Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Prijeđi na sadržaj

Philip Kitcher

Izvor: Wikipedija
Philip Stuart Kitcher
Suvremena filozofija
Biografske informacije
Rođenje20. 2. 1947. (1947-02-20) (dob: 77)
London, Ujedinjeno Kraljevstvo
Obrazovanje
ŠkolovanjeChrist's College, University of Cambridge (BA); Princeton University (PhD)
Filozofija
Škola/TradicijaAnalitička filozofija
Pragmatizam
Nagrade
Lifetime Achievement Award (American Psychological Association)
Distinguished Contribution Award (American Psychological Association)
Lakatos Award
Prometheus Prize (American Philosophical Association)
Lannan Notable Book Award
Inspiracija
Od
Na
  • Peter Godfrey-Smith, C. Kenneth Waters, Kyle Stanford, Patricia Kitcher, Michael Weisberg

Philip Stuart Kitcher (London, 1947), britanski filozof. Bavi se filozofijom znanosti, filozofijom biologije, filozofijom matematike, filozofijom književnosti, te u novije vrijeme i pragmatizmom.

Biografija

[uredi | uredi kod]

Rođen u Londonu, Kitcher je svoj rani život proveo u Eastbourneu, u istočnom Sussexu, na južnoj obali Ujedinjenog Kraljevstva, gdje je još jedan istaknuti filozof starije generacije ( AJ Ayer ) također bio u školi. Sam Kitcher je išao u školu u Christ's Hospital, Horsham, West Sussex .[1][2] Diplomirao je matematiku/historiju i filozofiju nauke na Christ's College, Cambridge, 1969. godine, a doktorirao historiju i filozofiju nauke na Univerzitetu Princeton 1974. godine, gdje je blisko surađivao sa Carlom Hempelom i Thomasom Kuhnom.

Kitcher je trenutno John Dewey profesor filozofije emeritus na Univerzitetu Columbia. Kao šef programa Columbia's Contemporary Civilization (dio osnovnog nastavnog plana i programa), također je bio profesor James R. Barker za savremenu civilizaciju. Prije nego što se preselio u Kolumbiju, Kitcher je bio na stalnim pozicijama na Univerzitetu Vermont, Univerzitetu Minnesote i Univerzitetu Kalifornije u San Dijegu, gdje je bio predsjednički profesor filozofije.

Kitcher je bivši predsjednik Američkog filozofskog udruženja. Kičer je 2002. godine imenovan za člana Američke akademije nauka i umjetnosti, a 2006. godine dobio je inauguralnu nagradu Prometej od Američkog filozofskog udruženja u čast velikog dostignuća u filozofiji nauke . Izabran je u Američko filozofsko društvo 2018.[3] Kitcher je bio glavni urednik časopisa Philosophy of Science od 1994. do 1999., a bio je i član NIH / DOE radne grupe za etičke, pravne i društvene implikacije projekta ljudskog genoma od 1995. do 1997. godine.

Obučavao je brojne filozofe nauke, uključujući Petera Godfrey-Smitha ( Univerzitet u Sidneyu ), Kylea Stanforda (Univerzitet Kalifornije, Irvine ) i Michaela R. Dietricha (Univerzitet u Pittsburghu ). Takođe je predavao na katedrama C. Kenneth Waters (Univerzitet u Calgaryju) i Michael Weisberg (Univerzitet Pennsylvania) kao dodiplomski.[nedostaje referenca]

Oženjen je Patrišom Kičer. Ona je kantovski učenjak i filozof uma, te je bila Mark Van Doren profesor humanističkih nauka na Kolumbiji. Njihov sin, Charles Kitcher, pomoćnik je glavnog savjetnika u Federalnoj izbornoj komisiji.[4][5]

Filozofski rad

[uredi | uredi kod]

Unutar filozofije, Kitcher je najpoznatiji po svom radu u filozofiji biologije, nauke i matematike, a izvan akademskih krugova po svom radu koji ispituje kreacionizam i sociobiologiju. Njegovi radovi pokušavaju povezati pitanja koja se postavljaju u filozofiji biologije i filozofiji matematike s centralnim filozofskim pitanjima epistemologije, metafizike i etike. Također je objavio radove o Johnu Stuartu Millu, Kantu i drugim ličnostima iz historije filozofije. Njegova knjiga iz 2012.[6] dokumentirala je njegovo sve veće zanimanje za Džona Djuija i pragmatičan pristup filozofskim pitanjima. On vidi pragmatizam kao objedinjujući i rekonstruktivni pristup pitanjima tradicionalne filozofije. Godinu dana ranije objavio je knjigu koja opisuje naturalistički pristup etici, The Ethical Project (Harvard University Press, 2011).[7] Radio je i na filozofiji klimatskih promjena.[8][9]

Kriteriji za ono što čini "dobru nauku"

[uredi | uredi kod]

Kitcherova tri kriterijuma za dobru nauku su:[10]

1. Nezavisna provjerljivost pomoćnih hipoteza
"Pomoćna hipoteza treba da se može testirati nezavisno od konkretnog problema koji je uveden da reši, nezavisno od teorije koju je osmišljena da spasi" (npr. dokazi za postojanje Neptuna su nezavisni od anomalija u orbiti Urana).
2. Ujedinjenje
„Nauka treba da bude ujedinjena... Dobre teorije se sastoje od samo jedne strategije rješavanja problema, ili male porodice strategija rješavanja problema, koje se mogu primijeniti na širok spektar problema.
3. Plodnost
„Velika naučna teorija, poput Njutnove, otvara nova područja istraživanja... Budući da teorija predstavlja novi način gledanja na svijet, može nas navesti da postavljamo nova pitanja i tako se upustimo u nove i plodne smjerove istraživanja... Tipično, cvjetajuća nauka je nepotpuna. U svakom trenutku postavlja više pitanja nego što trenutno može odgovoriti. Ali nepotpunost nije porok. Naprotiv, nepotpunost je majka plodnosti... Dobra teorija treba da bude produktivna; trebalo bi postaviti nova pitanja i pretpostaviti da se na ta pitanja može odgovoriti bez odustajanja od svojih strategija rješavanja problema."

Sve je više prepoznavao ulogu vrijednosti u praktičnim odlukama o naučnim istraživanjima.[11]

Kuhn i kreacionizam

[uredi | uredi kod]

Kitcher je autor knjige Zloupotreba nauke: Slučaj protiv kreacionizma. U njoj je komentirao način na koji su kreacionisti pogrešno protumačili Kuhna:

Knjiga Thomasa Kuhna „Struktura naučnih revolucija“ vjerojatno je čitanija – i pogrešnije tumačena – od bilo koje druge knjige u novijoj filozofiji nauke. Široka cirkulacija njegovih stavova stvorila je popularnu karikaturu Kuhnove pozicije. Prema ovoj popularnoj karikaturi, naučnici koji rade u nekoj oblasti pripadaju klubu. Od svih članova kluba se traži da se slože oko glavnih točaka doktrine. Zaista, cijena upisa je nekoliko godina postdiplomskog obrazovanja, tokom kojih se usađuju glavne dogme . Stavovi autsajdera se ignorišu. Sada želim naglasiti da je ovo beznadežna karikatura, kako prakse naučnika, tako i Kuhnove analize prakse. Ipak, karikatura je postala općeprihvaćena kao vjerna reprezentacija, dajući na taj način podršku tvrdnjama kreacionista da se njihovi stavovi arogantno zanemaruju.[12]

Knjige

[uredi | uredi kod]

Izvori

[uredi | uredi kod]
  1. „ACADEMIC AUTOBIOGRAPHY – PHILIP KITCHER”. www.columbia.edu. Pristupljeno 8 November 2017. 
  2. Joyce's kaleidoscope : an invitation to Finnegans wake. ISBN 978-0195321029. 
  3. "Election of New Members at the 2018 Spring Meeting"
  4. „Sue-Yun Ahn and Charles Kitcher” (en-US). The New York Times. Pristupljeno 2021-08-08. 
  5. „FEC announces appointment of Charles Kitcher as Associate General Counsel” (en). FEC.gov. Pristupljeno 2021-08-08. 
  6. Kitcher, P. Preludes to Pragmatism: Toward a Reconstruction of Philosophy, Oxford University Press, 2012
  7. Mallon, R. Review of Kitcher, P. The Ethical Project, Harvard University Press, October 2011. ISBN 0-67-406144-6 (Notre Dame Philosophical Reviews)
  8. Kitcher, Philip (2010). "The Climate Change Debates" Science, 328(5983):pp.1230-1234
  9. Kitcher, Philip (March 25, 2015). "Climate Change: The Hard Problem" 'Instituto de Investigaciones Filosóficas-UNAM'
  10. pg 46-48 Abusing Science: The Case Against Creationism. MIT Press. 1982. ISBN 978-0262110853. 
  11. Longino, Helen E. (2002), Science and the Common Good: Thoughts on Philip Kitcher’s Science, Truth, and Democracy, Philosophy of Science, 69, pp. 560–568 (PDF Arhivirano 2022-12-13 na Wayback Machine-u)
  12. Kitcher, P, 1982, Abusing Science: The Case Against Creationism, p. 168

Vanjske veze

[uredi | uredi kod]