Consus
Antik Roma dininde tanrı Consus tahılların koruyucusudur. Genellikle bir tahıl tohumuyla temsil edildi.[1] Ona adanan sunak[2] bulunamamıştır.[3] Ya yeraltındaydı ya da başka kaynaklara göre, iki Consualia sırasında, 21 Ağustos ve 15 Aralık'taki festivallerinde ve 7 Temmuz'da papazların orada bir ayin yaptığında süpürülen toprakla kaplıydı.[4] Dolayısıyla o bir kitonik tanrıydı.[5] Flamen Quirinalis ve Vestallar onun ayinlerinde görev yaptı.[6]
Consus isminin etimolojisi belirsizdir. Etrüsk veya Sabine kökenli olabilir. Alegorik etimolojilerde[7] Adı "saçmak için" anlamına gelen fiil conserere, Latin ilişkili Ops Consivia veya Consiva olabilir. Geç Cumhuriyetçi ilahiyatçı Varro, Consualia'nın Consus için isimlendirildiğini söyledi.[8] Georges Dumézil[9] ve G. Capdeville, condere fiilini en iyi etimoloji olarak görüyorlar: Consus, tahıl depolama eylemini ifade eden arkaik bir sözel isimdir. Capdeville, Consus'un muhafazakar ve sıfat konsiviyusuyla ilişkili olamayacağını belirtir.[10]
Her 25 Ağustos ve 19 Aralık'ta hasat ve ekin ekimi sırasında her yıl düzenlenen Ops festivallerini (Opiconsivia or Opalia) yakından takip etti.
Consus, adı da alegorik olarak consilium ("konsey, toplantı") ile ilişkili olarak yorumlandığından, gizli konferanslarla ilişkilendirilen bir tanrı haline geldi. Servius, Consus'un konseylerin tanrısı olduğunu söylüyor.[11] Bu düşünce, Consualia aestiva vesilesiyle gerçekleşen ve bizzat tanrı tarafından tavsiye edildiği düşünülen Sabine kadınlarının kaçırılmasında Consus'un oynadığı rolden kaynaklanmaktadır.[12][13]
G. Capdeville'e göre, oyunların yeni bir yerleşimin temelinde yapılması alışılmış bir olaydı. Bunlar, ayak yarışları ve evlilik oyunları gibi atletik oyunların yanı sıra yeni şehre yerleşme davetleri içeren ritüellerle bağlantılıydı: Praeneste'deki Caeculus örneklerinden ve Girit'teki diğerlerinden (Dreros, Hierapytna, Praisos, Lytto, Cnossos) bahsediyor. Bu olayların tamamen dini bir anlamı vardı. Görünüşe göre Girit'te olduğu kadar Roma'da da söz konusu tanrı Vulcan (Bελχάνος), yani daha sonra Zeus olarak yorumlanan Büyük Girit Tanrısı idi. Roma'da Vulcan'ın Consus'la ilişkisi, festivallerinin tarihlerinde ve Flamen volkanallarının Mayıs Kalendlerinde Bona Dea için fedakarlık yaptıkları bilgisinde belirgindir.
Consus, belki de "Binicilik Neptünü" (Neptunus Equestris) ile özdeşleştirilebilir. Festivalin ana etkinliği katır veya at yarışlarıydı.[3] Festival süresince atlar ve katırlar çiçeklerle süslendi ve işten dinlendirildi. Bu gerçek, Capdeville tarafından Poseidon'un, kendisi de bir at tanrısının halefi olan Halikarnaslı Dionysius'un bahsettiği Arcadian Hippocrateia'nın bilinmeyen tanrısının halefi olduğu gerçeğine de atfediliebilir.[14] Consus'un iki Pales ile ve her ikisinin de at ile yakın bir bağlanıtsı aşikar görünüyor.[15]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ CAT (12 Aralık 2014). "the festival of Consus – today, 12th December". The Colchester Archaeologist (İngilizce). 3 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Aralık 2020.
- ^ Michael Lipka, Roman Gods: A Conceptual Approach (Brill, 2009), p. 42.
- ^ a b Aldington, Richard; Ames, Delano (1968).
- ^ Tertullian De Spectaculis V 7.
- ^ Lipka, Roman Gods, p. 42.
- ^ Lipka, Roman Gods, p. 57, citing Tertullian, De spectaculis 5.7.
- ^ On which in general see Davide Del Bello, Forgotten Paths: Etymology and the Allegorical Mindset (Catholic University of America Press, 2007).
- ^ Varro, De lingua latina 6.20: Consualia dicta a Consus.
- ^ G. Dumézil La religione romana arcaica Milano 1977 p. 241.
- ^ G. Capdeville "Les épithètes cultuelles de Janus" in MEFRA 85 2 1973 p . 434; "Jeux athletiques et rituels de fondation" Publications de l' École Française de Rome 1993 p. 177 n. 140.
- ^ Servius, note to Aeneid 8.636: Consus autem deus est consiliorum.
- ^ "De Spectaculis" V 7.
- ^ M. De Vaan Etymological Dictionary of Latin and Italic Languages Leyden 2010 s. v.
- ^ "Jeux athletiques et rituels de fondation" Publications de l' École Française de Rome 1993 p. 178 n. 141.
- ^ Above p. 180 n. 149 also citing G. Dumézil article on the mare Viśpala of the RgVeda in Eranos 1956.
