Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Prijeđi na sadržaj

Deliblatska peščara

Izvor: Wikipedija
Specijalni rezervat prirode Deliblatska peščara
IUCN kategorija IV (zaštićeno stanište)
LokacijaAutonomna pokrajina Vojvodina, Srbija
Najbliži gradAlibunar, Vršac,
Koordinate44°53′01″N 21°05′33″E / 44.88361°N 21.09250°E / 44.88361; 21.09250
Površina348,29 km² (134 mi² )
Osnivanje1989. god

Deliblatska peščara (Deliblatski pesak) ili Banatska peščara (Banatski pesak), jedinstvena je peščara u Evropi, a nalazi se u jugoistočnom delu srpske pokrajine Vojvodine, u južnom Banatu.

Ova prostrana oblast površine od oko 300 km², čije su glavne peščane mase elipsoidnog oblika okružene plodnim lesnim poljoprivrdnim površinama, proteže se između Dunava i jugozapadnih padina Karpata.

Ovaj spomenik istorije prirode Panonske nizije jedno je od retkih pribežišta za mnoge specifične vrste flore i faune, koje u evropskim i svetskim razmerama predstavljaju prirodne retkosti. Peščara predstavlja geomorfološki i ekološko-biogeografski fenomen ne samo Panonske nizije, već i čitave Evrope.

Stepski božur (Paeonia tenuifolia)
Degenova kockavica (Fritillaria gracilis)

Živi svet Deliblastske peščare

[uredi | uredi kod]

Bogatstvo flore ovog područja se ogleda u postojanju oko 900 vrsta viših biljaka, od kojih su mnoge relikti i rariteti, kao i vrste koje su u svom rasprostranjenju ograničene na Panonsku niziju. Jedino se ovde, u odnosu na čitav prostor Srbije nalaze: banatski božur, stepski božur (Paeonia tenuifolia), Pančićev pelen, šerpet i Degenova kockavica (Fritillaria gracilis). Svoje stanište ovde je našlo i 20 vrsta orhideja. Prirodnu autohtonu šumsku vegetaciju predstvljaju šume bele lipe i krupnolisnog medunca. Deliblatska peščara je u vegetacijskom smislu mešavina stepe i šumo-stepe, koju odlikuje mozaik travnih, žbunastih i šumskih staništa.

Zbog prisustva velikog broja vrsta ptica, od kojih su mnoge retke i ugrožene, ovo područje je uvršćeno u najznačajnija staništa ptica u Evropi – IBA područje. Iz grupe grabljivica, koje su najugroženije ptice, zastupljene su vrste kao što su: banatski soko, orao krstaš i orao kliktaš. Njihovo pojavljivanje uslovljeno je pašnjačkim površinama i prisustvom tekunice, koja predstavlja osnov njihove ishrane. Od stanovnika životinjskog carstva peščare, ovom prilikom izdvajamo prisustvo: vuka, jelena, srne i divlje svinje.

Prirodne karakteristike i jedinstvenost ovog kraja čine ga pogodnim za rekreaciju, lov i ribolov, nautički turizam, a pre svega ekološki turizam. U cilju zaštite ovog područja, Deliblatska peščara je proglašena za specijalni rezervat prirode.[1][2]

Od 2002. godine, Deliblatska peščara nalazi se na preliminarnoj listi Uneska kao područje izuzetnih prirodnih vrednosti.

Lovište

[uredi | uredi kod]

Lovište Deliblatska peščara se nalazi na površini od 33.610 hektara od čega je ograđeno 1.850 hektara Dragićev Hat. Lovište se nalazi u okviru Javnog preduzeća Vojvodinašume[3] kojim upravlja šumsko gazdinstvo Banat[4] Pančevo. Od krupne divljači mogu se loviti jeleni, divlje svinje i srne a od sitne divlje patke i divlje guske.

Lovište se nalazi u Južnom Banatu i okruženo je sa tri reke: Dunav, Tamiš i Karaš. Jugoistočni deo lovište u dužini od sedam kilometara naslanja se na Dunav - Dragićev Hat zauzima površinu od 1.850 hektara i osposobljeno je kao lovno-uzgojni centar.

Labudovo okno je deo lovišta u kojem se organizuje lov na divlje patke i guske i obuhvata površinu od 2.500 hektara močvarskih terena, rečnih ostrva i Dunava. Tokom jeseni i zime velika jata divljih pataka i gusaka nastanjuje ovaj kraj. Lovci se smeštaju u lovačkim kućama u samom lovištu.

Zanimljivosti

[uredi | uredi kod]

Galerija

[uredi | uredi kod]

Povezano

[uredi | uredi kod]

Reference

[uredi | uredi kod]
  1. „Specijalni rezervat prirode „Deliblatska peščara“”. vojvodinasume.rs. 
  2. „SRP “Deliblatska peščara“”. vojvodinasume.rs. 
  3. „Vojvodinašume | Čuvajmo naše šume”. vojvodinasume.rs. 
  4. „Šumsko gazdinstvo Banat”. serbia-tourism.org. Arhivirano iz originala na datum 11. 9. 2019. Pristupljeno 11. 9. 2019. 
  5. „Олешковские пески – украинская Сахара” [Oleškovski pesak – ukrajinska Sahara] (ru). ru.tsn.ua. 9. 9. 2013. Pristupljeno 14. 9. 2019. 

Spoljašnje veze

[uredi | uredi kod]