| dbo:abstract
|
- Una lletania, en el culte cristià i algunes formes de culte judaic, és una forma d'oració utilitzat en els serveis i les processons, i que consisteix en una sèrie de peticions. La paraula ve del llatí i litania el grec antic: λιτανεία (litaneía), que al seu torn prové del grec antic: λιτή (litê), que significa "súplica". En llenguatge popular, una lletania al·ludeix a una explicació o enumeració tediosa. (ca)
- Litanie je prosebná modlitba skládající se z krátkých výzev, které pronáší kněz nebo někdo jiný při bohoslužbě anebo soukromě, a shromáždění mu odpovídají patřičnou prosbou k Bohu nebo svatým. Ve východním křesťanství se obdobná modlitba nazývá ektenie. (cs)
- Die Litanei (altgr. λιτή litḗ ‚Bitte‘, ‚Flehen‘) ist eine Form des gemeinschaftlichen Gebets, bei der von einem Vorbeter, Diakon oder Kantor (eventuell auch von einer Schola) Anliegen oder Anrufungen vorgetragen und von der Gemeinde mit einem gleichbleibenden Ruf (zum Beispiel „erbarme dich unser“ oder „bitte für uns“) beantwortet werden. Dieses gleichbleibende Element einerseits und der Wechselgesang andererseits geben dem Litaneigebet einen meditativen Charakter. Man unterscheidet
* Anliegenlitaneien, bestehend aus Fürbitten in aktuellen Anliegen, und
* Anrufungslitaneien, in denen Gott oder die Heiligen angerufen werden. Die bedeutendste Litanei, die Allerheiligenlitanei, verbindet Anrufungen und Fürbitten. (de)
- Litanio (el la greka: λιτη = peto, petego) estas preĝo konsistanta el longa serio da mallongaj alvokoj al Dio, Dipatrino aŭ sanktuloj. Ĝi estas kutime komuna preĝo: la gvidanto nomas aŭ parole aŭ kante la peton kaj ĉiuj ĉeestantoj alvolkas ĉiam per la sama frazeto, ekzemple "preĝu por ni" aŭ "petu por ni". Tiu revenanta frazeto kaj la ŝanĝo inter preĝo kaj peto donas al litanio meditan econ. Litaniecaj preĝoj ekzistas en multaj religioj. La kristanoj transprenis ilin de la judoj (vidu la psalmon 136 en la malnova testamento) kaj de aliaj malnovaj kulturoj. La liturgio ortodoksa enhavas ĝis nun litaniojn kiujn oni nomas ankaŭ ektenioj. En la protestantismo oni uzas ankoraŭ nun la germana litanio verkita de Marteno Lutero en 1528 laŭ mezepokaj litanioj. (eo)
- Una letanía, en el culto católico y algunas formas de adoración judía, es una forma de oración usada en los servicios y procesiones, y consiste en un número de peticiones. La palabra viene a partir de la litania latina del griego antiguo λιτανεία (litaneía), que a su vez viene de λιτή (litê), que significa «». (es)
- Letania, mendebaldeko kristautasunean eta judaismoaren zenbait adarretan, liturgia otoitza da, batek esaten eta gainerakoek erantzuten dituzten erreguen multzo batek osatua. Hitza latinezko litania hitzetik dator, "erregu" esan nahi duena. Eliza ortodoxoan eta Ekialdeko Eliza katolikoetan bere baliokideak du izena. (eu)
- Litany, in Christian worship and some forms of Judaic worship, is a form of prayer used in services and processions, and consisting of a number of petitions. The word comes through Latin litania from Ancient Greek λιτανεία (litaneía), which in turn comes from λιτή (litḗ), meaning "supplication". (en)
- Litani adalah sebuah bentuk dalam agama Kristen yang dipakai dalam kebaktian atau misa di gereja dan terdiri dari beberapa ulangan. Kata ini berasal dari bahasa Latin litania yang pada gilirannya diambil dari bahasa Yunani λιτη lite. Artinya secara harafiah adalah doa atau permohonan. (in)
- Les litanies sont, dans la tradition chrétienne (principalement orthodoxe et catholique), un type de prière vocale caractérisée par la répétition psalmodiée de demandes d’intercession : « Priez pour nous ». Adressée à la Vierge Marie, au Sacré-Cœur ou à différents saints, cette prière litanique sollicite leur intercession auprès de Dieu. Leur origine est hébraïque. (fr)
- リタニ（英語：Litany(-ies)）とは、キリスト教 カトリックの「連祷（れんとう）」。現代のカトリック教会では『連願(れんがん)』で統一されている。聖公会の「嘆願」を含めることがある。ラテン語のリタニア Litania、ギリシャ語のλιτή (litê)（祈る人・嘆願）に相当する。海外の媒体では稀に、正教会の連祷も「リタニ」と呼ぶことがある。 これらの祈祷形式に関連して作曲された音楽作品が多数存在する。 (ja)
- Een litanie (Grieks: ἐκτένεια', ektinia) is een gebed in een christelijke eredienst om God (of Maria, of een of meer heiligen) aan te roepen en te smeken om genade, een geschenk of een genezing. Een litanie wordt gebeden tijdens een dienst of een processie en heeft de vorm van een aantal aanroepingen; iemand (meestal priester of diaken) bidt voor en de gelovigen antwoorden met een bepaalde formule zoals bid voor ons, aanhoor ons, ontferm u over ons, of verhoor ons. In de vroegste litanieën werd God aangeroepen om bevrijd te worden van de aanval en overheersing door woeste stammen, of om van pest, cholera of andere besmettelijke ziekten gevrijwaard te worden. Later ontstonden diverse litanieën van de Heilige Geest, God, Christus, de Heilige Maagd Maria en een of meer heiligen waarin deze worden aangeroepen, en om hulp en bijstand gesmeekt. Zie Litanie van alle Heiligen voor het hoofdartikel over dit onderwerp. In 1601 werd de Litanie van Loreto of Litanie van de Heilige Maagd Maria als vorm van Mariaverering en aanvulling op de rozenkrans vastgelegd door paus Clemens VIII. Zie Litanie van Loreto voor het hoofdartikel over dit onderwerp. Litanieën werden vaak lopend in processie of tijdens een viering in de kerk gereciteerd. Voor het eerst in Europa werd vanaf het einde van de 13e eeuw in de grotere begijnhoven een schola cantorum opgericht, bedoeld om de meisjes die mogelijk als nieuwe begijnen gingen toetreden onderricht te geven, en vooral de liturgische gezangen, waaronder de litanieën, over te leveren. Volgens de oudste statuten van het groot begijnhof van Sint-Catharina in Mechelen, die dateren van 1286-1300, moest die scoelmeesterse… met haren scolieren, er ook voor zorgen de getijden te zingen indien de priester dat niet kon. Het is duidelijk dat met die dagelijkse rituelen en seizoenvieringen ook een traditie van oude gezangen en dansen werd in leven gehouden, die zelfs intra muros aanleiding bleken te geven tot verscherpte kritiek vanwege de kerkelijke vertegenwoordigers. In 1325 bepaalde de bisschop van Luik dat de begijnen van Saint-Christophe, op straf van excommunicatie, “niet in het openbaar zullen dansen of onbehoorlijke liederen zingen”. Gelijkaardige clausules vindt men terug in de begijnenstatuten van St.Truiden en Antwerpen uit deze tijd. (nl)
- La litania (dal latino litania, che a sua volta è dal greco antico λιτανεία, derivato da λιτή, "supplica") è una forma di preghiera della religione cristiana basata su una successione di invocazioni (di lode o di richiesta) enunciate da un sacerdote, un diacono o un cantore alle quali l'assemblea risponde in maniera predefinita.In epoca precristiana la litania era un'invocazione generica di aiuto. Sono presenti, all'interno della religione egizia, litanie rivolte al dio Osiride. Nella liturgia, insieme all'antifona, la litania è una «delle due forme letterarie processionali tipiche». Le processioni coinvolgevano «praticamente tutta la popolazione di una località. (...) si sono costruite, un poco per volta, come un insieme di più elementi: il corteo era diviso in sezioni, a seconda del sesso delle funzioni e del peso sociali (clero, autorità, mestieri, soldati, ecc) (...) ». Si presenta in forma breve (come l'Agnus Dei) o lunga. Come forma di preghiera è nata ad Antiochia nel IV secolo e da lì si è diffusa gradualmente prima nelle Chiese orientali e poi in quelle occidentali. È praticata sia nella Chiesa cattolica, sia in quella ortodossa sia in quella anglicana. (it)
- 호칭기도(라틴어: Litania)는 일종의 탄원기도로서, 사제나 부제, 성가대 등이 선창하고 신자들이 응답하는 형태의 기도이다. (ko)
- Litania (łac. 'litania' pochodzi z gr. słowa 'λιτανεία' błaganie od 'litē' prośba, modlitwa) – jedna z form modlitwy, używana w liturgii kościołów chrześcijańskich, wyrażająca błaganie czy też prośbę o pomoc Osób Boskich lub świętych. Może być odmawiana lub śpiewana. Charakteryzuje się tym, że na wezwanie osoby prowadzącej lud odpowiada jednakowo formą błagalną np. Kyrie eleison czy „Panie zmiłuj się”. W liturgii starochrześcijańskiej wezwania ograniczone były do trzykrotnego błagania o zmiłowanie Osób Boskich Kyrie eleison, Christe eleison, Kyrie eleison, które zazwyczaj odmawiane były przez diakona z wiernymi przed mszą świętą. W liturgiach niegreckich wezwań tych podobnie jak Amen i Alleluja nie tłumaczono na języki narodowe z szacunku do liturgii, z której się wywodzą. Pierwsi chrześcijanie w czasie Cesarstwa Rzymskiego zabezpieczali się przed jego demoniczną siłą wezwaniami o wstawiennictwo do aniołów i męczenników, a także do świętych, co dało początek litanii do wszystkich świętych, która od początku miała swój własny schemat błagań i wezwań. W Kościele katolickim litanię często odmawia się przy wystawionym Najświętszym Sakramencie. Rozpoczyna się ją śpiewem ku czci Eucharystii, podczas którego kapłan wystawia Najświętszy Sakrament w monstrancji lub puszce, potem zwykle następuje okadzenie Najświętszego Sakramentu. Po tych czynnościach rozpoczyna się właściwa modlitwa zwana litanią. Po jej odmówieniu ponownie śpiewa się pieśń ku czci Eucharystii, najczęściej Przed tak wielkim Sakramentem, równocześnie kapłan może znów okadzić Najświętszy Sakrament. Po zakończeniu śpiewu wstaje i odmawia modlitwę, a następnie zakłada welon i błogosławi wiernych Najświętszym Sakramentem. Po błogosławieństwie kapłan chowa Najświętszy Sakrament do tabernakulum i razem z usługującymi ministrantami odchodzi do zakrystii. Kościół katolicki zatwierdził i obdarzył odpustami 8 litanii, przeznaczonych do publicznego odmawiania:
* Litania do Najświętszego Imienia Jezus;
* Litania do Najświętszego Serca Pana Jezusa;
* Litania do Najdroższej Krwi Chrystusa Pana;
* Litania do Chrystusa, Kapłana i Ofiary;
* Litania do Najświętszego Sakramentu;
* Litania loretańska do Najświętszej Maryi Panny;
* Litania do świętego Józefa;
* Litania do Wszystkich Świętych. (pl)
- Uma litania (português europeu) ou ladainha (português brasileiro) é uma forma de oração utilizada espacialmente no culto católico que consiste em uma série de preces organizada em curtas invocações alternadamente entre um solista e a assembleia produzindo um efeito encantatório. A resposta da assembleia pode ser Kyrie eleison "rogai por nós", "ouvi-nos". A liturgia ortodoxa distingue entre ectenis (orações intercessão intensa) e litanias (súplicas). (pt)
- Лита́ния (лат. litania от греческого греч. λιτή, означающее «молитва» или «просьба») — в христианстве молитва в форме распева, состоящая из повторяющихся коротких молебных воззваний. Литании могут адресоваться к Иисусу Христу, Деве Марии или святым. Наиболее часто употребляются в богослужебной практике Католической церкви. (ru)
- Літа́нія — в християнстві урочиста церковна служба, а також молитва, в якій заклики до Бога чи Святого доповнюються регулярно повторюваними проханнями. Латинське слово лат. litania походить від грецького грец. λιτή, що означає «молитва» або «прохання». Літанії можуть бути звернені до Ісуса Христа, Діви Марії та різних святих. Найчастіше вживається в Богослужбовій практиці Католицької Церкви. Літанії співаються або читаються в храмі здебільшого в поєднанні зі Святою Месою чи іншими богослужіннями. Також можуть читатися окремими групами вірних або віруючим, як індивідуальна молитва, так і поза храмом. (uk)
- Litania är ett slags responsorisk bön som förekommer i den kristna liturgin, och som vanligen är botfärdig till sin karaktär eller utförd för att be om nåd i svåra tider. Litanian kan sjungas eller reciteras. Ordet litania kommer av grekiskans λιτανεία och betyder bön, anropande på hjälp. Den har anor från åtminstone 400-talet, när böner i form av växelsång mellan präst och menighet utfördes under processioner. Därur utvecklades särskilda formulär, vanligen innehållande Kyrie eleison (Herre förbarma dig) och Agnus Dei, vilka började användas vid mässor och med tiden ta sig standardiserade former. Namnets etymologi till trots, kallas de ortodoxa och östliga litaniorna . Kännetecknande för litanian är att prästen ber en serie invokationer, och att församlingen efter var och en av dessa svarar, vanligen "bed för oss" eller "ha förbarmande över oss". Litanian avslutas sedan med en gemensam bön om Herrens förbarmande. Det förekommer flera litanior i Katolska kyrkan, av vilka några blivit godkända att brukas liturgiskt. Övriga används i privata sammanhang. De litanior som brukas liturgiskt är:
* , Loretolitanian, jungfru Marias litania
* , Sankt Josefs bön
* , Jesu heliga namns litania
* , Jesu heliga hjärtas litania
* , helgonlitanian
* , Jesu heliga blods litania Andra kända litanior, som bara får framföras i det privata, innefattar till exempel Ärkeängeln Rafaels litania och en litania till Rita av Cascia. Flera litanior har blivit tonsatta. Vid reformationen behöll lutherdomen litanian i liturgin, men ändrade den. I Svenska kyrkans psalmbok finns det tre tonsatta litanior (700:1-3) som alla kan användas som förböner i högmässan. Den s.k. C-mollitanian (700:1) är vanligt förekommande som sjungen förbön under fastan. (sv)
|
| rdfs:comment
|
- Una lletania, en el culte cristià i algunes formes de culte judaic, és una forma d'oració utilitzat en els serveis i les processons, i que consisteix en una sèrie de peticions. La paraula ve del llatí i litania el grec antic: λιτανεία (litaneía), que al seu torn prové del grec antic: λιτή (litê), que significa "súplica". En llenguatge popular, una lletania al·ludeix a una explicació o enumeració tediosa. (ca)
- Litanie je prosebná modlitba skládající se z krátkých výzev, které pronáší kněz nebo někdo jiný při bohoslužbě anebo soukromě, a shromáždění mu odpovídají patřičnou prosbou k Bohu nebo svatým. Ve východním křesťanství se obdobná modlitba nazývá ektenie. (cs)
- Una letanía, en el culto católico y algunas formas de adoración judía, es una forma de oración usada en los servicios y procesiones, y consiste en un número de peticiones. La palabra viene a partir de la litania latina del griego antiguo λιτανεία (litaneía), que a su vez viene de λιτή (litê), que significa «». (es)
- Letania, mendebaldeko kristautasunean eta judaismoaren zenbait adarretan, liturgia otoitza da, batek esaten eta gainerakoek erantzuten dituzten erreguen multzo batek osatua. Hitza latinezko litania hitzetik dator, "erregu" esan nahi duena. Eliza ortodoxoan eta Ekialdeko Eliza katolikoetan bere baliokideak du izena. (eu)
- Litany, in Christian worship and some forms of Judaic worship, is a form of prayer used in services and processions, and consisting of a number of petitions. The word comes through Latin litania from Ancient Greek λιτανεία (litaneía), which in turn comes from λιτή (litḗ), meaning "supplication". (en)
- Litani adalah sebuah bentuk dalam agama Kristen yang dipakai dalam kebaktian atau misa di gereja dan terdiri dari beberapa ulangan. Kata ini berasal dari bahasa Latin litania yang pada gilirannya diambil dari bahasa Yunani λιτη lite. Artinya secara harafiah adalah doa atau permohonan. (in)
- Les litanies sont, dans la tradition chrétienne (principalement orthodoxe et catholique), un type de prière vocale caractérisée par la répétition psalmodiée de demandes d’intercession : « Priez pour nous ». Adressée à la Vierge Marie, au Sacré-Cœur ou à différents saints, cette prière litanique sollicite leur intercession auprès de Dieu. Leur origine est hébraïque. (fr)
- リタニ（英語：Litany(-ies)）とは、キリスト教 カトリックの「連祷（れんとう）」。現代のカトリック教会では『連願(れんがん)』で統一されている。聖公会の「嘆願」を含めることがある。ラテン語のリタニア Litania、ギリシャ語のλιτή (litê)（祈る人・嘆願）に相当する。海外の媒体では稀に、正教会の連祷も「リタニ」と呼ぶことがある。 これらの祈祷形式に関連して作曲された音楽作品が多数存在する。 (ja)
- 호칭기도(라틴어: Litania)는 일종의 탄원기도로서, 사제나 부제, 성가대 등이 선창하고 신자들이 응답하는 형태의 기도이다. (ko)
- Uma litania (português europeu) ou ladainha (português brasileiro) é uma forma de oração utilizada espacialmente no culto católico que consiste em uma série de preces organizada em curtas invocações alternadamente entre um solista e a assembleia produzindo um efeito encantatório. A resposta da assembleia pode ser Kyrie eleison "rogai por nós", "ouvi-nos". A liturgia ortodoxa distingue entre ectenis (orações intercessão intensa) e litanias (súplicas). (pt)
- Лита́ния (лат. litania от греческого греч. λιτή, означающее «молитва» или «просьба») — в христианстве молитва в форме распева, состоящая из повторяющихся коротких молебных воззваний. Литании могут адресоваться к Иисусу Христу, Деве Марии или святым. Наиболее часто употребляются в богослужебной практике Католической церкви. (ru)
- Літа́нія — в християнстві урочиста церковна служба, а також молитва, в якій заклики до Бога чи Святого доповнюються регулярно повторюваними проханнями. Латинське слово лат. litania походить від грецького грец. λιτή, що означає «молитва» або «прохання». Літанії можуть бути звернені до Ісуса Христа, Діви Марії та різних святих. Найчастіше вживається в Богослужбовій практиці Католицької Церкви. Літанії співаються або читаються в храмі здебільшого в поєднанні зі Святою Месою чи іншими богослужіннями. Також можуть читатися окремими групами вірних або віруючим, як індивідуальна молитва, так і поза храмом. (uk)
- Die Litanei (altgr. λιτή litḗ ‚Bitte‘, ‚Flehen‘) ist eine Form des gemeinschaftlichen Gebets, bei der von einem Vorbeter, Diakon oder Kantor (eventuell auch von einer Schola) Anliegen oder Anrufungen vorgetragen und von der Gemeinde mit einem gleichbleibenden Ruf (zum Beispiel „erbarme dich unser“ oder „bitte für uns“) beantwortet werden. Dieses gleichbleibende Element einerseits und der Wechselgesang andererseits geben dem Litaneigebet einen meditativen Charakter. Man unterscheidet Die bedeutendste Litanei, die Allerheiligenlitanei, verbindet Anrufungen und Fürbitten. (de)
- Litanio (el la greka: λιτη = peto, petego) estas preĝo konsistanta el longa serio da mallongaj alvokoj al Dio, Dipatrino aŭ sanktuloj. Ĝi estas kutime komuna preĝo: la gvidanto nomas aŭ parole aŭ kante la peton kaj ĉiuj ĉeestantoj alvolkas ĉiam per la sama frazeto, ekzemple "preĝu por ni" aŭ "petu por ni". Tiu revenanta frazeto kaj la ŝanĝo inter preĝo kaj peto donas al litanio meditan econ. Litaniecaj preĝoj ekzistas en multaj religioj. La kristanoj transprenis ilin de la judoj (vidu la psalmon 136 en la malnova testamento) kaj de aliaj malnovaj kulturoj. (eo)
- La litania (dal latino litania, che a sua volta è dal greco antico λιτανεία, derivato da λιτή, "supplica") è una forma di preghiera della religione cristiana basata su una successione di invocazioni (di lode o di richiesta) enunciate da un sacerdote, un diacono o un cantore alle quali l'assemblea risponde in maniera predefinita.In epoca precristiana la litania era un'invocazione generica di aiuto. Sono presenti, all'interno della religione egizia, litanie rivolte al dio Osiride. Si presenta in forma breve (come l'Agnus Dei) o lunga. (it)
- Een litanie (Grieks: ἐκτένεια', ektinia) is een gebed in een christelijke eredienst om God (of Maria, of een of meer heiligen) aan te roepen en te smeken om genade, een geschenk of een genezing. Een litanie wordt gebeden tijdens een dienst of een processie en heeft de vorm van een aantal aanroepingen; iemand (meestal priester of diaken) bidt voor en de gelovigen antwoorden met een bepaalde formule zoals bid voor ons, aanhoor ons, ontferm u over ons, of verhoor ons. Zie Litanie van alle Heiligen voor het hoofdartikel over dit onderwerp. (nl)
- Litania (łac. 'litania' pochodzi z gr. słowa 'λιτανεία' błaganie od 'litē' prośba, modlitwa) – jedna z form modlitwy, używana w liturgii kościołów chrześcijańskich, wyrażająca błaganie czy też prośbę o pomoc Osób Boskich lub świętych. Może być odmawiana lub śpiewana. Charakteryzuje się tym, że na wezwanie osoby prowadzącej lud odpowiada jednakowo formą błagalną np. Kyrie eleison czy „Panie zmiłuj się”. W liturgii starochrześcijańskiej wezwania ograniczone były do trzykrotnego błagania o zmiłowanie Osób Boskich Kyrie eleison, Christe eleison, Kyrie eleison, które zazwyczaj odmawiane były przez diakona z wiernymi przed mszą świętą. W liturgiach niegreckich wezwań tych podobnie jak Amen i Alleluja nie tłumaczono na języki narodowe z szacunku do liturgii, z której się wywodzą. Pierwsi chrześci (pl)
- Litania är ett slags responsorisk bön som förekommer i den kristna liturgin, och som vanligen är botfärdig till sin karaktär eller utförd för att be om nåd i svåra tider. Litanian kan sjungas eller reciteras. Kännetecknande för litanian är att prästen ber en serie invokationer, och att församlingen efter var och en av dessa svarar, vanligen "bed för oss" eller "ha förbarmande över oss". Litanian avslutas sedan med en gemensam bön om Herrens förbarmande. Vid reformationen behöll lutherdomen litanian i liturgin, men ändrade den. (sv)
|
