Beroia Muharebesi
| Beroia Muharebesi | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 İmparator II. İoannis, savaşta Bizans kuvvetlerinin komutanı | |||||||
| |||||||
| Taraflar | |||||||
| Bizans İmparatorluğu | Peçenekler | ||||||
| Komutanlar ve liderler | |||||||
| II. İoannis | Bilinmiyor | ||||||
| Güçler | |||||||
| Bilinmiyor, 480 Vareg | Bilinmiyor | ||||||
| Kayıplar | |||||||
| Bilinmiyor | Bilinmiyor | ||||||
Beroia Muharebesi, Peçenek ile imparator II. İoannis (h. 1118-1143) komutasındaki Bizans İmparatorluğu arasında 1122 yılında günümüz Bulgaristan'da bulunan Beroia'da gerçekleşmiş mücadeledir. Bizans ordusu savaşı kazanarak Peçeneklerin ayrı ve bağımsız bir halk olarak ortadan kaybolmasına yol açmışlardır.
Arka plan
[değiştir | kaynağı değiştir]1091'de, Peçenekler Bizans İmparatorluğu'nu işgal etti ve II. İoannis'in babası I. Aleksios (h. 1081-1118) tarafından Levounion Muharebesi'nde mağlup edildiler. Bu yenilgi, bağımsız bir güç olarak sefere katılmış olan Peçeneklerin ortadan kalkması anlamına geliyordu; çünkü hayatta kalanlar Bizans ordusuna katıldılar; ancak, bazı Peçenek grupları işgallere katılmamışlardı. 1094 yılında Kumanların saldırısına uğramış, geri kalan Peçeneklerin çoğu öldürülmüş ya da asimile edilmişlerdi. Bununla birlikte, bazı gruplar özerklik kullanmaya devam etti.
1122'de Peçenekler Rus bozkırlarından, Tuna sınırından Bizans topraklarına geçerek Bizans İmparatorluğu'nu işgal ettiler.[1] Michael Angold'a göre, Peçeneklerin bir zamanlar Kiev hükümdarı Vladimir Monomakh'in (h. 1113-1125) destek kuvvetleri olduğu düşünüldüğünde, işgallerinin onun müsamahası ile gerçekleşmesi muhtemeldir.[1] Oğuz ve Peçenek kalanlarının 1121 yılında Rusya'dan atıldığı kaydedilmiştir.[2] İstila, kuzey Balkanlar üzerindeki Bizans kontrolüne ciddi bir tehdit oluşturuyordu. İmparator II. İoannis sahadaki istilacılarla karşılaşmaya ve onları geri göndermeye kararlıydı, Selçuklu Türklerine karşı bulundurduğu saha ordusunu Küçük Asya'dan Avrupa'ya nakletti ve kuzeye yürümek için hazırlandı.
Muharebe
[değiştir | kaynağı değiştir]
Bizans imparatoru güçlerini Konstantinopolis'in yakınlarında topladı ve en kısa sürede Peçenek ordusuyla karşılaşmak için hazırladı. Bu arada, Peçenekler Haemus Dağları'nı (Balkan Dağları) geçti ve Trakya'da Beroia kenti yakınlarında kamp kurdu. İlk başta imparator Peçenek şeflerine hediyeler sundu ve onlara çıkarlarına uygun bir antlaşma teklif etti. Peçenekler bu aldatmaca ile başarılı bir şekilde kandırıldı ve bu nedenle Bizanslılar aniden onların savunma araba kalesine büyük bir saldırı başlattıklarında şaşırdılar. Peçeneklerin at okçuları sürekli ok atarak dalgalar şeklinde savaştılar. Bir toplanma noktası, ok tedarik yeri ve son savunma noktası olarak araba kalesine güvendiler. Muharebe çok zordu ve İoannis bacağında bir okla yaralandı. Bununla birlikte, Bizanslılar Peçenekleri geri zorladı ve onları araba kalesinde bıraktılar.[3] İoannis, Bizans imparatorlarının seçkin ağır piyade kuvveti Vareg Muhafız Gücünü araba kalesine karşı ileri sürene kadar bu savunma etkili oldu. Kendine özgü Danimarka baltaları ile donanmış Vareg Muhafız Gücü, Peçenek araba kalesi çemberinden geçti, Peçenek pozisyonunu dağıttı ve onların kamplarından yaygın bir şekilde kaçmasına neden oldu. Bizans zaferi tamamlandı, kurtulan Peçenekler esir alındı ve Bizans ordusuna alındı.[4][5]
Neticesi
[değiştir | kaynağı değiştir]
Bizans zaferi, Peçenekleri bağımsız bir güç olarak etkili bir şekilde yok etti. Bir süre, Peçeneklerin önemli toplulukları Macaristan'da kaldı, ancak Peçenekler ayrı bir halk olmaktan çıktı ve Bulgarlar ve Magyarlar gibi komşu halklar tarafından asimile edildiler. Bizanslılar için zafer, Macarların 1128'de Tuna'daki Bizans karakolu Branitshevo'ya saldırması nedeniyle hemen barışa yol açmadı.[6] Ancak, Peçeneklere ve daha sonra Macarlara karşı kazanılan zafer, Balkan Yarımadası'nın büyük bir kısmının Bizans olarak kalmasını sağladı ve İoannis'in Küçük Asya ve Kutsal Topraklar'da Bizans gücünü ve nüfuzunu artırmaya odaklanmasını sağladı.
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- Özel
- ^ a b Angold 1997, s. 184.
- ^ Curta 2006, s. 312.
- ^ Birkenmeier 2002, s. 90.
- ^ Cinnamus 1976, s. 16.
- ^ Choniates & Magoulias 1984, s. 11.
- ^ Angold 1984, s. 154.
- Genel
- Angold, Michael (1984). The Byzantine Empire, 1025–1204: A Political History (First Edition) (İngilizce). Londra, United Kingdom: Longman. ISBN 978-0-58-249060-4.
- Angold, Michael (1997). The Byzantine Empire, 1025–1204: A Political History (Second Edition) (İngilizce). Londra, United Kingdom: Longman. ISBN 978-0-58-229468-4. 7 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Eylül 2019.
- Birkenmeier, John W. (2002). The Development of the Komnenian Army: 1081-1180 (İngilizce). Boston, Massachusetts: Brill. ISBN 90-04-11710-5. 3 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Eylül 2019.
- Choniates, Niketas; Magoulias, Harry J. (trans.) (1984). O City of Byzantium: Annals of Niketas Choniates (İngilizce). Detroit, Michigan: Wayne State University Press. ISBN 978-0-81-431764-8. 24 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Eylül 2019.
- Cinnamus, Ioannes (1976). Deeds of John and Manuel Comnenus (İngilizce). New York, New York and West Sussex, United Kingdom: Columbia University Press. ISBN 978-0-23-104080-8. 27 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Eylül 2019.
- Curta, Florin (2006). Southeastern Europe in the Middle Ages 500-1250 (İngilizce). Cambridge, United Kingdom: Cambridge University Press. ISBN 978-0-52-181539-0. 19 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Eylül 2019.