| dbo:abstract
|
- Dibsi Faraj is an archaeological site on the right bank of the Euphrates in Aleppo Governorate (Syria). The site was excavated as part of a larger international effort coordinated by UNESCO to excavate as many archaeological sites as possible in the area that would be flooded by the reservoir created by the Tabqa Dam, which was being built at that time. An initial, small archaeological sounding was done at Dibsi Faraj by the Syrian Department of Antiquities in 1971. Following this investigation, the site was excavated between 1972 and 1974 as part of a joint operation of the Dumbarton Oaks Center for Byzantine Studies and the Kelsey Museum of Archaeology at the University of Michigan under the direction of Richard P. Harper. Since then, the site has disappeared under the rising waters of Lake Assad, the reservoir created by the Tabqa Dam. The excavations revealed that the site was occupied between the first and tenth century CE. During this period, the site developed from a Roman village during the first century to a third-century heavily fortified urban settlement that was extensively modified during the early Byzantine period. The excavations revealed that the site was largely abandoned during the Early Islamic period, probably after an earthquake in 859 CE caused much destruction. Dibsi Faraj was strategically located on a hilltop overlooking agricultural fields and grazing grounds. The site consisted of an upper town of 5 hectares (12 acres) where the oldest traces of settlement were found, and a lower town of 20 hectares (49 acres). In the upper town, houses were limited to the eastern part of the site. In the western part, several public buildings were excavated, including a public bath, a Christian basilica and a principia or military headquarters. The upper town was surrounded by a stone wall with towers and four gates. These walls were constructed during the reign of Emperor Diocletian at the end of the third century and refurbished during the fifth century. Excavations beyond the walls uncovered a house in the lower town, an earth wall surrounding it and a second basilica. The ancient names of Dibsi Faraj are not known with certainty. The proposal that places Thapsacus at Dibsi Faraj does not find much support in the scientific community. By combining different sources, most scholars agree that Dibsi Faraj should be identified with Athis during the Early Roman occupation of the site. During the Late Roman and Early Byzantine periods, the site was probably known as Neocaesarea. The name of Dibsi Faraj after the Umayyad takeover, Qasrin, is certain as it is connected to a canal constructed during that time which could still be identified at the time of the excavation. (en)
- Dibsi Faraj is een archeologische vindplaats op de rechteroever van de Eufraat in het gouvernement Aleppo in Syrië. De site werd opgegraven als onderdeel van een door UNESCO gecoördineerde internationale operatie om zo veel mogelijk archeologische vindplaatsen op te graven in het gebied dat overstroomd zou worden door het stuwmeer van de in aanbouw zijnde Tabqadam. Het Syrische Departement voor Oudheden deed een eerste verkennend onderzoek in 1971. Van 1972 tot 1974 werd de vindplaats opgegraven door een team van het en het aan de Universiteit van Michigan, onder leiding van Richard P. Harper. Inmiddels is Dibsi Faraj overstroomd door het stijgende water van het Assadmeer. De opgravingen toonden aan dat Dibsi Faraj werd bewoond tussen de eerste en de tiende eeuw n.Chr. In deze periode ontwikkelde de nederzetting zich van een Romeins dorp in de eerste eeuw naar een zwaar versterkte, verstedelijkte Byzantijnse nederzetting. Dibsi Faraj werd grotendeels verlaten tijdens de Vroeg-Islamitische periode, mogelijk nadat een aardbeving in 859 n.Chr. veel schade aanrichtte. Dibsi Faraj was strategisch gelegen op een heuvel die uitkeek over landbouw- en weidegronden. De nederzetting bestond uit een bovenstad van 5 hectare en een benedenstad van 20 hectare. De oudste bewoningssporen zijn in de bovenstad gevonden. Woonhuizen zijn enkel in het oostelijke deel van de vindplaats aangetroffen. In het westelijke deel zijn publieke gebouwen opgegraven, waaronder thermen, een basilica en een principia (militair hoofdkwartier). De bovenstad werd beschermd door een stenen stadsmuur met torens en vier poorten. Deze muren zijn aangelegd tijdens de regering van keizer Diocletianus aan het eind van de derde eeuw n.Chr. Ze werden gerestaureerd in de vijfde eeuw. Opgravingen buiten de stadsmuren legden een huis in de benedenstad bloot, een aarden wal die de benedenstad omringde, en een tweede basilica. De oude namen van Dibsi Faraj zijn onzeker. Het voorstel om Dibsi Faraj te identificeren met vindt weinig steun onder wetenschappers. Door verschillende bronnen te combineren concluderen de meeste onderzoekers dat Dibsi Faraj Athis genoemd werd in de vroeg-Romeinse bewoningsperiode. Tijdens de laat-Romeinse en vroeg-Byzantijnse periode werd de nederzetting mogelijk Neocaesarea genoemd. Nadat Dibsi Faraj werd ingelijfd in het Omajjaden-rijk, werd het Qasrin genoemd. Deze identificatie is zeker, omdat hij gekoppeld kan worden aan een kanaal dat in die tijd werd aangelegd en waarvan de resten nog geïdentificeerd konden worden ten tijde van de opgraving. (nl)
- Dibsī är en fornlämning i Syrien. Den ligger i provinsen Aleppo, i den centrala delen av landet, 300 kilometer nordost om huvudstaden Damaskus. Dibsī ligger 302 meter över havet. Terrängen runt Dibsī är platt. Den högsta punkten i närheten är 359 meter över havet, 1,0 kilometer söder om Dibsī. Trakten runt Dibsī är nära nog obefolkad, med mindre än två invånare per kvadratkilometer.. Ett kallt stäppklimat råder i trakten. Årsmedeltemperaturen i trakten är 19 °C. Den varmaste månaden är augusti, då medeltemperaturen är 28 °C, och den kallaste är januari, med 7 °C. Genomsnittlig årsnederbörd är 211 millimeter. Den regnigaste månaden är december, med i genomsnitt 50 mm nederbörd, och den torraste är juli, med 1 mm nederbörd. (sv)
|
| rdfs:comment
|
- Dibsi Faraj is an archaeological site on the right bank of the Euphrates in Aleppo Governorate (Syria). The site was excavated as part of a larger international effort coordinated by UNESCO to excavate as many archaeological sites as possible in the area that would be flooded by the reservoir created by the Tabqa Dam, which was being built at that time. An initial, small archaeological sounding was done at Dibsi Faraj by the Syrian Department of Antiquities in 1971. Following this investigation, the site was excavated between 1972 and 1974 as part of a joint operation of the Dumbarton Oaks Center for Byzantine Studies and the Kelsey Museum of Archaeology at the University of Michigan under the direction of Richard P. Harper. Since then, the site has disappeared under the rising waters of L (en)
- Dibsi Faraj is een archeologische vindplaats op de rechteroever van de Eufraat in het gouvernement Aleppo in Syrië. De site werd opgegraven als onderdeel van een door UNESCO gecoördineerde internationale operatie om zo veel mogelijk archeologische vindplaatsen op te graven in het gebied dat overstroomd zou worden door het stuwmeer van de in aanbouw zijnde Tabqadam. Het Syrische Departement voor Oudheden deed een eerste verkennend onderzoek in 1971. Van 1972 tot 1974 werd de vindplaats opgegraven door een team van het en het aan de Universiteit van Michigan, onder leiding van Richard P. Harper. Inmiddels is Dibsi Faraj overstroomd door het stijgende water van het Assadmeer. (nl)
- Dibsī är en fornlämning i Syrien. Den ligger i provinsen Aleppo, i den centrala delen av landet, 300 kilometer nordost om huvudstaden Damaskus. Dibsī ligger 302 meter över havet. Terrängen runt Dibsī är platt. Den högsta punkten i närheten är 359 meter över havet, 1,0 kilometer söder om Dibsī. Trakten runt Dibsī är nära nog obefolkad, med mindre än två invånare per kvadratkilometer.. (sv)
|
