| dbo:abstract
|
- القديس يعقوب النصيبيني (بالسريانية: ܝܥܩܘܒ ܢܨܝܒܢܝܐ، باليونانية: Ἅγιος Ἰάκωβος Ἐπίσκοπος Μυγδονίας)، ويعرف أيضًا بأسماء القديس يعقوب من ميجدونيا، والقديس يعقوب العظيم، والقديس جيمس النصيبيني، كان أسقف مدينة نصيبين حتى وفاته. لُقِّبَ القديس يعقوب باسم «موسى بلاد ما بين النهرين»، وكان الأب الروحي للكاتب واللاهوتي الشهير القديس أفرام السرياني. كان القديس يعقوب حاضراً في المجمع المسكوني الأول في نيقية، ويُعتبر قديسًا في كل من الكنائس الأرثوذكسية الشرقية، الأرثوذكسية المشرقية، والكنيسة الرومانية الكاثوليكية. يُحتفل بذكرى القديس في 13 كانون الثاني و31 تشرين الأول لدى الكنائس الأرثوذكسية الشرقية، و15 تموز لدى الكنيسة السريانية الأرثوذكسية والكنيسة الرومانية الكاثوليكية، و 18 طوبة لدى الكنيسة القبطية الأرثوذكسية. (ar)
- Jacob de Nisibis (Jacobus, Ἰάκωβος) (Nisibis vers 270-341) conegut també com a Jacob Magne (Magnus) o el Gran (ὁ μεγας) fou un religiós sirià. Va néixer a Nisibis també coneguda per Antioquia de Migdònia (o Migdònica, llatí Antiocheia ad Mygdonium o Mygdonica) una ciutat de Mesopotàmia a la frontera persa. Va escollir la vida de solitud i ascetisme a les muntanyes, dormint sobre els matolls la major part de l'any i buscant el refugi d'alguna cova als mesos més rigorosos de l'hivern. Teodoret li atribueix facultats de profeta i altres poders miraculosos. Va predicar més tard a Pèrsia i al seu retorn fou nomenat bisbe de Nisibis i va deixar la solitud i es va traslladar a la ciutat, però va continuar una vida dura de sacrifici; fou benefactors dels pobres, guardià de les viudes i orfes i protector dels malalts. Efraïm, que fou expulsat de la casa paterna quan es va negar a participar en les pràctiques idòlatres del pare, va trobar refugi amb Jacob. El llibre Menaea dels grecs li atribueix nombroses conversions de pagans. Gennadi de Marsella diu que va patir les persecucions dels successors de Dioclecià. Va estar present al concili de Nicea I el 325 i fou un dels campions dels consubstancialistes, i encara apareix com a signant a les actes del concili d'Antioquia el 341. Fou probablement el 338 quan el rei persa Sapor II va assetjar Nisibis i la defensa fou encoratjada pel bisbe Jacob i va pujar a les muralles a orar i llavors gran quantitat d'insectes van atacar als cavalls dels perses que van haver d'aixecar el setge i això fou considerat una resposta a les oracions de Jacob. Devia morir uns tres anys després vers el 341 o 342 encara que Dionís, patriarca dels jacobites, en la seva Crònica Siríaca, situa la seva mort el 338. El martirologi dels cristians romans és commemorat el 15 de juliol, al menologi grec el 31 d'octubre, al sinaxari dels maronites el 13 de gener i al llibre de l'església copte el 18 del mes tybi. (ca)
- Ο Ιάκωβος ο Νισιβινός, αποκαλούμενος και «Μέγας» (κοιμήθηκε το 338), ήταν συριακής καταγωγής χριστιανός επίσκοπος και συγγραφέας που έζησε το 4ο αιώνα. (el)
- Sankta Jakobo de Nisibis (Nisibis 270-341) ankaŭ konata kiel Jakobo la granda estis siria religiulo. Li naskiĝis en Nisibis ankaŭ konata kiel Antiokio de Migdonio, urbo de Mezopotamio ĉe la persa limo, kiu hodiaŭ portas la nomon de Nusaybin. Li elektis la vivon de soleco kaj asketismo en la montoj, dormante en la arbustoj dum la plej granda parto de la jaro kaj serĉante rifuĝon en kavernoj en la plej severaj vintraj monatoj. Teodoreto de Ciro atribuas al li la potencojn de profeto kaj aliajn miraklajn potencojn. Poste li predikis en Persio kaj reveninte li estis nomumita episkopo de Nisibis kaj forlasis la solecon kaj translokiĝis al la urbo, sed daŭrigis malfacilan oferon. Li estis la bonfaranto de la malriĉuloj, gardanto de la vidvinoj kaj orfoj, kaj protektanto de la malsanuloj. Inter ili, Efren, kiu estis forpelita el la domo de sia patro, kiam li rifuzis partopreni en la idolaj praktikoj de sia patro, kaj trovis Jakobon. La libro Menaea de la grekoj atribuas al li multajn paganajn konvertiĝojn. Genadio de Marsejlo diris ke li suferspertis persekutojn de la posteuloj de Diokleciano. Li ĉeestis la Koncilion de Niceo en 325 kaj estis unu el la partianoj de la Kunsubstancigo, kaj li ankoraŭ aperas kiel subskribinto antaŭ la koncilio de Antioĥio en 341. Estis probable ke en 338 kiam la persa reĝo Sapor la 2-a sieĝis Nisibis kaj la defendo estis kuraĝigita de episkopo Jakobo kaj li supreniris al la muroj por preĝi. Tiam multaj insektoj atakis la persajn ĉevalojn kaj devis ĉesigi la sieĝon. Tio estas konsiderata respondo al la preĝoj de Jakobo. Probable, li mortis proksimume tri jarojn poste (ĉirkaŭ 341 aŭ 342) kvankam Dionizio, patriarko de la jakobitoj, en sia siria Kroniko, skribis pri la jaro 338. La martirologio de la romiaj kristanoj estas memorfestita la 15-an de julio, en la greka menologio la 31-an de oktobro, ĉe la sinaksario de la maronitoj la 13-an de januaro kaj en la kopta eklezia libro la 18 de la monato Tibi. (eo)
- Jakob von Nisibis (aramäisch ܝܥܩܘܒ ܢܨܝܒܢܝܐ Yaʿqôḇ Nṣîḇnāyâ; † 338 in Nisibis) war ein frühchristlicher syrischer Eremit und von 309 bis zu seinem Tod Bischof von Nisibis im südöstlichen Kleinasien. Er wird in den meisten christlichen Kirchen des Ostens und Westens als Heiliger verehrt. Sein Gedenktag ist in der katholischen Kirche der 15. Juli, in den meisten orthodoxen Kirchen der 13. Januar. (de)
- Saint Jacob of Nisibis (Syriac: ܝܥܩܘܒ ܢܨܝܒܢܝܐ, Yaʿqôḇ Nṣîḇnāyâ; Greek: Ἅγιος Ἰάκωβος Ἐπίσκοπος Μυγδονίας; Armenian: Յակոբ Մծբնայ, Yagop Mdzpnay), also known as Saint Jacob of Mygdonia, Saint Jacob the Great, and Saint James of Nisibis, was the Bishop of Nisibis until his death. He was lauded as the "Moses of Mesopotamia", and was the spiritual father of the renowned writer and theologian Saint Ephrem the Syrian. Saint Jacob was present at the first ecumenical council at Nicaea, and is venerated as a saint by the Church of the East, Eastern Orthodox Church, Oriental Orthodox Church, Roman Catholic Church, and Eastern Catholic Churches. (en)
- Jacobo de Nísibis (Jacobus, Ἰάκωβος) (Nísibis 270-341), conocido también como Jacobo Magno (Magnus) o el Grande (ὁ μεγας), fue un religioso sirio. Nació en Nísibis también conocida por Antioquía de Migdonia (o Migdónica, latín Antiocheia ad Mygdonium o Mygdonica) una ciudad de Mesopotamia en la frontera persa, que hoy lleva el nombre de Nusaybin. Escogió la vida de soledad y ascetismo en las montañas, durmiendo sobre los matojos la mayor parte del año y buscando el refugio de alguna cueva en los meses más rigurosos del invierno. Teodoreto de Ciro le atribuye facultades de profeta y otros poderes milagrosos. Predicó más tarde en Persia y a su retorno fue nombrado obispo de Nísibis y dejó la soledad y se trasladó a la ciudad, pero continuó una vida dura de sacrificio. Fue benefactor de los pobres, guardián de las viudas y huérfanos y protector de los enfermos. Entre ellos, Efrén, que fue expulsado de la casa de su padre cuando se negó a participar en les prácticas idólatras del padre, encontró con Jacobo. El libro Menaea de los griegos le atribuye numerosas conversiones de paganos. Genadio de Marsella dice que sufrió las persecuciones de los sucesores de Diocleciano. Estuvo presente en el concilio de Nicea en 325 y fue uno de los campeones de las consubstancialistas, y aún aparece como firmante en las antes del concilio de Antioquía en 341. Fue probablemente el 338 cuando el rey persa Sapor II asedió Nísibis y la defensa fue envalentonada por el obispo Jacobo y subió a les murallas a orar. Entonces, gran cantidad de insectos atacaron a los caballos de los persas y tuvieron que levantar el asedio. Eso es considerado una respuesta a las oraciones de Jacobo. Probablemente, murió unos tres años después (hacia 341 o 342) aunque que Dionisio, patriarca de los jacobitas, en su Crónica Siria, sitúa su muerte en 338. El martirologio de los cristianos romanos se conmemora el 15 de julio, en el menologio griego el 31 de octubre, al sinaxario de los maronitas el 13 de enero y en el libro de la Iglesia copta el 18 del mes tybi. (es)
- Jacques de Nisibe ou Jacob de Nisibe (mort en 338, peut-être le 15 juillet) fut un ascète chrétien et un des premiers évêques de Nisibe du IVe siècle. Il est vénéré comme saint par plusieurs Églises chrétiennes. (fr)
- Giacomo di Nisibi (in siriaco ܝܥܩܘܒ ܢܨܝܒܢܝܐ, Yaʿqôḇ Nṣîḇnāyâ in greco Ἰάκωβος, Jacobus; III secolo – Nisibi, 338) è stato un vescovo e santo siro; fu il padre spirituale di Sant'Efrem. (it)
- Święty Jakub z Nisibis (zm. 338) – biskup Nisibis, święty katolicki i prawosławny, przeciwnik arianizmu. Pochodził z Nisibis i początkowo wiódł życie pustelnicze w górach niedaleko miasta. Zasłynął wówczas z licznych cudów, przez co zyskał przydomek „Mojżesza Mezopotamii”. Jego krewnym był św. Grzegorz Oświeciciel. W 308 roku Jakub został pierwszym biskupem Nisibis. W tym czasie z jego inicjatywy wybudowano w mieście bazylikę, sam zaś założył w nim szkołę teologiczną. W 325 roku był uczestnikiem soboru nicejskiego, gdzie dał się poznać jako gorliwy przeciwnik arianizmu. Był nauczycielem św. Efrema. Zmarł śmiercią naturalną w roku 338 podczas oblężenia Nisibis i tam też jest pochowany. Część jego relikwii przechowywana jest w niemieckim Hildesheim. Według tradycji udało mu się odnaleźć fragment Arki Noego. Martyrologium Rzymskie wspomina go 15 lipca. W kalendarzach prawosławnych jego imię widnieje pod datą 13 stycznia. Ormianie, wśród których istnieje tradycyjny kult świętego, obchodzą jego wspomnienie 16 grudnia. Czczony jest również przez Syryjski Kościół Ortodoksyjny i Kościół koptyjski, odpowiednio 15 lipca i 26 stycznia. (pl)
- Jacó de Nísibis ou Tiago de Nísibis (em latim: Iacob; em siríaco: ܝܥܩܘܒ ܢܨܝܒܢܝܐ, Yaʿqôḇ Nṣîḇnāyâ) é um santo assírio e segundo bispo da cidade de Nísibis. Famoso por ter sido o de Santo Efrém da Síria e por seu ascetismo. Tiago foi nomeado bispo em 309 pela comunidade cristã de Nísibis, na Mesopotâmia romana, a moderna Nusaybin, na Turquia, perto da fronteira com Síria, e é um dos bispos signatários do Concílio de Niceia em 325. Foi o primeiro cristão a procurar pela arca de Noé e alegou ter encontrado um pedaço dela no (em turco: Cudi Dağı), a 110 km de Nísibis. (pt)
- Иако́в Низиби́йский (умер в 350) — отец Церкви. Сын одного из областных князей Армении, он получил хорошее образование. С детства проникшись энтузиазмом к христианскому учению, он оставил мир и уединился в лесах и горах. В царствование Максимина подвергался религиозным преследованиям. Проповедовал христианство в Персии. В 314 году был избран в епископы Низибии; в 325 году присутствовал на Первом Никейском соборе; в 338 году, при нападении на Низибию Сапора пробуждал мужество в своей пастве и способствовал отражению нападения. По преданию, совершал множество чудес, даже воскрешал мёртвых. После него сохранилось 18 хороших поучений, отчасти в форме писем; они найдены и изданы в 1756 году Николаем Антонелли. Содержание их частично догматическое («О вере», «О воскресении мёртвых», «О субботе» и др.), частично нравоучительное («О смирении», «Молитве», «Покаянии» и др.). Кроме Антонелли, сочинения Иакова издал Андреа Галланди (на армянском языке и в латинском переводе). На русский язык шесть из его поучений переведены в «Христианском Чтении» (1837, 1839, 1842 и 1843 годы). Есть упоминания и о его сочинениях, до нас не дошедших. (ru)
- Святий Яків Нісібіський (сир. ܝܥܩܘܒ ܢܨܝܒܢܝܐ , Yaʿqôḇ Nṣîḇnāyâ ; гр. : Ἅγιος Ἰάκωβος Ἐπίσκοπος Μυγδονίας; вірм. : Յակոբ Մծբնայ, Yagop Mdzpnay), також відомий як святий Яків Мигдонський або святий Яків Великий, був єпископом Нісібісу (нині південний схід Туреччини) до своєї смерті в 338 р. (за іншими данними в 350 р.). Якова шанобливо називали «Мойсеєм Месопотамії». Він духовний батько відомого письменника і богослова святого Єфрема Сиріна. Був присутній на першому Вселенському соборі в Нікеї. Шанується як святий в Східній Православній Церкві, Римо-Католицькій Церкві, Греко-Католицькій Церкві, Орієнтальних Православних Церквах та в так званій Церкві Сходу (Перська Церква). (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Ο Ιάκωβος ο Νισιβινός, αποκαλούμενος και «Μέγας» (κοιμήθηκε το 338), ήταν συριακής καταγωγής χριστιανός επίσκοπος και συγγραφέας που έζησε το 4ο αιώνα. (el)
- Jakob von Nisibis (aramäisch ܝܥܩܘܒ ܢܨܝܒܢܝܐ Yaʿqôḇ Nṣîḇnāyâ; † 338 in Nisibis) war ein frühchristlicher syrischer Eremit und von 309 bis zu seinem Tod Bischof von Nisibis im südöstlichen Kleinasien. Er wird in den meisten christlichen Kirchen des Ostens und Westens als Heiliger verehrt. Sein Gedenktag ist in der katholischen Kirche der 15. Juli, in den meisten orthodoxen Kirchen der 13. Januar. (de)
- Jacques de Nisibe ou Jacob de Nisibe (mort en 338, peut-être le 15 juillet) fut un ascète chrétien et un des premiers évêques de Nisibe du IVe siècle. Il est vénéré comme saint par plusieurs Églises chrétiennes. (fr)
- Giacomo di Nisibi (in siriaco ܝܥܩܘܒ ܢܨܝܒܢܝܐ, Yaʿqôḇ Nṣîḇnāyâ in greco Ἰάκωβος, Jacobus; III secolo – Nisibi, 338) è stato un vescovo e santo siro; fu il padre spirituale di Sant'Efrem. (it)
- Jacó de Nísibis ou Tiago de Nísibis (em latim: Iacob; em siríaco: ܝܥܩܘܒ ܢܨܝܒܢܝܐ, Yaʿqôḇ Nṣîḇnāyâ) é um santo assírio e segundo bispo da cidade de Nísibis. Famoso por ter sido o de Santo Efrém da Síria e por seu ascetismo. Tiago foi nomeado bispo em 309 pela comunidade cristã de Nísibis, na Mesopotâmia romana, a moderna Nusaybin, na Turquia, perto da fronteira com Síria, e é um dos bispos signatários do Concílio de Niceia em 325. Foi o primeiro cristão a procurar pela arca de Noé e alegou ter encontrado um pedaço dela no (em turco: Cudi Dağı), a 110 km de Nísibis. (pt)
- القديس يعقوب النصيبيني (بالسريانية: ܝܥܩܘܒ ܢܨܝܒܢܝܐ، باليونانية: Ἅγιος Ἰάκωβος Ἐπίσκοπος Μυγδονίας)، ويعرف أيضًا بأسماء القديس يعقوب من ميجدونيا، والقديس يعقوب العظيم، والقديس جيمس النصيبيني، كان أسقف مدينة نصيبين حتى وفاته. لُقِّبَ القديس يعقوب باسم «موسى بلاد ما بين النهرين»، وكان الأب الروحي للكاتب واللاهوتي الشهير القديس أفرام السرياني. كان القديس يعقوب حاضراً في المجمع المسكوني الأول في نيقية، ويُعتبر قديسًا في كل من الكنائس الأرثوذكسية الشرقية، الأرثوذكسية المشرقية، والكنيسة الرومانية الكاثوليكية. (ar)
- Jacob de Nisibis (Jacobus, Ἰάκωβος) (Nisibis vers 270-341) conegut també com a Jacob Magne (Magnus) o el Gran (ὁ μεγας) fou un religiós sirià. Va néixer a Nisibis també coneguda per Antioquia de Migdònia (o Migdònica, llatí Antiocheia ad Mygdonium o Mygdonica) una ciutat de Mesopotàmia a la frontera persa. Va escollir la vida de solitud i ascetisme a les muntanyes, dormint sobre els matolls la major part de l'any i buscant el refugi d'alguna cova als mesos més rigorosos de l'hivern. Teodoret li atribueix facultats de profeta i altres poders miraculosos. (ca)
- Sankta Jakobo de Nisibis (Nisibis 270-341) ankaŭ konata kiel Jakobo la granda estis siria religiulo. Li naskiĝis en Nisibis ankaŭ konata kiel Antiokio de Migdonio, urbo de Mezopotamio ĉe la persa limo, kiu hodiaŭ portas la nomon de Nusaybin. Li elektis la vivon de soleco kaj asketismo en la montoj, dormante en la arbustoj dum la plej granda parto de la jaro kaj serĉante rifuĝon en kavernoj en la plej severaj vintraj monatoj. Teodoreto de Ciro atribuas al li la potencojn de profeto kaj aliajn miraklajn potencojn. (eo)
- Saint Jacob of Nisibis (Syriac: ܝܥܩܘܒ ܢܨܝܒܢܝܐ, Yaʿqôḇ Nṣîḇnāyâ; Greek: Ἅγιος Ἰάκωβος Ἐπίσκοπος Μυγδονίας; Armenian: Յակոբ Մծբնայ, Yagop Mdzpnay), also known as Saint Jacob of Mygdonia, Saint Jacob the Great, and Saint James of Nisibis, was the Bishop of Nisibis until his death. (en)
- Jacobo de Nísibis (Jacobus, Ἰάκωβος) (Nísibis 270-341), conocido también como Jacobo Magno (Magnus) o el Grande (ὁ μεγας), fue un religioso sirio. Nació en Nísibis también conocida por Antioquía de Migdonia (o Migdónica, latín Antiocheia ad Mygdonium o Mygdonica) una ciudad de Mesopotamia en la frontera persa, que hoy lleva el nombre de Nusaybin. Probablemente, murió unos tres años después (hacia 341 o 342) aunque que Dionisio, patriarca de los jacobitas, en su Crónica Siria, sitúa su muerte en 338. (es)
- Święty Jakub z Nisibis (zm. 338) – biskup Nisibis, święty katolicki i prawosławny, przeciwnik arianizmu. Pochodził z Nisibis i początkowo wiódł życie pustelnicze w górach niedaleko miasta. Zasłynął wówczas z licznych cudów, przez co zyskał przydomek „Mojżesza Mezopotamii”. Jego krewnym był św. Grzegorz Oświeciciel. W 308 roku Jakub został pierwszym biskupem Nisibis. W tym czasie z jego inicjatywy wybudowano w mieście bazylikę, sam zaś założył w nim szkołę teologiczną. W 325 roku był uczestnikiem soboru nicejskiego, gdzie dał się poznać jako gorliwy przeciwnik arianizmu. Był nauczycielem św. Efrema. Zmarł śmiercią naturalną w roku 338 podczas oblężenia Nisibis i tam też jest pochowany. Część jego relikwii przechowywana jest w niemieckim Hildesheim. (pl)
- Иако́в Низиби́йский (умер в 350) — отец Церкви. Сын одного из областных князей Армении, он получил хорошее образование. С детства проникшись энтузиазмом к христианскому учению, он оставил мир и уединился в лесах и горах. В царствование Максимина подвергался религиозным преследованиям. Проповедовал христианство в Персии. В 314 году был избран в епископы Низибии; в 325 году присутствовал на Первом Никейском соборе; в 338 году, при нападении на Низибию Сапора пробуждал мужество в своей пастве и способствовал отражению нападения. По преданию, совершал множество чудес, даже воскрешал мёртвых. (ru)
- Святий Яків Нісібіський (сир. ܝܥܩܘܒ ܢܨܝܒܢܝܐ , Yaʿqôḇ Nṣîḇnāyâ ; гр. : Ἅγιος Ἰάκωβος Ἐπίσκοπος Μυγδονίας; вірм. : Յակոբ Մծբնայ, Yagop Mdzpnay), також відомий як святий Яків Мигдонський або святий Яків Великий, був єпископом Нісібісу (нині південний схід Туреччини) до своєї смерті в 338 р. (за іншими данними в 350 р.). (uk)
|
