Internacjonalizm

Radziecki internacjonalizm jako forma realizacji komunistycznego projektu imperialnego na Ukrainie W książce znanego ukraińskiego dysydenta Iwana Dziuby Internacjonalizm czy rusykacja po raz pierwszy poddano kompleksowej analizie zjawisko radzieckiego internacjonalizmu, ukazując polityczne i etniczne podłoże tej koncepcji ideologicz-nej (dzisiaj w większości mitologizowanej) i polityki, jak również cel jej utworzenia i wdrożenia 1. Niestety, musimy stwierdzić, że dzisiaj na Ukrainie problemy podnie-sione przez ukraińskiego uczonego nie tylko nie straciły na znaczeniu, ale nawet stały się jeszcze bardziej aktualne. Ukraińska rewolucja narodowa w latach 1917–1921 była pierwszą w XX w. próbą odbudowania państwowości na ziemiach ukraińskich. Jednak w związku z uwarun-kowaniami geopolitycznymi i słabością sił narodowych (co zdaniem Richarda Pipesa było decydującym czynnikiem) niezawisłości i niepodzielności Ukrainy nie udało się obronić przed bolszewicką agresją wojenną. Ukraina weszła w skład ZSRR, którego ustrój opierał się na przemocy oraz na demagogii społecznej i narodowej. W kraju zaprowadzono totalitarny reżim komunistyczny, przyniesiony tu na rosyjskich bag-netach 2. Tak jak za czasów imperium rosyjskiego, Ukraińcy w ZSRR mieli status mniej-szości etnicznej. Mimo formalnych oznak państwowości (istnienie granic, symboli państwowych, organów władzy państwowej, odrębnej konstytucji itp.) w tym okresie Ukraińcy nawet na własnych terytoriach byli " podporządkowaną większością ". Przyjęty i rozpropagowany jako podstawa narodowego budownictwa w ZSRR, internacjonalizm stał się narzędziem i formą realizacji radzieckiego komunistyczne-go projektu imperialnego. Dzisiaj większość badaczy nazywa ZSRR imperium radzie-ckim, które w znacznej mierze odziedziczyło nie tylko terytorium byłego imperium