Według Slavoja Žižka architektura jest brzuchomówcą ideologii. Co zatem mówi architektura, znajdująca się na obrzeżach oficjalnego dyskursu? Jeśli traktować miasto jako organizm, elementy krajobrazu, które pozostają w cieniu, niejako... more
Według Slavoja Žižka architektura jest brzuchomówcą ideologii. Co zatem mówi architektura, znajdująca się na obrzeżach oficjalnego dyskursu? Jeśli traktować miasto
jako organizm, elementy krajobrazu, które pozostają w cieniu, niejako wyparte, pełnią funkcję układu wydalniczego. Ale właśnie te kłopotliwe miejsca — inne przestrzenie
— są swego rodzaju zwierciadłem odbijającym problem rozwoju ekonomicznego i kulturowego społeczności miejskich oraz ich stosunku do polityki, cielesności
czy rytuałów. Ową najniższą w hierarchii miasta przestrzeń Aleksandra Wasilkowska określiła wdzięcznym mianem architektury cienia. W artykule biorę na warsztat jej niezrealizowany projekt rekonstrukcji toalety miejskiej w Tychach o wdzięcznym tytule "Art Is Something That You Piss On" w kontekście heterotopii Michaela Foucault'a oraz relacji pomiędzy ideologią a toaletami w ujęciu Žižka.
