Fredric March
| Fredric March | |
|---|---|
 na fotografiji Carla Van Vechtena (1939) | |
| Biografske informacije | |
| Rođenje | Ernest Frederick McIntyre Bickel 31. 8. 1897. Racine, Wisconsin |
| Smrt | 14. 4. 1975. (dob: 77) Los Angeles |
| Supružnik | Ellis Baker (1921-1927) Florence Eldridge (1927-1975) |
| Opus | |
| Djelatni period | 1921 - 1973 |
Fredric March (31. august 1897 – 14. april 1975.) bio je američki dva puta Oscarom te Tonyjem nagrađeni kazališni i filmski glumac.
Fredrik Marč je rođen u Rasinu, kao Ernest Frederik Mekintajer Bikel, od majke Kore koja je radila kao učiteljica, i oca Džona koji je bio lokalni sveštenik. Pohađao je osnovnu školu „Vinslou“ (Winslow Elementary School), zatim srednju školu u Rasinu i univerzitet „Viskonsin-Medison“ (University of Wisconsin–Madison). Nakon završetka fakulteta zaposlio se kao bankar, ali je zbog operacije slepog creva morao da napusti posao. Ubrzo počinje da radi kao statista u filmovima snimanim u Njujorku, koristeći ime „Marčer“. Godine 1926, prvi put je zaigrao na Brodveju, a već krajem decenije potpisao je ugovor za produkcijsku kuću „Paramount Pictures“.
Marč je 1930. prvi put bio nominovan za Oskara za komediju „Kraljevska brodvejska porodica“, a već sledeće godine je dobio istog za dvostruku ulogu u filmu „Doktor Džekil i gospodin Hajd“. Potom je angažovan za još nekoliko filmova, od kojih je najpoznatiji „Jadnici“ - adaptacija Igoovog romana. U filmu „Zvezda je rođena“ sa Dženet Gejnor, igrao je glavnu mušku ulogu i za nju je treći put bio nominovan za Oskar.
Fredrik Marč je bio jedan od malobrojnih glumaca tog perioda koji ni po koju cenu nisu potpisivali dugoročne ugovore sa filmskim kućama. Imao je slobodu da bira, prihvata i odbija uloge, a naročito je izbegavao tipizirane likove. Nakon filma „Zvezda je rođena“, vratio se na Brodvej sa predstavom „Tvoj poslušni muž“, i nekoliko narednih godina ostao na njemu. U razmaku od deset godina dobio je dve Toni nagrade: prvu 1947, za predstavu „Years Ago“ i drugu 1957. za „Dugo putovanje u noć“. Međutim, tih deset godina uporedo je snimao i filmove, od kojih su najpopularniji bili „Oženih se vešticom“, „Aleksandar Veliki“ i „Čovek u sivom flanelskom odelu“. Za film „Najbolje godine našeg života“ iz 1946. godine, dobio je svog drugog Oskara. Pet godina kasnije igrao je u filmu „Smrt trgovačkog putnika“, za koji je na Filmskom festivalu u Veneciji dobio Volpi pehar za najboljeg glumca. U Americi je za ovu ulogu nagrađen Zlatnim globusom, dok Nagradu BAFTA i peti po redu Oskar nije dobio. Za par poslednjih filmova u svojoj karijeri ponovo je bio nominovan za Zlatni globus - za filmove „Ponoć“ i „Sedam dana u maju“, dok je za film „Požnjeće buru“ dobio „Srebrnog medveda za najboljeg glumca“ na Berlinskom filmskom festivalu 1960. godine.
Marč je tri puta bio nominovan za Emi za najboljeg glumca u mini-seriji ili filmu („The Best of Broadway“, „Shower of Stars“, „Producers' Showcase“), ali nije dobio nijednog.
Marč je, od 1930. pa do svoje smrti, živeo u gradiću Nju Milford, u Konektikatu. U njegovoj kući su pre njega živeli dramaturg Lilijan Helman i političar i diplomata Henri Kisindžer. Godine 1925, venčao se sa Elis Bejker, a razveli su se dve godine kasnije. Iste, 1927, venčao se sa glumicom Florens Eldridž, sa kojom je imao dvoje usvojene dece.[1] Podržavao je Demokratsku stranku. Umro je 14. aprila 1975. godine od raka prostate, a sahranjen je u gradu u kome je živeo.
- ↑ „Leading Men: Fredric March”. Pristupljeno 17. 06. 2011.
| Nagrade i postignuća | ||
|---|---|---|
| Prethodi: Jean Gabin za La Nuit est Mon Royaume |
Nagrada Volpi kup za najboljeg glumca 1952 za Death of a Salesman |
Slijedi: Henri Vilbert za Le Bon Dieu Sans Confession |
