Girit
 | Bu maddedeki bilgilerin doğrulanabilmesi için ek kaynaklar gerekli. (Haziran 2020) (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin) |
| Girit Yunanca: Κρήτη | |
|---|---|
 | |
 | |
| Coğrafya | |
| Koordinatlar | 35°12.6′K 24°54.6′D / 35.2100°K 24.9100°D |
| Denizi | Doğu Akdeniz |
| Yüzölçümü | 8,450 km2 |
| Sıralama | 88 |
| Zirve | İda Dağı 2456 m |
| Siyasi | |
| Adadaki ülke(ler) | |
| Bölge | Girit |
| Yunanistan'ın bölgesel birimleri | Hanya |
| Yunanistan'ın bölgesel birimleri | Kandiye |
| Yunanistan'ın bölgesel birimleri | Laşit |
| Yunanistan'ın bölgesel birimleri | Resmo |
| Yerleşim yerleri | |
| Demografi | |
| Nüfus | 624,408 |
| Nüfus yoğunluğu | 74,9 kişi/km2 |
| Etnik grup(lar) | Yunanlar; tarihi olarak, Minoslar, Eteogiritler, Cydon'lular ve Pelasglar |
Girit (Eski Yunanca Krētē; modern Yunanca Κρήτη Kriti, Osmanlıca گريد Girid), Yunanistan'ın en büyük, Akdeniz'in beşinci büyük adasıdır. Ege Denizi'nin güneyinde yer alır.
Girit dünyaca tanınmış bir turizm merkezidir. En ilgi çeken turistik ziyaret yerleri arasında Knossos, Faistos ve Gortis'teki arkeolojik sitler, Retimnon'daki (Resmo) Venedik kalesi ve Samarya, Aya İrini ve Aradena geçitlerinin doğal güzellikleri sayılabilir.
Girit Avrupa'nın ilk uygarlıklarından biri olan Minos Krallığı'na (yaklaşık MÖ 2000-1400 arası) beşiklik etmiştir. İngiliz arkeolog Arthut Evans'ın bölgede rastladığı oyulmuş mühür taşlarına olan ilgisi, onu 1900 yılında Knossos'ta düzenlediği kazı sonucu Doğu Akdeniz'de “başka bir uygarlığın zanaatkârlığı ve işçiliğinin bir devamı olarak görmediği”[1] bu saraylarının en büyüğüne rastladı. Yapılan kazılar sonucu ortaya çıkan bu medeniyete bir isim vermek gerekiyordu. Bunun için her zaman olduğu gibi efsanelere başvuruldu. Efsanelere göre Zeus'un oğlu olduğu farz edilen Kral Minos'a Girit'in yönetimi verilmişti. Minos'tan sonra gelen hanedan fertlerinin de hâliyle “Minos” adıyla anılacağını düşünen İngiliz arkeologlar Girit uygarlığını tüm dünyaya “Minos” adıyla yayıp bunlara da “İlk Yunanlar” demiş olsa da, hakikat, o dönemin Giritli sakinlerinin kendilerine ne dediğinin hâlen bilinmemekle birlikte: arkeolog Arthur Evans'ın başvurduğu efsanelerin tabletlerdeki kayıtlardan çok sonrasına ait olduğuydu. Dolayısıyla bu verilerle Girit adasında izlerine rastlanan ilk sakinlerin “İlk Yunanlar” olduğunu söylemek mümkün olmamakla birlikte, “ilk dönemlere ait definler, adadaki toplumun klanlar ya da geniş aileler hâlinde yaşadıklarını düşündürüyor ve sarayların etrafındaki kasabalarda yapılan kazılar, kendi ambarlarını kontrol eden geniş ve bağımsız ailelerin varlığını gösteriyordu.[1]
Ayrıca, Knossos ile Kandiye arasında kalan, "Khaniale Tekke", Teke ya da Tekke adındaki bölgede Tunç Dönemi'ne ait oldukça zengin saraylar bulunmuştur. 1. Dünya Savaşı sırasında bulunan mezarlar sonrasında birçoğu yağmalanmıştır. Yakın yüzyılda, Girit adasındaki pek çok yer isimlerinin değiştirilmiş olması, adres bulmak ve belgelemek açısından araştırmacıları oldukça zora sokmuştur. 1967'de Tekke mezarlarına da Payne tarafında bulunanlarına da “Fortetsa” adı verilmiştir. Bugün ise Girit'te "Khaniale Teke" antik saray ve mezarlarının olduğu yeri sorsanız, kimse bunların yerini size gösteremeyecektir.[2]
Tarihçe
[değiştir | kaynağı değiştir]
Girit'in tarihi Milattan önce 2000'li yıllara kadar dayanmaktadır. Milattan önce 1700'lerde gerçekleştiği düşünülen bir felaket nedeniyle Girit halkının yapıları büyük hasar görmüş, pek çoğu yıkılmıştır. Eski adı Minos olan Girit adası Akalar ve Dorlar tarafından işgal edilmiştir. Bu işgale tepkisiz kalan Girit halkı adaya yeni gelenlerden uzak durmak amacıyla yaşamlarını sürdürecekleri kasabaları adanın en ulaşılmaz yerlerine kurmuşlardır. Bunların gerçekleştiği dönem Girit tarihinde Karanlık Çağ olarak adlandırılmaktadır. Bu dönemde adanın yerlileri yeni yaşam koşullarına adapte olamamış ve pek çoğu ölmüştür.[3]
Ada, Roma ve Doğu Roma İmparatorluğu egemenliklerinden sonra Arap işgaline uğramış ve 828-961 arasında Abbasiler'e bağlı Hafsiler tarafından yönetilmiştir. 6 Mart 961'de tekrar Doğu Roma egemenliğine girmiştir. Doğu Roma İmparatorluğu'nun çözülme döneminde Venedikliler tarafından ele geçirilmiştir.
Girit, 1645'te İbrahim saltanatı döneminde Sünbül Ağa hadisesinin tetiklemesi üzerine başlatılan fetihle Osmanlı idaresine geçmiş, Venedik Cumhuriyeti'nin ada üzerinde 1204'ten beri devam eden hakimiyetine böylece son verilmiştir. Adanın hemen hemen tamamı ve bu arada Hanya ve Resmo gibi önemli kentler Osmanlı İmparatorluğu tarafından kolaylıkla fethedilebilmişse de, en büyük merkez olan Kandiye kalesinin alınması 24 yıl sürmüş, 1669'da Fazıl Ahmet Paşa tarafından tamamlanabilmiştir.
Adanın Osmanlı hakimiyetine geçişi ile Venedik Cumhuriyeti 'nin Doğu Akdeniz'de yüzyıllardır süregelen önemli rolü son bulmuştur. Ege Denizi'nde ve Mora'da Venedik hakimiyetinde kalan birkaç küçük ada ve kale de müteakip yıllarda Osmanlı Devleti tarafından alınmıştır. Bölgedeki isyankar Rum aileler Trabzon'un Of ilçesi civarlarına yerleştirilmiştir. Kos, Yasiciannis ve Dimitris bugün bilinen ailelerin başlıcalarıdır. Meşhur papaz İgor Yasiciannis'den sonra ailelerin dili dönüştürülmüştür (Neye?). Bu durum, Osmanlı fütuhatı açısından, Fatih Sultan Mehmet zamanından beri teker teker alınan Ege adalarının ve kıyı kalelerinin ve nihayet 1571'de Kıbrıs'ın (yine Venedik'ten) alınmasının mantıklı bir uzantısını teşkil etmiştir.
24 yıllık fetih süreci ve hemen sonrasında, ilki Batı Avrupa medeniyeti açısından, ikincisi de Osmanlı kültür mozaiği bakımından önem arzeden iki ilginç gelişme cereyan etmiştir. Ada halkı 450 yıl süren Venedik yönetimi bünyesinde orijinal bir entelektüel kültür ve zümre yetiştirmiş bulunmaktaydı. Bu oluşumda Girit'in antik çağlardan beri muhafaza ettiği özgün benliğin ve 1453'ten sonra Bizans kültür odaklarının artık tarihe karışmalarının veya köklü bir kimlik değişimi yaşamalarının da etkisi olmuştur. Osmanlı fethi ile birlikte Venedikli Girit kültürel birikimin temsilcilerinden bir kısmı eski idarecileri ile birlikte Batı Avrupa'ya geçmişlerdir. Batı Avrupa'da aydınlanma çağı ruhunu besleyecek olan bu Giritli aydın şahsiyetler arasında en önemlisi İspanyol resim sanatının temel taşlarından biri haline gelecek olan El Greco veya asıl adıyla Domenikos Theotokopulos'tu.
Aynı dönemde bir kısım Giritli de doğuya yöneldi. O dönemde olgunluk çağına ermiş bulunan Osmanlı bürokratik geleneğinin düzenli kayıtlarından takip edilebildiği üzere, fethin hemen ardından Girit yerli halkı arasında bir ihtidâ (İslamiyet’i kabul) süreci yaşandı. Osmanlı'nın Venedik'e kıyasla dini inançlara müsamaha ve vergilendirme konularında ada halkı açısından kurtarıcı kimliğine bürünmüş olduğu rahatlıkla iddia edilebilir. Girit adası Birinci Balkan Savaşı neticesinde 1913 yılında Yunanistan'ın hâkimiyetine geçmiştir.
II. Dünya Savaşı'nda
[değiştir | kaynağı değiştir]
Girit Adası İkinci Dünya Savaşı sırasında Nazi Almanyası tarafından işgal edildi. İngiliz birlikleri, 3 Kasım 1940'ta Yunan Hükûmeti'nin izni ile Girit'e indi. Mihver güçleri tarafından anakara Yunanistan'ın işgali 6 Nisan 1941 tarihinde başladı ve Yunanistan ile birlikte Commonwealth ordularının müdahalelerine rağmen birkaç hafta içinde bu işgal tamamlandı. Kral II. Yorgos ve Emmanuil Çuderos Hükûmeti Atina'dan kaçmak zorunda kalarak 23 Nisan tarihinde Girit'e sığındılar.
Anakara Yunanistan işgalinden sonra Almanya, Girit ve Balkan seferinin son aşamasına geldi. (20 ve 31 Mayıs 1941 tarihleri arasında) on gün süren Nazi Almanyası ve müttefikler (İngiltere, Yeni Zelanda, Avustralya ve Yunanistan) arasındaki sert ve kanlı çatışmaların ardından Girit adası da Almanya tarafından işgal edildi.
20 Mayıs 1941 sabahı, Girit tarihinin ilk büyük havadan saldırı başladı. Üçüncü Reich "Mercury Operasyonu" (Girit Muharebesi) kod adı altında Girit'e havadan işgal başlattı. General Kurt Student komutasındaki 17.000 paraşütçü, Maleme, Kandiye ve Rethymnon olmak üzere hava meydanları ile üç stratejik konumlara indirildiler. Paraşütçülerin amacı Kraliyet Donanması ve hala denizleri kontrol eden Yunanistan Donanmasının çökertilerek Anakara Yunanistan'daki Luftwaffe tarafından helikopterle takviye gelişini sağlamak için üç havaalanını işgal ve kontrol etmekti.
Müttefikler 1 Haziran 1941 tarihinde Girit adasını tamamen boşalttı. Alman işgalcilerinin zaferine rağmen, özel eğitimli Alman paraşütçüleri, Müttefik askerler ve Yunan sivil direnişçileri, çok ağır kayıplar verdiler. Adolf Hitler bu yüzden savaşın geri kalanında bu tür büyük ölçekli hava operasyonlarını yasakladı.
Coğrafya
[değiştir | kaynağı değiştir]
.jpg)
Girit Yunanistan'ın 13 idari bölgesinden biridir. Yunanistan'ın en büyük, Doğu Akdeniz'in Kıbrıs'tan sonra ikinci büyük, Akdeniz'in beşinci büyük adasıdır. Girit, Ege Denizi'nin güney sınırlarını belirler ve yüzölçümü 8.450 km²'dir. 2020 itibarıyla nüfusu 636.504'dir. Adanın uzunluğu 260 km olup, genişliği ise Diyon burnu ile Litinon burnu arasındaki 60 km'lik en geniş mesafeden, doğu ucundaki Yerapetre kıstağında sadece 12 km'lik bir mesafe arasında değişmektedir. Girintili çıkıntılı sahil şeridinin toplam uzunluğu 1,000 km'ye ulaşmaktadır. Yunanistan anakarasının yaklaşık 160 km güneyinde yer alır.
Ada oldukça dağlık bir araziye sahiptir ve bu özelliğini en batıdan en doğuya uzanan aşağıdaki sıradağ zincirleri boyunca korumaktadır:
- Lefka Ori veya 'Ak Dağlar' (en yüksek noktası 2.452 m)
- İda Sıradağları (en yüksek noktası 2.456 m)
- Dikti dağları (en yüksek noktası 2148 m)
Bu dağlar zincirinin arasında Lasiti, Omalos ve Nida ovaları gibi verimli düzlükler, Diktaion ve Idaion mağaraları ve ünlü Samarya geçidi gibi tabiat harikaları yer almaktadır.
İklim
[değiştir | kaynağı değiştir]Girit iki farklı iklim kuşağının etkisindedir: ağırlıklı olarak Akdeniz iklimi ve yer yer Kuzey Afrika iklimi. Bu durumuyla Girit özellikle ılıman iklimin etkisi altındadır. Nemlilik denize yakınlığa göre değişmekte, ovalarda kışın kar yağışı istisnai kalırken dağ zirvelerinde sık sık görülmektedir. Yazları sıcaklık 25-35 derece arasında değişmektedir. Güney kıyılarında yer alan ve Kuzey Afrika ikliminden etkilenen Mesara ovası ve Asterusya dağları gibi bölgelerde yazlar daha sıcak ve uzun geçmektedir.
Ekonomi
[değiştir | kaynağı değiştir]Akdeniz bölgesinde yapılan arkeolojik kazılar, eski adı Minos olan Girit'in donanmasıyla ünlü olduğunu açığa çıkarmıştır. Ürettikleri tarım ürünlerinin ticaretini donanmaları sayesinde yapan Girit halkı bu sayede ekonomik olarak müreffeh bir dönem yaşamıştır. Girit'te deniz ticaretinin en büyük ispatı Saint Theodori ve Vathianos Kambos gibi tersaneler için büyük alanlar inşa edilmiş olmasıdır. Girit'e ait gemiler kereste, bal, şarap, zeytinyağı ve çömlek gibi malzemelerin ticaretini yapmışlardır.[3]
Evvelce tarıma dayalı olan Girit ekonomik yapısı 1970'lerden itibaren temelden değişmeye başlamıştır. Tarım ve hayvancılık ada ekonomisinde hala önemli bir paya denk gelmekle birlikte, adanın ikliminden ve engebeli coğrafyasından kaynaklanan engeller nedeniyle tarıma dayalı sanayi üretimi belli bir düzeyin ötesine gidememiş ancak özellikle turizm ile bağlantılı hizmetler sektörlerinde kayda değer ilerlemeler sağlanmıştır.
Yine de özellikle zeytincilik adada oldukça gelişmiş olup, resmî kayıtlara göre 300.000 zeytin ağacı bulunmaktadır.
Girit'te kişi başına düşen yıllık gelir Yunanistan ortalaması ile aynı düzeyde olup, işsizlik ise ülke genelindeki oranın yaklaşık yarısı düzeyinde seyretmektedir.
Adada üç büyük havaalanı bulunmaktadır: Kandiye'deki Nikos Kazancakis havaalanı, Hanya'daki Daskaloyannis askeri havaalanı ve Sitya'daki yeni açılmış sivil havaalanı.
Kültür
[değiştir | kaynağı değiştir]Girit'in kendine özgü Mantinades şiiri vardır.
Ada, Mantinades esaslı müziği (genellikle Girit liri ve laouto ile icra edilir) ile tanınır ve en ünlüsü Pentozali olan birçok yerli dansı vardır. 1980'lerden beri dans etmeyi öğreten kültür derneklerinin sayısı arttı (Batı Girit'te çoğu rizitiko şarkıcılığı ile ilgilidir). Bu dernekler genellikle resmi etkinliklerde performans sergiler ancak aynı zamanda insanların buluşup geleneksel uygulamalara katılmaları için sahnedirler. Gelenek konusu ve kültür derneklerinin geleneğin canlandırılmasındaki rolü Girit'te hep tartışılır.[4]
Giritli yazarlar, modern dönem boyunca Yunan edebiyatına önemli katkılarda bulunmuşlardır. 17. yüzyıl epik romantizmi Erotokritos'un (Yunan Ερωτόκριτος) yaratıcısı Vikentios Kornaros ve 20. yüzyılda Nikos Kazancakis önemli isimler arasındadır.
Rönesans'ta Girit, El Greco'yu ve onun aracılığıyla sonraki Avrupa resmini etkileyen Girit ikon resim okulu'nun yeriydi.
Giritliler adaları ve gelenekleriyle gurur duyarlar ve erkekler günlük yaşamda sıklıkla geleneksel kıyafet unsurlarını giyerler: diz boyu siyah binici çizmeleri (stivania), diz hizasında çizmelerin içine sokulmuş vráka pantolonlar, siyah gömlek ve başın çevresine sarılan veya omuzlara dökülen dokuma başörtüsü (mantili / kefalomantilo) fileden oluşan siyah başlık. Erkekler genellikle gururun, erkekliğin ve yiğitliğin işareti olarak büyük bıyık bırakırlar.
Girit toplumu, Yunanistan'da ve uluslararası alanda bugüne kadar adada devam eden aile ve klan kan davası kavgalarıyla tanınır.[5][6] Giritlilerin, Osmanlı İmparatorluğu'na karşı direniş döneminden kalma, evlerinde ateşli silah bulundurma geleneği de vardır. Girit'te neredeyse her kır evinde en az bir ruhsatsız silah bulunur.[5] Silahlar, Yunan hükûmetinin katı düzenlemelerine tabidir ve son yıllarda Yunan polisi tarafından Girit'te ateşli silahların kontrol altına alınmasına yönelik bir girişimde bulunulmuştur, ancak bu çaba sınırlı bir başarı ile sonuçlanmıştır.
-
Dakos, geleneksel Girit mezesi. Paksimadia (sert ekmek) üzerine taze domates, beyaz peynir, kekik ve zeytinyağı gezdirilmiş zeytinler eklenir.
Turizm
[değiştir | kaynağı değiştir]
Girit Yunanistan'ın en popüler turizm bölgelerinden biridir. Yunanistan'a turistik girişlerin %15'i Kandiye'deki havaalanından veya limanından gerçekleşir, bu şehre inen charter uçaklarının sayısı Yunanistan'a inen toplam charter uçaklarının beşte birine denk gelir.
2004 içinde toplam iki milyon turist Girit'i ziyaret etmiştir. Girit'te turizm Yunanistan genelinden de daha hızlı gelişmektedir. 1986-1991 döneminde Girit'teki otel yatak sayısı %53 artarken Yunanistan'ın diğer bölgelerinde bu artış % 25'te kalmıştır. Büyük lüks oteller, yüzme havuzları, spor ve eğlence tesisleri, kamp tesisleri ve aile pansiyonlarına kadar her çeşit turizm altyapısı vardır.
Ziyaretçiler, Kandiye ve Hanya'daki iki uluslararası hava limanı ve Sitya'daki[7] küçük hava limanından (uluslararası charter ve iç hat uçuşları vardır) hava yoluyla veya Kandiye, Hanya, Resmo, Agios Nikolaos ve Sitya limanlarından gemiyle adaya ulaşır.
Minos uygarlığı arkeolojik alanları, eski Venedik şehri ve Hanya limanı, Resmo'daki Venedik kalesi, Samiriye Boğazı, Altınada, İspirlonga Adası, Elafonisi, Gramvousa adaları ve Avrupa'daki en büyük doğal palmiye ormanı olan Vai Palmiye sahili popüler turistik yerlerdir.
İnsan coğrafyası
[değiştir | kaynağı değiştir]Girit, 600.000'den fazla nüfusuyla Yunanistan'ın en kalabalık adasıdır. Yaklaşık %42'si Girit'in ana şehir ve kasabalarında, %45'i ise kırsal bölgelerde yaşar.[8]
-
Hanya'daki Venedik limanı -
Resmo'nun Eski Limanı'nın alacakaranlıkta hava görüntüsü -
Kandiye'deki limanın görünümü -
Ayanikola'taki eski liman
Yönetim
[değiştir | kaynağı değiştir]| Girit Yunanca: Περιφέρεια Κρήτης | |
|---|---|
.svg) | |
| Ülke | Yunanistan |
| Alt idari birimler | |
| İdare | |
| • Belediye başkanı | Stavros Arnaoutakis (PASOK) |
| Rakım | 2456 m |
| Nüfus (2021)[9] | |
| • Toplam | 624.408 |
| Zaman dilimi | UTC+02.00 (DAS) |
| • Yaz (YSU) | UTC+03.00 (DAYS) |
| ISO 3166 kodu | GR-M |
Resmî site crete.gov.gr | |
Girit ve yakınındaki adalar, 1987 idari reformuyla kurulan Yunanistan'ın 13 bölgesinden biri olan Girit Bölgesi'ni (Yunanca: Περιφέρεια Κρήτης, Periféria Krítis) oluşturur.[10]
2010 Kallikratis planı kapsamında bölgelerin yetki ve yetkileri yeniden tanımlanarak genişletildi. Bölge Kandiye merkezlidir ve dört bölgesel birime (Kallikratis öncesi vilayetlere) bölünmüştür. Batıdan doğuya bunlar: Hanya, Resmo, Kandiye ve Laşit. Bunlar ayrıca 24 belediyeye bölünmüştür.
1 Ocak 2011'den bu yana bölge valisi Panhelenik Sosyalist Hareket'ten Stavros Arnaoutakis'tir. İlk olarak 2010'da seçildi, 2014, 2019 ve 2023'te yeniden seçildi.
Şehirler
[değiştir | kaynağı değiştir]Girit'in başlıca şehirleri:
Kandiye Girit'in en büyük şehri ve başkentidir ve adanın nüfusunun dörtte birinden fazlasını barındırır. Hanya 1971 yılına kadar başkentti. Başlıca şehirler şunlardır:
- Kandiye (Iraklion veya Kandiye) (144.422 nüfuslu)[11]
- Hanya (Haniá) (88.525 nüfuslu)[11]
- Resmo (34.300 nüfuslu)[11]
- Yerapetre (23.707 nüfuslu)
- Ayanikola (20.679 nüfuslu)
- Sitya (14.338 nüfuslu)
-
Kandiye'deki Venedik kalesi -
Hanya katedrali -
Resmo Fortezza cami -
Sitya'nın zirvesindeki Kazarma kalesi
Yönetim birimleri
[değiştir | kaynağı değiştir]- Kandiye
- Heraklion, Kötüryo, Temnos, Rizo, Piryotiçe, Maloviz (Moloviz), Menufaç, Mirabela, Kenuryo, Pedya, Petriye, Ayamiron, Kastel
- Resmo
- Retimnon, Milayotmo, Milopotamu, Humeiri, Marona, Amari (Amarya), Amari-Apometalos köyü, Amari-Hrisis köyü, Amari-Aposti köyü
- Esfakye
- Esfakye (İsfakiye, İsfaksiye, İsfakye, Esfakiye), Eyuvasil (Ayvasil), Eyuvasil-Kumya köyü, İzzeddin, Suda, Vianos
İdari yapı
[değiştir | kaynağı değiştir]Girit adası 4 vilayete (Yunanca nomos, νόμοι) ayrılmıştır. Bunlar:
Amatör radyoculuk açısından Yunanistan'dan ayrı bir bölge olarak telakki edilmektedir. Alan kodu SV9'tür. Ayrıca, Ortodoks mezhebi idari yapısı açısından Girit Başpiskoposluğu, Atina merkezli Yunanistan otosefal kilisesi'ne değil, Fener Patrikhanesi'ne bağlıdır ve Oniki Adalar ve diğer bazı Ege adaları'nın metropolitlerini idaresi altında toplamaktadır. Girit halkının kendisini Yunan dünyasının diğer bölgelerinden farklı görme dürtüsü yüksektir ve zaman zaman spazmodik ve folklorik boyutları pek de aşmayan ayrılıkçı hareketler cereyan etmiştir.
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b FREEMAN, Charles, Mısır, Yunan ve Roma, Antik Akdeniz Uygarlıkları, çev, Suat, Kemal Angı, Pelin Ofset Ltd. Şti, 4. Baskı, Ankara 1996, s. 94.
- ^ Boardman, J, (1967) “Khaniale Tekke Mezarları II, BSA 62:57-75.) [1] age FREEMAN, Charles, s.123
- ^ a b "Girit'in Kültürü ve Tarihi". 12 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Aralık 2022.
- ^ Kalantzis, Konstantinos (2019). Tradition in the Frame Photography, Power, and Imagination in Sfakia, Crete. Indiana University Press. ss. 153-178. ISBN 978-0-253-03713-8.
- ^ a b Brian Murphy: Vendetta Victims: People, A Village – Crete's 'Cycle Of Blood' Survives The Centuries 3 Ekim 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. at The Seattle Times, 14 zOcak 1999.
- ^ Aris Tsantiropoulos: "Collective Memory and Blood Feud: The Case of Mountainous Crete" (PDF). 31 March 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. (254 KB), Crimes and Misdemeanours 2/1 (2008), Girit Üniversitesi.
- ^ "14/06/2011. ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΟΙ ΠΤΗΣΕΙΣ CHARTER ΣΤΟ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΣΗΤΕΙΑΣ. | Νέα - Ανακοινώσεις | Ενημέρωση | Δήμος Σητείας". www.sitia.gr. 1 Ekim 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Crete, p.44, by Victoria Kyriakopoulos.
- ^ "Census 2021 GR" (PDF) (Basın açıklaması). Hellenic Statistical Authority. 19 Temmuz 2022. 19 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 12 Eylül 2022.
- ^ Π.Δ. 51/87 "Καθορισμός των Περιφερειών της Χώρας για το σχεδιασμό κ.λ.π. της Περιφερειακής Ανάπτυξης" (Determination of the Regions of the Country for the planning etc. of the development of the Region, ΦΕΚ A 26/06.03.1987
- ^ a b c 2011 Census
 | ||
* Özerk yönetim bölgesi | ||
