یکی از مهم‌ترین قسمت‌ها در طراحی روباتهای عاملِ هوشمندِ خودمختار، تعیین محل قرارگیری روبات در محیط می‌باشد. در صورتی که روبات عامل برای فعالیت در محیطهای ناشناخته طراحی گردیده باشد، نتایج این قسمت از اهمیت خاصی برخوردار می‌گردد؛ زیرا،... more
یکی از مهم‌ترین قسمت‌ها در طراحی روباتهای عاملِ هوشمندِ خودمختار، تعیین محل قرارگیری روبات در محیط می‌باشد. در صورتی که روبات عامل برای فعالیت در محیطهای ناشناخته طراحی گردیده باشد، نتایج این قسمت از اهمیت خاصی برخوردار می‌گردد؛ زیرا، نتایج حاصل از مکان یابی به صورت مستقیم در لایه‌های هوشمند مورد استفاده قرار می‌گیرد. تصمیم گیری در اکثر روشهای متداول، برای روباتهای عامل هوشمند با مقادیر قطعی (حاصل از مکان یابی) انجام می‌پذیرد که بدست آوردن این مقادیر به صورت قطعی توسط الگوریتم‌های سنگین و با پردازش زیاد صورت می‌گیرد. در این مقاله سعی در بیان علل و مزایای تغییر این روش و جایگزینی محدوده‌های غیر قطعی بجای مکان یابی قطعی گردیده است. در این روش بجای تصمیم گیری بر اساس مکان دقیق هر عامل، تصمیم گیری براساس ناحیة محل استقرار آن عامل در محیط انجام می‌گیرد. این نواحی در هر لحظه با تأثیر گیری از محل عامل و پارامترهای محیط، اساس حرکات پایه‌ای تیم و مبنای تصمیم گیری در ساختار هوشمند عامل قرار می‌گیرد.
یکی از مهم‌ترین قسمت‌ها در طراحی روباتهای عاملِ هوشمندِ خودمختار، تعیین محل قرارگیری روبات در محیط می‌باشد. در صورتی که روبات عامل برای فعالیت در محیطهای ناشناخته طراحی گردیده باشد، نتایج این قسمت از اهمیت خاصی برخوردار می‌گردد؛ زیرا،... more
یکی از مهم‌ترین قسمت‌ها در طراحی روباتهای عاملِ هوشمندِ خودمختار، تعیین محل قرارگیری روبات در محیط می‌باشد. در صورتی که روبات عامل برای فعالیت در محیطهای ناشناخته طراحی گردیده باشد، نتایج این قسمت از اهمیت خاصی برخوردار می‌گردد؛ زیرا، نتایج حاصل از مکان یابی به صورت مستقیم در لایه‌های هوشمند مورد استفاده قرار می‌گیرد. تصمیم گیری در اکثر روشهای متداول، برای روباتهای عامل هوشمند با مقادیر قطعی (حاصل از مکان یابی) انجام می‌پذیرد که بدست آوردن این مقادیر به صورت قطعی توسط الگوریتم‌های سنگین و با پردازش زیاد صورت می‌گیرد. در این مقاله سعی در بیان علل و مزایای تغییر این روش و جایگزینی محدوده‌های غیر قطعی بجای مکان یابی قطعی گردیده است. در این روش بجای تصمیم گیری بر اساس مکان دقیق هر عامل، تصمیم گیری براساس ناحیة محل استقرار آن عامل در محیط انجام می‌گیرد. این نواحی در هر لحظه با تأثیر گیری از محل عامل و پارامترهای محیط، اساس حرکات پایه‌ای تیم و مبنای تصمیم گیری در ساختار هوشمند عامل قرار می‌گیرد.
