| dbo:abstract
|
- Un pintor de cambra o pintor de la cort era un artista que pintava per als membres d'una família reial o noble. (ca)
- A court painter was an artist who painted for the members of a royal or princely family, sometimes on a fixed salary and on an exclusive basis where the artist was not supposed to undertake other work. Painters were the most common, but the court artist might also be a court sculptor. In Western Europe, the role began to emerge in the mid-13th century. By the Renaissance, portraits, mainly of the family, made up an increasingly large part of their commissions, and in the Early Modern period one person might be appointed solely to do portraits, and another for other work, such as decorating new buildings. Especially in the Late Middle Ages, they were often given the office of valet de chambre. Usually they were given a salary and formal title, and often a pension for life, though arrangements were highly variable. But often the artist was paid only a retainer, and paid additionally for works he or, less often, she produced for the monarch. For the artist, a court appointment had the advantage of freeing them from the restriction of local painters' guilds, although in the Middle Ages and Renaissance they also often had to spend large amounts of time doing decorative work about the palace, and creating temporary works for court entertainments and displays. Some artists, like Jan van Eyck or Diego Velázquez, were used in other capacities at court, as diplomats, functionaries, or administrators. In England the role of Serjeant Painter was set up for the more mundane decorative work, leaving the "King's painter" (and the queen's) free to paint mostly portraits. From the Stuarts to Queen Victoria the job was a regular court appointment called Principal Painter in Ordinary, and normally held by a specialist in portraits. Sometimes parallel and less official appointments were made, such as that of Francis Bourgeois as royal landscape painter, or the Flower Painter in Ordinary, who worked for the queen. Premier peintre du Roi ("First Painter of the King") was the main French appointment from 1603 to 1791, not always occupied. This was by no means restricted to portrait-painters, but unlike in other courts, the holder was always a French native. Court sculptors were usually appointed when there was a large building programme that called for sculpture, or in periods, such as the decades around 1500 and the Baroque period, when portrait sculpture was especially in demand. In some 18th-century German courts, much of the court sculptor's work was designing figurines and other wares for the prince's porcelain factory. Heads for coins might also be designed by a court sculptor. There was no regular English role for a court sculptor, though Grinling Gibbons was called the "King's Carver" for Charles II. There are exceptions, notably Giambologna, whom the Medici never allowed to leave Florence for fear the Habsburgs would snap him up. For the most famous artists of the Renaissance, entrapment by a single court was something to avoid, as Titian was careful to do, by remaining in Venice. (en)
- Pintor de cámara o pintor de la corte son expresiones utilizadas para designar al pintor designado para realizar de forma habitual los encargos artísticos de una corte real o corte noble, especialmente los retratos, vehículo fundamental de la identificación de cualquier personaje en su búsqueda de la fama; aunque también los de cualquier otro género, igualmente válidos para todo tipo de funciones (estéticas, sociales e ideológicas), como la pintura religiosa, la pintura de historia o los géneros más puramente decorativos, como los cartones para tapices o el bodegón. En todo caso, el género específico que constituye su principal función es el que recibe las denominaciones de retrato de estado o retrato regio (en el que el retratado es el gobernante); o también el más genérico en cuanto a las personas retratadas de retrato cortesano o retrato de corte. Cada uno de ellos presenta sus propias convenciones, iconografía y recursos expresivos, puestos al servicio del decorum que define los límites de lo apropiado a la hora de representar determinadas dignidades. (es)
- Un peintre de cour (parfois peintre de chambre ou peintre de la chambre du roi) est un artiste qui peint pour les membres des familles royales ou des familles de la noblesse, parfois avec un salaire fixe et à une condition d'exclusivité où l'artiste ne doit pas entreprendre d'autres activités. Surtout à la fin du Moyen Âge, ils sont souvent titulaires de la charge de gentilhomme de la Chambre. Outre leur rémunération, ils reçoivent habituellement un titre officiel et souvent une pension à vie, même si les arrangements sont très variables. Pour l'artiste, une nomination à la cour a l'avantage de le libérer des restrictions des guildes de peintre locales, bien qu'au Moyen Âge et à la Renaissance, ils soient aussi souvent amenés à faire des travaux décoratifs dans les palais et à créer des œuvres temporaires pour des divertissements et des expositions de cour. Certains artistes, comme Jan van Eyck ou Diego Velázquez, sont utilisés dans d'autres capacités à la cour en tant que diplomates, fonctionnaires ou administrateurs (fr)
- 宮廷画家（きゅうていがか）は、王侯貴族の依頼に応じて作品を制作する芸術家。雇い主たる王侯貴族から固定給を受けていることが多く、雇い主以外からの美術品制作依頼を受けることが制限されている場合もあった。また、とくに中世後期においては近侍 (en:valet de chambre) の地位が伴うことがあった。 一般的に、宮廷画家は固定給と宮廷内における正式な地位、さらには邸宅も与えられることもあったが、それぞれの宮廷画家が与えられた待遇にはさまざまな差異が見られる。宮廷に雇われた芸術家は、そのメンバーに様々な制約を課していたギルドからの束縛を受けることなく、宮廷からの依頼による美術作品を制作することができた。また、ヤン・ファン・エイクやディエゴ・ベラスケスのように、外交官や行政官としての役割を兼務していた宮廷画家もいる。 イスラム文化圏、とくに14世紀から17世紀では、装飾写本の挿絵（ミニアチュール）作家が、キリスト教文化圏での宮廷画家と同じような位置づけだった。シャーを初めとする支配者階級の多くが宮廷内に工房やアトリエを設置し、カリグラフィー、ミニアチュール、製本などの工芸品制作にあたらせた。キリスト教圏以上に宮廷からの後援が大規模な芸術活動に不可欠で、政権交代や君主の嗜好の変化が、芸術の発展に多大な影響を与えることもあった。リダー・アッバースィーや、アブド・アル＝サマド (en:Abd al-Samad) といったペルシアのミニアチュール作家 (en:Persian miniature) は、宮廷からの依頼で多くの美術品を制作している。 あらゆる時代の君主は、自身の、あるいは自身が統制できる工房を所有していることが多く、高品質のタペストリ、磁器、陶器、絹織物などの工芸品を制作させていた。とくに中国とビザンツ帝国でこの傾向が強い。宮廷画家がこれらの工芸品のデザインに関係することもあり、たとえばペルシア帝国、オスマン帝国、ムガル帝国で制作された絨毯には、装飾写本のミニアチュールと酷似したものがある。このことから、ミニアチュールのデザインが、宮廷から絨毯職人へと送られていたのではないかと考えられている。17世紀のフランスでも、ルイ14世の宮廷画家だったシャルル・ル・ブランは国立ゴブラン織工房 (en:Gobelins Manufactory) の責任者も兼任しており、王族の依頼に応じてタペストリのデザインに携わっていたという記録が残っている。ル・ブランはルイ14世の宮廷で重要な地位を占め、その作風はフランスのみならず、ヨーロッパ諸国の芸術に大きな影響を与えた。 (ja)
- Nadworny malarz – tytuł nadawany przez królów i książąt znanym i wybitnym malarzom. Mieli oni prawo do portretowania królów i rodziny królewskiej oraz pierwszeństwo do wykonywania malarskich zleceń dworu. (pl)
- Een hofschilder was een kunstschilder die verbonden was aan het hof van een wereldlijke of geestelijke vorst. Als zodanig schilderde hij in opdracht van de vorst staatsieportretten en eventueel andere gewenste schilderijen. Belangrijke vorsten traden altijd al op als mecenas en gaven kunstenaars en ambachtslieden opdracht tot het vervaardigen van uiteenlopende kunstwerken: bouwwerken, schilderijen, meubels en edelsmeedwerk. In de middeleeuwen werkten deze kunstenaars meestal nog anoniem. Pas vanaf de renaissance gingen zij onder hun eigen naam werken en kan men spreken van individuele hofschilders. De kunsthistoricus Martin Warnke ziet in de voor een hof werkende kunstenaar, zoals een hofschilder, een voorloper van de moderne autonome kunstenaar: "Pas na het wegvallen van de hoven wordt de kunstenaar tot een maatschappelijke buitenstaander". Een hofschilder werd op verschillende manier beloond. Hij kon per schilderij betaald worden of een vast salaris krijgen. Vaak kregen ze een adellijke (ere)titel of een levenslang "pensioen". Daartegenover kon een hofschilder verplicht worden tot werken op basis van exclusiviteit, waarbij hij niet voor andere opdrachtgevers mocht schilderen. In de late middeleeuwen kregen hofschilders ook wel de functie van . Voor een schilder had het werken voor een vorst onder meer het voordeel dat hij niet onderworpen was aan de regels van het lokale schilders- of Sint-Lucasgilde. (nl)
- Um pintor da corte era um artista que pintava membros de uma família real ou principesca, por vezes pago com um salário fixo e em caráter de exclusividade no qual o artista não deveria assumir outros trabalhos. Pintores eram a ocupação mais comum, mas o artista da corte também poderia ser um escultor da corte. Na Europa ocidental, o papel começou a surgir no meio do século XIII. Especialmente na Baixa Idade Média, eles, via de regra, recebiam o cargo de . Normalmente, era-lhes dado um salário e um título formal e, com frequência, uma pensão vitalícia, embora as condições variassem bastante. Comumente, contudo, ao artista era pago somente um adiantamento e, adicionalmente, ele — ou, menos frequentemente, ela — recebia por obras que produzia para o monarca. Para o artista, uma nomeação para a corte trazia consigo a vantagem de liberá-lo da restrição de guildas locais de pintores, embora na Idade Média e na Renascença também tivesse de gastar bastante tempo realizando trabalhos decorativos ao redor do palácio e criando obras temporárias para exibições e entretenimento da corte. Alguns artistas, como Jan van Eyck ou Diego Velázquez, eram empregados de outras maneiras na corte, como diplomatas, funcionários ou administradores. Na Inglaterra, o papel de foi criado para trabalhos mais mundanos de decoração, deixando o "pintor do Rei" (e da Rainha) livre para pintar, sobretudo, retratos. Da dinastia Stuart até a Rainha Vitória, o trabalho era uma nomeação usual da corte chamada de (Principal Painter in Ordinary, no original), normalmente ocupada por um especialista em retratos. Por vezes, nomeações paralelas e menos oficiais eram feitas, como a de como pintor real de paisagens ou a de pintor de flores (Flower Painter in Ordinary, no original), que trabalhava para a rainha. (Primeiro Pintor do Rei) foi a principal nomeação francesa de 1603 a 1791, nem sempre ocupada. Isto não se restringia a pintores de retratos, mas, diferente de outras cortes, o titular sempre era nativo da França. Os escultores da corte eram geralmente nomeados quando havia um grande programa de construção que exigia escultura, ou em períodos, como as décadas por volta de 1500 e o movimento barroco, quando a escultura de retrato era especialmente requisitada. Em algumas cortes alemãs do século XVIII, grande parte do trabalho do escultor da corte era desenhar estatuetas e outros artigos para a fábrica de porcelana do príncipe. Cabeças para moedas também podiam ser projetadas por um escultor da corte. Não havia um papel regular para um escultor inglês, embora fosse chamado de "Escultor do Rei" para Carlos II. Há exceções, principalmente Giambologna, que os Médici nunca deixaram em Florença por temer que os Habsburgos o pegassem. Para os artistas mais famosos do Renascimento, a prisão de uma única corte era algo a ser evitado, como Ticiano teve o cuidado de fazer, permanecendo em Veneza. (pt)
- Придворний художник — художньо обдарована особа, наближена до королівського (імператорського) двору з правом створювати офіційно затверджені портрети короля (імператора) та його родини. Прагнення копіювати пишний побут і церемонії королівських дворів вищими аристократами породили посаду придворних художників і при дворах декотрих аристократів. (uk)
- 宫廷画家（英語：Court painter）指的是为皇室或者贵族家庭绘画的画家，他们有固定的薪水，退职后还可以获得养老金。有些國家還設有專門培訓宮廷畫家的機構。 (zh)
- Придворный художник, придворный живописец, устар. гофмалер, «придворный первый живописного дела мастер» — мастер, который рисует членов королевской или аристократической семьи, подчас за фиксированное жалование и на эксклюзивной основе (он не должен был работать на других). Как правило, такие художники имели официальную должность при дворе, в особенности в позднее Средневековье (например, Valet de chambre). Для художника подобное назначение давало возможность подняться над ограничениями гильдии. В переносном смысле в XX веке употребляется для именования художника, создающего официальное ангажированное искусства, а также многочисленные (и обычно однотипные) портреты глав государства (например, «Герасимов, Александр Михайлович — один из самых именитых „придворных“ художников сталинской эпохи, любимейший художник Кремля»). (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Un pintor de cambra o pintor de la cort era un artista que pintava per als membres d'una família reial o noble. (ca)
- Nadworny malarz – tytuł nadawany przez królów i książąt znanym i wybitnym malarzom. Mieli oni prawo do portretowania królów i rodziny królewskiej oraz pierwszeństwo do wykonywania malarskich zleceń dworu. (pl)
- Придворний художник — художньо обдарована особа, наближена до королівського (імператорського) двору з правом створювати офіційно затверджені портрети короля (імператора) та його родини. Прагнення копіювати пишний побут і церемонії королівських дворів вищими аристократами породили посаду придворних художників і при дворах декотрих аристократів. (uk)
- 宫廷画家（英語：Court painter）指的是为皇室或者贵族家庭绘画的画家，他们有固定的薪水，退职后还可以获得养老金。有些國家還設有專門培訓宮廷畫家的機構。 (zh)
- A court painter was an artist who painted for the members of a royal or princely family, sometimes on a fixed salary and on an exclusive basis where the artist was not supposed to undertake other work. Painters were the most common, but the court artist might also be a court sculptor. In Western Europe, the role began to emerge in the mid-13th century. By the Renaissance, portraits, mainly of the family, made up an increasingly large part of their commissions, and in the Early Modern period one person might be appointed solely to do portraits, and another for other work, such as decorating new buildings. (en)
- Pintor de cámara o pintor de la corte son expresiones utilizadas para designar al pintor designado para realizar de forma habitual los encargos artísticos de una corte real o corte noble, especialmente los retratos, vehículo fundamental de la identificación de cualquier personaje en su búsqueda de la fama; aunque también los de cualquier otro género, igualmente válidos para todo tipo de funciones (estéticas, sociales e ideológicas), como la pintura religiosa, la pintura de historia o los géneros más puramente decorativos, como los cartones para tapices o el bodegón. En todo caso, el género específico que constituye su principal función es el que recibe las denominaciones de retrato de estado o retrato regio (en el que el retratado es el gobernante); o también el más genérico en cuanto a la (es)
- Un peintre de cour (parfois peintre de chambre ou peintre de la chambre du roi) est un artiste qui peint pour les membres des familles royales ou des familles de la noblesse, parfois avec un salaire fixe et à une condition d'exclusivité où l'artiste ne doit pas entreprendre d'autres activités. Surtout à la fin du Moyen Âge, ils sont souvent titulaires de la charge de gentilhomme de la Chambre. Outre leur rémunération, ils reçoivent habituellement un titre officiel et souvent une pension à vie, même si les arrangements sont très variables. Pour l'artiste, une nomination à la cour a l'avantage de le libérer des restrictions des guildes de peintre locales, bien qu'au Moyen Âge et à la Renaissance, ils soient aussi souvent amenés à faire des travaux décoratifs dans les palais et à créer des œu (fr)
- 宮廷画家（きゅうていがか）は、王侯貴族の依頼に応じて作品を制作する芸術家。雇い主たる王侯貴族から固定給を受けていることが多く、雇い主以外からの美術品制作依頼を受けることが制限されている場合もあった。また、とくに中世後期においては近侍 (en:valet de chambre) の地位が伴うことがあった。 一般的に、宮廷画家は固定給と宮廷内における正式な地位、さらには邸宅も与えられることもあったが、それぞれの宮廷画家が与えられた待遇にはさまざまな差異が見られる。宮廷に雇われた芸術家は、そのメンバーに様々な制約を課していたギルドからの束縛を受けることなく、宮廷からの依頼による美術作品を制作することができた。また、ヤン・ファン・エイクやディエゴ・ベラスケスのように、外交官や行政官としての役割を兼務していた宮廷画家もいる。 (ja)
- Um pintor da corte era um artista que pintava membros de uma família real ou principesca, por vezes pago com um salário fixo e em caráter de exclusividade no qual o artista não deveria assumir outros trabalhos. Pintores eram a ocupação mais comum, mas o artista da corte também poderia ser um escultor da corte. Na Europa ocidental, o papel começou a surgir no meio do século XIII. (pt)
- Een hofschilder was een kunstschilder die verbonden was aan het hof van een wereldlijke of geestelijke vorst. Als zodanig schilderde hij in opdracht van de vorst staatsieportretten en eventueel andere gewenste schilderijen. De kunsthistoricus Martin Warnke ziet in de voor een hof werkende kunstenaar, zoals een hofschilder, een voorloper van de moderne autonome kunstenaar: "Pas na het wegvallen van de hoven wordt de kunstenaar tot een maatschappelijke buitenstaander". (nl)
- Придворный художник, придворный живописец, устар. гофмалер, «придворный первый живописного дела мастер» — мастер, который рисует членов королевской или аристократической семьи, подчас за фиксированное жалование и на эксклюзивной основе (он не должен был работать на других). Как правило, такие художники имели официальную должность при дворе, в особенности в позднее Средневековье (например, Valet de chambre). Для художника подобное назначение давало возможность подняться над ограничениями гильдии. (ru)
|
.jpg){kind=link}
