Kebahagiaan
Kabagjaan nyaéta kaayaan pikiran atawa rasa dicirikeun ku kacukupan nepi ka kasenangan, cinta, kanikmatan, atawa pikagumbiraeun.[1] Rupa-rupa pendekatan ka filsafat, agama, psikologi, jeung biologi geus dilumangsungkeun pikeun nangtukeun kabagjaan jeung nangtukeun sumberna.
Para filsuf jeung agama geus mindeng ngartikeun kabagjaan dina hubungan alus hirup jeung teu saukur salaku hiji emosi. Harti ieu dipaké pikeun narjamahkeun eudaimonia (yunani: εὐδαιμονία)[2] sarta masih dipaké dina theory of goodness.
Sanajan langsung ukuran tina darajat kabagjaan masih tangtangan, sababaraha panalungtik geus dimekarkeun pakakas pikeun ngalakukeun hal eta, contona jeung Oxford Kabagjaan Angkét.[3] Panalungtik ogé geus ngaidentifikasi sababaraha tina hal nu patali jeung kabagjaan: hubungan jeung interaksi sosial, status perkawinan, pakasaban, kaséhatan, kabebasan demokrasi, optimism, kadekeutan tina agama, panghasilan, jeung jarak ka séjén bagja jalma.
Rujukan
[édit | édit sumber]- ↑ Happiness(diakses 2014-Juni-24 via Wolfram Alpha)
- ↑ Eudaimonia (Greek: εὐδαιμονία) is a classical Greek word commonly translated as 'happiness' or, better yet, 'flourishing'. Etymologically, it consists of the word "eu" ("good" or "well being") and "daimōn" ("spirit" or "minor deity", used by extension to mean one's lot or fortune).
- ↑ Hills P., Argyle M. (2002). "The Oxford Happiness Questionnaire: a compact scale for the measurement of psychological well-being. Personality and Individual Differences".Psychological Wellbeing 33: 1073–1082.
Tumbu luar
[édit | édit sumber]- (Basa Inggris) History of Happiness Archived 2010-04-16 di Wayback Machine
- (Basa Inggris) The Stanford Encyclopedia of Philosophy entry "Pleasure"
- (Basa Inggris) The World Database of Happiness
- (Basa Inggris) Online Happiness Scale Archived 2018-03-29 di Wayback Machine