| dbo:abstract
|
- Povolžská vrchovina (rusky Приволжская возвышенность, Privolžskaja vozvyšennosť) je rozsáhlá kopcovitá oblast v evropské části Ruska, část Východoevropské roviny. Leží západně od toku Volhy mezi Kazaní na severu a Volgogradem na jihu. Západně od ní teče Don a na jihu její hranici vymezuje umělý volžsko-donský průplav, který ji odděluje od Jergeni. Nejvyšší bod, který dosahuje nadmořské výšky 381 metrů, leží v Žigulovských horách.[zdroj?!] Podle Václava Krále se nejvyšší bod s nadmořskou výškou 384 metrů nachází ve Chvalinských horách. Reliéf vrchoviny je tektonicky podmíněn množstvím zlomů, hrástí, poklesů, flexur a solných pňů. Většina povrchu je zarovnaná denudačními pochody, takže oblasti s nejvyšší nadmořskou výškou jsou ploché. Na křídových pískovcích a slínech se vytvořily kuesty s mírnými západními a příkrými východními svahy. Příkré svahy obrácené k údolí Volhy bývají rozčleněné . V místech s kontaktem propustných a nepropustných hornin dochází k sesuvům. V severní části vyvýšeniny se na vápencích a sádrovcích vyskytují krasové oblasti. Samotná Povolžská vrchovina je osídlena poměrně řídce, ale na jejích okrajích a březích Volhy jsou velká města (od severu k jihu): Kazaň, Uljanovsk, Saransk, Penza, Syzraň, Saratov a Volgograd. (cs)
- Die Wolgaplatte (auch Wolgahöhen genannt, russisch Приволжская возвышенность, Priwolschskaja woswyschennost) ist ein bis 375 m hoher, sehr langgestreckter Höhenzug im europäischen Teil von Russland. Die Wolgaplatte ist Teil der großen Osteuropäischen Ebene. Sie liegt westlich des Flusses Wolga zwischen den Städten Kasan im Norden und Wolgograd im Süden. Der Berglandschaft, die mit steilem Bergufer zum rechten (westlichen) Ufer der Wolga hin abfällt und die östliche Begrenzung der Wolgaplatte bildet, liegt das zumeist flach gegliederte linke (östliche) Wiesenufer gegenüber. Oberflächennah besteht die Wolgaplatte überwiegend aus mesozoischem bis paläogenem Sandstein, Tonstein, Mergel, Kreide und Opoka. Nur an wenigen Stellen, im Bereich tektonischer Aufwölbungen, treten Kalkstein und Dolomit aus dem Karbon und Oberperm zutage. Das mittelgebirgsartige Landschaftsbild der Wolgaplatte ist gekennzeichnet durch hügelige und bergige Bereiche, in die sich kleinere und größere Flüsse eingegraben haben. Zu diesen gehören unter anderem Chopjor, Medwediza und Sura. Als künstlich geschaffene Wasserstraße verbindet der Wolga-Don-Kanal, der an der Grenze der Wolgaplatte zu den südlich angrenzenden Jergenihügeln erbaut wurde, die aus seinem Namen ersichtlichen Flüsse in Ost-West-Richtung. Während die Wolgaplatte nur recht wenig besiedelt ist, befinden sich große Städte am Rand des Höhenzugs und am Ufer der Wolga. Dies sind unter anderem (von Norden nach Süden) Kasan, Uljanowsk, Saransk, Pensa, Sysran, Saratow und Wolgograd. (de)
- Το Υψίπεδο του Βόλγα, επίσης γνωστό ως Λόφοι Βόλγα, ή Οροπέδιο του Βόλγα (ρωσικά: Приволжская возвышенность - Privolzhskaya vozvyshennost) είναι μια τεράστια περιοχή της πεδιάδας της Ανατολικής Ευρώπης στο Ευρωπαϊκό τμήμα της Ρωσίας, που βρίσκεται δυτικά του Βόλγα και ανατολικά του κεντρικού ρωσικού υψιπέδου. Τα υψίπεδα καταλαμβάνουν μια απόσταση 804 χιλιομέτρων με νοτιοδυτική-βορειοανατολική κατεύθυνση από Βόλγκογκραντ προς το Καζάν. Ο ταμιευτήρας Τσιμλιάνσκ βρίσκεται στο νοτιοδυτικό άκρο του υψιπέδου του Βόλγα, ενώ ο ταμιευτήρας Κουιμπίσεφ στο βορειοανατολικό άκρο. Το τοπίο στο υψίπεδο του Βόλγα είναι λοφώδες, και πολλά ποτάμια βρίσκονται σε αυτό, όπως ο Χοπγιόρ, ο Μεντβέντιτσα και ο Σουρά. Το κανάλι Βόλγα-Ντον περνάει από τις πεδιάδες ανάμεσα στα υψίπεδα του Βόλγα στα βόρεια και τους λόφους Γιεργκένι στα νότια. Τα υψίπεδα βρίσκονται στην δροσερή ηπειρωτική κλιματική ζώνη, που χαρακτηρίζεται από μεγάλες διακυμάνσεις στις εποχικές θερμοκρασίες και τις βροχοπτώσεις. Έξω από τις πόλεις της περιοχής, η πυκνότητα του πληθυσμού είναι γενικά μεταξύ 28 και 129 κατοίκων ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Το Υψίπεδα του Βόλγα είναι αρκετά αραιοκατοικημένα, αλλά κατά μήκος των άκρων του και, ειδικότερα, στις όχθες του Βόλγα, υπάρχουν αρκετές μεγάλες πόλεις, όπως το (από βόρεια προς νότια), Καζάν, η Σαμάρα, το Σαράνσκ, η Πένζα, το Σιζράν, το Σαράτοφ και το Βόλγκογκραντ. (el)
- Ĉevolga Altaĵo (ruse Приволжская возвышенность) estas parto de Orienteŭropa ebenaĵo, situanta sur la okcidenta bordo de Volgo ekde Niĵnij Novgorod norde ĝis Volgogrado sude. Okcidente ĝi estas limigita per (kaj ties parto Tambova ebenaĵo). Grandparte de la teritorio la altaĵo konsistas el relative facile detrueblaj rokaĵoj: sabloj, argiloj, marnoj, kretoj, kiuj rilatas al ĵurasio, kretaceo kaj paleogeno. Apud , kaj ankaŭ en aliaj lokoj (apud Saratov k.a.) surface aperas pli malmolaj kaj antikvaj sedimentaj rokoj — karboniaj kaj permiaj kalkoŝtonoj kaj dolomitoj. Inter paleogenaj sedimentaĵoj estas ŝirmantaj tavoloj de firmaj grejsoj. La bazo de la altaĵo estas profunda (pli ol 800 metroj). (eo)
- Le plateau de la Volga, en russe : Приволжская возвышенность, Privoljskaïa vozvychennost, ou hauteurs de la Volga est un ensemble de collines de la Russie européenne. Il est situé au sud-est de Moscou et au nord de Volgograd et des monts Iergheni, entre la Volga au nord et à l'est et le à l'ouest. (fr)
- La meseta del Volga (en ruso, Приволжская возвышенность, Privolzhskaya vozvyshennost), o colinas del Volga, es una elevación de terreno de hasta 375 metros muy extendida (desde Kazán, en el norte, a Volgogrado, en el sur), unos 800 km en dirección sudoeste-noreste, en la parte europea de Rusia. La meseta del Volga forma parte de la llanura europea oriental. El paisaje, formado por colinas, cae abruptamente hacia la orilla occidental del río Volga, opuesta a las llanuras de la orilla oriental. La meseta es cruzada por varios ríos, entre ellos el Jopior, el Medveditsa y el Surá. El canal Volga-Don la cruza en sus confines meridionales, entre la meseta y las colinas de Yergeni. El límite sudoeste es el embalse de Tsimliansk, en el Don y el nordeste el de Kúibyshev, donde confluyen los ríos Volga y Kama. El clima de la meseta es el propio de una zona climática continental, caracterizada por grandes fluctuaciones estacionales en la temperatura y poca lluvia. La meseta está escasamente poblada, fuera de las ciudades la densidad de población oscila entre 45-208 hab./km². Las ciudades más importantes situadas en la meseta (sobre todo en las orillas del Volga o en los límites de la meseta) son, de norte a sur: Kazán, Uliánovsk, Saransk, Penza, Syzran, Sarátov y Volgogrado. (es)
- The Volga Upland, also known as the Volga Uplands, Volga Hills, or Volga Plateau, (Russian: Приволжская возвышенность - Privolzhskaya vozvyshennost) is a vast region of the East European Plain in the European part of Russia that lies west of the Volga River and east of the Central Russian Upland. The uplands lie in the cool continental climate zone, characterised by large fluctuations in seasonal temperatures and generally little rainfall. Outside of the cities in the region, population density is generally between 28 and 129 inhabitants per square mile. (en)
- Con il nome di Alture del Volga (in russo Приволжская возвышенность, Privolžskaja vozvyšennost') si indica una vasta zona debolmente rilevata della Russia europea sudorientale, disposta con andamento sinuoso nel senso della latitudine alla destra idrografica del fiume Volga, da cui prendono il nome. I loro limiti estremi sono, all'incirca, la città di Volgograd a sud e il piccolo fiume Kubnja a nord, alla latitudine di circa 55°N. Nel senso dei paralleli la loro estensione varia, raggiungendo un massimo di circa 400 km nella parte centrale e riducendosi a qualche decina all'estremità meridionale. Le alture del Volga sono nel complesso scarsamente elevate, dal momento che culminano a soli 358 metri nella loro sezione meridionale; la loro particolare storia geologica fa sì che siano caratterizzate da pendenze debolissime sul versante occidentale e, al contrario, siano piuttosto impervie lungo il versante orientale rivolto al fiume, dove sovente precipitano con ripide scarpate. Ad occidente, digradano lentamente verso il bassopiano della Oka e del Don. Questa differenza fa sì che dal versante orientale non nascano fiumi di rilevanza, mentre da quello occidentale ne scendano molti e di dimensioni molto maggiori; fra i più importanti, hanno le loro origini qui il Chopër, la Mokša, la Medvedica, la Ilovlja e la Sura. (it)
- Wyżyna Nadwołżańska – wyżyna we wschodniej części Niziny Wschodnioeuropejskiej w Rosji. Leży na prawym brzegu środkowej Wołgi, między miastami Niżny Nowgorod a Wołgograd. Średnia wysokość wynosi 150–200 m n.p.m., maksymalna wysokość wynosi 375 m n.p.m. Zbudowana jest głównie z wapieni, margli i piaskowców. Powierzchnia jest przeważnie pagórkowata, pocięta licznymi głębokimi wąwozami i jarami. Na północy zjawiska krasowe, na wschodzie opada ku Wołdze wysokim progiem, tworząc w jej pętli koło Kujbyszewa tzw. „Góry Żygulewskie”. Na zachodzie łagodnie przechodzi w Nizinę Ocko-Dońską. Klimat umiarkowany kontynentalny, ciepły. Przeważają czarnoziemy strefy leśnostepowej. Lasy zajmują ponad 20% powierzchni (głównie na północy). Znajdują się tu złoża ropy naftowej i gazu ziemnego (koło Saratowa), łupków bitumicznych, soli kamiennej i fosforytów. Uprawia się tu pszenicę, żyto, buraki cukrowe i tytoń. Zaludnienie wynosi ok. 30 mieszkańców na km² (Rosjanie). Główne ośrodki: Wołgograd, Saratow, Uljanowsk, Penza. (pl)
- Приво́лжская возвы́шенность — возвышенность, часть Восточно-Европейской равнины, расположенная на правом (западном) берегу Волги и протянувшаяся от Нижнего Новгорода на севере до Волгограда на юге. На западе ограничена Окско-Донской равниной (Тамбовская равнина). На большей части территории возвышенность сложена сравнительно легко разрушаемыми горными породами: песками, глинами, мергелями, мелами, опоками, относящимися к юре, мелу и палеогену. В районе Самарской луки, а также на отдельных локальных участках (близ Саратова и др.) выходят более прочные и древние отложения — каменноугольные и пермские известняки и доломиты. Среди палеогеновых отложений имеются бронирующие слои крепких песчаников. Кристаллический фундамент глубоко опущен (более 800 м). (ru)
- Приво́лзька височина (рос. Приво́лжская возвы́шенность) — височина вздовж правого берега Волги, частина Східно-Європейської рівнини, прямують від міста Нижній Новгород до міста Волгоград. На заході обмежена Оксько-Донською рівниною. На більшій частині території височина складена порівняно легко руйнуючимися гірськими породами: пісками, глинами, мергелями, крейдами, опоками, що відносяться до юри, крейди та палеогену. В районі Самарської Луки, а також на окремих локальних ділянках (біля Саратова тощо) виходять міцніші і давніші породи — кам'яновугільні та пермські вапняки і доломіти. Серед палеогенових відкладень — шари міцних піщаників. Кристалічний фундамент глибоко опущений (понад 800 м). (uk)
- 伏爾加高地是歐陸俄羅斯的大片高地，屬於東歐平原的一部分。 海拔高度達375米，地形陡峭，東臨伏爾加河，北面是喀山，南面是伏爾加格勒，經過伏爾加高地的河流有霍皮奧爾河和蘇拉河。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Ĉevolga Altaĵo (ruse Приволжская возвышенность) estas parto de Orienteŭropa ebenaĵo, situanta sur la okcidenta bordo de Volgo ekde Niĵnij Novgorod norde ĝis Volgogrado sude. Okcidente ĝi estas limigita per (kaj ties parto Tambova ebenaĵo). Grandparte de la teritorio la altaĵo konsistas el relative facile detrueblaj rokaĵoj: sabloj, argiloj, marnoj, kretoj, kiuj rilatas al ĵurasio, kretaceo kaj paleogeno. Apud , kaj ankaŭ en aliaj lokoj (apud Saratov k.a.) surface aperas pli malmolaj kaj antikvaj sedimentaj rokoj — karboniaj kaj permiaj kalkoŝtonoj kaj dolomitoj. Inter paleogenaj sedimentaĵoj estas ŝirmantaj tavoloj de firmaj grejsoj. La bazo de la altaĵo estas profunda (pli ol 800 metroj). (eo)
- Le plateau de la Volga, en russe : Приволжская возвышенность, Privoljskaïa vozvychennost, ou hauteurs de la Volga est un ensemble de collines de la Russie européenne. Il est situé au sud-est de Moscou et au nord de Volgograd et des monts Iergheni, entre la Volga au nord et à l'est et le à l'ouest. (fr)
- The Volga Upland, also known as the Volga Uplands, Volga Hills, or Volga Plateau, (Russian: Приволжская возвышенность - Privolzhskaya vozvyshennost) is a vast region of the East European Plain in the European part of Russia that lies west of the Volga River and east of the Central Russian Upland. The uplands lie in the cool continental climate zone, characterised by large fluctuations in seasonal temperatures and generally little rainfall. Outside of the cities in the region, population density is generally between 28 and 129 inhabitants per square mile. (en)
- Приво́лжская возвы́шенность — возвышенность, часть Восточно-Европейской равнины, расположенная на правом (западном) берегу Волги и протянувшаяся от Нижнего Новгорода на севере до Волгограда на юге. На западе ограничена Окско-Донской равниной (Тамбовская равнина). На большей части территории возвышенность сложена сравнительно легко разрушаемыми горными породами: песками, глинами, мергелями, мелами, опоками, относящимися к юре, мелу и палеогену. В районе Самарской луки, а также на отдельных локальных участках (близ Саратова и др.) выходят более прочные и древние отложения — каменноугольные и пермские известняки и доломиты. Среди палеогеновых отложений имеются бронирующие слои крепких песчаников. Кристаллический фундамент глубоко опущен (более 800 м). (ru)
- Приво́лзька височина (рос. Приво́лжская возвы́шенность) — височина вздовж правого берега Волги, частина Східно-Європейської рівнини, прямують від міста Нижній Новгород до міста Волгоград. На заході обмежена Оксько-Донською рівниною. На більшій частині території височина складена порівняно легко руйнуючимися гірськими породами: пісками, глинами, мергелями, крейдами, опоками, що відносяться до юри, крейди та палеогену. В районі Самарської Луки, а також на окремих локальних ділянках (біля Саратова тощо) виходять міцніші і давніші породи — кам'яновугільні та пермські вапняки і доломіти. Серед палеогенових відкладень — шари міцних піщаників. Кристалічний фундамент глибоко опущений (понад 800 м). (uk)
- 伏爾加高地是歐陸俄羅斯的大片高地，屬於東歐平原的一部分。 海拔高度達375米，地形陡峭，東臨伏爾加河，北面是喀山，南面是伏爾加格勒，經過伏爾加高地的河流有霍皮奧爾河和蘇拉河。 (zh)
- Povolžská vrchovina (rusky Приволжская возвышенность, Privolžskaja vozvyšennosť) je rozsáhlá kopcovitá oblast v evropské části Ruska, část Východoevropské roviny. Leží západně od toku Volhy mezi Kazaní na severu a Volgogradem na jihu. Západně od ní teče Don a na jihu její hranici vymezuje umělý volžsko-donský průplav, který ji odděluje od Jergeni. Nejvyšší bod, který dosahuje nadmořské výšky 381 metrů, leží v Žigulovských horách.[zdroj?!] Podle Václava Krále se nejvyšší bod s nadmořskou výškou 384 metrů nachází ve Chvalinských horách. (cs)
- Το Υψίπεδο του Βόλγα, επίσης γνωστό ως Λόφοι Βόλγα, ή Οροπέδιο του Βόλγα (ρωσικά: Приволжская возвышенность - Privolzhskaya vozvyshennost) είναι μια τεράστια περιοχή της πεδιάδας της Ανατολικής Ευρώπης στο Ευρωπαϊκό τμήμα της Ρωσίας, που βρίσκεται δυτικά του Βόλγα και ανατολικά του κεντρικού ρωσικού υψιπέδου. Τα υψίπεδα καταλαμβάνουν μια απόσταση 804 χιλιομέτρων με νοτιοδυτική-βορειοανατολική κατεύθυνση από Βόλγκογκραντ προς το Καζάν. Ο ταμιευτήρας Τσιμλιάνσκ βρίσκεται στο νοτιοδυτικό άκρο του υψιπέδου του Βόλγα, ενώ ο ταμιευτήρας Κουιμπίσεφ στο βορειοανατολικό άκρο. (el)
- Die Wolgaplatte (auch Wolgahöhen genannt, russisch Приволжская возвышенность, Priwolschskaja woswyschennost) ist ein bis 375 m hoher, sehr langgestreckter Höhenzug im europäischen Teil von Russland. Die Wolgaplatte ist Teil der großen Osteuropäischen Ebene. Sie liegt westlich des Flusses Wolga zwischen den Städten Kasan im Norden und Wolgograd im Süden. Der Berglandschaft, die mit steilem Bergufer zum rechten (westlichen) Ufer der Wolga hin abfällt und die östliche Begrenzung der Wolgaplatte bildet, liegt das zumeist flach gegliederte linke (östliche) Wiesenufer gegenüber. (de)
- La meseta del Volga (en ruso, Приволжская возвышенность, Privolzhskaya vozvyshennost), o colinas del Volga, es una elevación de terreno de hasta 375 metros muy extendida (desde Kazán, en el norte, a Volgogrado, en el sur), unos 800 km en dirección sudoeste-noreste, en la parte europea de Rusia. La meseta del Volga forma parte de la llanura europea oriental. El paisaje, formado por colinas, cae abruptamente hacia la orilla occidental del río Volga, opuesta a las llanuras de la orilla oriental. (es)
- Con il nome di Alture del Volga (in russo Приволжская возвышенность, Privolžskaja vozvyšennost') si indica una vasta zona debolmente rilevata della Russia europea sudorientale, disposta con andamento sinuoso nel senso della latitudine alla destra idrografica del fiume Volga, da cui prendono il nome. Questa differenza fa sì che dal versante orientale non nascano fiumi di rilevanza, mentre da quello occidentale ne scendano molti e di dimensioni molto maggiori; fra i più importanti, hanno le loro origini qui il Chopër, la Mokša, la Medvedica, la Ilovlja e la Sura. (it)
- Wyżyna Nadwołżańska – wyżyna we wschodniej części Niziny Wschodnioeuropejskiej w Rosji. Leży na prawym brzegu środkowej Wołgi, między miastami Niżny Nowgorod a Wołgograd. Średnia wysokość wynosi 150–200 m n.p.m., maksymalna wysokość wynosi 375 m n.p.m. Zbudowana jest głównie z wapieni, margli i piaskowców. Powierzchnia jest przeważnie pagórkowata, pocięta licznymi głębokimi wąwozami i jarami. Na północy zjawiska krasowe, na wschodzie opada ku Wołdze wysokim progiem, tworząc w jej pętli koło Kujbyszewa tzw. „Góry Żygulewskie”. Na zachodzie łagodnie przechodzi w Nizinę Ocko-Dońską. (pl)
|
_002.jpg=3fwidth=3d300)
_002.jpg){kind=link}
