ภาษากรีกคอยนี
| ภาษากรีกคอยนี | |
|---|---|
| ἡ κοινὴ διάλεκτος | |
| ออกเสียง | (h)e̝ kyˈne̝ diˈalektos ~ i cyˈni ðiˈalektos |
| ภูมิภาค | เมดิเตอร์เรเนียนตะวันออกถึงตะวันออกกลาง |
| ยุค | 336 ปีก่อนคริสต์ศักราช – ค.ศ. 300 (เป็นภาษาทางการของไบเซนไทน์จนถึง ค.ศ. 1453); พัฒนาเป็นภาษากรีกสมัยกลาง ปัจจุบันคงอยู่เป็นภาษาเชิงพิธีของคริสตจักรกรีกออร์ทอดอกซ์และกรีกคาทอลิก[1] |
| ตระกูลภาษา | |
| รูปแบบก่อนหน้า | กรีกดั้งเดิม
|
| ระบบการเขียน | ชุดตัวอักษรกรีก |
| รหัสภาษา | |
| ISO 639-2 | grc |
| ISO 639-3 | – (เสนอเป็น ecg) |
| นักภาษาศาสตร์ | grc-koi |
ภาษากรีกคอยนี หรือ ภาษากรีกคอยเน (อังกฤษ: Koine Greek, UK: /ˈkɔɪniː/;[2][3][4] กรีกคอยนี: ἡ κοινὴ διάλεκτος, อักษรโรมัน: hḗ koinḕ diálektos, แปลตรงตัว 'สำเนียงสามัญ'; ออกเสียง [i cyˈni ðiˈalektos]; และในชื่อเรียกต่างๆกัน ได้แก่ สำเนียงอเล็กซานเดรีย, แอตติกพื้นบ้าน, ภาษาเฮลเลนิสติก หรือ ภาษากรีกไบเบิล (โดยเฉพาะพระคริสต์ธรรมใหม่)) เป็นรูปแบบของภาษากรีกมาตรฐาน หรือภาษากลาง (ทางวิชาการเรียกว่า ภาษาคอยเน หรือ koine language) ที่ใช้ทั้งในการพูดและเขียน ทั่วทั้งบริเวณเมดิเตอเรเนียน และบางส่วนของตะวันออกกลาง ในสมัยเฮลเลนิสติก และสมัยโรมันโบราณ จนถึงช่วงต้นของสมัยไบแซนไทน์ หรือช่วงปลายสมัยโบราณ (late antiquity) ภาษากรีกคอยนี เป็นวิวัฒนาการมาจากภาษากรีกโบราณ โดยเริ่มจากการแพร่กระจายของภาษากรีก ในสมัยของพระเจ้าอเล็กซานเดอร์มหาราช ช่วงศตวรรษที่ 4 ก่อนค.ศ. ภาษากรีกคอยนีมีพื้นฐานหลักๆ มาจากภาษากรีกสำเนียงแอตติก และภาษากรีกไอโอนิก ซึ่งเป็นภาษาทางการศึกษาและวรรณคดีในโลกของกรีซโบราณ
ภาษากรีกคอยนีมีรูปแบบการเขียนทั้งในแบบวรรณกรรมไปจนถึงภาษาพูด[5] เนื่องจากเป็นภาษาหลักในจักรวรรดิไบแซนไทน์ ทำให้ภาษานี้พัฒนาไปเป็นภาษากรีกสมัยกลาง ซึ่งภายหลังกลายเป็นภาษากรีกสมัยใหม่[6]
คำว่า คอยนี หรือ คอยเน่ (อังกฤษ: Koine) มาจากคำกรีกว่า ἡ κοινὴ διάλεκτος แปลว่า ภาษาสำเนียงกลาง โดยคำกรีก คอยแน (κοινή) หมายถึง "ที่ใช้ร่วมกัน" ในประเทศกรีซเรียกภาษานี้ว่า "ภาษาภูมิภาคเฮลเลนิสติก" (Ελληνιστική Κοινή) เมื่อภาษากรีกคอยนี กลายมาเป็นภาษาที่ใช้ในวงการวรรณกรรม เมื่อราวศตวรรษที่ 1 ก่อนค.ศ. จึงเกิดการแยกภาษาคอยนีที่เป็นภาษาพูด และที่เป็นภาษาเขียนออกจากกัน โดยถือว่าภาษาเขียนของ กรีกคอยนี เป็นภาษาวรรณกรรมหลังยุคคลาสสิก ส่วนภาษาพูดถือว่าเป็นภาษาที่ใช้ในชีวิตประจำวัน ไมใช่ภาษาหนังสือ ฯ บางท่านก็เรียกภาษากรีกคอยนีว่าเป็น "ภาษาสำนวนอเล็กซานเดรีย" (Ἀλεξανδρέων διάλεκτος) ซึ่งถือเป็นสำเนียงสากลของภาษากรีกในสมัยนั้น
ภาษากรีกคอยนีมีบทบาทในทางวรรณกรรมมาก โดยเป็นภาษาสื่อสารของยุคหลังคลาสสิก ที่นักวิชาการ และนักเขียนใช้อย่างแพร่หลาย รวมถึง พลูทาร์ก และโพลีบิอัส นอกจากนี้ กรีกคอยนียังเป็นภาษาของพระคริสต์ธรรมใหม่ และของเซปตัวจินท์ (Septuagint) หรือคัมภีร์พระคริสต์ธรรมเก่าภาษากรีกฉบับแปลศตวรรษที่ 3 นอกจากนี้งานเขียนทางเทววิทยาของเหล่าปิตาจารย์แห่งคริสตจักรในช่วงแรกๆ ก็เป็นภาษากรีกคอยนีเกือบทั้งหมด ปัจจุบันภาษานี้ยังใช้อยู่ในฐานะภาษาทางพิธีกรรมของศาสนจักรกรีกออร์โธด็อกซ์
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Demetrios J. Constantelos, The Greek Orthodox Church: faith, history, and practice, Seabury Press, 1967
- ↑ แม่แบบ:Cite Collins Dictionary
- ↑ "Koine". Dictionary.com Unabridged (Online). n.d.
- ↑ "Koine". Merriam-Webster Dictionary.
- ↑ Horrocks, Geoffrey (1997). "4–6". Greek: a history of the language and its speakers. London: Longman.
- ↑ Horrocks, Geoffrey (2009). Greek: A History of the Language and its Speakers. Wiley. p. xiii. ISBN 978-1-4443-1892-0.
บรรณานุกรม
[แก้]- Abel, F.-M. Grammaire du grec biblique.
- Allen, W. Sidney, Vox Graeca: a guide to the pronunciation of classical Greek – 3rd ed., Cambridge University Press, 1987. ISBN 0-521-33555-8
- Andriotis, Nikolaos P. History of the Greek Language
- Buth, Randall, Ἡ κοινὴ προφορά: Koine Greek of Early Roman Period
- Bruce, Frederick F. The Books and the Parchments: Some Chapters on the Transmission of the Bible. 3rd ed. Westwood, NJ: Revell, 1963. Chapters 2 and 5.
- Conybeare, F.C. and Stock, St. George. Grammar of Septuagint Greek: With Selected Readings, Vocabularies, and Updated Indexes.
- Horrocks, Geoffrey C. (2010). Greek: A history of the language and its speakers (2nd ed.). Oxford: Blackwell.
- Smyth, Herbert Weir (1956), Greek Grammar, Harvard University Press, ISBN 978-0-674-36250-5.
อ่านเพิ่ม
[แก้]- Bakker, Egbert J., ed. 2010. A companion to the Ancient Greek language. Oxford: Wiley-Blackwell.
- Blass, Friedrich, and Albert Debrunner. 1961. Greek grammar of the New Testament and other early Christian literature. Translated and revised by R. W. Funk. Chicago: University of Chicago Press.
- Christidis, Anastasios-Phoivos, ed. 2007. A history of Ancient Greek: From the beginnings to Late Antiquity. Cambridge, UK: Cambridge University Press.
- Colvin, Stephen C. 2007. A historical Greek reader: Mycenaean to the koiné. Oxford: Oxford University Press.
- Easterling, P. E., and Carol Handley. 2001. Greek Scripts: An Illustrated Introduction. London: Society for the Promotion of Hellenic Studies.
- Evans, T. V., and Dirk Obbink, eds. 2009. The language of the papyri. Oxford: Oxford Univ. Press.
- Gignac, Francis T. 1976–1981. A grammar of the Greek papyri of the Roman and Byzantine periods. 2 vols. Milan: Cisalpino-La Goliardica.
- Horrocks, Geoffrey. 2010. Greek: A history of the language and its speakers. 2nd ed. Oxford: Wiley-Blackwell.
- Palmer, Leonard R. 1980. The Greek language. London: Faber & Faber.
- Stevens, Gerald L. 2009. New Testament Greek Intermediate: From Morphology to Translation. Cambridge, UK: Lutterworth Press.
- ––––. 2009. New Testament Greek Primer. Cambridge, UK: Lutterworth Press.
| ฐานข้อมูลการควบคุมรายการหลักฐาน: ประจำชาติ |
|---|
