| dbo:abstract
|
- Acemeta en plural acemetes (en grec antic Άκοίμηται, que significa "aquells que no dormen") era el nom que rebia una orde cristiana ortodoxa que va fundar a l'Imperi Romà d'Orient Alexandre anomenat l'Acemeta als inicis del segle V, en un principi a la riba asiàtica del Bòsfor però que immediatament es va traslladar a Constantinoble. El nom d'aquesta comunitat prové de què els monjos estaven dividits en grups que entonaven cants i oraven sense interrupció durant les vint-i-quatre hores del dia. Els rituals que tenien i les cançons que entonaven, sobretot els salms, eren molt apreciats pel poble cristià. L'emperador Justinià I, sospitant que s'acostaven al nestorianisme, els va menystenir, fins que finalment el Papa Joan II els va condemnar l'any 534 i van desaparèixer definitivament a finals del segle VI. (ca)
- Die Akoimeten (Schlaflosen) waren eine byzantinische Mönchskongregation, die um 425 bei Konstantinopel ein Kloster gegründet hatten. Die „nichtruhenden“ Mönche sangen, in immer aufeinander folgenden Gruppen, ununterbrochen das Chorgebet. Innerhalb von 24 Stunden, in denen sie unaufhörlich Gottesdienst hielten, sangen sie 490-mal das „Gloria in excelsis“. (de)
- Acoemetae (also spelled Acoemeti or Akoimetoi Greek: ἀκοίμητος, lit. 'sleepless ones') was an order of Eastern Christian (Greek or Basilian) monks who celebrated the divine service without intermission day or night. This was done by dividing the communities into choirs, which relieved each other by turn in the church. The alternating choirs came in three groups by liturgical language: Greek, Latin, and probably Syriac. (en)
- La akemetoj (el la antikva greka Άκοίμηται, nome kiuj ne dormas (kun la a seniga) estis bizancaj monaĥoj de la komunumo fondita de sankta . komence de la 5-a jarcento lokiĝintaj unuatempe sur la azia bordo de Bosporo, poste translokiĝintaj en Konstantinopolo. La nomo de tiuj religiuloj devenas el la fakto ke iliaj komunumoj estis dividitaj en grupoj kiuj sinsekvis en la preĝado por realigi la kontinuan preĝon per la konstanta kantado de la psalmoj. Iliaj religiaj ritoj subŝtofis pompajn ceremoniojn kun fascinaj kantoj kiuj multe plaĉis al la kristana popolo kiu ilin amis kaj protektis. Foje la grupojn formis etna elementaro. Laŭ iuj historiistoj, eble al ilia programo inspiriĝis la proponantoj de kontinua adorado al Eŭkaristio.Ilia multabunda biblioteko, kiu estos konsultita ankaŭ de la Apostola Seĝo de Romo, konservis multajn manuskriptojn kopiitajn de akemetaj monaĥoj kiuj en tio anticipis la “monaĥejojn studion”. (eo)
- Los acemetas, acaemetas, acoemetae o acoemeti (del griego Άκοίμηται, es decir, "los que no duermen", vigilante o no durmiente) eran unos monjes bizantinos de la comunidad fundada a principios del siglo V por Alejandro el Acemeta, cuyo instituto exigía que una parte de su comunidad cantase o rogase a Dios mientras que la otra descansaba. Algunos autores han escrito sin reflexión que estos monjes tenían siempre los ojos abiertos y que nunca dormían. Esta es una cosa físicamente imposible pero lo que es cierto que estos acemetas estaban divididos en tres coros, cada uno de los cuales cantaba los salmos a su vez y relevaba a los demás de modo que este ejercicio duraba sin interrupción todas las horas del día y de la noche, conservando de este modo una salmodia perpetua. Inicialmente estaban ubicados en la orilla asiática del Bósforo, pero se trasladaron posteriormente a Constantinopla. (es)
- Gli acemeti (dal greco Άκοίμηται, cioè coloro che non dormono) erano monaci bizantini della comunità fondata da sant' al principio del V secolo: stanziati inizialmente sulla riva asiatica del Bosforo, si trasferirono a Costantinopoli. Il nome di questi religiosi deriva dal fatto che le loro comunità erano divise in gruppi che si davano il cambio per cantare senza interruzione i salmi. Invisi all'imperatore Giustiniano, sospettati di nestorianesimo, furono condannati da papa Giovanni II nel 534 e scomparvero definitivamente verso la fine del VI secolo. (it)
- De Acoemeten of Acoemetae (van het Griekse: Άκοίμηται, dat wil zeggen degenen die niet slapen) waren een orde van Grieks-Byzantijnse monniken die bekendheid genoten in de tijd van het Byzantijnse Rijk. De orde werd aan het begin van de 5e eeuw gesticht door Alexander. De Acoemeten hadden tot doel een onafgebroken gebedsdienst te houden die ook 's nachts voortging. Alexander verdeelde zijn monniken daartoe in verschillende koren die elkaar afwisselden. Er zijn vermeldingen van de Acoemeten tot in de 12e eeuw. Nadat hij een eerste klooster had gevestigd op de oevers van de Eufraat poogde Alexander kloosters te stichten in Antiochië en Palmyra. Van daaruit werd hij echter verjaagd, waarna hij een klooster van Acoemeten wilde vestigen in Constantinopel. Ook daar werd hij met vijandigheid ontmoet, onder meer door de patriarch (Nestorius van Constantinopel) en de keizer. Hij verliet daarom de stad en vestigde uiteindelijk een klooster van Acoemeten in Gomon, waar hij in 440 in vrede stierf. Zijn opvolger, abt Johannes, vestigde een klooster aan de oostelijke zijde van de Bosporus. Deze vestiging werd het "Grote klooster" genoemd. De bibliotheek van dit Grote klooster is de eerste die door de Byzantijnse geschiedkundigen wordt genoemd. Later waren het ook Acoemeten die het beroemde Stoudiosklooster in Constantinopel bevolkten toen dat net gesticht was. De kloosters van de Acoemeten werden bewoond door honderden, soms meer dan duizend, monniken. De Acoemeten hadden een aanzienlijke invloed op het christelijk leven in hun tijd. Zij bepleitten onder meer een orthodoxe visie in de religieuze discussies tussen Nestorius en Eutyches. (nl)
- Акими́ты (греч. ἀκοιμῆται — «неусыпающие») — община последователей преподобного Александра Константинопольского, который в начале V века основал в Константинополе монастырь, в котором установил, принесённый им из Сирии особый монастырский устав, предусматривающий для монахов более строгие ограничения во владении имуществом и увеличенную продолжительность общих молитв. (ru)
- Akemeci lub akojmeci (gr. “nie śpiący, czuwający”). Założony około 400 r. w Konstantynopolu zakon mnichów prowadzących modlitwę - grupami - przez dwadzieścia cztery godziny na dobę. Podzieleni na trzy chóry, prowadzili nieustanną modlitwę chórową. Działalność akemetów miała istotny wpływ na kształtowanie się liturgii. (pl)
|
| dbo:wikiPageID
| |
| dbo:wikiPageLength
|
- 7718 (xsd:nonNegativeInteger)
|
| dbo:wikiPageRevisionID
| |
| dbo:wikiPageWikiLink
| |
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| dcterms:subject
| |
| gold:hypernym
| |
| rdf:type
| |
| rdfs:comment
|
- Die Akoimeten (Schlaflosen) waren eine byzantinische Mönchskongregation, die um 425 bei Konstantinopel ein Kloster gegründet hatten. Die „nichtruhenden“ Mönche sangen, in immer aufeinander folgenden Gruppen, ununterbrochen das Chorgebet. Innerhalb von 24 Stunden, in denen sie unaufhörlich Gottesdienst hielten, sangen sie 490-mal das „Gloria in excelsis“. (de)
- Acoemetae (also spelled Acoemeti or Akoimetoi Greek: ἀκοίμητος, lit. 'sleepless ones') was an order of Eastern Christian (Greek or Basilian) monks who celebrated the divine service without intermission day or night. This was done by dividing the communities into choirs, which relieved each other by turn in the church. The alternating choirs came in three groups by liturgical language: Greek, Latin, and probably Syriac. (en)
- Gli acemeti (dal greco Άκοίμηται, cioè coloro che non dormono) erano monaci bizantini della comunità fondata da sant' al principio del V secolo: stanziati inizialmente sulla riva asiatica del Bosforo, si trasferirono a Costantinopoli. Il nome di questi religiosi deriva dal fatto che le loro comunità erano divise in gruppi che si davano il cambio per cantare senza interruzione i salmi. Invisi all'imperatore Giustiniano, sospettati di nestorianesimo, furono condannati da papa Giovanni II nel 534 e scomparvero definitivamente verso la fine del VI secolo. (it)
- Акими́ты (греч. ἀκοιμῆται — «неусыпающие») — община последователей преподобного Александра Константинопольского, который в начале V века основал в Константинополе монастырь, в котором установил, принесённый им из Сирии особый монастырский устав, предусматривающий для монахов более строгие ограничения во владении имуществом и увеличенную продолжительность общих молитв. (ru)
- Akemeci lub akojmeci (gr. “nie śpiący, czuwający”). Założony około 400 r. w Konstantynopolu zakon mnichów prowadzących modlitwę - grupami - przez dwadzieścia cztery godziny na dobę. Podzieleni na trzy chóry, prowadzili nieustanną modlitwę chórową. Działalność akemetów miała istotny wpływ na kształtowanie się liturgii. (pl)
- Acemeta en plural acemetes (en grec antic Άκοίμηται, que significa "aquells que no dormen") era el nom que rebia una orde cristiana ortodoxa que va fundar a l'Imperi Romà d'Orient Alexandre anomenat l'Acemeta als inicis del segle V, en un principi a la riba asiàtica del Bòsfor però que immediatament es va traslladar a Constantinoble. L'emperador Justinià I, sospitant que s'acostaven al nestorianisme, els va menystenir, fins que finalment el Papa Joan II els va condemnar l'any 534 i van desaparèixer definitivament a finals del segle VI. (ca)
- La akemetoj (el la antikva greka Άκοίμηται, nome kiuj ne dormas (kun la a seniga) estis bizancaj monaĥoj de la komunumo fondita de sankta . komence de la 5-a jarcento lokiĝintaj unuatempe sur la azia bordo de Bosporo, poste translokiĝintaj en Konstantinopolo. (eo)
- Los acemetas, acaemetas, acoemetae o acoemeti (del griego Άκοίμηται, es decir, "los que no duermen", vigilante o no durmiente) eran unos monjes bizantinos de la comunidad fundada a principios del siglo V por Alejandro el Acemeta, cuyo instituto exigía que una parte de su comunidad cantase o rogase a Dios mientras que la otra descansaba. Inicialmente estaban ubicados en la orilla asiática del Bósforo, pero se trasladaron posteriormente a Constantinopla. (es)
- De Acoemeten of Acoemetae (van het Griekse: Άκοίμηται, dat wil zeggen degenen die niet slapen) waren een orde van Grieks-Byzantijnse monniken die bekendheid genoten in de tijd van het Byzantijnse Rijk. De orde werd aan het begin van de 5e eeuw gesticht door Alexander. De Acoemeten hadden tot doel een onafgebroken gebedsdienst te houden die ook 's nachts voortging. Alexander verdeelde zijn monniken daartoe in verschillende koren die elkaar afwisselden. Er zijn vermeldingen van de Acoemeten tot in de 12e eeuw. (nl)
|
| rdfs:label
|
- Acemeta (ca)
- Akoimeten (de)
- Akemetoj (eo)
- Acoemetae (en)
- Acemetas (es)
- Acemeti (it)
- Acoemeten (nl)
- Akemeci (pl)
- Акимиты (ru)
|
| owl:sameAs
| |
| prov:wasDerivedFrom
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| is dbo:wikiPageRedirects
of | |
| is dbo:wikiPageWikiLink
of | |
| is foaf:primaryTopic
of | |
