izoh

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

i-zoh

Etimologiyasi

arab. – tushuntirish, sharh;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. Soʻz, ibora yoki voqea-hodisa va shu kabilarga berilgan sharh; tushuntirish. ◆ Kitob izoh va sharhlar bilan taʼminlangan. ◆ Zaynab keyingi soʻzlarga tushuna olmagan.. Kumushdan izohlar olmoqni edi. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar.“ ◆ Meningcha, savol ravshan, izohga ehtiyoj yoʻq! A. Qahhor, „Munofiq.“

2. Matnning ayrim yeriga kiritilgan yoki ayrim masalaga berilgan qoʻshimcha maʼlumot, tushuntirish, eslatma, uqtirish.

Izoh bermoq 1) soʻz, ibora va sh. k. maʼnosini (mazmunini) tushuntirmoq, sharhlamoq; izohlamoq. ◆ Soʻzga izoh bermoq; 2) tushuntirish, izoh tarzidagi gap aytmoq. ◆ Bizning teatr hali yangida. Usta oʻynovchilar yoʻq, — deb izoh bera boshladi Abdishukur. Oybek, „Tanlangan asarlar.“ ◆ Albatta, albatta, — dedi Sunnat va Elmurodga izoh berdi: Bu xotinning ukasi bizda xizmat qiladi. Men bilan judi inoq.. Shuhrat, „Shinelli yillar.“

Antonimlari

ИЗОҲ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Ot

izoh (koʻplik izohlar)

Tillar

• Turkcha: açıklama
• Inglizcha: explanation

OʻTIL