feodal

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

fe-o-dal

Etimologiyasi

lotin. feodalis; feodum; qad. yun. fihu, fehu — yer-mulk + od — egalik;

Maʼnosi

1. tar. Feodalizm davrida: hukmron sinf vakili — katta yer-mulk egasi; zamindor; pomeshchik. ◆ Bu davrda asosiy boylik hisoblangan yer, suv, oʻrmon va oʻtloqlar feodalning qoʻlida edi. Yangi tarix. ◆ Shundan keyin alamzada feodallarning shahzodaga ragʻbati oshdi. "Fan va turmush".

2. koʻchma Shafqatsizlarcha, qoʻpol munosabatda boʻluvchi; eskicha fikrlovchi. ◆  Sen despot boʻlib, meni turtkilayverma. Feodal boʻlma, azizim! MirmuhsinUmid. ◆  Ha, darvoqe, olti oylik yarashuv muddatida bu feodal, muttahamning ustidan oʻn beshta ariza berdim. N. AminovQaxqaha.

3. Feodalizmga, feodallarga xos; feodalizm prinsiplariga asoslangan. ◆ Feodal munosabatlar.

Antonimlari

ФЕОДАЛ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

feodal
ист. феодал; // феодальный; ◆ mahalliy ~lar местные феодалы; ◆ ~ tuzum феодальный строй.