Svetislav Vulović
Svetislav Vulović (29.11.1847. u Ivanjici - 3.5.1898. u Beogradu) je bio srpski književni i pozorišni kritičar, istoričar književnosti, rektor Velike škole i akademik.
Prema Jovanu Deretiću bio je u srpskom realizmu „prvi kritičar od formata“. Pisao je pozorišne prikaze („Iz pozorišta“, 1879.), književne kritike, studije o istaknutim pesnicima romantičarima (Njegošu, Simi Milutinoviću, Branku Radičeviću i Đuri Jakšiću), o značajnim književnim pojavama („Umetnička pripovetka u najnovijoj srpskoj književnosti“, 1880.) i studije o starim srpskim biografima. Zalagao se za „prirodnu kritiku“ za koju mu je bio uzor nemački kritičar Ludvig Berne. O književnim delima nije sudio po pravilima nego po utisku, u kritiku je unosio i svoju ličnost i osećanja. Književni rad pisaca proučavao je u vezi sa njihovom biografijom.
Bio je profesor književnosti u beogradskoj gimnaziji, a od 1881. u Velikoj školi. Prilikom osnivanja Srpske kraljevske akademije izabran je u prvih 16 redovnih članova. Bio je jedan od osnivača Srpske književne zadruge 1892.
Njemu u čast se biblioteka u Ivanjici zove „Svetislav Vulović“.
| Prethodnik: Dimitrije Nešić |
rektor Velike škole 1894 |
Nasljednik: Kosta Alković |
