Belostok Taarruzu
| Belostok Taarruzu | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Bagration Harekâtı | |||||||
| |||||||
| Taraflar | |||||||
 Almanya |
 Sovyetler Birliği | ||||||
| Komutanlar ve liderler | |||||||
 Helmuth Weidling Walter Weiß |
 Georgi Zaharov | ||||||
| Güçler | |||||||
|
4. Ordu 2. Ordu | 2. Beyaz Rusya Cephesi | ||||||
| Kayıplar | |||||||
| 30,000 ölü, 1,011 esir (Sovyet kayn.) | |||||||
Belostok Taarruzu, Kızıl Ordu'nun 1944 yılı yazında başlattığı Beyaz Rusya Stratejk Taarruz Harekâtı'nın üçüncü ve son bölümünde girişilen bir taarruzdur ve genellikle Bagration Harekâtı olarak bilinir.
Bagration Harekâtı'ndaki rolü
[değiştir | kaynağı değiştir]Belostok Taarruzu, Bagration Harekâtı'nın son, diğer deyişle çekilen Alman kuvvetlerinin takip evresidir. Harekâtın bu evresine, kuşatmanın tamamlanmasından ve Alman Merkez Ordular Grubu'nun büyük kısmının savaş dışı bırakılmasından sonra başlandı. Belostok, bir Polonya kenti olan Białystok'un Rusçadaki söylenişidir.
Operatif hedefler
[değiştir | kaynağı değiştir]Alman 4. Ordu'sunun Minsk Taarruzu Harekâtıyla Minsk'in doğusunda kuşatılmasının tamamlanması ardından 2. Beyaz Rusya Cephesi'nin büyük kısmına yeni hedefler verildi. Bu hedefler, Volkovisk'in geri alınması ve Bialistok yönünde ileri hareketti.[1] Ancak Sovyet 49. Ordu'su Temmuz ayı ortalarına kadar Minsk kuşatmasında bağlı kaldı. Cephenin hava unsuru olan 4. Hava Ordusu, kara birliklerine hava desteği sağlama görevine devam etmiştir.
Alman istihbaratı
[değiştir | kaynağı değiştir]Minsk'in düşmesinden sonra Alman Yüksek Komutanlığı OKH, Kızıl Ordu ilerlemesini durdurabilmek için bazı ihtiyat birliklerine başvurdu. Bialistok ekseninde, elde kalan kuvvetlerle General Helmuth Weidling komutasında bir tıkama grubu oluşturuldu. Bu grup, Minsk'in doğusundaki kuşatmadan çekilebilen çok az sayıda askere ilave olarak birkaç yeni birliği kapsamaktadır. Güneyde savunma, 2. Ordu'nun, 28. Jäger Tümeni ile takviye edilmiş olan kuzey kanadı tarafından sağlanmıştır. Bu birlik, Minsk'in doğusunda hala kuşatma altındaki Merkez Ordular Grubu birlikleri için bir yarma taarruzunu desteklemek beklentisiyle buraya alınmıştı.
Alman savunma çabaları, I. Dünya Savaşı ve öncesinden kalma istihkam ve savunma düzeneklerine de dayanmıştır.
Muharebe düzeni
[değiştir | kaynağı değiştir]Alman tarafında muharebeye katılan kuvvetler General Kurt von Tippelskirch ve General Friedrich Hoßbach komutasındaki 4. Ordu ile General Walter Weiß komutasındaki 2. Ordu'dur. General Tippelskirch, 18 Temmuz 1944 tarihinde bir uçak kazasında yaralanmıştı.[2] 4. Ordu'ya bağlı birlikler, General Helmuth Weidling komutasındaki bazı birliklerdir. Bunlar, 50. Piyade Tümeni, 5. Panzer Tümeni, 3. SS Panzer Tümeni "Totenkopf"'dan bazı birlikler ile iki muharebe/keşif grubudur.
Sovyet kuvvetleri ise General Giorgi Zaharov'un 2. Beyaz Rusya Cephesi kuvvetleridir, 49. ve 50. Ordular ile 4. Hava Ordusu.
Taarruz
[değiştir | kaynağı değiştir]Grodno
[değiştir | kaynağı değiştir]Sovyet 50. Ordu'su 11 Temmuz'da Dokudovo'nun güneyinde Neman Nehri geçişini zorladı ve Weidling kuvvetlerine karşı ileri sürüldü. Bu Kızıl Ordu kuvveti, 13 Temmuz'da Kotra Nehri'ni geçti ve 15 Temmuz'da Grodno'ya ulaştı. Bir sonraki gün 50. Ordu'ya bağlı 69. Piyade Kolordusu ile 81. Piyade Kolordusu Grodno'ya taarruz etti. Güneydeki 1. Beyaz Rusya Cephesi'nin kuzey kanadında 3. Ordu, General Herrlein'in 55. Kolordusu'na karşı muharebe ederek Volkovisk'i aldı.
Alman karşı taarruzu
[değiştir | kaynağı değiştir]4. Ordu Komutanı General Friedrich Hoßbach, Mareşal Walter Model'le, bölgeye yeni ulaşmış olan 19. Panzer Tümeni'ni, Augustow Ormanı'nda Sovyet ileri unsurlarını bir karşı taarruzla imha etmek amacıyla muharebeye sokmak konusunda anlaştı. Bir Alman tank alayı, Bialistok'a doğru güneye dönmeden önce Sovyet kuvvetlerini şaşırttı. Bu bölgede 180 Sovyet tankının imha edildiği iddia edildi ki, bu rakam, fazlasıyla abartılı görünmektedir.[3] İkinci bir Alman tank alayı Lipsk'i geri aldı. Fakat daha sonra ilk alayın muharebeyi kesip geri çekilmesini desteklemen üzere geri çekilmek zorunda kaldı. Sonuçta ikmal malzemeleri yetersizliği nedeniyle Alman karşı taarruzu başarısız oldu. Bununla birlikte her iki tarafın birliklerinin de yorgun olduğu görülmektedir.
2. Beyaz Rusya Cephesi, 24 Temmuz itibarıyla Neman ve Svisloç nehirlerini tüm uzunluğu boyunca başarıyla baskı altına almıştı. Grodno'nun dış istihkamının bir bölümü ve Augustow Ormanı'nın doğu kesimi, 3. Muhafız Süvari Kolordusu'nun desteğinde 50. Ordu tarafından kontrol altına alındı. Bu bölge, karşı taarruzdan sonra Alman birliklerinin çekildiği bölgeydi.[4] Alman 50. Piyade Tümeni'nin, Bialistok ile Grodno arasındaki ana kara yolu bağlantısının savunma girişimi, şiddetli çatışmalara yol açtı.
Bu arada Sovyet 3. Ordu'su, Alman 55. Kolordusu'nun sert direncine karşın Bialistok dış mahallelerine ulaşmıştı. Ordu, çok şiddetli bir hücuma geçti ve birkaç gün süren sokak çatışmaları ardından kenti geri aldı.
Sonuç
[değiştir | kaynağı değiştir]Belostok Taarruzu, öncelikli taktik hedefleri bakımından büyük ölçüde başarılı sonuç verdi, Temmuz sonu itibarıyla Sovyet kuvvetleri, Belostok ve Grodno iletişim ve ulaşım merkezlerine hakim oldu. Bununla birlikte, Kızıl Ordu'nun ikmal hatları tehlikeli biçimde uzadı. Ayrıca harekâta katılan birlikler yorgundu. Sonuç olarak harekâtın gelişme hızı düştü ve Mareşal Model, mevcut sınırlı kuvvetleri ustaca kullanarak etkili bir savunma düzeni kurma olanağına sahip oldu.
Bagration Harekâtı bağlamında 2. Beyaz Rusya Cephesi'nin son hedefi, Osovets Taarruzu ile Narew Nehri yönünde ilerlemek olacaktır.
Dipnotlar
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Glantz, Sh: 167
- ^ [1] 23 Eylül 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
- ^ Bkz. Hinze, Ostfrontdrama 1944. Bir grup Sovyet tankı, Grodno kent meydanında toplanmıştı ve burada, beklenmedik bir Alman karşı taarruzuyla hedef oldular.
- ^ Glantz, p.183
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]İngilizce Wikipedia maddesinden yararlanılmıştır. Belostock Offensive
- Belorussia 1944 - The Soviet General Staff Study - David M. Glantz
- Ostfrontdrama 1944: Rückzugskämpfe der Heeresgruppe Mitte - R. Hinze