, Dig;
3. отказываться, уступать, отдавать (filium in adoptionem alicui C; praedia paterna Q; agrum Su);
4. передавать (se alicui Pl). ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство

Этимология

От ??