| dbo:abstract
|
- بيثون أو بايثون (355 ق.م. - 314 ق.م.) (باليونانية القديمة:Πείθων أو Πίθων) كان ابنا ، ورجلا نبيلا من غرب مقدونيا. وهو أحد حراس الإسكندر الكبير، ولاحقا أصبح مرزبانا على منطقة ميديا، كما أنه كان أحد أقوى القادة الخلفاء للإسكندر الأكبر. (ar)
- Pitó (en llatí Pithon, apareix en grec com Πίθων, Πείθων, i Πύθων), fill de Cratees o Crateues, fou un oficial macedoni nadiu d'Eòrdia, al servei d'Alexandre el Gran. Exercia un dels llocs principals de comandament, ja que era un dels set oficial anomenats Somatophylakes, guàrdies personals del rei. De la manera com havia arribat a aquesta alta posició no hi ha cap notícia. Algunes de les campanyes on s'esmenta el nom de Pitó podrien ser cosa d'aquest general o de Pitó, que va ser sàtrapa de l'Índia. Va atendre al rei a la seva darrer malaltia i va participar activament als esdeveniments que van seguir (323 aC). Va ser ell qui va proposar que Perdicas d'Orèstia i Lleonat fossin nomenats regents del fill pòstum d'Alexandre i Roxana i va dirigir la cavalleria en les disputes entre aquest cos i la infanteria. Perdicas el va recompensar i en la divisió de províncies li va donar la Mèdia, una de les més importants. Després li va donar el comandament de les tropes macedònies destinades a combatre els mercenaris grecs revoltats a les satrapies superiors que havien abandonat el servei i s'havien dirigit cap a la costa d'Àsia Menor. Va derrotar els rebels i va donar el perdó als que van sobreviure, segurament per atreure la seva fidelitat de manera personal, però Perdicas va ordenar l'execució de tots els mercenaris. Probablement aquest fet va refredar les relacions de Pitó i Perdicas, però tot i així el va acompanyar en la seva expedició a Egipte (321 aC); quan l'exèrcit de Perdicas es va amotinar, Pitó es va posar al seu front; al morir Perdicas, i per consell de Ptolemeu, es va confiar la regència a Pitó i Arrideu conjuntament, però les seves diferències i les intrigues d'Eurídice III de Macedònia els van obligar a renunciar abans fins i tot de l'arribada d'Antípater. A la distribució de províncies que va seguir Pitó va conservar Mèdia amb un comandament militar ampliat a algunes satrapies veïnes. Aviat va decidir desposseir a Filip de la satrapia de Pàrtia i el va expulsar després d'una batalla (318 aC). El seu germà Eudem va ser nomenat sàtrapa, però es va formar una coalició de generals de la regió que van unir les seves forces contra Pitó i el van expulsar de Mèdia després d'una dura i sagnant batalla. Pitó es va refugiar a Babilònia amb Seleuc (futur Seleuc I Nicàtor) i junts es van preparar per a la guerra, quan es van acostar Èumenes de Càrdia i Antígon el Borni amb els seus respectius exèrcits; els sàtrapes aliats van reconèixer la superioritat d'Antígon, però Seleuc i Pitó no van reconèixer a Èumenes, van rebutjar les seves propostes i encara van provar de revoltar a les seves tropes; van fracassar i Èumenes va poder creuar el Tigris i sotmetre als sàtrapes de les satrapies superiors. Llavors Seleuc i Pitó van demanar ajut a Antígon, que es va presentar a Babilònia i va unir les seves forces a les de Seleuc i Pitó (317 aC). Durant la campanya que va seguir, Seleuc i Pitó van fer importants serveis per Antígon i contra Èumenes. Va exercir diversos comandaments i va prendre part a diverses batalles. També va destacar en el reclutament de tropes i en reunir subministraments, especialment a la Mèdia. Derrotat Èumenes (316 aC), Pitó va planejar altre cop el seu engrandiment personal, i alguns rumors van arribar a Antígon que en va començar a sospitar. Antígon el va cridar al seu quarter d'Ecbàtana amb l'excusa de consultar-li sobre la futura guerra i Pitó hi va anar confiat. Només arribar, el va arrestar, va ser portat a judici davant un consell d'amics d'Antígon i executat immediatament (316 aC). (ca)
- Ο Πείθων (περίπου 355 - 314 π.Χ.) ήταν ο γιος του Κρατεύα, ενός ευγενή από την Εορδαία της δυτικής Μακεδονίας, ένας από τους σωματοφύλακες του Μεγάλου Αλεξάνδρου, και αργότερα ο σατράπης της επαρχίας της Μηδίας ως ένας από τους διαδόχους της αυτοκρατορίας. (el)
- Peithon (altgriechisch Πείθων Peíthōn; * um 355 v. Chr.; † 316 v. Chr.), der Sohn des Krateas, stammte aus der makedonischen Provinz Eordaia und war einer der Generäle und Nachfolger Alexanders des Großen. Aus Peithons Zeit als Offizier Alexanders ist wenig bekannt. Erstmals wird er während des Indienfeldzugs genannt, doch oftmals ist es nicht ganz klar, ob von ihm oder seinem Namensvetter Peithon, dem Sohn des Agenor, die Rede ist. Erst nach dem Tode Alexanders übernimmt er eine bedeutende Rolle. Nach Curtius Rufus war er es, der als erstes Perdikkas und Leonnatos als Regenten und Wächter des noch ungeborenen Sohnes Alexanders vorschlug. Auch in der Auseinandersetzung zwischen der Reiterei und der Infanterie tat er sich hervor, so dass er von Perdikkas die wichtige Satrapie Medien erhielt. Kurze Zeit später wurde er beauftragt den Aufstand der griechischen Söldner niederzuschlagen. Peithon besiegte diese auf dem Schlachtfeld und gab den Überlebenden freien Abzug. Doch Perdikkas gab den Befehl alle Aufständischen niederzumachen. Peithon begleitete Perdikkas 320 v. Chr. auf seinem Feldzug gegen Ptolemaios. Nachdem dieser eine schwere Niederlage erlitten hatte und im Begriff war, einen weiteren aussichtslosen Angriff zu starten, war Peithon einer der Anführer des Aufstands, der in der Ermordung Perdikkas endete. Daraufhin wurden Peithon und Arrhidaios von Ptolemaios als Regenten ausgerufen. Doch kurze Zeit später wurde auf der Konferenz von Triparadeisos auf Betreiben der Eurydike Antipater zum Regenten ernannt. Bei der Verteilung der Provinzen erhielt Peithon wieder Medien. 318 v. Chr. verdrängte er Philippos, den Satrapen von Parthien, und übergab seinem Bruder die Provinz. Doch alle benachbarten Satrapien zogen gegen Peithon und vertrieben ihn aus Parthien. Er floh nach Babylon zu Seleukos. Dieser sagte ihm seine Unterstützung zu. Inzwischen war Eumenes mit seinem Heer herangerückt. Alle Maßnahmen ihn am Überqueren des Tigris zu hindern schlugen fehl. Deshalb forderten sie den ebenfalls mit seinem Heer angekommenen Antigonos auf, sie zu unterstützen. So kam es im Herbst 316 v. Chr. zur Schlacht von Paraitakene, bei der Peithon den linken Flügel kommandierte. Auch an der Schlacht von Gabiene im Winter 316 v. Chr. nahm er teil, bei der Eumenes endgültig besiegt wurde. Antigonos hatte nun sein Reich bis nach Medien, die Satrapie Peithons, erweitert. Peithon fürchtete wohl seiner Macht beraubt zu werden und schmiedete Intrigen gegen Antigonos. Dies blieb Antigonos nicht verborgen und er lud Peithon unter dem Vorwand einer weiteren Lagebesprechung in sein Winterquartier in Ekbatana ein. Als jedoch Peithon eintraf, wurde er vor Gericht gestellt, zum Tode verurteilt und sofort hingerichtet. (de)
- Peithon ou Pithon (en grec ancien Πείθων ou Πίθων), né vers 355 av. J.-C., mort en 316, est l'un des sômatophylaques (gardes du corps) et des Diadoques d'Alexandre le Grand. Fait satrape de Médie en 323, il se rallie d'abord à Perdiccas durant la première guerre des Diadoques puis manifeste l'ambition de dominer l'ensemble des satrapies orientales. Il rejoint la cause d'Antigone le Borgne qui le fait mettre à mort pour trahison. (fr)
- Pitón (alrededor de 355 a. C.-314 a. C. aproximadamente) fue el hijo de Crátero de Macedonia, un noble de Eordia en Macedonia Occidental. Uno de los guardaespaldas o somatophylakes de Alejandro Magno, después sátrapa de Media y uno de los diádocos. Pitón fue nombrado uno de los siete (más tarde ocho), guardaespaldas de Alejandro en 325 a. C. Después de la muerte de Alejandro en 323 a. C., Pitón fue sátrapa de Media, una importante zona región estratégica que controlaba todos los caminos entre Oriente y Occidente. En realidad, la satrapía era demasiado grande para un hombre: Pitón sería un hombre muy poderoso, y podría desestabilizar todo el imperio. Por lo tanto, tuvo que renunciar a la parte septentrional, que fue dada a Atropates, desde entonces conocida como Atropatene Los soldados que permanecieron en la parte oriental del reino de Alejandro después de su muerte, se sintieron preocupados por sus largas estancias en el extranjero, y comenzaron revueltas espontáneas. El regente Pérdicas envió a Pitón para someter a la revoltosos. Se le dio un contingente de macedonios. Pitón fácilmente derrotó a sus oponentes y aceptó su capitulación. Sus hombres, sin embargo, habiendo esperando un saqueo, masacraron a sus oponentes. Después de que Pitón regresó a Persia, Pérdicas comenzó a desconfiar de él. En la primera guerra de los Diádocos, Pérdicas ordenó a Pitón seguirle a Egipto para luchar contra Ptolomeo. En el verano de 320 a. C., Pitón, Seleuco I Nicátor, y Antígenes asesinaron a Pérdicas y comenzaron a negociar con sus enemigos. Ptolomeo I Sóter sugirió que Pitón se convirtiera en el nuevo regente, pero los otros diádocos no aceptaron. Por lo tanto, Antípatro fue elegido como nuevo regente. Después de la muerte de Antípatro, Pitón amplió su reino. Invadió la satrapía de Persia y puso a su hermano Eudemo como nuevo sátrapa. No obstante, a partir 317 a. C., los otros sátrapas orientales se unieron contra Pitón y le expulsaron. Los ejércitos de las satrapías orientales, incluidos unos contingentes de India enviados por otro Pitón, , el sátrapa de la India. Eumenes de Cardia, que había sido nombrado por el nuevo regente Poliperconte, para someter a Antígono I Monóftalmos, se les unió. Pitón fue salvado por Antígono que venció a Eumenes y sus nuevos aliados en una batalla cerca de Susa. Después de la Segunda Guerra de los Diácodos, Pitón quedó como uno de los más poderosos de ellos en la parte oriental del Imperio y comenzó a reconstruir su reino. A Antígono no le gustaba su nuevo rival y engañó a Pitón para que fuera a su corte, donde fue ejecutado. (es)
- Peithon or Pithon (Greek: Πείθων or Πίθων, c. 355 – c. 314 BC) was the son of Crateuas, a nobleman from Eordaia in western Macedonia. He was famous for being one of the bodyguards of Alexander the Great, becoming the later satrap of Media, and claiming to be one of the diadochi. Peithon was named one of the seven (later eight) Somatophylakes "bodyguards" of Alexander in 335 BC. After Alexander's death in 323 BC, Peithon was made the satrap of Media, the strategically important region that controlled all roads between east and west. The satrapy was too large for one man; Peithon would be very powerful, and could destabilize the entire empire. Therefore, he had to give up the northern part, which was given to Atropates; from then on the region was known as Media Atropatene. The soldiers who remained in the eastern part of Alexander's realm after his death grew agitated by their lengthy stay abroad, and began spontaneous revolts. The regent Perdiccas sent Peithon to subdue the revolts. He was given a contingent of Macedonians. Peithon easily defeated his opponents and accepted their capitulation. His men, however, having hoped to plunder, massacred their opponents. After Peithon returned to Media, Perdiccas began to distrust him. During the First War of the Diadochi, Perdiccas ordered Peithon to reinforce him and help him invade Ptolemaic Egypt and fight against Ptolemy. In summer 320 BC, Peithon, Seleucus, and Antigenes murdered Perdiccas and started negotiating with their opponents. Ptolemy suggested that Peithon be made the new regent, but the other diadochi would not accept this. Therefore, Antipater was chosen to be the new regent. After the death of Antipater (the Regent of the Empire), Peithon tried to expand his power over the eastern satrapies. He invaded the satrapy of Parthia, killed its Satrap Philip, and made his brother Eudemus the new satrap. The other satraps in inner Asia were quick to perceive their danger and united all their forces under Peucestas (also a former Somatophylax), the satrap of Persia, who defeated Peithon, and drove him from Parthia. Peithon returned to Media, and then went on to Babylon to try to persuade Seleucus to back him in an attempt to reassert his authority. While in Babylon Eumenes and his army arrived from the west, Eumenes was gathering forces for a showdown with Antigonus Monopthalmus, the Strategos of Asia. Peithon and Seleucus rejected Eumenes's request to join his cause (he claimed to be fighting for the kings Alexander IV and Philip III). Eumenes, then, went on to Susiana, where he found the forces of the upper satrapies under Peucestas. Peithon joined the army of Antigonus, who had come east in pursuit of Eumenes. During the battles of Paraitakene and Gabiene Peithon commanded the left flank of Antigonus's army. At Paraitakene he almost lost the battle by charging the enemy without orders, but he redeemed himself at Gabiene by winning the battle on the left flank. After the Second War of the Diadochi, Peithon was among the most powerful diadochi in the eastern part of the empire and he started to build his power again. Antigonus felt threatened by Peithon's growing power so he tricked him into coming to his court, where he had him executed. (en)
- Peithon atau Pithon (Bahasa Yunani: Πείθων atau Πίθων, skt. 355 – skt. 314 SM) adalah putra Crateuas, seorang bangsawan Eordaia di Makedonia barat. Peithon berasal dari Iliria. Ia terkenal karena menjadi salah satu pengawal Aleksander Agung, yang kemudien menjadi satrap Media, dan mengaku sebagai salah satu Diadokhoi. (in)
- 페이톤(그리스어: Πείθων 또는 Πίθων, 영어: Peithon 또는 Pithon, 기원전 355년 - 기원전 314년)은 마케도니아 왕국의 서부 에오르다이아의 귀족 크라테우아스의 아들이다. 그는 알렉산더 대왕의 경호원으로 후에 메디아의 사트라프(태수)가 되었다. (ko)
- ペイトンあるいはピトン（希：Πείθων / Πίθων, ラテン文字転記：Peithon / Pithon, 紀元前355年頃 - 紀元前316年）はアレクサンドロス3世に仕えたマケドニアの将軍で、ディアドコイの一人である。 (ja)
- Peitone o Pitone (greco: Πείθων o Πίθων, Peithon o Pithon; 355 a.C. circa – 316 a.C.) fu uno degli somatophylakes di Alessandro Magno, poi uno dei Diadochi suoi successori col titolo di satrapo della Media. Figlio di Crateuas di Eordaia (una provincia occidentale della Macedonia), Peitone divenne uno dei sette (poi otto) somatophylaken di Alessandro nel 325 a.C., ma non ottenne mai un comando importante, forse in quanto Alessandro non si fidava della sua ambizione. Intorno al 328 a.C. fu catturato assieme alle proprie truppe da Spitamene, che comandava la rivolta delle satrapie della Sogdiana e della Battria; nel 327 a.C. circa ottenne un comando militare nel basso Indo, la satrapia di , mentre nel 326 a.C. fu nominato trierarca della flotta dell'India. Nel 325 a.C. Alessandro gli affidò l'organizzazione a satrapia della regione del Sindh, che stava per ribellarsi all'occupazione macedone. Peitone era tra i "compagni" (eteri) di Alessandro presenti alla cena durante la quale morì il sovrano macedone, nel giugno 323. Alla spartizione di Babilonia, in cui i Diadochi si dividono l'impero di Alessandro dopo la sua morte, Peitone ottiene la satrapia della Media: si trattava di una satrapia molto vasta e molto importante, in quanto da qui passavano le strade che congiungevano l'oriente e l'occidente dell'impero; Peitone fu allora costretto a cedere ad la zona settentrionale della satrapia, che divenne da allora nota come Media Atropatene. Per volere di Perdicca, chiliarca dell'impero, Peitone dovette sopprimere l'insurrezione dei coloni greci (o meno probabilmente macedoni) in Battria scoppiata dopo la morte di Alessandro. Per questa operazione ricevette il comando di 3800 soldati macedoni che erano stati estratti a sorte, in quanto poco propensi a tornare nel cuore dell'Asia, poi rinforzati da truppe delle satrapie orientali. Sconfisse grazie ad un tradimento l'esercito dei ribelli, stimato a 20.000 fanti e 3000 cavalieri, ma, invece di sterminare i rivoltosi come ordinato da Perdicca, permise loro di tornare alle proprie colonie, per ottenere il consenso degli abitanti greco-macedoni in previsione di una futura presa di potere nella zona; ad ogni modo, i soldati di Peitone non rispettarono i termini della pace e, non volendo rinunciare al bottino promesso loro da Perdicca, sterminarono i coloni. Nel 322 a.C. prese probabilmente parte, assieme a Perdicca, alla conquista della Cappadocia in favore di Eumene di Cardia; sicuramente accompagnò Perdicca nella sua spedizione in Egitto contro Tolomeo nel 321 a.C., in quanto, assieme ai generali Seleuco e Antigono, organizzò la congiura che portò all'assassinio di Perdicca. A seguito di questo evento, Peitone avrebbe dovuto fare da reggente ai due sovrani (Filippo III, fratellastro minorato di Alessandro, e Alessandro IV, suo figlio infante), ma i Diadochi non si fidavano di Peitone e l'incarico fu mantenuto da Tolomeo fino all'arrivo di Antipatro. Alla spartizione di Triparadiso, concordata dai Diadochi nel 321 a.C. dopo la morte di Perdicca, Peitone si vide confermata la satrapia di Media. Cercò di conquistare la per affidarla al fratello Eudamo, ma fu sconfitto da una coalizione di satrapie (Mesopotamia, Persia, Carmania, Arachosia, Aria-Drangiana e Gandhara) sostenuta da Peucesta. Peitone dovette fuggire a Babilonia da Seleuco e aiutarlo nella sua lotta contro Eumene (317 a.C.). Eumene era stato incaricato di sconfiggere Antigono Monoftalmo: propose senza successo un'alleanza a Seleuco e Peitone, ma i due preferirono allearsi con Antigono. Peitone combatté a fianco di Antigono nelle e della Gabiene, comandandone la cavalleria leggera. Dopo la morte di Eumene (316 a.C.), Peitone manifestò l'ambizione di controllare le satrapie dell'Asia superiore e di unire alla propria causa una parte delle truppe di Antigono: questi finse di non essere a conoscenza del tradimento e invitò Peitone nei suoi quartieri d'inverno ad Ecbatana, dove lo fece giustiziare all'inizio del 316 a.C. (it)
- Peithon of Pithon, (Grieks: Πείθων of Πίθων) de zoon van Crateuas, was een edele uit Eordaia. Peithon was van Illyrische afkomst. Hij was bekend omdat hij een van de lijfwachten (somatophylakes) van Alexander de Grote was. Later werd hij satraap van Medië, en volgens hem was hij een van de diadochen. Peithon was in 335 v.Chr. een van de zeven (later acht) lijfwachten van Alexander de Grote. Na Alexanders dood in 323 v.Chr. werd Peithon satraap van Medië, de strategisch belangrijke regio die alle wegen tussen het oosten en het westen van het rijk controleerde. Eigenlijk was de satrapie te groot voor één man. Peithon zou erg machtig worden, en zou zo het hele rijk kunnen destabiliseren. Daarom moest hij het noordelijke deel weggeven aan Atropates (satraap). Dit deel werd later bekend als Media Atropatene. De soldaten die in het oostelijke deel van Alexanders rijk bleven waren boos omdat ze nu al zo lang in het buitenland waren, en ze begonnen telkens weer opstanden. De regent van het rijk, Perdikkas, zond Peithon om de opstandelingen te onderwerpen. Peithon kon zijn tegenstanders gemakkelijk verslaan en accepteerde hun capitulatie. Maar zijn mannen, die gehoopt hadden om te kunnen plunderen, slachtten hen af. Nadat Peithon terugkeerde naar Perzië begon Perdikkas hem te wantrouwen. In de Eerste Diadochenoorlog beval Perdikkas Peithon om hem te volgen naar Egypte om tegen Ptolemaeus te vechten. Maar toen Perdikkas in 320 v.Chr. werd verslagen, vermoordden Peithon, Seleukos en Antigenes hem en begonnen te onderhandelen met zijn tegenstanders. Ptolemaeus vond dat Peithon de nieuwe regent moest worden, maar de andere diadochen zouden dit niet geaccepteerd hebben. Daarom werd Antipater de nieuwe regent. Na de dood van Antipater breidde Peithon zijn grondgebied uit. Hij viel Parthië binnen en maakte zijn broer de nieuwe satraap. Maar vanaf 317 v.Chr. verenigden de andere oostelijke satrapieën zich tegen Peithon en verdreven hem. De legers van deze satrapieën, waaronder contingenten uit India, gezonden door een andere , de satraap van de Indus, werden gesteund door Eumenes die aangeduid was door de nieuwe regent Polyperchon om Antigonos te verslaan. Peithon werd gered door Antigonos die zowel Eumenes als zijn bondgenoten versloeg in een slag bij Susa. In de Tweede Diadochenoorlog was Peithon een van de meest machtige diadochen in het oostelijke deel van het rijk en hij begon zijn rijk te herbouwen. Maar Antigonos vond het niet leuk dat hij een nieuwe rivaal had en misleed Peithon door hem naar zijn hof te ontbieden, waar hij hem executeerde. (nl)
- Пифо́н (др.-греч. Πίθων или Πείθων; предположительно родился в середине IV века до н. э. — 316/315 год до н. э.) — телохранитель-соматофилак Александра Македонского, сатрап Мидии, регент Македонской империи, военачальник и участник войн диадохов. О происхождении и ранних годах Пифона практически ничего неизвестно. По всей видимости, Пифон был выходцем из некоего аристократического рода на периферии Македонии. Он был участником походов Александра Македонского и одним из личных телохранителей царя. После смерти Александра в 323 году до н. э. он получил в управление сатрапию Мидию. На этой должности Пифон подавил восстание греческих наёмников в Бактрии. Вначале Пифон относился к сторонникам регента империи Пердикки, однако затем предал своего патрона и участвовал в его убийстве. После смерти Пердикки Пифон в течение недолгого времени занял высший из возможных постов в империи — регента при слабоумном царе Филиппе III Арридее. Последние несколько лет жизни Пифон участвовал в войнах диадохов. Сначала он захватил Парфию, затем лишился всех своих владений и стал одним из военачальников Антигона Одноглазого. На службе у Антигона Пифон одержал несколько побед, однако, когда его влияние стало слишком большим, был осуждён на смертную казнь по подозрению в измене. (ru)
- Піфон син Кратева (дав.-гр. Πίθων, 335 до н. е. — 316 до н. е.) — діадох, один з тілоохоронців Александра Македонського. Після смерті останнього запропонував Пердікку та Леоната в опікуни очікуваного сина Александра від дружини Роксани, а Антипатра та Кратера — у правителі Македонії. Під час розподілу сатрапій 323 до н. е. отримав Малу Мідію. Коли греки Малої Азії повстали проти сатрапів, Піфон став на чолі повстання, але був усунений Пердіккою. Разом з останнім він вирушив до Єгипту проти Птолемея, але під час переправи через Ніл підняв бунт серед офіцерів проти Пердікки, який був убитий. Призначений потім регентом разом з Аррідеєм, він у 321 до н. е. відмовився від регентства і повернувся до Мідії, придбав землі на північ від неї, і задумав привести у виконання колишній задум — звільнення греків. Він рушив у Парфію і, вбивши її намісника, Филиппа, передав управління нею своєму брату Євдаму. Решта сатрапів верхніх областей склали проти нього союз: у 318 до н. е. він був розбитий і втік до Вавилону, що управлявся Селевком. Останній вступив з ним у союз і невдовзі залучив до союзу й Антигона, але після невдалого бою з Евменом Піфон з Антигоном відступили у Мідію. У 316 до н. е. Евмен був переможений, але Піфон, побачивши, що Антигон один має намір скористатися плодами перемоги, вирішив розірвати з ним союз. Антигон, дізнавшись про це, заманив Піфона в Екбатани, де він був приведений на військовий суд і страчений 316 до н. е. (uk)
- 培松（希臘語：Πείθων 或 Πίθων；前355年－前316年）出身西馬其頓的貴族，為亞歷山大大帝麾下將領，曾擔任亞歷山大親密的七位近身護衛官之一，也是繼業者。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- بيثون أو بايثون (355 ق.م. - 314 ق.م.) (باليونانية القديمة:Πείθων أو Πίθων) كان ابنا ، ورجلا نبيلا من غرب مقدونيا. وهو أحد حراس الإسكندر الكبير، ولاحقا أصبح مرزبانا على منطقة ميديا، كما أنه كان أحد أقوى القادة الخلفاء للإسكندر الأكبر. (ar)
- Ο Πείθων (περίπου 355 - 314 π.Χ.) ήταν ο γιος του Κρατεύα, ενός ευγενή από την Εορδαία της δυτικής Μακεδονίας, ένας από τους σωματοφύλακες του Μεγάλου Αλεξάνδρου, και αργότερα ο σατράπης της επαρχίας της Μηδίας ως ένας από τους διαδόχους της αυτοκρατορίας. (el)
- Peithon ou Pithon (en grec ancien Πείθων ou Πίθων), né vers 355 av. J.-C., mort en 316, est l'un des sômatophylaques (gardes du corps) et des Diadoques d'Alexandre le Grand. Fait satrape de Médie en 323, il se rallie d'abord à Perdiccas durant la première guerre des Diadoques puis manifeste l'ambition de dominer l'ensemble des satrapies orientales. Il rejoint la cause d'Antigone le Borgne qui le fait mettre à mort pour trahison. (fr)
- Peithon atau Pithon (Bahasa Yunani: Πείθων atau Πίθων, skt. 355 – skt. 314 SM) adalah putra Crateuas, seorang bangsawan Eordaia di Makedonia barat. Peithon berasal dari Iliria. Ia terkenal karena menjadi salah satu pengawal Aleksander Agung, yang kemudien menjadi satrap Media, dan mengaku sebagai salah satu Diadokhoi. (in)
- 페이톤(그리스어: Πείθων 또는 Πίθων, 영어: Peithon 또는 Pithon, 기원전 355년 - 기원전 314년)은 마케도니아 왕국의 서부 에오르다이아의 귀족 크라테우아스의 아들이다. 그는 알렉산더 대왕의 경호원으로 후에 메디아의 사트라프(태수)가 되었다. (ko)
- ペイトンあるいはピトン（希：Πείθων / Πίθων, ラテン文字転記：Peithon / Pithon, 紀元前355年頃 - 紀元前316年）はアレクサンドロス3世に仕えたマケドニアの将軍で、ディアドコイの一人である。 (ja)
- 培松（希臘語：Πείθων 或 Πίθων；前355年－前316年）出身西馬其頓的貴族，為亞歷山大大帝麾下將領，曾擔任亞歷山大親密的七位近身護衛官之一，也是繼業者。 (zh)
- Pitó (en llatí Pithon, apareix en grec com Πίθων, Πείθων, i Πύθων), fill de Cratees o Crateues, fou un oficial macedoni nadiu d'Eòrdia, al servei d'Alexandre el Gran. Exercia un dels llocs principals de comandament, ja que era un dels set oficial anomenats Somatophylakes, guàrdies personals del rei. De la manera com havia arribat a aquesta alta posició no hi ha cap notícia. Algunes de les campanyes on s'esmenta el nom de Pitó podrien ser cosa d'aquest general o de Pitó, que va ser sàtrapa de l'Índia. (ca)
- Peithon (altgriechisch Πείθων Peíthōn; * um 355 v. Chr.; † 316 v. Chr.), der Sohn des Krateas, stammte aus der makedonischen Provinz Eordaia und war einer der Generäle und Nachfolger Alexanders des Großen. Aus Peithons Zeit als Offizier Alexanders ist wenig bekannt. Erstmals wird er während des Indienfeldzugs genannt, doch oftmals ist es nicht ganz klar, ob von ihm oder seinem Namensvetter Peithon, dem Sohn des Agenor, die Rede ist. Erst nach dem Tode Alexanders übernimmt er eine bedeutende Rolle. (de)
- Pitón (alrededor de 355 a. C.-314 a. C. aproximadamente) fue el hijo de Crátero de Macedonia, un noble de Eordia en Macedonia Occidental. Uno de los guardaespaldas o somatophylakes de Alejandro Magno, después sátrapa de Media y uno de los diádocos. Después de que Pitón regresó a Persia, Pérdicas comenzó a desconfiar de él. En la primera guerra de los Diádocos, Pérdicas ordenó a Pitón seguirle a Egipto para luchar contra Ptolomeo. (es)
- Peithon or Pithon (Greek: Πείθων or Πίθων, c. 355 – c. 314 BC) was the son of Crateuas, a nobleman from Eordaia in western Macedonia. He was famous for being one of the bodyguards of Alexander the Great, becoming the later satrap of Media, and claiming to be one of the diadochi. (en)
- Peitone o Pitone (greco: Πείθων o Πίθων, Peithon o Pithon; 355 a.C. circa – 316 a.C.) fu uno degli somatophylakes di Alessandro Magno, poi uno dei Diadochi suoi successori col titolo di satrapo della Media. (it)
- Peithon of Pithon, (Grieks: Πείθων of Πίθων) de zoon van Crateuas, was een edele uit Eordaia. Peithon was van Illyrische afkomst. Hij was bekend omdat hij een van de lijfwachten (somatophylakes) van Alexander de Grote was. Later werd hij satraap van Medië, en volgens hem was hij een van de diadochen. (nl)
- Пифо́н (др.-греч. Πίθων или Πείθων; предположительно родился в середине IV века до н. э. — 316/315 год до н. э.) — телохранитель-соматофилак Александра Македонского, сатрап Мидии, регент Македонской империи, военачальник и участник войн диадохов. Последние несколько лет жизни Пифон участвовал в войнах диадохов. Сначала он захватил Парфию, затем лишился всех своих владений и стал одним из военачальников Антигона Одноглазого. На службе у Антигона Пифон одержал несколько побед, однако, когда его влияние стало слишком большим, был осуждён на смертную казнь по подозрению в измене. (ru)
- Піфон син Кратева (дав.-гр. Πίθων, 335 до н. е. — 316 до н. е.) — діадох, один з тілоохоронців Александра Македонського. Після смерті останнього запропонував Пердікку та Леоната в опікуни очікуваного сина Александра від дружини Роксани, а Антипатра та Кратера — у правителі Македонії. Під час розподілу сатрапій 323 до н. е. отримав Малу Мідію. Коли греки Малої Азії повстали проти сатрапів, Піфон став на чолі повстання, але був усунений Пердіккою. Разом з останнім він вирушив до Єгипту проти Птолемея, але під час переправи через Ніл підняв бунт серед офіцерів проти Пердікки, який був убитий. (uk)
|
