Trojni pakt
Trojni pakt, isto tako poznat kao Pakt tri sile, Osovinski pakt, Pakt tri pravca ili Trojna pretnja je pakt koji je potpisan u Berlinu, Nemačka, 27. septembra 1940. godine. Potpisali su ga Saburo Kursu iz Carevine Japan, Adolf Hitler iz Nacističke Nemačke i Galecio Đano (ministra inostranih dela Italije) iz Fašističke Italije. Time je zvanično stvoren vojni savez Sila osovine u Drugom svetskom ratu kao suprotnost silama saveznicima.
Sporazum je formalizovao savezništvo sila osovina, koji je uperen protiv još uvek formalno neutralnih Sjedinjenih Država u slučaju da se umešaju u Drugi svetski rat.
Trojnom paktu pristupila je Mađarska (20. novembra 1940.), Rumunija (23. novembra 1940.) i Slovačka (24. novembra 1940.). Bugarska je pristupila 1. marta 1941. godine.
Vlade Nemačke, Italije i Japana smatraju kao preduslov trajnog mira da svaka nacija na svetu treba da ima prostor koji joj je potreban.
ČLAN 1. Japan priznaje i poštuje vođstvo Nemačke i Italije u zavođenju novog reda u Evropi.
ČLAN 2. Nemačka i Italija priznaju i poštuju vođstvo Japana u zavođenju novog reda u Istočnoj Aziji.
ČLAN 3. Japan, Nemačka i Italija složili su se da sarađuju na svim poljima. Obavezuju se se da se pomažu svim političkim, ekonomskim i vojnim sredstvima ako jedna od tri ugovorene strane bude napadnuta od neke sile, koja se ne nalazi u evropskom ratu ili kinesko-japanskom sukobu.
Dana 25. marta 1941. godine, knez Pavle Karađorđević, prvi namesnik Kraljevine Jugoslavije pristao je na Trojni pakt. Hitleru nije bilo lako da natera Jugoslaviju na ovaj sporazum. Postojala je vrlo jaka antinemačka struja u zemlji, prvenstveno kod većinskog srpskog stanovništa. Sporazum je zbačen vojnim udarom 27. marta 1941. godine. Puč je izvela grupa jugoslovenskih oficira, uz britansku podršku, i tom prilikom dovela maloletnog kralja Petra II Karađorđevića na vlast.
