Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
İçeriğe atla

Suna Pekuysal

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Suna Pekuysal
DoğumAdile Suna Belener
24 Ekim 1933(1933-10-24)
İstanbul, Türkiye
Ölüm22 Temmuz 2008 (74 yaşında)
İstanbul, Türkiye
Defin yeriMerkezefendi Mezarlığı, İstanbul
MeslekOyuncu
Evlilik
Ergun Köknar
(e. 1964; ö. 2000)
Çocuk(lar)Sait Ali Köknar
ÖdüllerAltın Portakal Film Festivali
2001 - Yaşam Boyu Onur Ödülü

Suna Pekuysal, kimlik adıyla Adile Suna Belener, (24 Ekim 1933, İstanbul - 22 Temmuz 2008, İstanbul), Türk sinema, tiyatro ve televizyon oyuncusu,[1] seslendirme sanatçısıdır.

Hayatı

[değiştir | kaynağı değiştir]

Asıl adı Adile Suna Belener'dir.[2][3] Babası İlhami Bey, 27 yaşında attan düşerek felç kaldı. Pekuysal'ın doğumundan 7 ay sonra da hayatını kaybetti.

Suna Pekuysal Cağaloğlu halkevinde büyüdü. İstanbul Belediye Konservatuvarı Şan ve Bale Bölümünde öğrenim görürken, 1949 yılında İstanbul Şehir Tiyatrosu'nun çocuk bölümünde Kadri Ögelman'ın "Artist Aranıyor" adlı oyunuyla ilk kez sahneye çıktı. Ferih Egemen'in kendisini beğenmesi üzerine üç yıl sonra Dârülbedâyi dram bölümüne geçti. Burada Vasfi Rıza Zobu, Mahmut Moralı, Şükriye Atav, Cahide Sonku, Şaziye Moral, Bedia Muvahhit ve Reşit Gürzap gibi isimlerle çalıştı.

Pekuysal, İstanbul Şehir Tiyatroları’nda 1984 yılında sahnelenen, Ekrem Reşit Rey’in 1933 yılında kaleme aldığı, Cemal Reşit Rey’in bestelerini yaptığı ve Haldun Dormen’in sahneye koyduğu "Lüküs Hayat" adlı müzikalde Zihni Göktay ile 14 yıl aralıksız olarak oynadı. Büyük bir başarı kazanan ve yediden yetmişe her yaştan seyirciye nostalji yaşatan "Lüküs Hayat"ın ardından emekli olan sanatçı, Şehir Tiyatroları’nda Joseph Kesselring’in yazdığı ve Çetin İpekkaya’nın yönettiği "Ahududu" adlı oyunda konuk sanatçı olarak rol aldı. 1964 yılında gazeteci Ergun Köknar ile evlendi. 1973 yılında oğulları Sait Ali Köknar dünyaya geldi. Ancak doğumdan sonra ciddi bir omurga zedelenmesi yaşadı.

54 yıl Şehir Tiyatroları’nda görev yapan sanatçı, 24 Ekim 1998 tarihinde Şehir Tiyatroları’ndan emekli oldu.

Sanat yaşamı boyunca 250’den fazla tiyatro oyununda rol alan Suna Pekuysal, 100’e yakın sinema filminde de rol aldı. Son yıllarındaki en ses getiren rolü ATV'de Özkan Uğur ile başrolü paylaştığı "Yeter Anne" adlı komedi dizi oldu.

Pekuysal, "Genç Indiana Jones" dizisinin Türkiye'de geçen hikâyesinde "İstanbul: Eylül 1918" isimli bu filmde bir falcıyı canlandırdı.

Suna Pekuysal’a göre "Sanatçının emeklisi olmaz". O, ölene kadar tiyatro yapmak istiyor ve ısrarla vurguluyordu: "Sahnede ölmek istiyorum!"

Suna Pekuysal'ın Merkezefendi Mezarlığı'nda bulunan kabri

Pekuysal, 17 Temmuz 2008 günü evinde düşerek kalça kemiğini kırdı. İstanbul Tıp Fakültesinde tedavi altına alınarak ameliyat edildi, ardından yoğun bakıma alındı. Burada solunum cihazına bağlanan Pekuysal, 22 Temmuz 2008 günü hayata gözlerini kapadı. Yapılan müdahalelerle tekrar yaşama döndürülmesine karşın; TSİ 10.30 sularında tekrar kalbi duran Pekuysal, hayatını kaybetti.

Suna Pekuysal için İstanbul Şehir Tiyatrosu Reşat Nuri Sahnesi’nde bir tören düzenlendi. Törende İstanbul Şehir Tiyatrosu Genel Sanat Yönetmeni Orhan Alkaya ve Suna Pekuysal'ın oğlu Sait Ali Köknar konuşma yaptı. Törenin ardından Ataköy 5. Kısım Camii’nde öğle vakti kılınan namazın ardından Merkezefendi Mezarlığı’na defnedildi.

Tiyatro oyunları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Filmografisi

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • 1952: Can Yoldaşı
  • 1953: Halıcı Kız
  • 1957: Berduş
  • 1958: Yaprak Dökümü
  • 1958: Allı Yemeni
  • 1959: Garipler Sokağı
  • 1959: Samanyolu
  • 1959: Sevdalı Gelin
  • 1960: Aşk Rüzgarı
  • 1960: Mahallenin Sevgilisi
  • 1961: Bir Bahar Akşamı
  • 1961: Cilali İbo Zoraki Baba
  • 1961: Derbeder
  • 1961: Minnoş
  • 1961: Otobüs Yolcuları
  • 1961: Unutamadığım Kadın
  • 1961: Zavallı Necdet
  • 1962: Küçük Hanımın Şoförü
  • 1962: Aşk Güzeldir
  • 1962: Bir Gecelik Gelin
  • 1962: Çam Sakızı
  • 1962: Damat Beyefendi
  • 1962: Esir Kuş
  • 1962: Hayat Bazen Tatlıdır
  • 1962: Küçük Hanım Avrupa'da
  • 1962: Küçük Hanımın Kısmeti
  • 1962: Neşemizi Bulalım
  • 1962: Şeytan Bunun Neresinde
  • 1962: Yalnızlar İçin
  • 1962: Yedi Günlük Aşk
  • 1963: Yedi Kocalı Hürmüz
  • 1963: Adanalı Tayfur
  • 1963: Akasyalar Açarken
  • 1963: Aşk Tomurcukları
  • 1963: Aşka Vakit Yok
  • 1963: Cici Can
  • 1963: Erkek Fatma Evleniyor
  • 1963: İlk Gözağrısı
  • 1963: Kiralık Koca
  • 1963: Kötü Tohum
  • 1964: Yalnız Değiliz
  • 1964: Afilli Delikanlılar
  • 1964: Kadın Berberi
  • 1964: Kızgın Delikanlı
  • 1964: Kral Arkadaşım
  • 1964: Şoförler Kralı
  • 1964: Yiğitler Yatağı
  • 1965: Bir Koltukta İki Karpuz
  • 1965: Dört Deli Bir Aptal
  • 1965: Yalancının Mumu
  • 1966: Çalıkuşu
  • 1966: Akşam Güneşi
  • 1966: Fabrikanın Şoförü
  • 1966: Kıskanç Kadın
  • 1966: Sevgilim Artist Olunca
  • 1967: Nemli Gözler
  • 1967: Sen Benimsin
  • 1967: Trafik Belma
  • 1967: Üç Sevdalı Kız
  • 1967: Yıkılan Gurur
  • 1968: İncili Çavuş
  • 1968: Kanlı Nigar
  • 1968: Atlı Karınca Dönüyor
  • 1968: Kadın Değil, Baş Belası
  • 1968: Katip
  • 1968: Paydos
  • 1969: Ayşecik Yuvanın Bekçileri
  • 1969: Esmerin Tadı Sarışının Adı
  • 1969: Kınalı Keklik
  • 1969: Sazlı Damın Kahpesi
  • 1969: Sevdalı Gelin
  • 1970: Kezban Roma'da
  • 1970: Allı Yemeni
  • 1970: Ham Meyva
  • 1970: İç Güveysi
  • 1970: Küçük Hanımın Şoförü
  • 1971: Hayat Sevince Güzel
  • 1971: Hüdaverdi - Pırtık
  • 1971: Keloğlan Aramızda
  • 1971: Şehzade Sinbad Kaf Dağında
  • 1971: Bir Varmış Bir Yokmuş
  • 1971: Bizimkiler
  • 1971: Hasret
  • 1971: Kadifeden Kesesi
  • 1971: Kanunsuz Yaşayanlar
  • 1971: Yalnız Değiliz
  • 1972: Keloğlan ve Can Kız
  • 1976: Ben Bir Garip Keloğlanım
  • 1984: Çare Sende Allah'ım
  • 1986: Kuruntu Ailesi
  • 1995: Boşgezen ve Kalfası
  • 1996: Süper Baba
  • 2002: Yeter Anne
  • 2003: İnşaat
  • 2004: Ekmek Teknesi
  • 2004: Teberik Şanssız
  • 2005: Çapkın
  • 2005: Hırsız Var!
  • 2006: Avrupa Yakası
  • 2006: Hayat Bilgisi
  • 2007: Yalancı Yarim

Ödüller

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ "TSA' da Suna Pekuysal". tsa.org.tr. 19 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Haziran 2023. 
  2. ^ "Hep sahnede hep sevgiyle hatırlanacak | Milliyet". 26 Haziran 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Nisan 2016. 
  3. ^ "Suna Pekuysal'ı kaybettik | Milliyet". 23 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Nisan 2016. 

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Suna_Pekuysal&oldid=33775645" sayfasından alınmıştır