ขา
หน้าตา
ภาษาไทย
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]การแบ่งพยางค์ | ขา | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kǎa |
ราชบัณฑิตยสภา | kha | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰaː˩˩˦/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *qaːᴬ¹, จากภาษาไทดั้งเดิม *p.qaːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨡᩣ (ขา), ภาษาลาว ຂາ (ขา), ภาษาไทลื้อ ᦃᦱ (ฃา), ภาษาไทใหญ่ ၶႃ (ขา), ภาษาอาหม 𑜁𑜡 (ขา), ภาษาปู้อี gal, ภาษาจ้วง ga, ภาษาจ้วงใต้ ka; เทียบภาษาจีนเก่า 骹 (OC *kʰraːw, “ขา”), กลุ่มภาษาหมิ่น 跤 (“ขา; เท้า”), ภาษาออสโตรนีเซียนดั้งเดิม *paqa (“ต้นขา”)
คำนาม
[แก้ไข]คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]อวัยวะ
ดูเพิ่ม
[แก้ไข]รากศัพท์ 2
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]คำประสม
[แก้ไข]รากศัพท์ 3
[แก้ไข]ร่วมเชื้อสายกับภาษาจ้วงใต้ ha (คำสุภาพ)
คำสรรพนาม
[แก้ไข]ขา
ดูเพิ่ม
[แก้ไข]สรรพนามบุรุษภาษาไทยเดิม
รากศัพท์ 4
[แก้ไข]คำอนุภาค
[แก้ไข]ขา
อ้างอิง
[แก้ไข]- ↑ ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 21.
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/aː
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม ข้าง
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม คู่
- รายการที่มีกล่องคำแปล
- ศัพท์ที่มีคำแปลเป็นภาษาคำเมือง
- ศัพท์ที่มีคำแปลเป็นภาษาจ้วง
- ศัพท์ที่มีคำแปลเป็นภาษาดัตช์
- ศัพท์ที่มีคำแปลเป็นภาษาทิเบต
- ศัพท์ที่มีคำแปลเป็นภาษาไทลื้อ
- ศัพท์ที่มีคำแปลเป็นภาษาไทใหญ่
- ศัพท์ที่มีคำแปลเป็นภาษาฟรีเชียตะวันตก
- ศัพท์ที่มีคำแปลเป็นภาษาลาว
- ศัพท์ที่มีคำแปลเป็นภาษาสเปน
- ศัพท์ที่มีคำแปลเป็นภาษาอังกฤษ
- ศัพท์ที่มีคำแปลเป็นภาษาอาหม
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- คำสรรพนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีนัยโบราณ
- คำอนุภาคภาษาไทย
- th:กายวิภาคศาสตร์
- th:เพศหญิง