Ўрхон И
Биринчи Ўрхон, баъзи манбаларда Урхон (усм. أورخان غازي , туркча: Орҳан Гази, Биринcи Орҳан; 1281-1362) — Усмонли бейлигининг 1323—1362 йиллардаги иккинчи беги бўлган.[1]. Усмон бей ва Рабиа Бала Малҳун Ҳатуннинг ўғли бўлиб, Сöğüтда туғилган. Ҳукмронлигининг дастлабки босқичларида Ўрхон ўз кучини шимоли-ғарбий Анадолунинг катта қисмини забт этишга қаратди. Бу ҳудудларнинг аксарияти Византия ҳукмронлиги остида эди ва у Пелеканонда Византия императори Андроникос Палаиологосга қарши биринчи жангида ғалаба қозонди. Ўрхон Балиқесирдаги Карасидлар ва Анқарадаги Аҳийлар ерларини ҳам эгаллаган. Тўққиз ёшли Византия императори Иоанн В тахтга чиқиши билан боғлиқ бир қатор фуқаролар урушлари Ўрхонга катта фойда келтирди. Усмонли жангчиларини император рақиб кучларига қарши ишлатиб, уларга Фракияни талон-торож қилишга имкон берди. 1352-1357 йиллардаги Византия фуқаролар урушида Кантакузенос Усмонли қўшинларини Иоанн В га қарши ишлатиб, уларга 1352-йилларда Чимпедаги Европа қалъасидан фойдаланишга рухсат берди. Икки йил ўтгач, Галлиполини (замонавий Гелиболу) кучли зилзила вайрон қилди, шундан сўнг Ўрхоннинг ўғли Сулаймон пошо шаҳарни эгаллаб олди ва Усмонлиларга Европага чиқиш учун мустаҳкам кўприк бўлди. Мусулмон олими Ибн Баттутанинг таъкидлашича, Ўрхон „турк подшоҳларининг энг улуғи, бойликлари, ерлари ва ҳарбий кучлари жиҳатидан энг бойи“ эди.
| Ўрхон И Ғозий | |
|---|---|
 | |
| Усмонлилар империяси бейи | |
|
Мансаб даври 1324 – 1362 | |
| Ўтмишдоши | Усмон И |
| Вориси | Мурод И |
Манбалар
edit- ↑ Ниcолле, Давид анд Ҳоок, Адам. Оттоман Фортифиcатионс 1300-1710 (Wайбаcк Мачине сайтида 29-октабр 2014-йил санасида архивланган). Оспрей Публишинг, 2010. Ретриэвед 3-Сеп 2011-йил.