அல் கசாலி
| அல் கஸாலி (Al-Ghazālī) (Algazel) حجة الإسلام الإمام أبو حامد الغزالي | |
|---|---|
 | |
| பட்டம் | ஹுஜ்ஜத் உல்-இஸ்லாம் (Hujjat ul-Islam (நன்மதிப்பு அடைமொழி)[1] |
| பிறப்பு | (அபு ஹமீது முஹம்மது இப்னு முஹம்மது அல்-கஸ்ஸாலி) 1058 கிறிஸ்து ஆண்டு டஸ், ஈரான், பெர்ஷியா, மாபெரும் செல்ஜக் பேரரசு (Tus, Iran, Persia, Seljuq Empire |
| இறப்பு | 19 டிசம்பர் 1111 (வயது 53) டஸ் (Tus), ஈரான் (Iran), பெர்ஷியா (Persia), செல்ஜக் பேரரசு (Seljuq) |
| காலம் | இஸ்லாமியர்களின் பொற்காலம் |
| பிராந்தியம் | மாபெரும் செல்ஜக் பேரரசு நிஷார்பூர் (Nishapur)[2]:292 அப்பாசித் காலிபேட் (பாக்தாத்)/ ஜெருசேலம்/ தமாஸ்கஸ் [2]:292 |
| மதப்பிரிவு | சுன்னி(Sunni)[3][4] |
| சட்டநெறி | ஷாஃபி (Shafi`i) |
| சமய நம்பிக்கை | அஷஹ்ரி(Ash'ari)[5][6] |
| முதன்மை ஆர்வம் | சூஃபித்துவம்(Sufism), இறையியல் (கலாம் kalam)), தத்துவம், ஏரணம், ஃபை(Fiqh) |
| ஆக்கங்கள் | மத அறிவியல் கொள்கைகளின் மீள்பார்வை, தத்துவஞானிகளிடையே தொடர்பின்மை, கிமியா-இ ஸாதத் (Kimiya-yi sa'ādat) எனும் இன்பத்தின் இரசவாதம் |
செல்வாக்கு செலுத்தியோர்
| |
செல்வாக்குக்கு உட்பட்டோர்
| |
அபூ ஹமித் முகம்மது இப்னு முகம்மது அல்-கஸ்ஸாலி / ஃஙஸ்ஸாலி அரபு மொழி: أبو حامد محمد بن محمد الغزالي; (அண். 1058 1058 – 19 டிசம்பர் 1111), சுருக்கமாக அல்-கஸ்ஸாலி என்று அழைக்கப்பட்டார். அரபி மொழியில் கஸ்ஸாலி என்றும், பெர்ஸிய மொழியில் அல்கஸெலஸ் அல்லது அல்கெஸெல் என்றும் அழைக்கப்படுகிறார். இடைக்கால மேற்கத்திய உலகில் இவர் பெர்ஸிய இறையியல் வல்லுனராகவும், சிறந்த சட்ட இயல் வல்லுநராகவும், தத்துவ ஆராய்ச்சியாளராகவும், சாமானிய அறிவுநிலை கடந்த ஆழ்ந்த உட்பொருளுடைய ஆன்மிகச் சிந்தனையாளராகவும் திகழ்ந்தார்.[15][16]
அல் கஸ்ஸாலி சில வரலாற்று ஆசிரியர்களால் "முகம்மது நபிக்குப்பின் செல்வாக்கு மிக்க ஒரே முஸ்லிம்" என்று குறிப்பிடப்பட்டுள்ளார்.[17] பாரம்பரிய முறைப்படி, சமூகத்தின் நம்பிக்கையை மீட்க, ஒவ்வொரு நூற்றாண்டிலும் ஒருவர் தோன்றுவார். அவர்களுள், இவரும் ஒருவர் என்று கருதப்படுகிறார். இஸ்லாமிய நாகரிகத்தில் அவர் முஜத்திது என்றும் விசுவாசத்தை புதுப்பித்தவர் என்றும் அழைக்கப்படுகிறார்.[18][19][20]
அல் கஸ்ஸாலி அனைவராலும், "இஸ்லாமியத்தின் ஆதாரம் (Hujjat al-Islam)" என்று மிகுந்த மரியாதையுடன் அழைக்கப்பட்டார். அவரது படைப்புகள், சமகாலத்தவர்களால் மிகவும் பாராட்டப்பட்டன.[1]
இவர் தத்துவத்திலிருந்து அறிவியலை பிரித்து ஆய்வு செய்ய வேண்டும் என வாதிட்டார். இஸ்லாமிய அறிவியல் முன்னேற்றத்திற்கு எதிராக தீங்கு விளைவிப்பதாக இஸ்லாமிய தத்துவவாதிகளில் சில பிரிவினர் எதிர்ப்பு தெரிவித்தனர்.[21][page needed][22][23]
அவரது பணி, இஸ்லாமிய தத்துவத்தின் போக்கை வெற்றிகரமானதாக மாற்றியது. ஆரம்ப கால இஸ்லாமிய புதியபிளாட்டோனிசக் (Neoplatonism) கொள்கைகள், ஹெலனிஸ்டிக் (Hellenistic) தத்துவத்தின் அடிப்படையில் உருவாக்கப்பட்டதாகக் கருதப்படுகிறது. அவர் தன் காலத்தில் இருந்த இஸ்லாமிய பழமைவாதக் கொள்கைகளை சூபித்துவத்துடன் நெருங்கிய தொடர்பில் இருக்கச் செய்தார்.
இதனால், தனிநபர்கள் கலாம் (kalam) என்னும் மரபுவழி இறையியலை சூபித்துவத்துடன் இணைப்பது அதிகரித்தது. இரண்டு தரப்புகளின் ஆதரவாளர்களுக்கிடையே பரஸ்பர போற்றுதல் உணர்வு உருவானது. இது குழுக்களிடையே இருந்த சிக்கல்களை நீக்கியது.
வாழ்க்கை
[தொகு]இபின் அல்-ஜாஸ்ஸி வழங்கிய ஆவணப்படி, அல் கஸ்ஸாலியின் பிறந்த தேதி, ஹிஜ்ரி 450 ரபியுல் அவ்வல் 27( கி.பி. 1057 ஜனவரி 16) ஆகும். ஆனால் நவீன அறிஞர்கள் இபின் அல்-ஜாஸ்ஸி வழ்ங்கிய தகவலின் துல்லியம் பற்றி சந்தேகங்களை எழுப்பியுள்ளனர். அல் கஸ்ஸாலியின் கடிதம் மற்றும் சுயசரிதை குறிப்புகள் மற்றும் அறிக்கைகளின் அடிப்படையில், அவரது பிறந்த தேதி 448 ஏஹெச்AH (1056-1057 கிறிஸ்து ஆண்டு) என குறிப்பிடப்படுகிறது.[24]:23–25 இவர் ஈரான் நாட்டின், கோராசான் (Khorasan) மாகாணத்தில் உள்ள டஸ் (Tus) மாவட்டத்தில் உள்ள தாபரனில் (Tabaran) பிறந்தார்.:25
அல் கஸ்ஸாலியின் சமகால வாழ்க்கை வரலாற்று ஆசிரியர் அப்து அல்-காஃபிர் அல் ஃபரிசி (Abd al-Ghafir al-Farisi) என்பார், "அல் கஸ்ஸாலி உள்ளூர் ஆசிரியரான அஹ்மத் அல்-ராதாக்கானியிடமிருந்து ஃபிக்ஹு (fiqh) என்னும் இஸ்லாமிய சட்டம் சார்ந்த கல்வியைப் பெற்றார்." என்று பதிவு செய்துளார்.:26–27
முதலில், ஜர்ஜானில் (Jarjan) கல்வி பயின்றார். பின்னர், அவரது காலத்தின் மிகச்சிறந்த முஸ்லிம் அறிஞராகக் கருதப்பட்ட புகழ்பெற்ற நீதிபதி மற்றும் இறையியலாளர் அல்-ஜுவைனி(al-Juwayni)யிடம், நிஷாபூரில் (Nishapur) கல்வி பயின்றார்.:29
1085 ஆம் ஆண்டில் அல்-ஜுவைனி இறந்த பின், அல்-கஸ்ஸாலி நிஷாபூரிலிருந்து புறப்பட்டு, நிஸாம் அல்-முல்க்கின் (Nizam al-Mulk) நீதிமன்றத்தில் இணைந்தார். நிஸாம் அல் முல்க் அப்பொழுது, செல்யூக் சுல்தான்களின் அமைச்சரவையில், சக்தி வாய்ந்த அமைச்சராக இருந்தார். இது இசுபகானின் மையமாக இருந்தது.
அவருக்கு "மதத்தின் ஒளிர்மை" மற்றும் "மத தலைவர்களிடையே உயர்நிலை பெற்றவர்" அவருக்கு பட்டங்கள் வழங்கப்பட்டன. 1091ஆம் ஆண்டு, ஜூலை மாதம் பகுதாதின் நிஜாமிய்யா மத்ரஸாவின் பேராசிரியர், நிஜாம் அல்-முல்க் (Nizam al-Mulk) அல் கஸ்ஸாலியை "மிகவும் மதிப்புமிக்கவர். மிகவும் சவாலானவர்" என்று குறிப்பிடுகிறார்.:34
1095 ஆம் ஆண்டில், அவருக்கு ஆன்மீக நெருக்கடி ஏற்பட்டது. இதன் விளைவாக அவர் தன் தொழிலை கைவிட்டார். மக்காவிற்கு புனித யாத்திரை செல்லும் நோக்கில் பாக்தாத் சென்றார். தன் குடும்பத்தாருக்கு தக்க ஏற்பாடுகள் செய்துவிட்டு, தன் செல்வத்தை ஒழித்துவிட்டு, தவசி போல், தன்ஒறுப்பாளர் வாழ்க்கையை ஏற்றுக்கொண்டார். வாழ்க்கை வரலாற்று ஆசிரியரான டங்கன் பி. மெக்டொனால்ட்(Duncan B. Macdonald) "வார்த்தை மற்றும் மரபுகள்" பற்றிய தெய்வநிலைச் சார்ந்த அனுபவம் மற்றும் சாதாரண அறிவுரையை எதிர்ப்பதற்கான நோக்கம், ஆகியவற்றை விளக்கியுள்ளார்.[25] திமிஷ்கு மற்றும் எருசலேம் ஆகிய நகரங்களில் சில காலம் தங்கிய பின், 1096 ஆம் ஆண்டு மதீனா மற்றும் மக்காவிற்குச் சென்றார். டஸ்ஸுக்கு திரும்பியபின், சில ஆண்டுகளுக்கு தனிமையை'uzla' ஏற்றார்.
தனிமையில் இருந்தபோது மேற்கொண்ட பணிகள்:
* அரசு நிறுவனங்களில் கற்பித்தல்
* தொடர்ந்து இதழ்கள் வெளியிடல்
* பார்வையாளர்களைச் சந்தித்தல்
* ஸாவியா (Zawiya) எனும் தனியார் மதரஸாக்களில் (madrasa) கற்பித்தல்
* அவர் கட்டியிருந்த கான்ஹா எனும் சூபி மடாலயப் பணி
அஹ்மத் சன்ஜருக்கு (Ahmad Sanjar) வாரிசான ஃபக்ர் அல்-முல்க் (Fakhr al-Mulk), நிஷாபூரிலுள்ள நிஜாமிய்யாவுக்குத் திரும்ப வேண்டும் என்று அல் கஸ்ஸாலிக்கு அழுத்தம் கொடுத்தார். 1106 ல் அல் கஸ்ஸாலி தாமும், தமது போதனைகளும் எதிர்ப்பையும் சர்ச்சைகளையும் சந்திக்க நேரிடும் என்று அஞ்சியவாறு தயக்கமின்றி புறப்பட்டார்.:53–4
முஹம்மதுவின் தூதரிடமிருந்து 1110 ல் பாக்தாத்திற்குத் திரும்ப வருமாறு வந்த அழைப்பை மறுத்தார். பின்னர் அவர் டஸ் திரும்பினார். அவர் 1111 ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் 19 நாள் இறந்தார். அப்துல் காஃபிர் அல் ஃபாரிசி (Abd al-Ghafir al-Farisi) கூற்றுப்படி அவருக்குப் பல மகள்கள் இருந்தனர். ஆனால் மகன்கள் இல்லை.:57–59
சார்ந்த பள்ளிகள்
[தொகு]சூபித்துவத்தின் திட்டமிட்ட வளர்ச்சிக்கும், பிரதான இஸ்லாம் உடன் உரிய ஒருங்கிணைப்பு மற்றும் ஒப்புதலுக்கும் அல் கஸாலி கணிசமாகப் பங்களித்தார். ஒரு தொன்மைவாத இஸ்லாமிய அறிஞராக, அவர் இஸ்லாமிய சட்டப்படியான ஷாபியின் கருத்துகளிலும், இஸ்லாமிய சட்டவியலிலும், அஷ்அரிய்யாவிலும், இறையியலிலும் முழுமையான ஈடுபாடு கொண்டிருந்தார்.[26] அல் கஸாலி, ஷரஃப்-உல்-அமிமா (Sharaf-ul-Aʾimma-شرف الأئمة) ஹூஜ்ஜத்-உல்-இஸ்லாம் (Ḥujjat-ul-Islām - حجة الإسلام) போன்ற பல பட்டங்களைப் பெற்றார். அவர் அஷ்அரிய்யா பள்ளியின் முக்கிய அங்கமாகப் பார்க்கப்படுகிறார். அஷ்அரிய்யா முஃதசிலாவின் மிக முக்கியமான மறுத்துரைப்புக் களம். எனினும், அவர் அஷ்அரிய்யாவிலிருந்து சிறிது மாறுபட்ட நிலையைத் தேர்ந்தெடுத்தார். அவரது நம்பிக்கைகள் மற்றும் எண்ணங்கள் சில அம்சங்களில், மரபுசார்ந்த அஷ்அரிய்யாவிலிருந்து வேறுபடுகின்றன.[யாரால்?]
செய்மங்கள்
[தொகு]
அல் கஸ்ஸாலி, அறிவியல், இஸ்லாமிய தத்துவம், சூபிசம் பற்றிய 70 க்கும் மேற்பட்ட புத்தகங்களை எழுதினார்.[சான்று தேவை]
தத்துவஞானிகளிடையே தொடர்பின்மை
[தொகு]அவரது 11 ஆம் நூற்றாண்டு புத்தகம் "தத்துவஞானிகளிடையே தொடர்பின்மை" என்ற தலைப்பில் இஸ்லாமிய அறிவாய்வியலில் ஒரு பெரிய திருப்பத்தை ஏற்படுத்தியது. ஐயுறவியலால் ஏற்பட்ட தாக்கம் அல் கஸாலியை, தத்துவ ரீதியான சந்தர்ப்பவாத வடிவத்தை தழுவ வைத்தது. எல்லா காரண காரியங்களும், பரஸ்பரத் தொடர்புகளும், பொருள் இணைப்பினங்களின் விளைபொருள்கள் அல்ல. அவை அனைத்தும் தற்போதைய கடவுளுடைய சித்தம்.
இஸ்லாமிய மெய்யியலை அரிசுட்டாட்டில் மற்றும் பிளேட்டோ ஆகியோர் கடுமையான மறுத்தனர். இந்த தொடர்பின்மை இஸ்லாமிய மெய்யியலில் ஒரு திருப்புமுனையாக அமைந்தது. பலாசிஃபா (falasifa) என்ற புத்தகம் 8 ஆம் நூற்றாண்டு முதல் 11 ஆம் நூற்றாண்டு வரையிலான இஸ்லாமிய மெய்யியலாளர்களைக் கருவாகக் கொண்டிருந்தது. அவை பண்டைக் கிரேக்கர்களை புத்திசாலித்தனமாக ஈர்த்தது. இப்புத்தகம் இஸ்லாமிய தத்துவவாதிகளான இப்னு சீனா (Avicenna) மற்றும் அல்-ஃபராபி (Al-Farabi) ஆகியோர்களை மையப்படுத்தி உள்ளது.
அடுத்த நூற்றாண்டில், இப்னு றுஷ்து எனும் ஆய்வர், அல்-கஸ்ஸாலியின் தொடர்பின்மை சார்ந்து நீண்ட மறுதொடக்கத்தை "தொடர்பின்மையின் தொடர்பின்மை" என்ற புத்தகத்தில் முன்வைத்தார். ஆயினும், இஸ்லாமிய சிந்தனையின் முரண்பாடான போக்கு ஏற்கனவே வடிவமைக்கப்பட்டு இருந்தது.[27] அல் கஸ்ஸாலி, நெருப்புடன் தொடர்பு கொண்ட போது பருத்தி எரிவதை, சுதந்திரமான சட்ட விதிகளின் மாயைக்கு உதாரணமாகக் கொடுத்தார். "ஒரு நேரடி விளைவாக எந்தவொரு கவனத்தையும் ஈர்த்த அதிசயமே கடவுள் என்பவர்." இப்னு றுஷ்து, இக்கொள்கையை மறுத்து, "பருத்தி எரியும்போது எரிப்பதற்கான காரணத்தை மிகச் சிறப்பாக சொல்ல முடியும்-ஏனென்றால் படைப்பை நுணுகிக் காண ஒரு முறை இருந்தது." என்று கூறுகிறார்[28][29][30]
ஃபல்சாஃபாவின் (falsafa) கீழ் வகைப்படுத்தப்பட்டுள்ள பல துறைகளில் அல் கஸ்ஸாலி முதன்மை அறிவார்ந்தவராக இருந்தார். தத்துவம் ஒரு அரபு வார்த்தை. ஆனால் அது இயற்பியல், கணிதம் மற்றும் தர்க்கம் ஆகியவற்றை உள்ளடக்கியது.[31] "ஃபால்ஸாஃபா உணர்ந்தவர்கள் மதத்திற்கு இணக்கமற்றவர்களாக இருக்க வேண்டும் என்பது சில அடிப்படைவாதிகளின் கூற்று. அவர்கள், 'தத்துவவாதிகளால்' ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட அனைத்து கருத்துக்களையும், நிராகரிக்க முனைவர். அவர்கள் நிராகரிப்பவற்றில் சந்திர கிரகணம் மற்றும் சூரிய கிரகணம் போன்ற அறிவியல் உண்மைகளும் அடங்கும். பின்னர் அந்த நபரை ஒரு குறிப்பிட்ட கண்ணோட்டத்தில் ஏற்றுக் கொள்ளும்போது, அவர் தத்துவவாதிகளால் ஒப்புக்கொள்ளப்பட்ட மற்ற அனைத்து கருத்துக்களையும் கண்மூடித்தனமாக ஏற்கிறார்" என்று அல்-கசாலி கூறுகிறார்.
சுயசரிதை
[தொகு].jpg)
அல் கஸ்ஸாலி தனது வாழ்க்கையின் முடிவில் சுயசரிதை எழுதினார். அவரது "தவறிலிருந்து விடுவித்தல்" (அல் முனிதித் மின் அல்-ளலால் الضلا لمنقذ من) என்ற புத்தகம் முக்கியத்துவம் வாய்ந்த ஒரு வேலையாக கருதப்படுகிறது.[32] அதில், அல் கஸாலி "கடவுள் மிக உயர்ந்த ஒரு ஒளி என் மார்பில் ஓர் அங்கம் ... அறிவின் மிகவும் முக்கிய திறவுகோல்," என்று கூறுகிறார்.[33]:66 "கிரிஸ்துவம் தவிர வேறு மதங்களின் உள் குறிக்கோள்களை முற்றிலும் தெரிந்துகொள்ள விரும்பும் ஓர் இலக்கிய மாணவர்"
ஏனெனில் அக்காலத்தில், கிரிஸ்துவர் பாரம்பரியம் வெளிப்படையாக இருந்தது. மற்ற சமயங்கள் பற்றிய போதிய பதிவுகளோ, சுயசரிதைகளோ, இலக்கியங்களோ, தனிப்பட்ட ஒப்புதல்களோ, இல்லை.[34]:307[சான்று தேவை]
மத அறிவியல் புத்துயிரளிப்பு
[தொகு]அல் கஸ்ஸாலியின் முக்கிய படைப்புகளில் ஒன்று இஹ்யா 'உலும் அல்-தீன் (Ihya' Ulum al-Din) அல்லது இஹ்யா'உலமுத்தீன். இது இஸ்லாமிய விஞ்ஞானத்தின் அனைத்து துறைகளையும் உள்ளடக்கியது
- இதில் நான்கு முக்கிய பிரிவுகள் உள்ளன:
- வழிபாட்டு வழிமுறைகள் (ருப அல்-இபாதத்-Rub' al-'ibadat),
- தினசரி வாழ்க்கையின் நெறிமுறைகள் (ரூபி 'அல்-அதாதத்-Rub' al-'adatat)
- அழிவுக்கான வழிகள் (ரபூ அல்-முஹில்காட்-Rub' al-muhlikat)
- இரட்சிப்பின் வழிகள் (ரபூ அல்-முஞ்ஜியாத்-Rub' al-munjiyat)
குர்ஆன் (Qur'an) மற்றும் ஹதீஸ்களுக்குப் (hadith) பிறகு இஹ்யா (Ihya) என்பது மிகவும் அடிக்கடி பயன்படுத்தப்படும் இஸ்லாமிய நூலாக மாறியது.
முஸ்லீம் வாழ்க்கை மற்றும் இறப்பின் ஒவ்வொரு அம்சத்திற்கும் பயனுள்ள, விரிவான வழிகாட்டியாக, பழமைவாத சுன்னி இறையியல் மற்றும் சூஃபி உள்ளுணர்வு ஆகியவற்றை ஒன்றாகக் கொண்டு ஒருங்கிணைப்பதே இதன் பெரிய சாதனை ஆகும்.[35] இஹ்யா எனும் இந்த புத்தகம் நவவி (Nawawi) போன்ற இஸ்லாமிய அறிஞர்களால் "இஸ்லாம் அனைத்து புத்தகங்களையும் இழந்து விட்டாலும், அவர்கள் அனைவருக்கும் பதிலாக இஹ்யா மட்டும் போதுமானதாக இருக்கும்" என்று அறியப்பட்டிருந்தது.[36]
சட்ட நெறிச் செயலாக்கம்
- அல்-கஸ்ஸாலியின் தீர்ப்புகள் (பதாவா அல் கஸ்ஸாலி-Fatawy al-Ghazali)
- நீதிப் பள்ளியின் மத்திம சுருக்கத் தொகுப்பு (அல்-வாஸிட் ஃபி அல்-மத்ஹப்-Al-wasit fi al-mathab)
- சட்டக் கோட்பாட்டினைத் தூய்மைப்படுத்துதல் (கிதாப் தஹ்ஸிப் அல்-இசுல்-Kitab tahzib al-Isul)
- சட்டக் கோட்பாட்டில் தெளிவுபடுத்தப்பட்டது (அல் முஸ்தாஃபா ஃபி 'இல்ம் அல்-இசுல்-al-Mustasfa fi 'ilm al-isul)
- ஒப்புமையுடைய நியாயமாக்கல் அறக்கட்டளை (அசஸ் அல்-கியாஸ்-Asas al-Qiyas)
குறிப்புகள் மற்றும் மேற்கோள்கள்
[தொகு]- ↑ 1.0 1.1 Hunt Janin, The Pursuit of Learning in the Islamic World, p. 83.
- ↑ 2.0 2.1 Griffel, Frank (2006). Meri, Josef W. (ed.). Medieval Islamic civilization : an encyclopedia. New York: Routledge. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 0415966906.
- ↑ Meri, Josef W.; Bacharach, Jere L. (2006). Medieval Islamic Civilization: A-K. Taylor and Francis. p. 293. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 0415966914.
- ↑ Böwering, Gerhard; Crone, Patricia (2013). The Princeton Encyclopedia of Islamic Political Thought. Princeton University Press. p. 191. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 0691134847.
Ghazali (ca. 1058–1111) Abu Hamid Muhammad b. Muhammad al-Ghazali al-Tusi (the "Proof of Islam") is the most renowned Sunni theologian of the Seljuq period (1038–1194).
- ↑ A.C. Brown, Jonathan (2009). Hadith: Muhammad's Legacy in the Medieval and Modern World (Foundations of Islam). Oneworld Publications. p. 179. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1851686636.
- ↑ Leaman, Oliver (2006). The Qur'an: An Encyclopedia. Taylor & Francis. pp. 84. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 0415326397.
- ↑ Frank Griffel, Al-Ghazali's Philosophical Theology, p 77. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 0199724725
- ↑ Frank Griffel, Al-Ghazali's Philosophical Theology, p 75. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 0199724725
- ↑ Andrew Rippin, The Blackwell Companion to the Qur'an, p 410. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 1405178442
- ↑ Frank Griffel, Al-Ghazali's Philosophical Theology, p 76. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 0199724725
- ↑ The Influence of Islamic Thought on Maimonides Stanford Encyclopedia of Philosophy, June 30, 2005
- ↑ Karin Heinrichs, Fritz Oser, Terence Lovat, Handbook of Moral Motivation: Theories, Models, Applications, p 257. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 9462092753
- ↑ Muslim Philosophy பரணிடப்பட்டது 2013-10-29 at the வந்தவழி இயந்திரம், Islamic Contributions to Science & Math, netmuslims.com
- ↑ a history of muslim philosophy
- ↑ "Ghazali, al-". The Columbia Encyclopedia. பார்க்கப்பட்ட நாள் 17 December 2012.
- ↑ Ludwig W. Adamec (2009), Historical Dictionary of Islam, p.109.
- ↑ Watt, W. Montgomery (1953). The Faith and Practice of Al-Ghazali. London: George Allen and Unwin Ltd.
- ↑ Jane I. Smith, Islam in America, p. 36.
- ↑ Dhahabi, Siyar, 4.566
- ↑ Willard Gurdon Oxtoby, Oxford University Press, 1996, p 421
- ↑ Sawwaf, A. (1962) al-Ghazali: Etude sur la réforme Ghazalienne dans l’histoire de son développement (Fribourg).
- ↑ Aydin, Nuh. "Did al-Ghazali kill the science in Islam?". Archived from the original on 30 ஏப்ரல் 2015. பார்க்கப்பட்ட நாள் 23 February 2014.
{{cite web}}: Check date values in:|archive-date=(help) - ↑ "Neil Degrasse Tyson: How The Islamic Civilization Fell".
{{cite web}}: Cite has empty unknown parameter:|1=(help) - ↑ Griffel, Frank (2009). Al-Ghazālī's Philosophical Theology. Oxford: Oxford University Press. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 9780195331622.
- ↑ Nicholson, Reynold Alleyne. (1966).
- ↑ R.M. Frank, Al-Ghazali and the Ash'arite School, Duke University Press, London 1994
- ↑ Craig, William Lane (2001). The cosmological argument from Plato to Leibniz. Eugene, OR.: Wipf and Stock. p. 89. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1579107871.
{{cite book}}: More than one of|ISBN=and|isbn=specified (help); More than one of|first1=and|first=specified (help); More than one of|last1=and|last=specified (help) - ↑ Kadri, Sadakat (2012). Heaven on Earth: A Journey Through Shari'a Law from the Deserts of Ancient Arabia ... macmillan. pp. 118–9. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 9780099523277.
{{cite book}}: More than one of|ISBN=and|isbn=specified (help); More than one of|first1=and|first=specified (help); More than one of|last1=and|last=specified (help) - ↑ For al-Ghazali's argument see The Incoherence of the Philosophers.
- ↑ For Ibn Rushd's response, see Khalid, Muhammad A. ed.
- ↑ "How the decline of Muslim scientific thought still haunts". thenational.ae. Archived from the original on 2017-06-22. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2012-10-04.
- ↑ Böwering, Gerhard. "ḠAZĀLĪ". Encyclopædia Iranica. பார்க்கப்பட்ட நாள் 17 December 2012.
{{cite web}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link) - ↑ McCarthy, Richard Joseph (1980). Freedom and fulfillment: "al-Munqidh min al-Dalal" and other relevant works. Boston: Twayne. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 0805781676.
- ↑ James, William (2012). Bradley, Matthew (ed.). The Varieties of Religious Experience. Oxford Univ Press. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 9780199691647.
- ↑ Hunt Janin, The Pursuit of Learning in the Islamic World 610-2003, p 83.
- ↑ Joseph E. B. Lumbard, Islam, Fundamentalism, and the Betrayal of Tradition: Essays by Western Muslim Scholars, p. 291.