Sot se prvi put pominje u mađarskim dokumentima 1297. godine. Međutim, prva nalazišta koja dokazuju da je Sot bio nastanjen mnogo ranije nađena su na više lokaliteta u okolini sela. Na potesu Gradina pronađeni su tragovi naselja iz perioda neolita, sopotsko-lenđelske kulturne grupe. Uporedo sa Sotom, postojalo je i mesto Pakledin koje početkom 18. veka prestaje da postoji. U srednjem veku Sot se pominje u spisima poseda plemićkih porodica Gorjanski, Horvat, Raškai i Gereb. U periodima vladavine Gorjanskih, Sot je zabeležen kao utvrđenje. Pod Turcima je od 1526. do 1688. kada su desetinu i druge dažbine plaćali turskom posedniku Kenesakoviću iz Nijemaca. Od oslobođenja od Turaka, zajedno sa većim delom Srema pripali su posedima italijanskog grofa Odeskalkija. U prvom nađenom popisu porodica iz 1736. godine pominje se 12 porodičnih starešina u Sotu i 28 u susednom Pakledinu. Preseljenje Pakledina u Sot dogodilo se 1742. godine najverovatnije zbog izgradnje Rimokatoličke crkve Sv. Katarine u Sotu. Posle 1848. godine i oslobađanja od feudalne vlasti Sot je u sastavu Austrougarske monarhije do 1918. godine. Stvaranjem kraljevine SHS Sot ulazi u sastav Iločkog sreza i Dunavske banovine. Stvaranjem Banovine Hrvatske i Sot sa iločkim srezom ulazi u njen sastav, U ovom statusu selo je bilo do početka Drugog svetskog rata kada potpada pod Pavelićevu NDH. Selo je oslobođeno 04.12.1944. godine i taj datum se i danas obeležava kao Dan sela. Stvaranjem republičke granice između Republike Hrvatske i Republike Srbije od strane Đilasove komisije Sot je od 1948. godine u srezu Šid. Nakon rata devedesetih godina dolazi do velikih migracija stanovništva i menjanja nacionalne strukture sela.
U naselju Sot živi 651 punoletni stanovnik, a prosečna starost stanovništva iznosi 42,2 godina (38,9 kod muškaraca i 45,6 kod žena). U naselju ima 290 domaćinstava, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 2,70.
Stanovništvo u ovom naselju veoma je nehomogeno, a u poslednja tri popisa, primećen je pad u broju stanovnika.
Srbija
679
