Борис Пастернак
| Борис Пастернак | |
|---|---|
 | |
| Туган телдә исем | Бори́с Леони́дович Пастерна́к |
| Әйтелеш | |
| Туган | 10 февраль 1890 Мәскәү |
| Үлгән | 30 май 1960 (70 яшь) Мәскәү өлкәсе, Переделкино |
| Үлем сәбәбе | үпкә яман шеше |
| Күмү урыны | Передлкин зираты[d] |
| Ватандашлыгы | |
| Әлма-матер | МДУның юридик факультеты[d], Марбург үнивирситите[d], Мәскәү дәүләт университеты һәм Мәскәү император университеты[d] |
| Һөнәре | шагыйрь, әдип, тәрҗемәче |
| Җефет | Зинаида Пастернак[d] һәм Евгения Пастернак[d] |
| Өйдәш | Ольга Ивинская[d] |
| Балалар | Евгений Борисович Пастернак[d] |
| Ата-ана |
|
| Кардәшләр | Пастернак, Александр Леонидович[d], Жозефина Пастернак[d] һәм Лидия Леонидовна Пастернак[d] |
| Бүләк һәм премияләре | Нобель премиясе лауреаты (1958) |
 | |
Борис Леонид улы Пастернак (1890, Мәскәү — 1960, Переделкино, Мәскәү өлкәсе) — Россия, ССРБ язучысы, XX гасырның иң мәшһүр шагыйрьләренең берсе, әдәбият буенча Нобель премиясе лауреаты (1958).
Аның төп танылган әсәре — "Доктор Живаго" романы (1945-1955).
Тормыш юлы
[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]1890 елда Мәскәүдә иҗади яһүди гаиләдә дөньяга килә. Гаилә мәшһүр рәссамнар белән (Левитан, Нестеров, Поленов, Иванов, Ге) аралаша.
1908 елда Мәскәү университетына керә. 1912 елда Алманиядә укый.
1920-1930 ССРБда танылу, Язучылар берлегендә актив катнаша.
1935 елда Анна Ахматованың ире һәм улы Лев Гумилевны яклап, Сталинга хат язып җибәрә.
1941-1943 елларда Татарстан АССР Чистай шәһәрендә эвакуациядә тора, репрессияләнгән Марина Цветаеваның кызына акча белән ярдәм итә.
1945-1955 елларда "Доктор Живаго" дигән зур әсәрне яза. 1958 елда Альбер Камю Пастернакны Нобель премиясенә тәкъдим итә. Шул ук елны Пастернак Нобель премиясенә лаек була.
Нобель премиясен биргәннән соң, Пастернак ССРБда эзәрлекләнә башлый, ул ССРБ Язучылар берлегеннән куып чыгарыла.
Эзәрлекләүләр "Укымадым, ләкин гаеплим" дигән шигарь астында бара ("Доктор Живаго" әсәре турында).
Эзәрлекләү нәтиҗәсендә, Пастернак 1959 елда үпкә яман шеше белән каты авырта башлый һәм 1960 елда үлә. Переделкино зиратында күмелгән.
Хәтер
[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]- 1990 елда Чистайда язучының мемориаль музее ачылган.
Иҗат
[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
- Гамлет
- Гул затих. Я вышел на подмостки.
- Прислонясь к дверному косяку,
- Я ловлю в далеком отголоске,
- Что случится на моем веку.
- На меня наставлен сумрак ночи
- Тысячью биноклей на оси.
- Если только можно, Aвва Oтче,
- Чашу эту мимо пронеси.
- Я люблю твой замысел упрямый
- И играть согласен эту роль.
- Но сейчас идет другая драма,
- И на этот раз меня уволь.
- Но продуман распорядок действий,
- И неотвратим конец пути.
- Я один, все тонет в фарисействе.
- Жизнь прожить — не поле перейти.
1946
Сылтамалар
[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]- Пастернак Б. Л. Близнец в тучах. — М.: «Лирика», 1914.
- Пастернак Б.Л. Детство Люверс. — 1918. опубл. в 1922.
- Пастернак Б. Л. Три главы из повести // «Московский понедельник» : газета. — 1922.
- Пастернак Б. Л. «Охранная грамота», первые главы в журнале «Звезда» N 8 — 1929 год.
- Пастернак Б. Л. Воздушные пути. — М., ГИХЛ, 1933. — 142 с.
- Пастернак Б. Л. Второе рождение. — М.: «Советский писатель», 1934. — 95 с. — 10 200 экз.
- Д. Быков. Борис Пастернак. — М.: Молодая Гвардия, 2005a. — 896 с. — (ЖЗЛ). — ISBN 5-235-02791-4.
- Д. Быков. Борис Пастернак. — М.: Молодая гвардия, 2008. — 892 с. — (ЖЗЛ). — ISBN 523503113X.
- Д. Быков. Сын сапожника и сын художника // Нева. — 2005b. — № 3. — ISSN 0130741-X.
- Т. Катаева. Другой Пастернак: Личная жизнь. Темы и варьяции. — Мн.: Современный литератор, 2009. — 605 с. — ISBN 978-985-14-1614-7.
- В. Ливанов. Неизвестный Борис Пастернак. — М.: Дрофа, 2002.
- И. Толстой. «Отмытый роман Пастернака: „Доктор Живаго“ между КГБ и ЦРУ». М.: «Время», 2008.
