sovliq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

sov-liq

Etimologiyasi

SOVLIQ 'urgʻochi qoʻy'. S o v l i h kichik boʻli— shiga haramay taxtakachdek: bozorda munchalik bihqi Hoʻy yoʻh desa boʻladi (Sobir Abdulla). Qadimgi turkiy tilda 'emchakdan sutni chiqarib ol-' maʼnosini ang-latgan sagʻ- feʼlidan (Devon, II, 22; DS, 480) -lïq qoʻshimchasi bilan yasalgan bu soʻz (Devon, I, 437; DS, 481) asli ¹ sogʻiladigan hayvon' maʼnosini anglatgan, 'urgʻo-chi qoʻy' maʼnosi shu maʼno asosida yuzaga kelgan; ke-yinchalik gʻ undoshi v undoshiga, a unlisi â unlisiga almashgan, ï unlisining qattiqlik belgisi yoʻqolgan: sagʻ— + lïq = sagʻlïq > savlïq > sâvliq.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Qoʻzilagan, sogʻiladigan qoʻy; ona qoʻy. ◆ Qoʻy sogʻdirishning oʻziga yarasha yeash-ti bor. Ona sovliqni boʻynidan quchib tura-san. U tipirchilamasligi kerak. Sh. Xol-mirzayev, „Ogʻir tosh koʻchsa“ .

Antonimlari

СОВЛИҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

sovliq
овца; ◆ sovliq qoʻy овца, овцематка.