Moslims

Dit artikel is een etnografische verkenning van de omgang met seksualiteit onder jonge, strikt-praktiserende soennitische moslims en gereformeerde christenen in Nederland. Een veel gehoord geluid in het publieke debat is dat de seksuele waarden van christenen, en nog meer die van moslims, afwijken van de progressieve seksuele waarden die steeds meer als norm zijn gaan gelden. Uit veel bestaande vergelijkende studies, die grotendeels gebaseerd zijn op kwantitatief onderzoek, komt een soortgelijk beeld naar voren. Dergelijk onderzoek, waarin de opvattingen van gelovigen worden 'gemeten' , zegt echter weinig over de rol die deze waarden in het religieuze leven spelen. Op basis van mijn antropologisch onderzoek naar jonge soennitische moslims en gereformeerde christenen richt ik me in dit artikel op die geleefde dimensie van waarden. Ik bespreek de overeenkomsten en verschillen in de omgang met seksualiteit en laat zien dat mijn islamitische en christelijke gespreksgenoten seksualiteit in ongelijke mate benadrukken als een thema waarmee ze zich kunnen onderscheiden van de seculiere 'mainstream'.

In this article I compare the active religious engagement found among many of today’s young Dutch Muslims and Christians. I show that such comparison requires a move beyond the separate frameworks through which these groups are commonly perceived, found both in widely shared public discourses (‘allochthons’ versus ‘autochthons’) and in academic research (minority studies versus the sociology of religion). In their stead, this comparative analysis examines in what ways both groups give shape to observant religious practice in the shared context of contemporary Dutch society. Based on ethnographic fieldwork, I show that young Christians as well as Muslims participate in social settings of religious pedagogy, where they are encouraged to attain, sustain and improve personal piety in today’s pluralist Dutch society. Such social participation does not preclude, but rather comes together with a strong emphasis on reflexivity and authenticity.

Velen over de hele wereld negeren het fundamentele feit dat in het epicentrum is van de problemen en doornachtige kwesties waarvan we getuige zijn in het Midden-Oosten, ten minste z'n Aziatische zogenoemde 'Arabisch sprekende' deel. Dit feit heeft te maken met de echte etnisch – historische identiteit van de volken die leven in Irak, Syrië, Libanon, Israël, Palestina, Jordanië, Koeweit, Emiraten en Katar. Bij dit beginpunt, specificeren wij dat we niet refereren naar de Joodse Israëlieten, de Koerden van Irak en Syrië, of the Armenen in Diaspora. Wij focusseren op het Arabisch sprekende volkeren, die in de voornoemde landen leven. We voegen nog aan toe het Arabisch sprekende volken die leven in sommige delen van Zuid-Oosteren Turkije (Hatay, Urfa, Cizre) en in de provincie Khuzestan van Iran.
http://www.aramnahrin.org/Dutch/MuhammadShamsaddin_Opgang_ArameseNatie_10_8_2005.htm

In de huidige beeldcultuur speelt de persfotografie een geheel eigen rol. Het zijn tegenwoordig wellicht niet meer de meest bekeken beelden, maar ze vormen als categorie toch een belangrijke graadmeter van de publieke voorstellingswereld. Wat doen beelden ons die we vanuit de ooghoek waarnemen? Een vraag naar aanleiding van een persoonlijke verzameling: Moslims in de Nederlandse persfotografie 20001-2010. Tussentijds bericht van een kijkende krantenlezer.