Niels Vanden Driessche

Als laatste heidense keizer probeerde Julianus (r. 361-363) de christelijke revolutie, die Constantijn de Grote in gang had gezet, om te keren. In deze thesis wordt onderzocht hoe het zit met de heidense symboliek op de munten van Julianus, en hoe die zich verhouden tot de religieuze stijl die Constantijn had gestart en die werd verdergezet door diens zoon, Constantius II (de directe voorganger van Julianus). Na het plaatsen van Julianus in zijn historische context wordt de vergelijking gemaakt tussen zijn muntslag en die van zijn twee christelijke voorgangers, nadien wordt ook de symboliek op de munten van Jovianus en Valentinianus - zijn twee opvolgers - geanalyseerd. Op die manier wordt nagegaan of Julianus als laatste heidense keizer een impact kon maken op de geschiedenis (en de muntslag) met zijn beoogde contrareformatie, of dat de Alexandrijnse bisschop Athanasius gelijk had toen hij Julianus' heerschappij omschreef als 'een overdrijvend wolkje'.

Caligula (Claudius), Nero, Domitianus en Commodus kregen elk een damnatio memoriae over zich heen geroepen, maar wat hield deze straf net in en wat waren de gevolgen ervan voor hun latere beeld? In dit werk krijgen de vier aangehaalde keizers een situering in de tijd, en wordt besproken hoe werd omgegaan met hun herinnering.