Autunnu
L'autunnu è una dî quattru staciuna di l'annu. L'autunnu mitiurulòggicu dura dû primu di sittèmmiru fini ô 30 di nuvèmmiru. Si canusci l'accuminzata di l'autunnu cu l'aggiarniata dî pàmpini e la siquenti cascata di l'àrvuli.
Orìggini dû nomu
[cancia | cancia la surgenti]La palora "autunnu" veni dritta dû latinu "autumnus", varianti di "auctumnus", ca veni dû verbu "augere", ca voli dìciri "aumintari, ngranari" picchì sta staggiuna porta assai prudutti pî cuntadini e pî viḍḍani ca càmpanu cu chiḍḍu ca dugna la terra. Puru tutti l'autri lingui neulatini ànnu la stissa ràdica.
Lu lammicu d'autunnu
[cancia | cancia la surgenti]Sta staciuna è ô spissu assuciata cu na sinzazzioni di malancunìa. È capaci ca a fini dâ stati, dû ritornu ô travagghiu e ô grapìrisi dî scoli. Lu celu accumincia a nun èssiri cchiù lìmpitu ma griciu e niulusu. Lu càudu si nni va e accumìncianu li jurnati friddi. Scura cchiù viatu e lu jornu s'accurza. Nta stu pirìudu cadi macari la Festa dî Morti ca porta autru lammicu.
Ntâ littiratura siciliana
[cancia | cancia la surgenti]Di Chiḍḍu ca mi piaci di Mariu Gori:
- Mi piàcinu li strati di campagna
- versu l'autunnu cu li fogghi morti,
- la negghia fitta supr'â muntagna
- la vuci di lu ventu quannu è forti.
Li staciuna: