อาร์กติกมังกีส์
อาร์กติกมังกีส์ | |
---|---|
ข้อมูลพื้นฐาน | |
ที่เกิด | เชฟฟีลด์, อังกฤษ |
แนวเพลง | อินดี้ร็อก, การาจร็อก, โพสต์-พังก์ รีไววอล |
ช่วงปี | ค.ศ. 2002 - ปัจจุบัน |
ค่ายเพลง | Domino Records |
สมาชิก | อเลกซ์ เทอร์เนอร์ (ร้อง/กีตาร์) แมต เฮลเดอร์ส (กลอง) เจมี่ คุก (กีตาร์) นิค โอมัลลีย์ (เบส) |
อดีตสมาชิก | แอนดี้ นิโคลสัน |
เว็บไซต์ | ArcticMonkeys.com |
อาร์กติกมังกีส์ (Arctic Monkeys) เป็นวง 4 ชิ้นจากอังกฤษ แนวอินดี้ร็อก/โพสต์-พังค์ รีไววัล อาร์กติกมังกีส์ประสบความสำเร็จบนชาร์ทซิงเกิลในอังกฤษจากเพลงอันดับหนึ่ง 2 เพลงคือ "I Bet You Look Good on the Dancefloor" และ "When the Sun Goes Down"
ประวัติ
[แก้]อเลกซ์และเจมี่ ทั้งคู่ตั้งวงกับอีกสองหนุ่มเพื่อนร่วมโรงเรียน แมต และแอนดี้ (มือเบสคนเก่า) ในปี 2002 และเริ่มตระเวนทัวร์ในละแวกเชฟฟิลด์เมืองเกิด โดยคอนเสิร์ตแรกของพวกคือที่ผับ The Grapes เมื่อวันที่ 13 มิ.ย. 2003 จากนั้นก็เริ่มทำเดโม และเบิร์นแจกตามคอนเสิร์ตที่พวกเขาขึ้นแสดง การแสดงสดและเพลงเดโมของพวกเขาถูกเล่าขานกันปากต่อปาก การทัวร์ของวงนี้เริ่มแผ่ขยายจากละแวกบ้านเป็นนอกเมือง จากนอกเมืองสู่เมืองใหญ่ ระหว่างนั้นเพลงในเดโมของพวกเขาก็แพร่สะพัดให้ดาวน์โหลดทางอินเทอร์เน็ต นับว่าอาร์กติกมังกีส์เป็นอีกหนึ่งวงของศิลปินยุคใหม่ ที่ชื่อเสียงอันโด่งดังของพวกเขาไม่ได้พึ่งพาระบบธุรกิจแต่แรก
เดือนพฤษภาคม 2005 พวกเขาวางจำหน่ายอีพี Five Minutes with Arctic Monkeys ที่มีเพลง Fake Tales of San Francisco และ From the Ritz to the Rubble รวมอยู่ด้วย ในจำนวนจำกัดเพียง 1,500 แผ่น ซึ่งขายหมดในเวลาอันรวดเร็ว ทั้งที่ยังไม่มีค่ายเพลงสนับสนุน โดยวงให้สาเหตุกับการไม่เซ็นสัญญากับค่ายใดว่า เพราะพวกเขาไม่อยากโดนผูกมัด และไม่อยากให้ใครมีส่วนกำหนดทิศทางของดนตรี นอกจากตัวพวกเขาเอง กระทั่งวงตัดสินใจเซ็นกับสังกัด Domino ในเดือนต่อมา เพราะนับถือทัศนคติของเจ้าของสังกัด คือ ลอว์เรนซ์ เบล ที่ถือคติว่าจะเซ็นสัญญากับวงที่ตัวเองโปรดปรานเท่านั้น ทั้งยังสนับสนุนระบบการทำงานแบบ DIY ซึ่งเขาจะไม่เข้าไปเกี่ยวข้องแต่อย่างใดด้วย
I Bet You Look Good on the Dancefloor และ When the Sun Goes Down สองซิงเกิลจากอัลบั้มแรกขึ้นอันดับที่ 1 ของชาร์ตอังกฤษ และเมื่ออัลบัมวางจำหน่าย ก็ขึ้นอันดับ 1 ในหลายประเทศทั่วโลก ทำให้พวกเขาต้องออกทัวร์อย่างไม่หยุดพัก และทัวร์ที่สำคัญก็คือ การทัวร์อเมริกากลางปี 2006 โดยเป็นวงเปิดให้กับ Oasis การทัวร์อเมริกาครั้งนี้ ทำให้อาร์กติกมังกีส์แจ้งเกิด จนวงเขาต้องกลับไปเปิดทัวร์อเมริกาอีกรอบ แต่การทัวร์อย่างหนักก็ส่งผลให้แอนดี้ นิโคลสัน มือเบส ขอลาออกจากวงเพื่อไปพักผ่อน อาร์กติกมังกีส์จึงดึงนิคเข้ามาแทนที่ และเริ่มบันทึกเสียงในอัลบัมใหม่ Favourite Worst Nightmare ต่อมา ซึ่งการทำงานในอัลบัมนี้นั้น อเลกซ์กล่าวว่า เป็นการทำงานที่ต่อยอดมาจากเพลงในอัลบัมแรก คือ View from the Afternoon, From the Ritz to the Rubble และ Perhaps Vampires is a Bit Strong But
อัลบั้มที่ 2 Favourite Worst Nightmare เปิดตัวด้วยซิงเกิล Brianstorm (ไบรอันสตอร์ม)
อัลบั้มที่ 3 Humbug เปิดตัวด้วยซิงเกิล "Crying Lightning" ขึ้นชาร์ตอันดับ 1 ใน UK Indie Chart และขึ้นชาร์ตอันดับที่ 12 ใน UK Singles มีโปรดิวเซอร์คือ James Ford จากอัลบั้มชุดที่สอง Favourite Worst Nightmare และ Josh Homme จาก Queens of The Stone Age อัลบั้มนี้เป็นการเปลี่ยนแปลงแนวเพลงของอาร์กติกมังกีส์ จากที่เคยเล่นแนว การาจ ร็อก ที่มีกลิ่นอาย พังก์ นิด ๆ จากเสียงร้องของอเลกซ์ แต่ในอัลบั้มนี้นั้นเน้นความเป็น ไซเคเดลิกร็อก มากขึ้น ซึ่งอันที่จริงในอัลบั้มที่สองนั้นก็มีกลิ่นอายเพลงแนวนี้อยู่แล้ว ความเป็น ไซเคเดลิก ของอัลบั้มนี้นั้นเห็นได้จากหน้าปกอัลบั้มที่เป็นภาพคล้าย ๆ ภาพหลอน แต่หลาย ๆ เพลงนั้นก็ยังมีความเป็นอาร์กติกมังกีส์ แบบเดิม ๆ อยู่มากด้วยเช่นกัน
อัลบั้มที่ 4 Suck It and See มี เจมส์ ฟอร์ด เป็นโปรดิวเซอร์ให้และได้บันทึกเสียงที่เมือง Los Angeles ในปี 2010-2011 วางจำหน่ายเมื่อวันที่ 6 มิถุนายน 2011 ต่อมาในปี 2013 วงออกอัลบั้มที่ 5 AM มีซิงเกิลนำอย่าง "R U Mine?" (อันดับที่ 23 ของ UK Singles Chart) และ "Do I Wanna Know?" (อันดับที่ 11 ของ UK Singles Chart)
ในปี 2018 วงออกอัลบั้มที่ 6 Tranquility Base Hotel & Casino
สมาชิก
[แก้]- อเลกซ์ เทอร์เนอร์ (ร้อง/กีตาร์)
- แมต เฮลเดอร์ส (กลอง)
- เจมี่ คุก (กีตาร์)
- นิค โอมัลลีย์ (เบส)
ผลงาน
[แก้]สตูดิโออัลบั้ม
[แก้]- Whatever People Say I Am, That's What I'm Not (2006)
- Favourite Worst Nightmare (2007)
- Humbug (2009)
- Suck It And See (2011)
- AM (2013)
- Tranquility Base Hotel & Casino (2018)
- The Car (2022)[1]
ซิงเกิล
[แก้]- "I Bet You Look Good on the Dancefloor" (2005)
- "When the Sun Goes Down" (2006)
- "Leave Before the Lights Come On" (2006)
- "Brianstorm" (2007)
- "Fluorescent Adolescent" (2007)
- "Teddy Picker" (2007)
- "Crying Lightning" (2009)
- "Cornerstone" (2009)
- "My Propeller" (2010)
- "R U Mine" (2013)
- "Four Out of Five" (2018)
รางวัล
[แก้](จากอัลบัม Whatever People Say I Am, That's What I'm Not)
- รางวัลเมอร์คิวรี มิวสิก ไพรซ์ ประจำปี 2006
- วงหน้าใหม่จากเกาะอังกฤษยอดเยี่ยมจากบริท อวอร์ดส ปี 2006
- อัลบัมยอดเยี่ยมจากคิว อวอร์ดส ปี 2006
- อัลบัมแห่งปีจากนิตยสารเอ็นเอมอี ปี 2006
- แทร็คยอดเยี่ยมสำหรับ I Bet You Look Good on the Dancefloor จากเอ็นเอมอี อวอร์ดส ปี 2006
- อัลบัมยอดเยี่ยมจากนิตยสารครอสบีต ประเทศญี่ปุ่น ปี 2006
- อัลบัมยอดเยี่ยมจากนิตยสารไทม์ ปี 2006
- ศิลปินต่างประเทศหน้าใหม่ยอดเยี่ยมจากโอเย้ อวอร์ดส ประเทศเม็กซิโก ปี 2006
- อัลบัมยอดเยี่ยมจากนิตยสารฮอทเพรส ประเทศไอร์แลนด์ ปี 2006
- อัลบัมจากศิลปินต่างประเทศยอดเยี่ยมจากเมเทออร์ มิวสิก อวอร์ดส กุมภาพันธ์ปี 2007
- อัลบัมจากเกาะอังกฤษยอดเยี่ยมจากบริท อวอร์ดส กุมภาพันธ์ปี 2007
- อัลบัมยอดเยี่ยมจากเอ็นเอมอี อวอร์ดส ปี 2007
- มิวสิกดีวีดียอดเยี่ยมจากเอ็นเอมอี อวอร์ดส ปี 2007 (จากดีวีดี Scummy Man)
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Skinner, Tom (2022-08-24). "Arctic Monkeys announce their seventh studio album, 'The Car'". NME (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2022-08-24.