Andrea Gallo
| Andrea Gallo | |
|---|---|
|
| |
| 1928. | jul 1928. |
| Đenova | ĐenovaItalija |
| 2013. | maja 2013. |
| Mesto smrti: | () |
1928. 2013. Don Andrea Gallo (Đenova, 18 jul 1928 - 22. maja 2013.) je italijanski sveštenik, osnivač i glava opštine Sveti Benedikt (it. San Benedetto al Porto) u Đenovi.[1][2]
Poznat je po nadimku "svećenik sa ulice", po dobrotvornom i mirovnom radu, i pomaganju siromašnima i marginalizovanima.[3][4][5]
Protivnici mu zameraju promicanje komunizma, pušenje marihuane i zalaganje za prava homoseksualaca.[6]
Andrea Gallo je rođen u Đenovi 18 jula 1928. godine. Gallo se 1948. godine, sa svojih 20 godina, u Varazzeu pridružio redu salezijanca, koji su posvećeni pomaganju mladih, naročito siromašnih i napuštenih. Nakon završene gimnazije i studija filozofije u Rimu, 1953. godine je otišao na misiju u Sao Paolo, gdje je dovršio teološke studije. Kao svećenika iznimno osjetljivog na nepravdu, vojna hunta ga je već sljedeće godine potjerala natrag u Italiju, gdje se nakon četiri godine službeno zaredio. Dodijeljena mu je služba u poznatom popravnom domu za maloljetnike Garaventa gdje je s 32 godine postao kapelan. Kao mladog sveštenika, jedan biskup je pokušao da ga seksualno napadne, o čemu je progovorio godinama kasnije.[7] Represivne metode popravnog doma zamijenio je pedagoškim pristupom, davši štićenicima doma slobodu i povjerenje. Nakon tri godine je, bez objašnjenja, maknut s mjesta. 1964. godine je napustio salezijance, jer je red "postao previše institucionaliziran i sputavao je njegovu želju da u potpunosti živi svećenički poziv".[6]
Po napuštanju reda, genoveski nadbiskup kardinal Siri ga je poslao na otok Capraia da bude zatvorski kapelan. Samo dva mjeseca kasnije, prekomandiran je u župu Carmine gdje je ostao do 1970. godine. Tamo se don Gallo posvetio radu sa prezrenima, a njegova župa postala je mjesto pomoći siromašnima i napuštenima na otoku. Ubrzo je Gallo proglašen komunistom, te je nadbiskup napokon odlučio da ga vrati u zatvor na otoku Capraia. Obzirom da je bio omiljen među brojnim pučanstvom kojem je pomogao, čitavo mjesto diglo se na noge protestirajući, ali nije pomoglo. Malo potom, don Galla je pozvao župnik San Benedetta u Genovi, gde su zajedno osnovali zajednicu za pomoć siromašnima i marginaliziranima.[6] Narednih decenija ostaje pastir crkvene opštine Sveti Benedikt u Đenovi.
Don Gallo je 2006. godine učestvovao u kampanji za legalizaciju lakih droga, tokom koje je u znak protesta pušio konoplju u gradskoj skupštini, zbog čega je bio kažnjen.[5] Istovremeno se žestoko protivio izgradnji američke vojne baze blizu Vicenze.
Don Gallo je 2009. godine sudjelovao na Genova Prideu. U više navrata je osudio stavove katoličke crkve prema homoseksualcima, a 2011. je od talijanske LGBT organizacije dobio nagradu "Osoba godine".[6]
8. decembra 2012. godine, Don Gallo je proslavu 42 godine postojanja opštine San Benedetto al Porto, u crkvi Santa Messa u Đenovi, okončao službu pevajući partizansku pesmu „Bella Ciao“, praćen horskim pevanjem vernika, čime je dospeo u žižu javnosti.[8][9]
Početkom marta 2013. godine je održao misu zadušnicu za umrlog Huga Čaveza.
- San Giovanni Battista di Vinigo e i suoi fioli de jesia, s.l., s.n., 1993.
- La chiesa di San Giuliano. Guida storico artistica, Venezia, Edizioni studium cattolico veneziano, 1995. ISBN 88-85351-20-4
- Poi siamo tutti belli. La Comunità di San Benedetto attraverso le agende di don Andrea Gallo, Roma, Sensibili alle Foglie, 1995.
- L'inganno droga, Tivoli, Sensibili alle Foglie, 1998. ISBN 88-86323-30-1
- Il fiore pungente. Conversazione con Don Andrea Gallo, di Fabia Binci e Paolo Masi, Arenzano, O Caroggio, 2000; Milano, Dalai, 2011. ISBN 978-88-6620-070-3
- Trafficanti di sogni, con altri, Lerici, Ippogrifo Liguria, 2004.
- Angelicamente anarchico. Autobiografia, Milano, Mondadori, 2005. ISBN 88-04-53593-8
- Il cantico dei drogati. L'inganno droga nella società delle dipendenze, Dogliani, Sensibili alle Foglie, 2005. ISBN 88-86323-98-0
- Io cammino con gli ultimi, con Federico Traversa, Genova, Chinaski, 2007. ISBN 88-89966-10-6
- In viaggio con Don Gallo, con Federico Traversa, Genova, Chinaski, 2008. ISBN 88-89966-26-2
- Così in terra, come in cielo, con Simona Orlando, Milano, Mondadori, 2010. ISBN 978-88-04-59654-7
- Sono venuto per servire, con Loris Mazzetti, Roma, Aliberti, 2010. ISBN 978-88-7424-614-4
- E io continuo a camminare con gli ultimi, con Federico Traversa, Genova, Chinaski, 2011. ISBN 88-89966-65-3
- Ancora in strada. Un prete da marciapiede, con Bruno Viani, Genova, De Ferrari, 2011. ISBN 978-88-6405-283-0
- Di sana e robusta Costituzione, Roma, Aliberti, 2011. ISBN 978-88-7424-789-9
- Il vangelo di un utopista, Reggio Emilia-Roma, Aliberti, 2011. ISBN 978-88-7424-820-9
- Se non ora, adesso. [Le donne, i giovani, la liberazione sessuale], Milano, Chiarelettere, 2011. ISBN 978-88-6190-181-0
- Non uccidete il futuro dei giovani, Milano, Dalai, 2011. ISBN 978-88-6620-232-5
- La buona novella. Perché non dobbiamo avere paura, Roma, Aliberti, 2012. ISBN 978-88-7424-869-8
- Come un cane in Chiesa. Il Vangelo respira solo nelle strade, Milano, Piemme, 2012. ISBN 978-88-566-2457-1
Za razliku od mnogih crkvenih visokodostojnika, don Gallo kaže:
Ja te prihvatam takvog kakav si, kao osobu, zato što pre nego što je muško, žensko, homoseksualac ili stranac, čovek je osoba, koja je subjekt autonomije.[5]
Takođe, suprotno od fundamentalističke isključivosti don Andrea Gallo kaže:
Ja vidim da kada ispružim ruke, zidovi padaju. Dom znači graditi mostove a ne zidove.[5]
Don Andrea Gallo je poznat kao zastupnik LGBT prava u Italiji. On je marta 2013. izjavio da bi bilo divno imati homoseksualnog papu. Takođe veruje da bi sveštenici trebalo slobodno da izraze svoju seksualnost, jer „potiskivana homoseksualnost vodi u pedofiliju“:
Homoseksualni papa bio bi divna stvar. Postoji jednakost dece Božje. To je suština Evanđelja, mi smo svi sinovi i kćeri Božje. Sveštenik homoseksualac treba biti slobodan da izrazi svoj identitet i seksualnost, inače potiskivanje vodi u pedofiliju.[7]
Gallo smatra da treba dozvoliti ženama da budu sveštenice, jer one nisu inferiorne u odnosu na muškarca.[7] Pobornik je slobodne upotrebe kontraceptivnih sredstava, jer bi majčinstvo trebalo da bude izbor: „Kondome bi trebalo deliti čak i u katoličkim školama, umesto da nam vid zamućuju tabui i dogme“.[10]
Don Gallo smatra da je današnja Crkva iskvarena, te propoveda „Crkvu siromašnih i za siromašne“.[10]
Danas Crkva više ne predstavlja ono što bi trebala jer je preuzela dominantnu ulogu u društvu i na poziciji je iznimne moći. Crkveni je vrh toga svjestan, ali o tome šuti. Na taj način Crkva je napustila svoja proročanstva i zaboravila na suberzivnu snagu Evanđelja.[11]
On se nada održavanju III vatikanskog koncila, koji bi imao tri glavne teme: siromaštvo Crkve, ukidanje prisilnog celibata i zaređenje žena.[12]
- ↑ „Official site of the San Benedetto al Porto community”. Arhivirano iz originala na datum 2013-03-08. Pristupljeno 2013-03-12.
- ↑ Don Andrea Gallo biography
- ↑ „Bagno di folla per Don Gallo. "I giovani privi di valori? E' colpa dello Stato che nega un futuro pulito". DI' LA TUA”. Arhivirano iz originala na datum 2013-02-20. Pristupljeno 2013-03-12.
- ↑ „“ancora in strada” - Don Gallo, il prete “da marciapiede”, si racconta | Liguria | Genova | Il SecoloXIX”. Arhivirano iz originala na datum 2016-03-04. Pristupljeno 2013-03-12.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 „Don Gallo, badass sveštenik zapevao 'Bella Ciao' posle mise”. Arhivirano iz originala na datum 2013-03-29. Pristupljeno 2013-03-12.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Optužen za komunizam, pušenje hašiša i pacifizam: Upoznajte iznimnog svećenika koji nikada neće postati Papa
- ↑ 7,0 7,1 7,2 Catholic priest says next pope should be gay
- ↑ Bella Ciao u crkvi
- ↑ 'Bella Ciao', misa i dostignuće ljudskog srca
- ↑ 10,0 10,1 Don Andrea Galo: Sveštenik koji zaslužuje da bude papa
- ↑ Don Andrea Gallo: Svećenike bih protjerao iz Vatikana, kad bih bio novi papa
- ↑ Intervju za Secular apocalypse[mrtav link]
- (en) Intervju za Secular apocalypse[mrtav link]
- (it) Intervju za italijanski Rolling Stone Magazine Arhivirano 2012-10-03 na Wayback Machine-u
