புதுக்கற்காலப் புரட்சி

புதுக்கற்காலப் புரட்சி (Neolithic Revolution) என்பது கற்காலத்தின் இறுதிக் காலத்தில் தொடங்கி சிறுசிறு ஆயுதங்களும் உபகரணங்களையும் மனிதன் பயன்படுத்தத் தொடங்கிய காலப்பகுதியில் வேகமாக வளர்ச்சியுற்ற சமூகப் பண்பாட்டு வளர்ச்சிகள் பற்றியதாகும். இது வெவ்வேறு பிரதேசங்களில் வெவ்வேறு காலப்பகுதியில் நிகழ்ந்திருக்கலாமென தொல்லியல் ஆய்வாளர்கள் கருதுகின்றனர். இக்காலப்பகுதியிலேயே மனிதன் வேட்டையடுவதிலிருந்து பயிரிடல் மற்றும் வேளாண்மை வாழ்வுக்குத் திரும்பினான்.

வேளாண்மைப் பரவல்

வேளாண்மைக்கு கால்நடைகளைப் பயன்படுத்தும் எகிப்திய ஓவியம்

எகிப்து, மத்தியப் பகுதி மற்றும் இந்தியா ஆகியவை முற்காலத்தில் காட்டிலிருந்து பெறப்பட்ட தாவரங்களை திட்டமிட்டு விதைத்தல் மற்றும் சாகுபடி செய்தலுக்கு பெயர்பெற்ற பகுதிகளாகும். இக்காலத்தில் சுயேச்சையான விவசாயம் என்பது வடக்கு மற்றும் தென் சீனா, ஆப்பிரிக்காவின் சஹெல், நியூ கினி மற்றும் அமெரிக்கா]வின் சில பகுதிகளில் உருவானது. இப்பழங்கால விவசாயத்தில் எம்மர் கோதுமை, என்கான் கோதுமை, தோல்நீக்கிய பார்லி, பட்டாணி, அவரையினங்கள், துவரை மற்றும் சணல் முதலான எட்டு நியோலிதிக் அடிப்படை பயிர்கள் குறிப்பிடப்படுகின்றன.

கி.மு.7000 ஆம் ஆண்டிலிருந்தே இந்திய துணைக்கண்டம் கோதுமை மற்றும் பார்லி ஆகியவற்றைப் பயிரிட்டு வந்தது.பலுசிஸ்தானத்தில் உள்ள மெஹர்கட்டில் செய்யப்பட்ட அகழ்வாராய்ச்சியில் இது உறுதிசெய்யப்பட்டுள்ளது. கி.மு.7000 ஆம் ஆண்டில், சிறிய அளவிலான விவசாயம் எகிப்தை எட்டியது. கி.மு.6000 ஆம் ஆண்டில், நடுத்தர அளவிலான விவசாயம் நைல் நதிக்கரையில் செய்யப்பட்டது.

இந்த காலகட்டத்தில், கிழக்கே கோதுமையைவிட அரிசியை முக்கிய பயிராகக் கொண்டு சுயேச்சையான முறையில் விவசாயம் வளர்ந்தது. சீன மற்றும் இந்தோனேசிய விவசாயிகள் மங், சோய் மற்றும் அஸுகி உள்ளிட்ட கிழங்கு மற்றும் பீன்ஸ் ஆகியவற்றை வீட்டில் வளர்த்தனர். ஆறுகள், ஏரிகள் மற்றும் கடற்கரைகளில் வலை கொண்டு மீன்பிடித்தல் முறைகள் ஆகியவை பெரிய அளவிலான உணவுத் தேவையை நிறைவு செய்ததினால், புதிய விவசாய முறைகள் மற்றும் மீன்பிடித்தல் ஆகியவை இதற்கு முன்பிருந்த விரிவாக்கங்கள் அனைத்தையும் குறைத்து மனித மக்கள்தொகை அதிகரிப்பதற்கு வழிசெய்தது, இதுதான் இன்றும் தொடர்கிறது.

கி.மு.5000 ஆம் ஆண்டில், சுமேரியர்கள் நிலத்தில் தீவிரமாகப் பயிரிடுதல்,, முறைப்படுத்தப்பட்ட நீர்ப்பாசனம், சிறப்புவாய்ந்த தொழிலாளர்கள் ஆகியவற்றைக் கொண்டு, குறிப்பாக, தற்போது டைக்ரிஸ் மற்றும் யூப்ரிடிஸ் ஆறுகள் சங்கமிக்கும் பெர்ஸியன் வளைகுடாவைச் சேர்ந்த ஷத் அல்-அரப் எனப்படும் நீர்வழியைச் சுற்றிலும் பயன்படுத்தி மைய விவசாய உத்திகளை உருவாக்கினர்.

கிரேக்கர்களும் ரோமானியர்களும் சுமேரியர்கள் உருவாக்கிச்சென்ற உத்திகளைக் கையாண்டனர், இவற்றில் சில அடிப்படை முன்னேற்றங்களை மட்டுமே அவர்கள் செய்தனர். தென் கிரேக்கர்கள் மிக மோசமான மண்ணுடன் போராடிக்கொண்டிருந்தனர், பல வருடங்களுக்குப் பிறகே இவர்களின் சமூக முறை உருவானது. ரோமானியர்கள் விற்பனைக்கென்று சாகுபடி செய்வதற்கு அதிக முக்கியத்துவம் அளித்தனர்

காட்டெருது மற்றும் காட்டு ஆடுகளை வீட்டு வளர்ப்பு மாடுகளாகவும் ஆடுகளாகவும் மாற்றப்பட்டது, வேளாண்மை மற்றும் சுமை இழுப்பதற்கும் என்று பெரிய அளவில் பயன்படுத்துவதை அறிமுகப்படுத்தியது. இந்த மேய்ப்பர்கள் அத்தியாவசிய வழங்குநர்களாக உட்கார்ந்தபடியே வேலை செய்பவர்களாகவும், அரை நாடோடிகளாகவும் விவசாயிகளுடன் இணைந்துகொண்டனர்.

மக்காச்சோளம், மரவள்ளி மற்றும் கிழங்குவகை ஆகியவை முதலில் கி.மு.5200 ஆம் ஆண்டிற்கு முன்பே வீட்டில் வளர்க்கப்படுபவையாக இருந்தன. உருளைக்கிழங்கு, தக்காளி, மிளகு, பழச்சாறு, சில பீன் வகைகள், புகையிலை, மற்றும் சிலவகை செடிகள் ஆகிய அனைத்தும் இந்தப் புதிய உலகில், பெரும்பாலும் தென் அமெரிக்காவின் ஆண்டியன் பகுதியில் உள்ள நெருக்கமான மலைச்சரிவுகளை நீண்ட சமதளமாக்கி உருவாக்கப்பட்டன.

விளைவுகள்

விவசாயம் மனிதர்களுக்கு அவர்களின் உணவு விநியோகத்தில் அதிக கட்டுப்பாட்டை கொடுத்தது. ஆனாலும் ஒரே இடத்தில் வாழ்ந்ததால் கற்கால மக்களின் ஊட்டச்சத்து தரநிலைகளில் பொதுவாக வேட்டையாடி சேகரித்து வாழ்ந்தவர்களைவிட விவசாயம் செய்தவர்களுக்கு தாழ்வான வாழ்நாட்களே இருந்துள்ளதாக கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளது. இதற்கு பெரும் காரணம் ஒரே இடத்தில் வாழ்ந்ததால் நோய்கள் அதிகம் பரவ வாய்ப்பிருந்தது. மனிதர்களின் சராசரி உயரமும் குறைந்தே உள்ளது. கற்கால மனித உயர நிலைகளுக்கு திரும்பி வர இருபதாம் நூற்றாண்டு வரை பிடித்தது. விவசாய உணவு உற்பத்தி செய்வதில் மாற்றமும் ஒரு சமூகமாக சேர்ந்து வாழ்வதும், புதிய கருவிகளைக்கண்டு பிடிப்பதும், புதிய வேலைவாய்ப்புகளை உருவாக்குவதும் இதன் விளைவுகளாம். இத்தகைய கூட்டு வாழ்வானது அரசு மற்றும் அரசியலுக்கும் அதிகார வர்கத்தின் தோன்றலுக்கும் வழிவகுத்தது.

பின்விளைவு புரட்சிகள்

இப்புரட்சியின் பின்விளைவாக பல சிறு புரட்சிகளும் நடந்தன. அவை:

• தோல் பொருட்களின் பயன்பாடு
• உரம் தயாரித்தல்
• கம்பளி தயாரிப்பு
• பால் மற்றும் அதனை சார்ந்தவைகளின் பயன்பாடு
• பாதுகாவலுக்காக மிருகங்களை வளர்ப்பது

இப்புரட்சியே விலங்குகளை மனிதன் புதிய முறைகளில் பயன்படுத தூண்டியது என்பர். ஒரே இடத்தில் தங்கி வாழ்ந்ததால் அவ்விடத்தில் உணவு சேமிக்கும் முறையினை வகுத்தனர். இதனால் பஞ்சம் போன்ற இயற்கை சீற்றங்களிலிருந்து தப்பிப்பிழைக்க பெரிதும் உதவியது. மேலும் கூட்டாக எதிரிகளை தோற்கடிப்பது எளிதானது. இதுவே நகரங்களும் நாகரிகமும் தோன்றக்காரணியாகும்.

நோய்கள்

ஒரே இடத்தில் தங்கி வாழ்ந்ததால் தொற்று நோய்கள் விரைவாக பரவ வாய்ப்பிருந்தது. இத்தகைய நோய்கள் மிருகங்களிடமிருந்தும் தொற்றும் அபாயம் இருந்தது. இத்தகைய நோய்களுள் சில இன்ஃபுளுவென்சா, பெரியம்மை, மற்றும் தட்டம்மை ஆகும். அதிகமாக நோய்களுக்குள்ளானதால், மனிதனின் நோய் எதிர்ப்பு சக்தியும் வளர்ந்தது. 10,000 வருடங்களாக இருந்த இந்த மனித விலங்கு தோடர்பினால் நோய் எதிர்ப்பு சக்தி ஒவ்வொரு சந்ததியிலும் கூடியது. ஆயினும் இத்தகைய எதிர்ப்பு சக்திகளை வளர்த்துக்கொள்ளா இனங்கள் முற்றிலும் அழிந்தன. குறிப்பாக கரிபியன் மற்றும் பசிபிக் தீவுகள் ஆகிய இடங்களில் மனித நடமாட்டம் முற்றிலும் அழிக்கப்பட்டது. அமெரிக்காவின் 90% மக்கள் தொகை ஐரோப்பியர்களின் வருகைக்கு முன்பே அழிந்திருந்தது. இன்கா பேரரசு போன்ற சில கலாச்சாரங்கள் இலாமா போன்ற மிருகங்களை வளர்க்கும் போது அதன் பாலைக்குடிக்காமலும், அதனை தனியாக கொட்டிலில் அடைத்து தங்களைக் காத்துக்கொண்டனர். இந்தியாவில் ஆங்கிலேயரின் ஆட்சியில் 23 மில்லியன் மக்கள் வாந்திபேதியால் 1865 முதல் 1949 வரையும் மேலும் பல மில்லியன் மக்கள் மலேரியா, காச நோய் மற்றும் இன்ஃபுளுவென்சாவினால் இறந்ததாக குறிப்புகள் உள்ளன.