Nefi

Ilustrim i planit të një katedraleje, me ngjyrë rozë është e ilustruar zona e nefit.

Nefi i Kishës Saint-Sulpice në Paris

E Romanesque nave të abbey kishën e Saint-Georges-de-Boscherville, Normandi, Francë, ka një triforium fragmenti më lart rresht vaulting.

Nefi është korridori qendror i një kishe bazilikale, ose trupi kryesor i një kishe (qoftë me korridorë anësorë apo jo), në mes murit të pasëm e deri në kryqëzimin e saj me transeptin, që kufizon nefin me balustradën. Nefi është zona e kishës ku lejohen laikët.

Përshkrimi

Nefi shtrihet nga hyrja e kishës, e cila mund të ketë një portik të veçantë (narteksin) e deri te balustrada, dhe mund të shoqërohet nga korridore anësore, nga të cilat e ndan zakonisht një arkadë. Nëse korridorët anësorë janë të lartë dhe me një gjerësi të krahasueshme me nefin qendror, struktura ndonjëherë është e thënë të ketë tre nefe, pra të jetë trenefëshe. Nefi përbën rrugën kryesore për të shkuar drejt altarit. 

Etimologjia

Termi nef në shqip vjen nga frëngjishtja, i cili nga ana e vet vjen nga latinishtja navis, fjala për anije, një simbol i hershëm i krishterë. Termi mund të ketë qenë sugjeruar nga bazamenti i tavanit të kishës, që ka formën e pjesës së poshtme të një anijeje. Në shumë vende skandinave dhe balltike, në fakt, është gjetur që një anije e kthyer përmbys është përdorur për çatine e kishës, dhe në disa gjuhë e njëjta fjalë do të thotë edhe 'nef' dhe 'anije', si për shembull në gjuhën daneze skib ose suedisht skepp.

Histori

Një afresk tregon Bazilikën e Vjetër të Shën Pjetrit, e ndërtuar në shekullin IV: zona qendrore, e ndriçuar nga dritare të larta është e rrethuar nga korridore anësore.

Kishat më të hershme janë ndërtuar kur ndërtuesit ishin të familiarizuar me formën e bazilikës romake, që ishte një ndërtesë publike për transaksione biznesi. Ajo kishte një zonë të gjerë qendrore, të ndarë me shtylla nga korridoret anësore, dhe me dritare afër tavanit. Bazilika e Vjetër e Shën Pjetrit në Romë është një kishë e hershme që kishte këtë formë. Ajo u ndërtua në shekullin IV me urdhër të perandorit Romak Konstandi I, dhe u zëvendësua në shekullin XVI.

Nefi, organi kryesor i ndërtimit të një kishe, është seksioni i veçuar për popullin, ndërsa balustrada është e rezervuar për klerikët. Në kisha mesjetare nefi u nda nga balustrada nëpërmjet disa urave ndërmjetese(jubé në frëngjisht); këto, duke u zbukuruar goxha, ishin karakteristika e dukshme e kishave evropiane të shekujve XIV-XVI.

Nefet mesjetare ishin të ndara në nënpjesë, përsëritja e formës së të cilave jepte efekt zmadhimi si lartësie, ashtu dhe gjerësie. Gjatë Rilindjes Evropiane, në vend të efekteve dramatike nefeve iu dhanë përmasa më të balancuara.

Rekord-mbajtës

Tavan me arkitekturë gotike (1608, i meremetuar në vitet 1860) mbi nefin e Dush Abbey, në Bath, Angli. Eliminimi i e "triforiumit" ofron një zgjerim të madh të hapësirës së dritareve.

• Nefi më i gjatë në Danimarkë: Katedralja e Aarhusit, 93 metres (305 ft)
• Nefi më i gjatë në Angli: Katedralja e Shën Albanit, 84 metres (276 ft)
• Nefi më i gjatë në Irlandë: Katedralja e Shën Patrikut Dublin, 91 metres (299 ft),
  
• Nefi më i gjatë në Francë: Katedralja e Burzh-it, 91 metres (299 ft), duke përfshirë korin
  
• Nefi më i gjatë në  Gjermani: Katedralja e Këlnit 58 metres (190 ft), duke përfshirë dy gjiret në mes të kullave
• Nefi më i gjatë në Itali: Bazilika e Shën Pjetrit në Romë, 91 metres (299 ft), në katër gjire
• Nefi më i gjatë në Spanjë: Bazilika e Seviljes, 60 metres (200 ft), në pesë gjire
• Nefi më i gjatë në Shtetet e Bashkuara të Amerikës: Katedralja e Shën Gjonit Hyjnor, New York City, Shtetet e Bashkuara (Episkopale), 70 metres (230 ft)
• Nefi më i lartë: Katedralja në Beauvais Francë, 48 metres (157 ft), por vetëm një gji i nefit ishte në të vërtetë i ndërtuar; megjithatë, kori dhe transepti janë kryer të njëjtën lartësi.
• Nefi më i lartë i përfunduar: Katedralja e Shën Pjetrit, Romë, Itali, 46 metres (151 ft)