Wojciech Chrzanowski z Chrzanowa Wielkiego i Małego h. Korab (ID: 3.232.343)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. CHRZANOWSKI Włodzimierz Władysław (1828-1902) lekarz 3°
2. CHRZANOWSKI Leon Wojciech (1828-1899) polityk, publicysta, historyk 3°
3. JANUSZEWICZ Józef (1757-1837) profesor, sędzia 6°
4. LASZCZKA Konstantyn (1865-1956) rzeźbiarz 6°
5. NIEMIRYCZ Juliusz (1822-1909) adwokat, pisarz 6°
6. KIŚLAŃSKI Zygmunt (1834-1897) inżynier, publicysta techniczny 6°
7. NOVAK Zygmunt Jan (1897-1972) architekt, twórca krakowskiej szkoły architektury krajobrazu 6°
8. RETINGER Józef Hieronim (1888-1960) polityk, pisarz polityczny 6°
9. OLSZYŃSKI Marcin (1829-1904) fotograf, dziennikarz 6°
10. BUKOWIŃSKI Władysław (1871-1927) literat, redaktor, wydawca 7°
11. RETINGER Józef Stanisław (1848-1897) adwokat 7°
12. STOLZMAN Małgorzata (1935-1986) historyk książki, bibliotekoznawca 7°
13. BIEŃKOWSKI Bronisław (1848-1903) filolog, pedagog 7°
14. SIEMOŃSKI Tadeusz Gabriel (1787-1857) major, powstaniec 1830/31 7°
15. BOGUSŁAWSKI Łukasz (1760?-1833) prawnik 7°
16. LELEWEL Prot Adam (1790-1884) oficer napoleoński, poseł 7°
17. KARWOSIECKI Gabriel Antoni (zm. 1799) podkomorzy płocki, poseł 7°
18. KIŚLAŃSKA Teodora Anna (1844-1920) uczestniczka powstania 1863 7°
19. RADZIEJOWSKI Stanisław (1863-1950) malarz 8°
20. KOWNACKI Tymoteusz Hipolit (1761-1854) technolog, historyk górnictwa 8°

Uwagi

• Bolesław Orłowski (red.), Polski wkład w przyrodoznawstwo i technikę. Słownik... (tom 1, str. 256): CHRZANOWSKI Wojciech (1793-1861), generał, topograf wojskowy
  Adam Boniecki, Herbarz polski - 3.232.343 - t. III s. 104: Chrzanowscy v. Chrząnowscy h. Korab' z Chrzanowa Wielkiego i Małego, w powiecie błońskim
  Polski Słownik Biograficzny t. 3 str. 463: psb.3066.1
  Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: CHRZANOWSKI Wojciech - Wszedł 4.9.10 do art. Księstwa Warszawskiego jako kanonier, 1.4.11 ppor. elew w Szkole Aplikacyjnej, 5.11 por. 2 klasy, 9.4.12 por. 1 klasy. Odbył kampanię 1812, Smoleńsk, Możajsk, Rożdżestwo, Wiaź-ma, Krasne, Wilno, pod Możajskiem ranny w rękę, pod Wilnem ranny ponownie, dostał się 10.12.12 do niewoli ros., 14.4.14 uwolniony, wrócił do kraju. W armii Królestwa Polskiego 23.1.15 przydzielony do Kwatermistrzostwa Generalnego, 6.4.17 kpt., członek komisji wyznaczającej granicę z Prusami, 22.3.18 przydzielony do gwardii, wziął udział 1828 w kampanii tureckiej, 30.1.30 ppłk w Kwatermistrzostwie Generalnym, 5.12.28 order św. Włodzimierza 4 klasy za prace w komisji granicznej, 8.2.29 order św. Anny 3 klasy za wojnę turecką, 5.3.30 medal srebrny za kampanię turecką, 1830 znak honorowy za 15 lat nieskazitelnej służby oficerskiej. W 1829 polecono mu przygotowanie planu działań na wypadek wojny z Austrią. W powstaniu 4.1.31 podkomendant twierdzy Modlin, posłany tam przez Chłopickiego, 26.1.31 wrócił do Kwatermistrzostwa Generalnego przywołany przez Radziwiłła, opracował dla niego plan działań operacyjnych, wysłany jako kwatermistrz do dyw. gen. Żymirskiego, ranny 18.2.31 pod Wawrem, przez co nie mógł wziąć udziału w bitwie pod Grochowem. 26.2.31 szef Sztabu Głównego, 26.2.31 płk, 4.4.31 gen. bryg., 3.5.31 dowódca oddzielnego korpusu, który miał wspierać gen. Dwernickiego, rozbił 9.5.31 pod Firlejem brygadę gen. Faesiego, następnego dnia pobity pod Lubartowem przez Kreutza, wycofał się do Zamościa. 20.6.31 rozpoczął marsz odwrotowy ku Wiśle, przeszedł na jej lewy brzeg. 7.7.31 dowódca korpusu mającego bronić Warszawy od południa, odniósł sukces pod Mińskiem, za co 31.7.31 mianowany gen. dyw. Od końca 7.31 zwolennik kapitulacji, opowiadał się na naradzie w Bolimowie za nawiązaniem rozmów z nieprzyjacielem. Mianowany przez Krukowieckiego gubernatorem stolicy, 24.4.31 krzyż złoty nr 1118, 25.5.31 krzyż kawał, nr 1178. Po kapitulacji Warszawy pozostał w mieście, stawił się przed KRW, ponowił przysięgę wierności carowi, wyjechał potem do Krakowa. Udał się na emigrację do Francji, zamieszkał w Paryżu. 1832 próbował daremnie wstąpić do armii belgijskiej, 1833 nosił się z zamiarem wyjazdu za Dembińskim do Egiptu, projektował wspólnie z niM tworzenie formacji polskich w Turcji. 1833, 1836 i 1838 jeździł z rekomendacji Czartoryskiego do Turcji w ramach brytyjskiej misji wojskowej, zwiedził Azję Mniejszą, Kurdystan, Syrię i Mezopotamię, organizował w Bagdadzie kawalerię arabską. 1840 wrócił do Paryża, gdzie zajął się opracowaniem, wraz z grupą oficerów kwatermistrzostwa, wielkiej mapy Polski przedrozbiorowej, która wychodziła sukcesywnie do roku 1859. Uczestnik Wiosny Ludów, dotarł do Berlina, a potem Wrocławia i Drezna. Jesienią 1848 został gen. lejtnantem armii sardyńskiej, szefem jej sztabu, starając się ją odtworzyć po klęskach pod Custozzą i Mediolanem. 15.2.49 wódz naczelny, ale oddał tę godność królowi Karolowi Albertowi, sam zaś został majorem generalnym, czyli szefem sztabu. 23.3.49 poniósł klęskę pod Novarą i podał się do dymisji, którą otrzymał wiosną 1850. Wrócił do Paryża, w 1853 nie przyjął propozycji objęcia dowództwa wojsk tureckich na Kaukazie, walczących przeciw Rosji. Z myślą o nowej wojnie z Rosją przygotował szereg regulaminów i przepisów wojskowych. Zm. 26.2.61 w Paryżu, pochowany na cmentarzu Montmartre.
  n.12181 Nekrologia Minakowskiej (12181)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice
• Poprzedni brat lub siostra
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim