| dbo:abstract
|
- الغضب هو انفعال وقيل هو تغير يحصل عند غليان دم القلب؛ ليحصل عنه للصدر. ويشمل التاثير الجسدي للغضب زيادة في معدل ضربات القلب وضغط الدم، ومستويات الادرينالين والنورادرينالين. بعضهم وضح الغضب كجزء من حركة استجابة سريعة من المخ لتهديد محتمل من الضرر. ويصبح الغضب الشعور السائد سلوكيًا، ذهنيًا، وفسيولوجيًا عندما يأخذ الشخص الإختيار الواعي لإتخاذ إجراءات على الفور من شأنها وقف السلوك التهديدي من قوة أخرى خارجية. المصطلح الإنكليزي الأصل يأتي من مصطلح أنجر من . يمكن أن يؤدي الغضب إلى أشياء كثيرة جسديًا وعقليًا. التعبير الخارجى عن الغضب يمكن العثور عليه في ، ، والإستجابات الفسيولوجية، وأحيانًا في الأفعال العامة من الإعتداء. البشر والحيوانات غير البشرية على سبيل المثال تصنع أصوات عالية، محاولة جعل شكلها الخارجي أكبر، تكشف عن أسنانها، وتحدق بأعينها. والغضب هو النمط السلوكي الذي يهدف إلى تحذير المعتدين لوقف سلوكهم التهديدي. نادرًا ما تحدث المشاجرة البدنية بدون التعبير المسبق عن الغضب على الأقل من واحد من المشاركين. في حين أن معظم الذين إختبروا إحساس الغضب قد فسروا إستثارتهم على أنها «نتيجة ما حدث لهم». علماء النفس يشيرون إلى أن الشخص الغاضب ممكن أن يكون مخطئ جداً حيث أن الغضب يتسبب في فقدان القدرة على مراقبة وضبط النفس والقدرة على الملاحظة الموضوعية. يرى علماء النفس الحديث الغضب على أنه إحساس أولي، وطبيعي، وناضج مارسه كل البشر في بعض الأوقات وعلى أنه شيئًا له قيمة وظيفية من أجل البقاء على قيد الحياة. الغضب يمكنه تعبئة الموارد النفسية لإتخاذ أفعال تصحيحية. والغضب غير المتحكم فيه يمكنه أن يؤثر على النفسي والاجتماعي. في حين أن العديد من الفلاسفة والكتّاب قد حَذّروا من نوبات الغضب التلقائية والغير محكومة، وقد كان هناك خلاف على القيمة الجوهرية للغضب. والتعامل مع الغضب قد تم تناوله في كتابات الفلاسفة الأولى حتى العصور الحديثة. علم النفس الحديث، على النقيض من الكتّاب السابقين، قد أشار أيضا إلى الآثار الضارة المحتملة لقمع الغضب. في الغضب يمكن أن تستخدم كإستراتيجية للتلاعب من أجل . (ar)
- La ràbia, ira o enuig és una emoció bàsica que implica una resposta incòmoda i no cooperativa a una provocació o amenaça percebuda, o per a lluitar contra allò que trobem injust o indignant. Com la por, fa concentrar l'atenció en l'objectiu i posa les capacitats personals físiques i psicològiques en estat d'alerta. A diferència de la por, indueix a actuar o atacar (en lloc de fugir). Una persona amb enuig sovint experimentarà efectes físics, com ara un augment de la freqüència cardíaca, una pressió arterial elevada i un augment dels nivells d'adrenalina i noradrenalina. Alguns veuen la ira com una emoció que desencadena part de la resposta de lluita o fugida. La ira es converteix en el sentiment predominant conductualment, cognitivament i fisiològicament quan una persona pren la decisió conscient d'actuar per aturar immediatament el comportament amenaçador d'una altra força externa. La ira pot tenir moltes conseqüències físiques i mentals. L'expressió externa de la ira es pot trobar en expressions facials, llenguatge corporal, respostes fisiològiques i, de vegades, actes d'agressió públics. Les expressions facials poden anar des de la inclinació cap a dins de les celles fins a arrufar la cara. Els músculs del cos es posen en tensió, disposats a reaccionar ràpidament enfront del possible perill. Tot i que la majoria dels que experimenten ira justifiquen la seva excitació com a resultat d'allò "què els ha passat", els psicòlegs assenyalen que una persona enutjada pot fàcilment equivocar-se perquè la ira provoca una pèrdua de capacitat d'autocontrol i d'observabilitat objectiva. Actualment, els psicòlegs consideren l'enuig com una emoció normal, natural i madura experimentada per tots els humans algun cop. Es considera que té un valor funcional per a la supervivència. La ira no controlada pot afectar negativament el benestar personal o social i afectar negativament els que els envolten. Si bé molts filòsofs i escriptors han advertit contra els atacs d'ira espontanis i incontrolats, hi ha hagut desacord sobre el valor intrínsec de la ira. El tema de tractar la ira s'ha escrit des dels temps dels primers filòsofs, però els psicòlegs moderns, a diferència dels escriptors anteriors, també han assenyalat els possibles efectes nocius de suprimir la ira. (ca)
- Hněv je silná afektivní reakce na překážku, která se staví do cesty při dosahování nějakého cíle nebo brání rozvíjení jednání. Jde o emoci, jejímž původním smyslem bylo připravit jedince na útok. Podle intenzity se rozlišuje rozzlobenost neboli zloba (nejslabší), hněv, zlost a vztek (nejsilnější). Projevy hněvu zpravidla trvají krátce, dlouhodobějším projevem je hostilita (nepřátelství). Rychlý nebo snadný nástup hněvu označujeme jako popudlivost či vznětlivost, vlastnost, s níž člověk snadno podléhá vzteku, pak označujeme jako prchlivost. Hněv je primárně násilnou reakcí, proto se ho lidé snaží pokud možno brzdit jinými emočními výjevy (např. zčervenáním, roněním slz atd.). Při velké zlosti se místo fyzického napadení uchylují ke křiku, urážkám, výhrůžkám. Projevy hněvu obvykle narušují vztahy mezi lidmi a nakonec mohou vést k izolaci a bolestné osamělosti. I když projevy hněvu mají často svůj důvod, jsou často přehnané a nepřiměřené situaci, která je vyvolala. Z hlediska náboženského bývá hněv odsuzován jako hřích, např. katolická nauka jej považuje za jeden ze sedmi hlavních hříchů; zároveň ovšem zdůrazňuje, že existuje i tzv. spravedlivý (či svatý) hněv, který hříchem není (hříchem je tedy spíše hněvivost, trvalá neochota hněv ovládat). Hněv a prchlivost nejsou nemoci, mohou ovšem být příznakem nemoci (symptomem). Fyziologickými projevy hněvu jsou některé změny v tělesné činnosti, směřující ke zvýšení fyzické síly organismu – zvyšuje se srdeční tep, stoupá krevní tlak, člověk zčervená. Zlost vyvolávají některé drogy, například alkohol, ale i stimulanty. Opakem hněvu je mírumilovnost.[zdroj?!] (cs)
- Ο θυμός είναι ένα έντονο συναίσθημα πάθους, προκαλούμενο συνήθως από κάποια , προσβολή ή άρνηση. Ως αποτέλεσμα μπορεί να είναι η (που μπορεί να καταλήξει σε κάτι μοιραίο) ή η σιωπή. Γενικά οι που μπορεί να υπάρχουν είναι ψυχικές (όπως οι ) ή σωματικές (όπως ένα καρδιακό επεισόδιο). (el)
- Anger, also known as wrath or rage, is an intense emotional state involving a strong uncomfortable and non-cooperative response to a perceived provocation, hurt or threat. A person experiencing anger will often experience physical effects, such as increased heart rate, elevated blood pressure, and increased levels of adrenaline and noradrenaline. Some view anger as an emotion which triggers part of the fight or flight response. Anger becomes the predominant feeling behaviorally, cognitively, and physiologically when a person makes the conscious choice to take action to immediately stop the threatening behavior of another outside force. The English word originally comes from the term anger from the Old Norse language. Anger can have many physical and mental consequences. The external expression of anger can be found in facial expressions, body language, physiological responses, and at times public acts of aggression. Facial expressions can range from inward angling of the eyebrows to a full frown. While most of those who experience anger explain its arousal as a result of "what has happened to them", psychologists point out that an angry person can very well be mistaken because anger causes a loss in self-monitoring capacity and objective observability. Modern psychologists view anger as a normal, natural, and mature emotion experienced by virtually all humans at times, and as something that has functional value for survival. Uncontrolled anger can negatively affect personal or social well-being and negatively impact those around them. While many philosophers and writers have warned against the spontaneous and uncontrolled fits of anger, there has been disagreement over the intrinsic value of anger. The issue of dealing with anger has been written about since the times of the earliest philosophers, but modern psychologists, in contrast to earlier writers, have also pointed out the possible harmful effects of suppressing anger. (en)
- Kolero estas elementa stato de forta emocia ekscito kun tendenco agresema, parte kun efektoj al la . La korpaj efikoj inkluzivas altigojn de , , de niveloj de adrenalino kaj noradrenalino. Ĝia malo estas la , la nekoleremo, do esti pacema, malsovaĝa kaj ne facile incitebla. Unuaflanke kolero aperas kiel vehementa ĉagreno, furioza afekcio, kiuj povas sekvigi nekontrolitajn agojn aŭ parolojn. Kolero tiel fariĝas mastro de la homo senkontrola. Aliaflanke kolero estas percepta kiel daŭra, ŝajne justa eco, ekzemple la koleroj dia, popola, sankta.Kolero en la senco de nekontrolata emocio estas unu el la t.n. Sep gravegaj pekoj, laŭ la kristana doktrino. (eo)
- Der Zorn (lateinisch ira) ist ein elementarer Zustand starker emotionaler Erregung (Affekt) mit unterschiedlich aggressiver Tendenz, der zum Teil mit vegetativen Begleiterscheinungen verknüpft ist (vgl. Wut). Der Begriff existiert bereits im Mittelhochdeutschen/Althochdeutschen zorn; westgermanisch turna. Das Wort ist seit dem 9. Jahrhundert belegt. (de)
- Haserrea pertsona batek berari egindako eraso, , kalte edo ezetz baten aurrean sentitzen duen ordainezko edo errebantxazko emozioa da, agresibitatea, protesta, indarkeria eta beste erreakzio negatiboak eragiten dituena amorrua sentitzen duen pertsonarengan. Bizitasunaren eta oldartasunaren arabera, amorrua, sumina, hira edo kolera deritzo, eta era gaitzesgarrian haserrekeria. (eu)
- La ira, cólera, enfado, rabia, enojo o furia es una emoción que se expresa a través del resentimiento o de la irritabilidad. Los efectos físicos de la ira incluyen aumento del ritmo cardíaco, de la presión sanguínea y de los niveles de adrenalina y noradrenalina. Algunos ven la ira como parte de la respuesta cerebral de atacar o huir de una amenaza o daño percibido. La ira se vuelve el sentimiento predominante en el comportamiento cognitivamente y fisiológico cuando una persona hace la decisión consciente de adoptar medidas para detener inmediatamente el comportamiento amenazante de otra fuerza externa. La ira puede tener muchas consecuencias físicas y mentales. Las acciones de ira se denominan comúnmente, a saber: enojarse, enfadarse (en España), molestarse, disgustarse, quillarse (en República Dominicana), calentarse, ponerse bravo (en Colombia y Venezuela), ponerse guapo (en República Dominicana), sulfurarse (en Honduras, Nicaragua y El Salvador), etc. (es)
- La colère est un état affectif violent et passager, résultant du sentiment d'une agression, d'un désagrément, une frustration, traduisant un vif mécontentement entraînant des manifestations physiques ou psychologiques par une personne. Ces manifestations peuvent être contrôlées. Selon certains philosophes grecs, notamment Aristote, la colère peut faire souffrir celui qui l'exprime et peut être ainsi considérée comme une passion. (fr)
- Kemarahan berasal dari kata marah (bahasa Inggris: wrath, anger; bahasa Latin: ira) adalah suatu emosi yang secara fisik mengakibatkan antara lain peningkatan denyut jantung, tekanan darah, serta tingkat adrenalin dan noradrenalin. Rasa marah menjadi suatu perasaan yang dominan secara perilaku, kognitif, maupun fisiologi saat seseorang membuat pilihan sadar untuk mengambil tindakan untuk menghentikan secara langsung ancaman dari pihak luar. Ekspresi luar dari kemarahan dapat ditemukan dalam bentuk raut muka, bahasa tubuh, respons psikologis, dan kadang-kadang tindakan agresi publik. Manusia dan hewan lain sebagai contoh dapat mengeluarkan suara keras, upaya untuk tampak lebih besar secara fisik, memamerkan gigi mereka, atau melotot. Marah adalah suatu pola perilaku yang dirancang untuk memperingatkan pengganggu untuk menghentikan perilaku mengancam mereka. Kontak fisik jarang terjadi tanpa ekspresi kemarahan paling tidak oleh salah seorang partisipan. Meskipun sebagian besar pelaku menjelaskan bahwa rasa marah timbul karena "apa yang telah terjadi pada mereka," ahli psikologi menunjukkan bahwa orang yang marah sangat mungkin melakukan kesalahan karena kemarahan menyebabkan kehilangan kemampuan pengendalian diri dan penilaian objektif. Para ahli psikologi modern memandang kemarahan sebagai suatu emosi primer, alami, dan matang yang dialami oleh semua manusia pada suatu waktu, dan merupakan sesuatu yang memiliki nilai fungsional untuk kelangsungan hidup. Kemarahan dapat memobilisasi kemampuan psikologis untuk tindakan korektif. Namun, kemarahan yang tak terkendali dapat berdampak negatif terhadap kualitas hidup pribadi dan sosial. Meskipun banyak filsuf dan penulis telah memperingatkan terhadap kemarahan yang spontan dan tak terkendali, terdapat ketidaksepakatan tentang nilai intrinsik dari kemarahan. Penanganan kemarahan telah menjadi bahan tulisan sejak para filsuf awal hingga saat ini. Ahli psikologi modern, berlawanan dengan para penulis awal, juga telah menunjukkan dampak buruk karena menekan rasa marah. Penunjukan kemarahan juga telah digunakan sebagai strategi manipulasi untuk pengaruh sosial. Marah ialah emosi yang ditandai oleh pertentangan terhadap seseorang atau perasaan setelah diperlakukan tidak benar. Kemarahan membantu kita memahami bahwa kita merasa dirugikan dan memberi dorongan untuk bertindak atau memperbaiki keadaan. Kemarahan dapat berupa amarah, rasa sakit hati, sedih, atau merasa terancam, cemas atau takut. Berkaitan dengan kadar adrenalin yang meningkatkan gejala fisik. Keinginan kuat untuk melakukan sesuatu untuk menakut-nakuti atau mengintimidasi seseorang. (in)
- ( 성냄은 여기로 연결됩니다. 불교에서의 성냄 또는 노여움에 대해서는 진 (불교) 문서를 참고하십시오.)( 진노는 여기로 연결됩니다. 다른 뜻에 대해서는 진노 (동음이의) 문서를 참고하십시오.)
( 분노는 여기로 연결됩니다. 다른 뜻에 대해서는 분노 (동음이의) 문서를 참고하십시오.)
노여움(怒-, 화)은 감정의 하나로서, 어떤 불만, 불평에 대한 감정적인 반응이다. 생리적인 욕구를 포함하여 자신의 욕구를 방해할 경우에 생기는 것으로 알려졌다. 생물학적인 반응 이외에, 정신이 발달한 인간에게는 도덕적 가치에 근거하여 반사회적 행동을 볼 때 갖게 되는 공분(公憤), 불의에 대해 분개하는 의분(義憤) 등 여러 형태가 있다. 반면 빗나간 노여움으로 앙심(怏心)도 있다. (ko)
- 怒り（いかり、英: anger）とは、人間の原初的な感情のひとつで、様々な要因・理由で起きるもの。例えば目的を達成できない時、自分の思い通りにならない時、身体を傷つけられた時、侮辱された時などに起きるものである。憤り（いきどおり）とも言う。特に激しい怒りは憤怒（ふんぬ。忿怒とも）と言われる。用言、動詞的な表現としては「腹を立てる」「立腹」「カッとなる」「頭に来る」とも。 (ja)
- Con i termini ira, furia, collera o rabbia, si indica uno stato psichico alterato, suscitato da elementi percepiti come minacce o provocazioni capaci di rimuovere i freni inibitori che normalmente stemperano le scelte del soggetto coinvolto. L'iracondo prova una profonda avversione verso qualcosa o qualcuno e, in alcuni casi, anche verso se stesso.. L'ira coinvolge modificazioni fisiologiche, come l'aumento del battito cardiaco e della pressione sanguigna, e un aumento dei livelli di adrenalina e noradrenalina. Il comportamento d'ira è spesso caratterizzato da una qualche forma di violenza, verbale o anche fisica. La reazione psicofisiologica dell'ira è presumibilmente correlata al comportamento di attacco o fuga, ed è quindi anche correlata con l'emozione della paura e con il fenomeno psicologico dello stress. (it)
- Woede is een emotie die kan optreden bij iemand die gedwarsboomd of tegengewerkt wordt, als diens "territorium" betreden wordt, of als zijn of haar grenzen overschreden worden. Woede kan zich uiten in woorden (schelden, schreeuwen) of in daden in de vorm van fysiek geweld (slaan, schoppen, handtastelijkheden of zelfs het gebruik van wapens). Milde vormen van woede worden aangeduid met woorden als ergernis, geprikkeldheid of irritatie. Gematigde vormen met de termen boosheid, kwaadheid en toorn. En sterkere vormen met driftbuien, woedeaanvallen, eruptio of razernij. Welke vorm van woede er optreedt hangt niet alleen af van de sterkte van de prikkel en van het karakter van de persoon, maar ook van diens algehele toestand. Toestanden die de prikkelbaarheid van een persoon kunnen verhogen zijn: vermoeidheid, honger, pijn, ziekte, en het gebruik - of de onthouding - van drugs. Ook hormonale veranderingen zoals bij PMS, menopauze, verhoogd testosteronniveau of een manische episode kunnen de prikkelbaarheid verhogen. Iemand die boos is kan deze woede op een wilde en ongerichte manier uiten, zoals met schreeuwen of slaan, maar kan ook gericht een conflict aangaan en proberen de bedreiging of de obstakels uit de weg te ruimen. De boosheid kan echter ook worden ingehouden en opgepot. Ook kan de boosheid op niet-conflictueuze wijze worden geuit. Als iemand zijn woede over langere tijd op subtiele wijze laat blijken en hierbij directe conflicten uit de weg gaat, spreekt men wel van passief-agressief gedrag. Als woede gepaard gaat met agressie (fysiek of verbaal) kan deze gericht zijn tegen andere personen, organisaties of soms voorwerpen (bijvoorbeeld computeragressie). Mensen trachten woede vaak af te reageren op deze manier. Ook kan de woede gericht zijn op de eigen persoon, bijvoorbeeld als hij of zij meent iets onverstandigs of slechts gedaan te hebben. In de klassieke filosofie werd reeds geschreven over woede door de Griekse wijsgeer Aristoteles en door de Romeinse stoïcijn Seneca, die daaraan zijn verhandeling 'De ira' ('Over de woede') wijdde. Aristoteles definieerde woede in Retorica als "een met pijn gepaard gaande drang tot manifeste vergelding van een manifeste geringschatting van iemand zelf of van wie of wat hem aanbelangt, door mensen wie het niet past zoiets te doen". (nl)
- A Ira (do latim Ira) ou raiva (do latim rabia, em vez de rabie) é uma das emoções mais intensas e frequentes sentidas cotidianamente. Para muitos psicólogos e neurocientistas atuais, a raiva é considerada uma emoção básica que pode ser definida em termos gerais como uma pretensão de causar dano e hostilizar alguém. Sua expressão é associada a diversas psicopatologias, tais como Transtorno de Personalidade Borderline, Transtorno de personalidade antissocial e Transtorno Explosivo Intermitente. Em indivíduos saudáveis, a raiva é desencadeada quando uma meta significativa é frustrada por ações impróprias de agentes externos. Pode se expressar em um comportamento passageiro ou prolongado, podendo se manifestar comportamentalmente através da agressão. Outros nomes utilizados como sinônimo desse comportamento e sentimento são: fúria, cólera, ódio, rancor etc., que se aplicam às distintas formas de expressão ou modulações desse sentimento. Enquanto manifestação do instinto de agressão, é extensível aos demais vertebrados. (pt)
- Gniew – reakcja emocjonalna na niepowodzenie lub wzburzenie emocjonalne, czasami z nastawieniem agresywnym (zob. złość), będąca reakcją na działanie interpretowane jako skierowana negatywnie akcja zaczepna. Podobnie jak inne emocje, gniew specyficznie zabarwia obraz postrzeganej rzeczywistości. Dzięki zniekształceniu rzeczywistości przygotowuje do działania w sposób korzystny dla osoby doznającej tego odczucia. Umiejętność kontroli gniewu zależy od możliwości intelektualnych oraz socjalizacji danego człowieka. Do określenia poziomu i natężenia gniewu służy m.in. skala ekspresji gniewu (SEG). Gniew składa się z trzech elementów: myśli, reakcji fizjologicznej oraz zachowania. W przeciwieństwie do złości i wściekłości, gniew może być kontrolowany. (pl)
- Vrede, ilska, raseri, ursinne eller indignation är en känsla som länkar till ens psykologiska tolkning av att ha blivit sårad, kränkt eller förnekad och en tendens att ödelägga det genom hämnd. Videbeck beskriver vrede som en vanlig känsla som innebär en stark obehaglig och känslomässig reaktion på upplevda trakasserier. R. Novaco känner igen tre former av vrede: kognitiv (värderingar), kroppsligt affektiv (spänning och oro) och beteende (tillbakadragande och illvilja). DeFoore beskrev år 2004 vrede som en tryckkokare - vi kan bara sätta press på vår vrede en viss tid tills den exploderar.Vrede kan ha fysiska samband såsom ökad hjärtfrekvens, blodtryck och nivåer av adrenalin och noradrenalin.Somliga anser vrede som en del av kamp-eller-flykt-beteendet som svar på upplevda hot.Vrede blir den dominerande känslan beteendemässigt, kognitivt och fysiologiskt när en person gör det medvetna valet att vidta åtgärder för att omedelbart stoppa hotfullt beteende av en annan utvändig kraft.Vrede kan ha många fysiska och psykiska konsekvenser. Vrede, som är orättfärdig, räknas inom den katolska kristendomen som en av de sju dödssynderna. Det yttre uttrycket av vrede finns i ansiktsuttryck, kroppsspråk, fysiologiska reaktioner och ibland i offentliga aggressiva handlingar.Människor och djur ger ifrån sig höga ljud, försöker se fysiskt större ut, blottar tänderna och stirrar.De beteenden som förknippas med vrede är utformade för att varna angripare om att stoppa sitt hotfulla uppförande.Fysiskt bråk uppstår sällan utan föregående uttryck av vrede från minst en av deltagarna.Medan de flesta som upplever vrede förklarar dess upphetsning som ett resultat av "vad som hänt dem", påpekar psykologer att en arg person mycket väl kan förväxlas eftersom vrede orsakar en förlust i egenkontrollkapacitet och objektiv observerbarhet. Moderna psykologer ser vrede som en primär, naturlig och mogen känsla som upplevs så gott som av alla människor ibland, och något som har ett funktionellt värde för överlevnad.Vrede kan sammankalla psykologiska resurser för förbättringsåtgärder. Okontrollerad vrede kan påverka personligt eller socialt välbefinnande negativt.Medan många filosofer och författare har varnat för de spontana och okontrollerade vredesutbrotten, har det funnits oenighet om det verkliga värdet av vreden. Att hantera vrede har behandlats i skrifter av de tidigaste filosoferna fram till modern tid.Moderna psykologer, i motsats till tidigare författare, har också påpekat de skadliga effekterna av undertryckt vrede. (sv)
- Гнев — отрицательно окрашенная эмоция и реакция, выражающаяся в недовольстве каким-либо явлением, негодованием или возмущением, возникающим у человека в результате действий объекта его гнева. Гнев включает сильную неудобную и несовместимую реакцию на воспринимаемую провокацию, обиду или угрозу. Человек, испытывающий гнев, часто испытывает физические эффекты, такие как учащённое сердцебиение, повышенное кровяное давление и повышенный уровень адреналина и норадреналина. Гнев может иметь множество физических и психических последствий. Внешнее выражение гнева можно найти в мимике, языке тела, физиологических реакциях, а иногда и в публичных актах агрессии. Выражение лица может варьироваться от внутреннего наклона бровей до полного хмурого взгляда. Современные психологи рассматривают гнев как нормальную, естественную и зрелую эмоцию, которую время от времени испытывают практически все люди, и как нечто, имеющее функциональное значение для выживания. Однако неконтролируемый гнев может негативно повлиять на личное или социальное благополучие и негативно повлиять на окружающих. (ru)
- Гнів — бурхливий вияв злості, спрямований на ближнього; злісний стан душі, почуття сильного обурення; стан нервового збудження, роздратування. Буває чотири види гніву:
* гнів, який палає всередині. Таким гнівом називається не тільки прихована злість, що не виявляється у словах та вчинках, — це постійний стан душі, який не обов'язково має бути спрямованим на якийсь визначений об'єкт. Образа — це також внутрішній гнів;
* гнів, що виявляється у словах та вчинках. У будь-якому грубому, неввічливому, позбавленому лагідності і любові слові проявляється наш гнів. Найпоширенішою формою такого гніву є спалахи люті;
* гнів, який горить протягом довгого часу, або злопам'ятність.
* Гнів який горить полум'ям помсти, та контролює людину. В цей час посилюються: сила, витривалість, швидкість, а можливо, навіть регенерація. В кров виділяются гормони які впливають на рішення людини та її поведінку. Також є крайня форма гніву яка підвладна тільки майстрам, це — лють. Гнів у будь-якому вигляді — це дуже небезпечна пристрасть, оскільки веде до чоловіковбивства. (uk)
- 憤怒，或生氣等，是一種強烈情緒狀態，涉及對感知到挑釁、傷害、威脅強烈不舒適、不合作反應。一個經驗到憤怒情緒的人，通常也會體驗到相應的身體反應，如心率加快、血壓升高、腎上腺素、去甲腎上腺素水平升高。 有些人將憤怒視為一種情緒，它會觸發部分戰鬥或逃跑反應。 當一個人有意識地選擇採取行動，以立即停止另一種外部力量的威脅行為時，憤怒就會成為行為、認知、生理上主要感覺。 憤怒會產生許多身體、心智上後果。憤怒外在表達可以在面部表情、肢體語言、生理反應、有時公開攻擊行為中找到。面部表情範圍可以從眉毛向內傾斜到完全皺起。 雖然大多數經歷憤怒的人將其喚醒原因（英語：arousal）解釋為“發生在他們身上的事情”，但心理學家指出，憤怒的人很可能對起因有所誤解，因為憤怒會導致自我監控（英語：Self-monitoring）能力、客觀觀察能力喪失。 現代心理學家將憤怒視為一種正常、自然、成熟的情緒，幾乎所有人有時都會經歷，並且具有生存功能價值。然而，不受控制的憤怒會對個人、社會生活品質產生負面影響，並對周圍的人產生負面影響。雖然許多哲學家都警告不要自發、無法控制的憤怒發作，但對憤怒內在價值存在分歧。 早期各地哲學家就已討論或處理有關憤怒的問題，但現代心理學家與其不同，另外指出了壓抑憤怒可能產生的有害影響。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Ο θυμός είναι ένα έντονο συναίσθημα πάθους, προκαλούμενο συνήθως από κάποια , προσβολή ή άρνηση. Ως αποτέλεσμα μπορεί να είναι η (που μπορεί να καταλήξει σε κάτι μοιραίο) ή η σιωπή. Γενικά οι που μπορεί να υπάρχουν είναι ψυχικές (όπως οι ) ή σωματικές (όπως ένα καρδιακό επεισόδιο). (el)
- Kolero estas elementa stato de forta emocia ekscito kun tendenco agresema, parte kun efektoj al la . La korpaj efikoj inkluzivas altigojn de , , de niveloj de adrenalino kaj noradrenalino. Ĝia malo estas la , la nekoleremo, do esti pacema, malsovaĝa kaj ne facile incitebla. Unuaflanke kolero aperas kiel vehementa ĉagreno, furioza afekcio, kiuj povas sekvigi nekontrolitajn agojn aŭ parolojn. Kolero tiel fariĝas mastro de la homo senkontrola. Aliaflanke kolero estas percepta kiel daŭra, ŝajne justa eco, ekzemple la koleroj dia, popola, sankta.Kolero en la senco de nekontrolata emocio estas unu el la t.n. Sep gravegaj pekoj, laŭ la kristana doktrino. (eo)
- Der Zorn (lateinisch ira) ist ein elementarer Zustand starker emotionaler Erregung (Affekt) mit unterschiedlich aggressiver Tendenz, der zum Teil mit vegetativen Begleiterscheinungen verknüpft ist (vgl. Wut). Der Begriff existiert bereits im Mittelhochdeutschen/Althochdeutschen zorn; westgermanisch turna. Das Wort ist seit dem 9. Jahrhundert belegt. (de)
- Haserrea pertsona batek berari egindako eraso, , kalte edo ezetz baten aurrean sentitzen duen ordainezko edo errebantxazko emozioa da, agresibitatea, protesta, indarkeria eta beste erreakzio negatiboak eragiten dituena amorrua sentitzen duen pertsonarengan. Bizitasunaren eta oldartasunaren arabera, amorrua, sumina, hira edo kolera deritzo, eta era gaitzesgarrian haserrekeria. (eu)
- La colère est un état affectif violent et passager, résultant du sentiment d'une agression, d'un désagrément, une frustration, traduisant un vif mécontentement entraînant des manifestations physiques ou psychologiques par une personne. Ces manifestations peuvent être contrôlées. Selon certains philosophes grecs, notamment Aristote, la colère peut faire souffrir celui qui l'exprime et peut être ainsi considérée comme une passion. (fr)
- ( 성냄은 여기로 연결됩니다. 불교에서의 성냄 또는 노여움에 대해서는 진 (불교) 문서를 참고하십시오.)( 진노는 여기로 연결됩니다. 다른 뜻에 대해서는 진노 (동음이의) 문서를 참고하십시오.)
( 분노는 여기로 연결됩니다. 다른 뜻에 대해서는 분노 (동음이의) 문서를 참고하십시오.)
노여움(怒-, 화)은 감정의 하나로서, 어떤 불만, 불평에 대한 감정적인 반응이다. 생리적인 욕구를 포함하여 자신의 욕구를 방해할 경우에 생기는 것으로 알려졌다. 생물학적인 반응 이외에, 정신이 발달한 인간에게는 도덕적 가치에 근거하여 반사회적 행동을 볼 때 갖게 되는 공분(公憤), 불의에 대해 분개하는 의분(義憤) 등 여러 형태가 있다. 반면 빗나간 노여움으로 앙심(怏心)도 있다. (ko)
- 怒り（いかり、英: anger）とは、人間の原初的な感情のひとつで、様々な要因・理由で起きるもの。例えば目的を達成できない時、自分の思い通りにならない時、身体を傷つけられた時、侮辱された時などに起きるものである。憤り（いきどおり）とも言う。特に激しい怒りは憤怒（ふんぬ。忿怒とも）と言われる。用言、動詞的な表現としては「腹を立てる」「立腹」「カッとなる」「頭に来る」とも。 (ja)
- 憤怒，或生氣等，是一種強烈情緒狀態，涉及對感知到挑釁、傷害、威脅強烈不舒適、不合作反應。一個經驗到憤怒情緒的人，通常也會體驗到相應的身體反應，如心率加快、血壓升高、腎上腺素、去甲腎上腺素水平升高。 有些人將憤怒視為一種情緒，它會觸發部分戰鬥或逃跑反應。 當一個人有意識地選擇採取行動，以立即停止另一種外部力量的威脅行為時，憤怒就會成為行為、認知、生理上主要感覺。 憤怒會產生許多身體、心智上後果。憤怒外在表達可以在面部表情、肢體語言、生理反應、有時公開攻擊行為中找到。面部表情範圍可以從眉毛向內傾斜到完全皺起。 雖然大多數經歷憤怒的人將其喚醒原因（英語：arousal）解釋為“發生在他們身上的事情”，但心理學家指出，憤怒的人很可能對起因有所誤解，因為憤怒會導致自我監控（英語：Self-monitoring）能力、客觀觀察能力喪失。 現代心理學家將憤怒視為一種正常、自然、成熟的情緒，幾乎所有人有時都會經歷，並且具有生存功能價值。然而，不受控制的憤怒會對個人、社會生活品質產生負面影響，並對周圍的人產生負面影響。雖然許多哲學家都警告不要自發、無法控制的憤怒發作，但對憤怒內在價值存在分歧。 早期各地哲學家就已討論或處理有關憤怒的問題，但現代心理學家與其不同，另外指出了壓抑憤怒可能產生的有害影響。 (zh)
- الغضب هو انفعال وقيل هو تغير يحصل عند غليان دم القلب؛ ليحصل عنه للصدر. ويشمل التاثير الجسدي للغضب زيادة في معدل ضربات القلب وضغط الدم، ومستويات الادرينالين والنورادرينالين. بعضهم وضح الغضب كجزء من حركة استجابة سريعة من المخ لتهديد محتمل من الضرر. ويصبح الغضب الشعور السائد سلوكيًا، ذهنيًا، وفسيولوجيًا عندما يأخذ الشخص الإختيار الواعي لإتخاذ إجراءات على الفور من شأنها وقف السلوك التهديدي من قوة أخرى خارجية. المصطلح الإنكليزي الأصل يأتي من مصطلح أنجر من . يمكن أن يؤدي الغضب إلى أشياء كثيرة جسديًا وعقليًا. (ar)
- La ràbia, ira o enuig és una emoció bàsica que implica una resposta incòmoda i no cooperativa a una provocació o amenaça percebuda, o per a lluitar contra allò que trobem injust o indignant. Com la por, fa concentrar l'atenció en l'objectiu i posa les capacitats personals físiques i psicològiques en estat d'alerta. A diferència de la por, indueix a actuar o atacar (en lloc de fugir). (ca)
- Hněv je silná afektivní reakce na překážku, která se staví do cesty při dosahování nějakého cíle nebo brání rozvíjení jednání. Jde o emoci, jejímž původním smyslem bylo připravit jedince na útok. Podle intenzity se rozlišuje rozzlobenost neboli zloba (nejslabší), hněv, zlost a vztek (nejsilnější). Projevy hněvu zpravidla trvají krátce, dlouhodobějším projevem je hostilita (nepřátelství). Rychlý nebo snadný nástup hněvu označujeme jako popudlivost či vznětlivost, vlastnost, s níž člověk snadno podléhá vzteku, pak označujeme jako prchlivost. Opakem hněvu je mírumilovnost.[zdroj?!] (cs)
- Anger, also known as wrath or rage, is an intense emotional state involving a strong uncomfortable and non-cooperative response to a perceived provocation, hurt or threat. A person experiencing anger will often experience physical effects, such as increased heart rate, elevated blood pressure, and increased levels of adrenaline and noradrenaline. Some view anger as an emotion which triggers part of the fight or flight response. Anger becomes the predominant feeling behaviorally, cognitively, and physiologically when a person makes the conscious choice to take action to immediately stop the threatening behavior of another outside force. The English word originally comes from the term anger from the Old Norse language. (en)
- La ira, cólera, enfado, rabia, enojo o furia es una emoción que se expresa a través del resentimiento o de la irritabilidad. Los efectos físicos de la ira incluyen aumento del ritmo cardíaco, de la presión sanguínea y de los niveles de adrenalina y noradrenalina. Algunos ven la ira como parte de la respuesta cerebral de atacar o huir de una amenaza o daño percibido. La ira se vuelve el sentimiento predominante en el comportamiento cognitivamente y fisiológico cuando una persona hace la decisión consciente de adoptar medidas para detener inmediatamente el comportamiento amenazante de otra fuerza externa. La ira puede tener muchas consecuencias físicas y mentales. (es)
- Kemarahan berasal dari kata marah (bahasa Inggris: wrath, anger; bahasa Latin: ira) adalah suatu emosi yang secara fisik mengakibatkan antara lain peningkatan denyut jantung, tekanan darah, serta tingkat adrenalin dan noradrenalin. Rasa marah menjadi suatu perasaan yang dominan secara perilaku, kognitif, maupun fisiologi saat seseorang membuat pilihan sadar untuk mengambil tindakan untuk menghentikan secara langsung ancaman dari pihak luar. (in)
- Con i termini ira, furia, collera o rabbia, si indica uno stato psichico alterato, suscitato da elementi percepiti come minacce o provocazioni capaci di rimuovere i freni inibitori che normalmente stemperano le scelte del soggetto coinvolto. L'iracondo prova una profonda avversione verso qualcosa o qualcuno e, in alcuni casi, anche verso se stesso.. (it)
- Woede is een emotie die kan optreden bij iemand die gedwarsboomd of tegengewerkt wordt, als diens "territorium" betreden wordt, of als zijn of haar grenzen overschreden worden. Woede kan zich uiten in woorden (schelden, schreeuwen) of in daden in de vorm van fysiek geweld (slaan, schoppen, handtastelijkheden of zelfs het gebruik van wapens). Milde vormen van woede worden aangeduid met woorden als ergernis, geprikkeldheid of irritatie. Gematigde vormen met de termen boosheid, kwaadheid en toorn. En sterkere vormen met driftbuien, woedeaanvallen, eruptio of razernij. (nl)
- Gniew – reakcja emocjonalna na niepowodzenie lub wzburzenie emocjonalne, czasami z nastawieniem agresywnym (zob. złość), będąca reakcją na działanie interpretowane jako skierowana negatywnie akcja zaczepna. Podobnie jak inne emocje, gniew specyficznie zabarwia obraz postrzeganej rzeczywistości. Dzięki zniekształceniu rzeczywistości przygotowuje do działania w sposób korzystny dla osoby doznającej tego odczucia. Umiejętność kontroli gniewu zależy od możliwości intelektualnych oraz socjalizacji danego człowieka. Do określenia poziomu i natężenia gniewu służy m.in. skala ekspresji gniewu (SEG). (pl)
- A Ira (do latim Ira) ou raiva (do latim rabia, em vez de rabie) é uma das emoções mais intensas e frequentes sentidas cotidianamente. Para muitos psicólogos e neurocientistas atuais, a raiva é considerada uma emoção básica que pode ser definida em termos gerais como uma pretensão de causar dano e hostilizar alguém. Sua expressão é associada a diversas psicopatologias, tais como Transtorno de Personalidade Borderline, Transtorno de personalidade antissocial e Transtorno Explosivo Intermitente. Em indivíduos saudáveis, a raiva é desencadeada quando uma meta significativa é frustrada por ações impróprias de agentes externos. (pt)
- Vrede, ilska, raseri, ursinne eller indignation är en känsla som länkar till ens psykologiska tolkning av att ha blivit sårad, kränkt eller förnekad och en tendens att ödelägga det genom hämnd. Videbeck beskriver vrede som en vanlig känsla som innebär en stark obehaglig och känslomässig reaktion på upplevda trakasserier. R. Novaco känner igen tre former av vrede: kognitiv (värderingar), kroppsligt affektiv (spänning och oro) och beteende (tillbakadragande och illvilja). Vrede, som är orättfärdig, räknas inom den katolska kristendomen som en av de sju dödssynderna. (sv)
- Гнев — отрицательно окрашенная эмоция и реакция, выражающаяся в недовольстве каким-либо явлением, негодованием или возмущением, возникающим у человека в результате действий объекта его гнева. Гнев включает сильную неудобную и несовместимую реакцию на воспринимаемую провокацию, обиду или угрозу. Человек, испытывающий гнев, часто испытывает физические эффекты, такие как учащённое сердцебиение, повышенное кровяное давление и повышенный уровень адреналина и норадреналина. Гнев может иметь множество физических и психических последствий. Внешнее выражение гнева можно найти в мимике, языке тела, физиологических реакциях, а иногда и в публичных актах агрессии. Выражение лица может варьироваться от внутреннего наклона бровей до полного хмурого взгляда. Современные психологи рассматривают гнев как н (ru)
- Гнів — бурхливий вияв злості, спрямований на ближнього; злісний стан душі, почуття сильного обурення; стан нервового збудження, роздратування. Буває чотири види гніву:
* гнів, який палає всередині. Таким гнівом називається не тільки прихована злість, що не виявляється у словах та вчинках, — це постійний стан душі, який не обов'язково має бути спрямованим на якийсь визначений об'єкт. Образа — це також внутрішній гнів;
* гнів, що виявляється у словах та вчинках. У будь-якому грубому, неввічливому, позбавленому лагідності і любові слові проявляється наш гнів. Найпоширенішою формою такого гніву є спалахи люті;
* гнів, який горить протягом довгого часу, або злопам'ятність.
* Гнів який горить полум'ям помсти, та контролює людину. В цей час посилюються: сила, витривалість, швидкість, а можлив (uk)
|
