Landsknehti
Landsknehti (jedinina: landsknecht, njemački: landsknecht) su bili najamni vojnici porijeklom iz današnje Njemačke, odnosno zemalja tadašnjeg Svetog Rimskog Carstva koji su se kao pješaci borili na evropskim bojištima od kraja 15. do polovice 17. vijeka.
Prvi put se u historijskim izvorima spominju 1470. godine kao dio vojske burgudnskog vojvode Charlesa Neustrašivog u Burgundskim ratovima, mada se vjeruje da su nastali nakon što je Charlesovu najamničku vojsku pobijedila švicarska milicijska vojska koristeći pješadijsku taktiku temeljenu na korištenju dugih kopalja i čvrstih formacija, a koja se pokazala efikasnom protiv dotada na bojištima dominantne oklopne viteške konjice. Habsburški vojvoda Maksimilijan I je, time duboko impresioniran, odlučio formirati vlastitu profesionalnu vojsku koja bi se koristila sličnu taktiku, i ona je prvi put imala uspjeh, iskazavši se u pobjedi nad Francuzima u bitci kod Guinegatea 1479. godine. Landsknechte su nakon toga osim Habsburga počeli koristiti i drugi vladari i države, te su sa vremenom postali najčešće korišteni od svih najmanika u Evropi, te igrali važnu ulogu u Italijanskim ratovima, kao i gušenju velikog seljačkog ustanka u Njemačkoj. Landsknechtska taktika se temeljila na korištenju kopalja i [[helebarda|helebardi]g, a sa vremenom se, iako u manjoj mjeri, počelo koristiti i vatreno oružje poput arkebuza. Iako su bili najrasprostranjeniji vojnici, općenito su se smatrali inferiorni španskoj pješadiji organiziranoj po tercio sistemu, a koja je, iako malobrojnija, također uživala bolju reputaciju zbog čvršće discipline. To je došlo do izražaja i u Tridesetogodišnjem ratu, tokom koga su landsknechti pokazali svoju inferiornost i prema prvim modernim stajaćim vojskama koje su bili angažirali tadašnji vladari.
