Persian-English Translation

این یک باور عمومی شایع – اگر نه یک توجیه – است که شاهدانه را می‌توان به شیوه‌ی درست و مفیدی در راستای بهبود حالات آگاهی‌ یا ذهنی دگرگون شده‌ (که هوشیاری آگاهانه‌ی ما از خود و جهان پیرامون‌مان را حذف می‌کند) به کار گرفت. آیا این موضع‌گیری قابل دفاع است؟ ما مواد معتادکننده‌ی قانونی از جمله شاهدانه (آیا مصرف قانونی شاهدانه موجب کاهش خشونت در تجارت مواد مخدر می‌گردد؟) و اثرات جانبی اخلاقی آن (حتی اگر استفاده از شاهدانه از نظر اخلاقی مجاز باشد، شاید نباید به دلیل اینکه از آن در کارهای نادرست استفاده شده است، در زمینه‌های اخلاقی مورد استفاده قرار داد؟) را کنار می‌گذاریم و در عوض، همین یک سوال را در نظر می‌گیریم: چه زمانی انگیزش یا ایجاد حالات دگرگون شده‎ که از طریق مصرف درست شاهدانه به وجود می‌آید سالم است و با توجه به ارزش‌های اخلاقی و دینی مجاز می‌باشد؟

نیچه جهان را عاری از ارزش‌های مطلق و فرازمانی-فرامکانی می‌داند. او بر این باور است که فرومایگان و ضعفا از آنجایی که توان مقابله با افراد قدرتمند و والامقام را نداشته‌اند، جهانی ماورای این جهان ساخته‌اند تا با خیال آسوده مطمئن باشند که گرچه در این جهان نمی‌توانند از پس مشکلاتشان بربیایند و زورشان به آن افراد قدرتمند نمی‌رسد، در آن جهان ماورایی حق به حق‌دار خواهد رسید. از نظر نیچه، با این کار ارزش این جهان و این زندگی را به امید رسیدن به خیر در جهانی دیگر نادیده می‌گیریم. حال با پذیرش اینکه ارزشی مطلق و ذاتی در جهان وجود ندارد، به نظر می‌رسد که جهان پُرآشوب و تهی از معنا می‌شود. اما به باورِ نیچه انسان حقیقی و ارزشمند انسانی‌ست که آشوب و بی‌معنایی این جهان را نه تنها بپذیرد، بلکه تلاش کند تا آن را تبدیل به به اثر هنری زیبایی کند که ارزشمند و بامعناست. او چنین انسانی را ابرانسان می‌نامد. هدف مارک. تی. کونارد در این مقاله پاسخ دادن به این پرسش است که آیا می‌توان بارت سیمپسون  در مجموعه‌ی «سیمپسون‌ها» را، باتوجه به شخصیت ستیزه‌جویش که همواره با تمام اولیاءامور به مخالفت برمی‌خیزد، همان ایده‌آل نیچه‌ای، همان ابرمردی که در مخالفت با ارزش‌های پذیرفته شده‌ی جامعه قدعلم می‌کند دانست؟ کونارد پس از بررسی دقیق آراء نیچه به این نتیجه می‌رسد که پاسخ این پرسش منفی‌ست، زیرا بارت سیمپسون شخصیت مستقلی از آن خود ندارد، او صرفاً با همه مخالفت می‌کند، اما در ازاء مخالفتش سازندگی‌ای انجام نمی‌دهد و تلاش نمی‌کند تا از پسِ آشوب زندگی معنا و ارزشی بیافریند؛ بنابراین به هیچ‌عنوان نمی‌توان او را مورد تأییدِ نیچه دانست.

Most Americans would describe Japanese science fiction with one word: Godzilla. However, true fans of the genre know that for decades, Japan has been turning out some of the most innovative stories ever published. Unfortunately, those that make it into English are often difficult to find. The Best Japanese Science Fiction Stories brings together the most outstanding short stories of this body of literature. Included here are thirteen stories, by both the "big three" of Japanese science fiction, Shinichi Hoshi, Ryo Hanmura, and Sako Komatsu and by the likes of Kobo Abe and Morio Kita, writers of mainstream fiction who occasionally delve into sci-fi.(GoodReads.com)

John L. Apostolou (Editor)
Martin H. Greenberg (Editor)
Sara Pourhassani (Persian Translator)

- - - -

اغلب آمریکایی‌ها ژانر علمی تخیلی ژاپنی را با یک کلمه توصیف می‌کنند: گودزیلا. هرچند طرفداران واقعی این ژانر می‌دانند که ژاپن دهه‌هاست تعدادی از خلاقانه‌ترین داستان‌هایی که تا کنون به چاپ رسیده‌ را تولید کرده است. متأسفانه دست‌رسی به داستان‌هایی که به انگلیسی ترجمه شده‌اند اغلب بسیار دشوار است. کتاب "بهترین داستان‌های علمی تخیلی ژاپنی" تعدادی از برجسته‌ترین داستان‌ کوتاه‌های این پیکره‌ از ادبیات را گرد هم آورده است. در این کتاب سیزده داستان هم از سه نویسنده‌ی بزرگ ژانر علمی تخیلی ژاپنی یعنی شین‌ایچی هوشی، ریو هان‌مورا و ساکیو کوماتسو، و نیز داستان‌هایی از کوبو آبه و موریو کیتا که نویسندگان جریان اصلی ادبیات ژاپن هستند و گاه به کاوش در ژانر علمی تخیلی پرداخته‌اند آورده شده است.