Knotwilge
E knotwilge is e gekapte wilge. E boom die gekapt wordt noemn z' ip bepoalde plekkn e boloard.
Wilgn zyn vrêe toaie boomn en doarom dienen ze styf goed vo boloards van te moakn. De krune en de zytakkn wordn regelmoatig ofgekapt of ofgezoagd. Omdat er ieder joar mêer scheutn bykommn wordt de boovnkant van de boom assan moa dikker woadeure dat er e knodde gevormd wordt. De klênere takken, de wissen of têenn, wirdn gebruukt om manden en scherms mee te vlechten.
E knotwilge kan viftig joar oud wordn.
Gedicht
[bewerkn | brontekst bewerken]Gedicht over "de knotwilge" van de Blanknbergsche kunstschilder en dichter Jozef Hoenraet:
- De knotwilge
- Ze stoan in de polder, in uze schowne streke.
- Ze stoan langs de grachten, ze stoan langs de beke,
- of ze stoan an de kant van de bilk, ten dienste van de beisten,
- die ton kunnen scharten en 't is grôte feiste.
- Hoe simpel dat 'n ook mag zyn, mè ze charme en gebreken,
- hoe krom en scheif en zotgedroaid, je zie nooit uutgekeken,
- no da woender van de nateur, mè ze kroaken en ze spleten,
- mè ze schorse heil gevlet, je kunt da nooit vergeten.
- j' is groene lik de bilk, j' is bruun lik d'eirde
- en hoe ouder dat 'n wordt, hoe grodder is ze weirde.
- In de wienter steken z’ hunder koale takken no den hemel,
- mor in meie moe je kyken, 't is ein en al gewemel.
- Hoe triestig dan z' in de wienter ook zyn, da zyn ton echte dutsen,
- zo schowne da z' in 't voorjoar zyn, met hunder groene mutsen.
- D' aksters en de meirels, da zit ton overal tusschen
- en 'k horen nog andere babbeloars, 't zyn uze franke musschen!
- En zyn de wilgen achter hoenderd joar ton toch niet mè weird,
- en zyn ze verre ipgeteird,
- ton is hunder belonienge den open heird!
- In vlammen en in rook verdwynen ze deur de schouwe,
- en al heur moaten langs de gracht zyn in diepe rouwe.
- Ze zyn in stilte gekommen en zoender kloagen vergoan,
- en in alle weer en wiend toch bluven rechte stoan.
- Da kunstwerk van Vloandren, mè ze voeten in 't woater,
- kan zo vele vertellen van vroeger en van loater.
- Bedankt, scheive boom, gy zyt de keunink van de grachten,
- 'k Hen vele meir van je g'het of da 'k mochten verwachten.
- Mè je knuusten en je spleten, je zy lik e roare droom,
- mo toch bluuf j' in myn herte, vor altyd de schonste boom!
|
Ofbeeldiengn die ier by passn ku je vien in de categorie Pollard willows van Wikimedia Commons. |