2-Oksazolidon
| |||
| Nazivi | |||
|---|---|---|---|
| IUPAC naziv
1,3-Oksazolidin-2-on
| |||
| Drugi nazivi
2-Oksazolidon
2-Oksazolidinon | |||
| Identifikacija | |||
3D model (Jmol)
|
|||
| ChemSpider | |||
| ECHA InfoCard | 100.007.129 | ||
| KEGG[1] | |||
| |||
| Svojstva | |||
| C3H5NO2 | |||
| Molarna masa | 87,077 g/mol | ||
| Agregatno stanje | Čvrsta materija | ||
| Tačka topljenja | 86–89 °C | ||
| Tačka ključanja | 220 °C na 48 tor | ||
| Srodna jedinjenja | |||
Srodna jedinjenja
|
Oksazolidin | ||
Ukoliko nije drugačije napomenuto, podaci se odnose na standardno stanje materijala (na 25 °C [77 °F], 100 kPa). | |||
 verifikuj (šta je   ?)
| |||
| Reference infokutije | |||
2-Oksazolidon je heterociklično organsko jedinjenje koje sadrži azot i kiseonik u petočlanom prstenu.[4]
Lekovi
[уреди | уреди извор]Oksazolidinoni se uglavnom koriste kao antimikrobici. Oni deluju putem inhibicije proteinske sinteze.[5]
Reference
[уреди | уреди извор]- ^ Joanne Wixon; Douglas Kell (2000). „Website Review: The Kyoto Encyclopedia of Genes and Genomes — KEGG”. Yeast. 17 (1): 48—55. doi:10.1002/(SICI)1097-0061(200004)17:1<48::AID-YEA2>3.0.CO;2-H.
- ^ Li Q, Cheng T, Wang Y, Bryant SH (2010). „PubChem as a public resource for drug discovery.”. Drug Discov Today. 15 (23-24): 1052—7. PMID 20970519. doi:10.1016/j.drudis.2010.10.003.
- ^ Evan E. Bolton; Yanli Wang; Paul A. Thiessen; Stephen H. Bryant (2008). „Chapter 12 PubChem: Integrated Platform of Small Molecules and Biological Activities”. Annual Reports in Computational Chemistry. 4: 217—241. doi:10.1016/S1574-1400(08)00012-1.
- ^ Katritzky A.R.; Pozharskii A.F. (2000). Handbook of Heterocyclic Chemistry (Second изд.). Academic Press. ISBN 0080429882.
- ^ Shinabarger, D. (1999). „Mechanism of action of the oxazolidinone antibacterial agents”. Expert Opinion on Investigational Drugs. 8 (8): 1195—1202. PMID 15992144. doi:10.1517/13543784.8.8.1195.
